Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 403

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 403
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
403
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
3
" Wilt gij niets gebruiken , heeren ?»
Herr Grosse schudde het hoofd ten teeken van zijn hooge goedkeuring . Zijn woeste oogen staarden gulzig door zijn reusachtigen bril heen naar de Mayonnaise . » Ja ja ! daar houd ik machtig veel van ,// zeide de vermaarde chirurgijn , terwijl hij met zijn geringden wijsvinger naar den schotel wees . // Gij weet ze klaar te maken — maakt gij ze met room ? Is ze van hoenders of kreeften ? Ik houd veel van kreeften , maar hoenders zijn ook niet kwaad . De versiering is allerliefst — ansjovis , olijven , beetwortels ; bruin , groen rood op de dikke witte saus . Dat noem ik eerst een overheerlijken schotel . Hij is lekker frisch op twee verschillende manieren : lekkerfrisch voor ' t gezicht , lekker frisch voor den smaak . Welaan , laten we nu eens het inwendige onderzoeken . Mevrouw Patro-lungo ( Patro-lungo ) zal beginnen .//
In deze bewoordingen kondigde Herr Grosse aan dat hij bereid was aan tafel te gaan . Hij werd echter door zijn bescheiden Engelschen collega beleefdelijk van de Mayonnaise tot zijn patient teruggeroepen .
« Verschoon mij ,// zeide Mr . Sebright . « Maar zoudt gij ' t niet geraden achten de jonge dame te zien , eer wij tot . iets anders overgaan ? Mijn tijd is beperkt . Ik moet met den volgenden trein naar Londen terug .//
Herr Grosse — met een vork in de eene en een lepel in de andere hand , en een servet om zijn hals geknoopt — trok een lang gezicht : schudde zijn dik hoofd , en keerde met een zwaren zucht zijn rug toe aan de Mayonnaise .
// Goed . Laten we dan eerst onze zaken afhandelen en daarna ons ontbijt gebruiken . Waar is de patient ? Komaan , vooruit ! // Hij maakte het servet los , blies een zucht uit ( ik zou er geen ander woord voor weten te vinden ) — en doopte zijn vinger en duim in zijn reusachtige snuifdoos . » Waar is de patient ?» herhaalde hij ongeduldig . // Waarom is ze hier niet bij de hand ?»
« Zij wacht in de aangrenzende kamer ,// zeide ik . // Ik zal haar dadelijk hierheen brengen . Gij zult'haar toch zeker verontschuldigen , heeren , als ze wat zenuwachtig is ?» voegde ik er bij , terwijl ik de beide oogheelmeesters nrmkeefe — Ml . - Hebrijrht boog 1 stilzwijgend . Herr Grosse vertrok zijn gelaat tot een duivelachtigen grijns , en zeide : // Wees gerust , beste . Ik ben niet zulk een wild dier als ik er wel uitzie !»
// Waar is Oscar ?» vroeg Nugent , toen ik hem op weg naar Lucilla's kamer voorbijkwam .
// Nadat hij al wel ten minste twaalf maal van plan veranderd is ,// hernam ik , /' heeft hij besloten niet bij ' t onderzoek tegenwoordig te zijn .»
Nauwelijks had ik deze woorden gezegd , of Oscar trad de kamer binnen . Hij was voor de dertiende maal van gedachte veranderd — en de slotsom was dat hij er wel bij tegenwoordig zou zijn .
Zoodra hij Oscar gewaar werd , riep Herr Grosse in zijneigen taal uit . // Ach , Gott ! hij heeft Nitras Argenti gebruikt . Zijn tint is geheel bedorven . Arme jongen , arme jongen !» Hij schudde zijn groot hoofd — draaide zich om — en spuwde in een hoek der kamer . Oscar trok een misnoegd — Mr . Sebright een walgelijk gelaat . Nugent alleen had er schik in . Ik ging de kamer uit en sloot de deur achter mij dicht .
Ik had nog geen twee stappen in den gang gedaan , toen ik de deur hoorde opengaan . Ik keek om en bevond mij tot mijngroote verbazing vlak tegenover Herr Grosse , die mij door zijn brilglazen heen woest aanstaarde en mij zijn arm aanbood .
// Stil !» sprak de vermaarde oogarts fluisterend . » Zeg er niets van aan iemand . Ik kom om u te helpen .»
// Om mij te helpen ?» herhaalde ik .
» Herr Grosse knikte hevig — zoo hevig dat zijn reus-achtige ( reusachtige ) bril op en neer op zijn neus sprong .
» Wat hebt u me toch zoo even gezegd ?» vroeg hij , " Hebt gij niet gezegd dat de patient zenuwachtig was ? Goed ! Ik ben gekomen om met u naar de patient te traan , én u te helpen om haar te halen . Wel ! komaan ! Ik ben zulk een wild dier niet als ik er wel uitzie . Kom , voorwaarts ! Waar is ze ?»
Ik aarzelde een oogenblik om dien zonderlingen af -
gezant in Lucilla's slaapkamer binnen te brengen . Een blik op hem was beslissend . Hij was immers een dokter — en dan nog wel zulk een leeüjke ! Ik nam zijn arm aan , en wij gingen te zamen naar Lucilla's kamer .
Zij sprong van de sofa op waarop zij lag te rusten , toen zij behalve de mijne vreemde voetstappen hoorde binnenkomen .
» Wie is daar 0 » riep zij .
» Ik ben ' t , mijn kind ,» sprak Herr Grosse . // Ach Gott ! wat een lief meisje ! Dat is nu juist de tint die ik gaarne mag zien — zilverblank - -! zilverblank ! Ik kom eens kijken , lieve miss , wat ik voor je oogjes doen kan . Als ik er ' t licht in terug breng — niet waar ? dan zal je zeker veel van me houden ? Ik wed dat ge zelfs een leelijken Duitscher zooals ik een kusje zult willen geven . Komaan . Geef me een arm , dan zullen we met elkander naar de andere kamer gaan . Daar staat nog een ander te wachten om u ' t licht terug te geven — mijnheer Sebright . Twee oogheelers , voor een mooi meisje—een Engelsehe oogarts ; een Duitsche oogarts — hé ! met ons beidjes zullen we dat lieve kind genezen . Mevrouw Patrolungo , mijn andere arm is tot uw dienst . Wel wat is er ? U kijkt naar mijn jas . Hij is leelyk kaal - ik schaam me er voor . Maar geen nood . In de andere kamer kunt ge naar mijnheer Sebright kijken . Hij is spik-splinter nieuw . Komaan ! Voorwaarts ! Marseh ! "
Nugent , die ons in den gang stond op te wachten , deed de deur voor ons open . » Is hij niet allerliefst ?» fluisterde Nugent achter mij , terwijl hij naar zijn vriend wees . Begeleid door Herr Grosse , traden wij deftig de kamer binnen . Onze Duitsche dokter had Lueilla reeds goed gedaan . De angst en akeligheid van het onderzoek was al dadelijk opgeheven . Herr Grosse had haar aan ' t lachen gebracht — Herr Grosse had haar geheel ge-rust ( gerust ) gesteld .
Toen wij in de zitkamer terugkeerden , vonden wij mijnheer Sebright en Oscar in een druk vriendschappelijk gesprek . De bescheiden Engelschman scheen zich getrok-ken ( getrokken ) te voelen tot den beschroomden Osear . Zelfs mijnheer Sebright werd getroffen door de verschijning van Lueilla ; zijn strak gelaat helderde op toen hij aan haar werd voorgesteld . Hij plaatste een stoel voor haar tegen-over ( tegenover ) her venster . Er was een warmte in zijn toon , waartoe ik hem niet in staat had geacht , toen hij haar verzocht daar plaats te nemen . Zij nam den stoel aan . Daarop trok mijnheer Sebright zich terug en boog voor den heer Grosse met een beleefden wenk van zijn hand naar Lueilla , welke beteekende : » Gij eerst !»
Herr Grosse beantwoordde deze beleefdheid met eene zelfde handbeweging , en door zijn zwaar hoofd machtig te schudden , hetgeen beteekende : » Ik denk er niet aan !» /' Vergeefmij ,» verzocht mijnheer Sebright . Als mijn oudere in jaren , als bezoeker van Engeland , als een meester in onze kunst .»
Herr Grosse vergastte zich in antwoord op deze be-leefdheid ( beleefdheid ) met drie schielijk op elkander volgende snuifjes — een snuifje als oudste — een als bezoeker van Enge-land ( Engeland ) — en een als meester in de kunst . Daarop volgde eene pijnlijke stilte . Geen der beide artsen wilde den ander den voorrang ontzeggen . Nugent kwam tusschen-beide ( tusschen-beide ) .
// Miss Einch zit te wachten ,» zeide hij . » Koni , Grosse , gij zijt ' t eerst aan haar voorgesteld . Onderzoek gij haar nu eerst .»
Herr Grosse nam Nugent's oor tusschen zijn vinger en duim , en kneep hem vriendschappelijk . » Je bent toch een verstandige jongen ! » zeide hij . » Je hebt altijd eeu antwoord gereed .» Daarop waggelde hij naar Lucilla's stoel en bleef met verontwaardigden blik staan . Oscar stond over haar heen gebogen , te fluisteren met haar hand in de zijne . » Zeg eens ! wat is dat ?» riep Herr Grosse . » Is dit een derde oogarts ? Hoe , mijnheer ! gij behandelt de oogen van de jonge dame , door de hand der jonge dame vast te houden ? Gij zijt een kwakzalver ! Maakt dat gij weg komt !» Oscar trok zich niet zeer vriendelijk terug . Herr Grosse nam een stoel tegenover Lueilla en zette zijn bril af . Als een bijziend menseh had hij zooals van zelf spreekt uitmuntende oogen voor
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het