Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 38

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 38
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
38
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
6
DE OLIJFTAK .
heeft ; gezien en gehoord ; en laat hij aan onze broeders aan gene zijde van den Oceaan de verzekering geven van het krachtig en onwrikbaar besluit , dat alle En-gelsche ( En-gelsche ) harten vervult , om ons , onder geen voorwend-sel ( voorwendsel ) hoegenaamd , in een twist met het Amerikaansche volk te begeven ."
Daarna werd den voorzitter dank betuigd , en onge-veer ( ongeveer ) tien ure des avonds , is de zitting gescheiden .
Reeds den volgenden dag ( den 18den ) behelsden de Londensche dagbladen uitvoerige verslagen omtrent deze meeting . De Non Conformist , later ook de He-rald ( Herald ) of Peace , bevatten eene omstandigemededeeling . Vooral deze laatste mededeeling , die mij in de gelegen-heid ( gelegenheid ) stelde mijne herinneringen te verzamelen , heeft mij de gelegenheid verschaft , bij mijn terugkeer , in Frank-rijk ( Frankrijk ) , dit onvoldoend , maar naauwkeurig en , naar ik hoop , niet onbelangrijk verslag over deze meeting samen 1e stellen .
Eréderic Passy .
[ Ofschoon deze meeting reeds een geruimen tijd geleden en dus vóór den oorlog werd gehouden , ach-ten ( achten ) wij het nogtans niet onbelangrijk liet verslag daar-van ( daarvan ) alsnog aan onze lezers mede te dcelen , gelijk het in het Juni-nummer van het Journal des Econo-mist ( Economist ) es voorkomt . — Red .]
BE ACHTTIENDE ERÜMAIRE .
HISTORISCHE ROMAN
V A X
SCHMIDT-WEISZENFELS .
in .
DE DIRECTEUR DER REPUBLIEK .
Nog lang nadat Clemence hem verlaten had , was Barras wakker gebleven en alleen niet zich-zelf ie rade gegaan over de maatregelen , die hij in allen ernst den volgenden dag wilde ten uil-voer ( uil-voer ) brengen . De onrustige sluimer , dien hij daarna gezocht had , had hem geen veerkracht gegeven , en toen hij vroec in den morgen opgestaan was en zijne chocolade verlangd had , bevreemdde het Cajus zeer , dat zijn meester er zoo afgemat uitzag , of liever nam hij de vrijheid , hem daar opmerkzaam op Ie maken . Cajus mocht dat ; hij was de vertrouwde zijns heers , en een zoo oprechte hartstochtelijke republikein , die onder Barras eenmaal als soldaat gediend had , dat hij in zekere mate zijne betrekking als behoorende tot het Directoire en althans voor ' t heil des Vaderlands als zeer nuttig beschouwde .
Barras scheen de oehtendbeschouwingen van zijn kamer-dienaar ( kamerdienaar ) niet te hebben gehoord . Verdiept in gedachten over zijn groot en stout ontwerp , antwoordde hij hem niet , maar greep naar de paar brieven , die , als gewoonlijk , bij het ontbijt waren medegebracht . Cajus gaf het den schijn alsof hij in de kamer zoo wat een en ander te doen had , terwijl hij in blijkbare onrust van tijd tot tijd naar zijn meester omzag , die strak voor zich henen staarde en ongewoon bleek was . Toen deze de . brieven gelezen en onverschillig op de tafel geworpen had , werd hij den nog aanwezigen bediende gewaar .
// Wat wilt gij nog , Cajus ?" vroeg hij hem .
« Burger-Directeur ," hernam deze , met een beteekenend gebaar tot hem naderende , " Gij ziet er uit of ge ' t hoofd vol zorgen heb ! , en ik geloof dat u dan slecht slaapt . Daar gaat daar buiten iets om , burger ; men wil ons ter zijde schuiven , vrees ik ... ."
// Hoe komt ge tot die opmerking , Cajus ?" viel Barras hem levendig in de rede . « Hebt ge iets verdachts gezien , gehoord ?''
// Ik juist niet , burger ; want toen ik de burgeres la Jossière naar ' t rijtuig begeleid had , ging ik te ruste .
' t Was al laat , drie uur . Maar heden morgen vroeg reeds kwam Pontines , van hierover , die bij den burger Sieyès in dienst is , en hij verhaalde mij allerlei 6 zoo verdachte dingen ."
" Bijvoorbeeld !" zoo eischte Barras nu een antwoord . » Spreek . mijn vriend , want gij hebt geeii ongelijk !'
" Dus zou ' t waar zijn ? Ach , burger , wanneer't hem
j gelukt ons op zijde te dringen — dan ware ' t gedaan
met de llepubliek , ' t ware de ondergang der Vrijheid !"
" Nu spreek dan toch ! Wat ; is er opmerkelijks voorge-vallen ( voorgevallen ) ?"
" Denk eens , burger ," verhaalde Cajus nu ontsteld , « toen generaal Bonaparte gister avond van u weg is ge-eaan ( ge-eaan ) , reed hij wel naar zijne woning , maar hij liet zijne vrouw daar maar uitstappen en begaf zich dadelijk hier naar ' t Luxembourg terug , om den burger Sieyès te be-zoeken ( bezoeken ) ."
Barras toonde zich door deze mededeeling in de hoogste mate getroffen .
" Hoe ?" riep hij . « Bonaparte bracht den nacht bij Sieyès door , die beiden tot dusverre gemeden hadden elkaêr te zien en te ontmoeten ?»
" Ja , burger . Pontines heeft ' t mij verteld . De generaal was een paar uren bij den anderen burger-Directeur , dien ik niets goed toevertrouw en die ook altijd op de slechte staatsregeling schimpt en smaalt . Daar zou eene samenzwering zijn , zei mij Pontines nog , die een eerlijke republikein schijnt 1e zijn ; eene samenzwering tegen ons , burger , waarbij die verwensehte royalisten de hoofdrol ; spelen ."
" Zoo , zoo !" hernam Barras nadenkend , terwijl hij een
glimlach over de laatste meêdeeling van zijn republikein -
sehen bediende niet onderdrukken kon . Daarop voer hij
luchthartig voort : " Nu , Cajus , wij zullen een ook in't
zeil moeten houden . Ik zal u heden en zeer spoedig ook
| brieven geven , die gij snel moet laten bezorgen en wel
j door personen , op wie ge u verlaten kunt . De minister
j Fouché zal , wanneer hij zich aanmeldt , dadelijk worden
toegelaten . En gij , mijn oude , stel uw gerust . Hoe ' t
ook valle , gij blijft in mijn dienst , niet waar ?»
Cajus stak met veel deftigheid de hand in zijn borst .
" Dat weet gij wel , burger !" sprak hij trouwhartig , '■ voor u en de llepubliek heb ik mijn leven veil ."
Hij verliet de kamer , en Darras , die thans alleen ge-bleven ( gebleven ) was , poogde de gedachten , welke de meêdeeling van zijn bediende bij hem had opgewekt te ordenen en in ' t plan , dat hem nog onduidelijk voor de oogen zweelde , op 1e nemen . Hij kon er niet meer aan twijfelen dat Bonaparte en Sieyès zich met elkander verstaan hadden om hen te doen vallen en dat een nieuwe staatsschok ophanden was . " Wil men handelen , dan moet het snel geschieden . Maar hoe ?" Hoe ernstiger en gezetter de Bewindsman er over nadacht , wat hem te doen stond , op welke wijs hij tot de daad zou overgaan , des te moeie-lijker ( moeie-lijker ) kwam hem de toestand voor . Hij was maar een van de vijf leden waaruit het Staatsbewind was sameugesteld en kon op eigen hand niets beslissen . En toch was niets duidelijker , dan dat Bonaparte , uit Parijs moest worden verwijderd , ' t zij door een bevel , ' t zij door geweld . — Voor beide die gevallen behoorde echter altoos een besluit van de meerderheid der Bewindslieden . Met den Directeur Sieyès was de Directeur lloyer-Ducos het eens en deze beiden schenen door Bonaparte gewonnen te zijn .
Op hen viel alzoo niet te rekenen , veeleer moest Barras bedacht zijn , desnoods hun legenstand tegen zijne ontwerpen onschadelijk te maken . De beide nog overige Directeuren Gohier en Moulins behoorden tot de vaderlandsche partij , van welke Barras zich in den laatsten tijd afgescheiden had en die hem wegens hare repubiikeinsche gevoelens , niet langer meer vertrouwde . Maar zij was zonder twijfel nog te winnen , wanneer men haar met mistrouwen en schrik tegen den geheimen toeleg vervulde , welken Bonaparte , tezamen met Sieyès , tot omverwerping van de staatsregeling en het staats-bewind ( staatsbewind ) gesmeed had ; wanneer men zich der repubiikeinsche partij weer een goed vaderlander toonde , en haar door geestkracht ontzag oplei . Slaagde Barras er maar in , den strik dien Bonaparte gespannen had , door diens ver-wijdering ( verwijdering ) te verbreken , zoo had hij reeds weder een
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer