Vrijwilligers maken het verschil
Al jarenlang werken enthousiaste vrijwilligers mee aan het werk van het RAR.
Ze helpen bij het scannen, indexeren en organiseren van bijeenkomsten en leveren daarmee een onmisbare bijdrage aan onze dienstverlening. Dankzij hun inzet vinden onderzoekers sneller en makkelijker hun weg in de 15 kilometer archief die we beheren.
Wat bieden wij?
Als vrijwilliger kun je rekenen op:
-
een prettige werkplek bij het RAR (of thuis, als dat beter past);
-
een gezellige groep mede-vrijwilligers;
-
goede begeleiding;
-
de mogelijkheid om cursussen te volgen;
-
gezamenlijke uitjes en bijeenkomsten;
-
een reiskostenvergoeding.
Wat vragen wij?
We zoeken mensen die:
-
in de regio wonen (maximaal 50 km rondom Tiel);
-
minimaal één dagdeel per week beschikbaar zijn;
-
ervaring hebben met computers.
Heb je ervaring met het lezen van oud schrift? Dan horen we helemaal graag van je!
Interesse?
Wil je vrijwilliger worden? Stuur dan een mail naar Minte Poldervaart. Vertel daarin iets over jezelf: wat is je ervaring, hoeveel uur en wanneer ben je beschikbaar? Vergeet je naam en telefoonnummer niet. Minte neemt dan snel contact met je op.
Kun jij oud schrift lezen? Dan zoeken we jou!
Vind je het ook nog eens leuk om het werk van anderen na te kijken? Stuur dan snel een mail naar Minte Poldervaart met wat meer informatie over jezelf: wat is je ervaring, hoeveel uur en wanneer ben je beschikbaar en natuurlijk je naam en telefoonnummer. Minte neemt dan snel contact met je op.
Puzzelen met oude handschriften: een reis door de tijd
Onze vrijwilligers zijn echte puzzelaars als het gaat om oude documenten!
"Ik werk nu met teksten uit de late 16e eeuw," vertelt Marijke. "Kleine, onduidelijke letters, Latijnse termen en eindeloos veel afkortingen – zelfs namen!" Ineke voegt toe: "Het is een meerlagige puzzel. Eerst kijk je of de inkt niet te vervaagd is, dan moet je de letters ontcijferen en soms zelfs de betekenis van een woord achterhalen. En die prachtige, sierlijke handschriften met de krullen van een ganzenveer, dat maakt het echt bijzonder!"
Toch is een mooi handschrift niet altijd makkelijk te lezen.
"Soms werd de inkt zó verdund," zegt Annemarie, "dat ik denk: jongens, waren jullie wel zo zuinig met de inkt?" Gelukkig is vergroten een handige hulp, maar soms blijft het giswerk. "Dan leg ik het even weg en later valt ineens het kwartje. Dat geeft zoveel voldoening," zegt Marja.
En wat ze allemaal zo bijzonder vinden? Het gevoel van een oud boek in je handen.
"Je slaat een boek open dat eeuwenlang dicht heeft gezeten," zegt Marja. "En dan houd je iets in je handen dat iemand zo lang geleden heeft opgeschreven. Dat is zo apart."