Vrijwilligers

Al jaren werken bij het RAR enthousiaste vrijwilligers.

Ze helpen ons met indexeren, scannen en bijeenkomsten. Ze leveren daarmee een belangrijke bijdrage aan onze dienstverlening. Wij zouden niet zonder hen kunnen! Dankzij hen vinden onderzoekers sneller en makkelijker wat ze zoeken in de 15 kilometer archief die wij beheren.

Als vrijwilliger kun je rekenen op een fijne werkplek bij het RAR of je kunt thuiswerken, leuke mede-vrijwilligers, goede begeleiding, cursusmogelijkheden, uitjes, bijeenkomsten en een reiskostenvergoeding. Wij vragen dat je:

in de regio woont (50 km rondom Tiel);
minimaal één dagdeel per week beschikbaar bent;
ervaring met computers hebt.

Heb je ervaring met het lezen van oud schrift, dan komen we zeker heel graag met je in contact!

Wil je vrijwilliger worden? Stuur dan snel een mail naar Minte Poldervaart. Vertel haar wat meer over jezelf: wat is je ervaring, hoeveel uur en wanneer ben je beschikbaar en natuurlijk je naam en telefoonnummer. Minte neemt dan snel contact met je op.

Puzzelen met oude handschriften: een reis door de tijd

Onze vrijwilligers zijn echte puzzelaars als het gaat om oude documenten!

"Ik werk nu met teksten uit de late 16e eeuw," vertelt Marijke. "Kleine, onduidelijke letters, Latijnse termen en eindeloos veel afkortingen – zelfs namen!" Ineke voegt toe: "Het is een meerlagige puzzel. Eerst kijk je of de inkt niet te vervaagd is, dan moet je de letters ontcijferen en soms zelfs de betekenis van een woord achterhalen. En die prachtige, sierlijke handschriften met de krullen van een ganzenveer, dat maakt het echt bijzonder!"

Toch is een mooi handschrift niet altijd makkelijk te lezen.

"Soms werd de inkt zó verdund," zegt Annemarie, "dat ik denk: jongens, waren jullie wel zo zuinig met de inkt?" Gelukkig is vergroten een handige hulp, maar soms blijft het giswerk. "Dan leg ik het even weg en later valt ineens het kwartje. Dat geeft zoveel voldoening," zegt Marja.

En wat ze allemaal zo bijzonder vinden? Het gevoel van een oud boek in je handen.

"Je slaat een boek open dat eeuwenlang dicht heeft gezeten," zegt Marja. "En dan houd je iets in je handen dat iemand zo lang geleden heeft opgeschreven. Dat is zo apart."