Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 12

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 12
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
12
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
4 DEOLIJFTAK .
haar nog denzelfden dag de waarheid bekennen . Zoo [ niet , dan zal ik met mijne bekentenis wachten totdat zij met het gezicht van mij is verzoend . Dat plan voor-ziet ( voorziet ) in alle mogelijke zwarigheden . Het is een van de weinige goede denkbeelden die in mijn dom brein zijn ; opgekomen , sedert ik mij te Dimchurch bevind .»
Hij zeide deze laatste woord en met zulk een onschuldig zegevierend gelaat , dat ik ' t waarlijk niet over mijn hart kon verkrijgen hem in zijn ijver te temperen , door hem te zeggen hoe ik over zijn plan dacht . Al wat ik j zeide was : ■> Vergeet niet , Oscar , dat de best beraamde ! plannen van omstandigheden afhangen . Op ' t laatste oogenblik kan er iets gebeuren , dat u noodzaakt voor de waarheid uit te komen .»
Onder ' t uitspreken van deze laatste waarschuwing kwamen wij in ' t gezicht van de pastorij ; daar vonden wij Nugent die een eind den weg was opgegaau om te zien of wij nog niet aankwamen . Ik liet Oscar alleen , om hem gelegenheid te geven zijn geschiedenis op nieuw aan zijn broeder te vertellen , en ging in huis .
Toen ik de zitkamer binnenkwam , vond ik Lueilla aan de piano zitten . Zij speelde niet alleen — maar ( wat iets heel zeldzaam bij haar was ) zij zong er ook bij . De zang was , zoowel wat den tekst als de muziek betreft , van haar eigen compositie . " Ik zal hem zien ! Ik zal hem zien !» Met die vier woorden begon en eindigde ieder cou-plet ( couplet ) . Zij paste die toe op al de schoone melodieën , die zij kende . Zij begeleidde dien zang met handen die dol van blijdschap schenen — handen , die ieder oogenblik de snaren van het instrument dreigden te doen springen . Nooit , sedert den eersten dag van mijn komst op de pastorij , had ik zulk een geweld gehoord in onze kleine zitkamer . Zij was in een koortsachtig opgewonden stem-ming ( stemming ) , die mij in mijn gemoedstoestand pijnlijk aandeed . Ik trok haar van het piano-stoeltje af , en sloot de piano zoo gauw ik kon .
// Houd u toch om Godswil bedaard ,// zeide ik . // Wilt ge dan met geweld geheel uitgeput zijn als de üuitscher morgen komt ?»
Die laatste overweging trof haar . Zij word plotseling bedaard met dezelfde gemakkelijkheid waarmee een kind zich laat leiden .
» Ik had dit geheel en al vergeten ,» zeide zij , terwijl zij met een gemelijk gelaat in een hoek ging zitten . " Hij mocht eens weigeren de operatic te doen . Ach , lieve , bren " m e toch op een of andere manier tot bedaren . Neem een boek , en lees me wat voor .»
Ik nam een boek . Och , die arme schrijver ! Noch zij noch ik hadden er de minste aandacht voor , en wat nog erger was , wij beschimpten hem omdat hij ons geen belang inboezemde — en klapten hein dicht en stopten hem ruw op zijn plaats terug op ' t boekenplankje , en ver-lieten ( verlieten ) hem ' t onderste boven om naar bed te gaan .
Toen ik naar binnen kwam om haar goeden nacht te wenschen , vond ik haar aan't venster staan . Het zachte maanlicht viel op haar liefelijk gelaat . » Maan , die ik nooit heb aanschouwd ,» mompelde zij zacht , » ik voel dat ge naar mij kijkt ! Is de tijd nabij dat ik naar u zal zien ?» Zij keerde zich af van ' t venster en legde gejaagd mijn vingers tegen haar pols . « Ben ik nu weer geheel bedaard ?» vroeg zij : » Zal hij mij morgen wèl genoeg vinden ? Voel eens ! Voel eens ! Ben ik nu bedaard ?» Ik voelde — hoe haar polsslag al sneller en sneller klopte . » De slaap zal u rustiger maken ,» zeide ik — waarop ik haar kuste en alleen liet .
Zij sliep goed . Wat mij betreft , ik bracht zulk een naren nacht door , en stond zoo vreeselijk vermoeid op , dat ik mij na ' t ontbijt naar mijn kamer moest begeven om nog wat te rusten . Lueilla drong er op aan dat ik't doen zou . » Herr Grosse komt toch niet voor den middag ,» zeide zij ; » rust nu uit tot hij komt .»
Wij hadden buiten het vreemde karakter van onzen Duitscher gerekend . Behalve bij de uitoefening van zijn beroep , handelde Grosse in alles volgens de ingeving van ' t oogenblik , nooit volgens een vasten regel . Ik was nog niet lang in een doffen , niet verfrisschenden slaap gevallen , toen ik Zillah's hand op mijn schouder voelde en Zillah's stem in mijn ooren hoorde .
» Sta als ' t u belieft op , mevrouw ! Hij is hier — hij is met den vroegtrein uit Londen gekomen .»
Ik haastte mij om naar de zitkamer te gaan .
Daar vond ik Herr Grosse met een geopend kistje met instrumenten voor zich aan de tafel zitten ; terwijl hij zijn woeste zwarte oogen liet gaan over een akeligen rommel van scharen en messen en met zijn kalen hoed naast hem , waarin hij een geheelen hoop pluksel en zwachtels had gestopt . En naast hem stond Lueilla over hem heen gebogen — met de eene hand vertrouwelijk op zijn schouder geleund , terwijl zij met de andere hand een zijner akelige instrumenten betastte om te voelen hoe ' t er uitzag !
EINDE VAN HET EERSTE DEEL . - -^> S ( S ) >^> ; *> i , )
gc xmtfax uw $ t . êonr .
{ Slot .)
Zoodanig trachtte de oude man den tocht optevroo-lijken ( optevroo-lijken ) , doch niettegenstaande de schijnbare luchtigheid van diens gesprekken doorgrondde Wolke nogtans den eigenlijken zin en de bedoeling , daarin verborgen . Tot zons-ondergang ( zonsondergang ) schreden zij langs eenc overschoone landstreek voort en bereikten in den avond de oevers der Xahe , wier helderblauwe golven , als verlieten zij met weerzin deze verrukkelijke oorden , slechts langzaam voortrolden . Einde-lijk ( Eindelijk ) hadden zij den omtrek van Bingen bereikt , en hun oog viel nu op eene brug , in den liomeinschen tijd over de Nahe gebouwd . De maansikkel , straks nog achter de hoogten van den Kloop verscholen , wierp een zacht licht over de bouwvallen dezer brug , die den naam van Drususbrug bekomen heeft , ' t geen een zwaarmoedige tint gaf aan deze sporen van con lang vervlogen tijdperk . » Zie hier den Kloopberg ,» sprak Wolke tot zijn medgezel , '/ hier blijf ik vertoeven-en zeg u dus vaarwel .» » Ik dacht dat gij tot Bingen gingt ,» antwoordde de oude , » waar ik mijne geloften meende te vervullen . Het doet echter niets ter zake . Men kan toch te dezer plaatse den uacht niet doorbrengen ; ik hoop udus mor-gen ( morgen ) te Bingen te zien en daar mijne belofte na te komen . Tot weerziens dus , mijn zoon . En zoo gij onder den Kloopberg uw mond opent , denk dan aan de echo's en neem u in acht voor de vleermuizen , die daar op den toren nestelen . Deze raad wordt u met liefderijken ernst door Kuno van St . Goarshausen gegeven , die u tevens alle heil en eene goede nachtrust tocwenscht .» Efl meesmuilend had de oude zich verwijderd .
Gedurende zijn verblijf in het gebergte van Weiier waren Wolke's gedachten aanhoudend vervuld geweest met de schoone en geheimzinnige vrouw , wier afscheid hem allerlei luchtkasteelen had doen bouwen ; hij had getracht het raadselachtige van dit bekoorlijk wezen te ontsluieren , doch door den invloed van ' t vooroordeel , dat zich aan haar persoon hechtte , raakte hij het spoor bijster en ging de gulgoedc bewondering , die hij voor de aanlokkelijke bekoorlijkheid der onbekende gevoelde , met zeker eerbiedig ontzag gepaard . Besloten om het geheim van haar zonderling bestaan te weten begaf hij zich met den heimelijken angst , dat zijn lot nu beslist stond te worden , naar de plaats van samenkomst door haar aangewezen . Des visschers inwendige onrust werd nog meer gespannen door kinderlijke vreesachtigheid , die een eenvoudige en ligtgeloovige geest in eenzame oorden overvalt wanneer licht en schaduw de omringende voorwerpen allerlei grillige gedaanten doen aannemen . Zijne tegenstrijdige aandoeningen nogtans moedig be-dwingende ( bedwingende ) , schreed hij met vasten tred naar een groep rotsen heen die , aan den voet des bergs , de vormen van een tot puinhoopen gevallen gebouw hadden . Daar wachtte de toovenares hem af , die bij zijne nadering oprees . Het bleek en schoon gelaat der onbekende , door stroomen licht bestraald , geieek thans volkomen naar de zachte zwaarmoedige type dier blonde dochters , die de ver -
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het