Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 366

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 366
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
366
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
ü
DE OLIJFTAK .
Zij verhaalde haar hierop alles wat wij reeds weten . // Nu //, zoo besloot ze ,» zal het u toch niet verwonderen dat ik over eentoonigheid klaag ? Geloof niet dat ik ondankbaar ben , en dat ik liet geluk , dat ik geniet , niet ten volle waardeer ; zeker , ik gevoel me gelukkig wanneer ik in de vrije nat uur rondloop en verkwikkende koelte en bloemengeur inadem , en toch heb ik daarbij een gevoel alsof ik een gevangene ben . " Wanneer ik op de duinen zit , en de vogels nastaar , dan denk ik soms met smart , waarom kan ik u niet volgen , waarom moet ik hier altijd eenzaam achterblijven . Wel acht ik me gelukkig dat ik meer beschaving bezit dan allen , die me hier omringen , maar dikwijls ook komt de gedachte bij mij op : waartoe dient me die beschaving , kan ik er eenig nut meê stichten ? Een Goethe , Schiller of Shakespeare kan ik niet zijn , dus wil ik mij op eene andere wijze nuttig maken ; ik zou een bepaalden werkkring willen hebben , al was ' t maar om de visschers hier in hunne bezigheden te helpen . Ik weet wel , dat zijn ijdele woorden , ik zou voor dat werk niet geschikt zijn , maar het planieilieven , dat ik hier leid , is me onuitstaanbaar . Ik weet niet waarom me dat juist in de laatste weken zoo ondragelijk is geworden , of het moest uitliet bewustzijn komen dat ik weldaden ontvang van lieden voor wie ik wederkeerig niets zijn kan ; want zij hebben geen wenschen die ik zou kunnen bevredigen : ze zijn tevreden en op hare manier gelukkig . Ziedaar , nu weet ge hoe ik leef en hoe ik over dat leven denk . Ik heb mijn hart geheel voor u uitgestort , het is de eerste keer , dat ik daartoe gelegenheid had .» — // Ik dank u voor dat vertrouwen ,// zei Emilie , // enofschoon ik me uwe gevoelens niet geheel verklaren kan , begrijp ik ze toch genoeg om te weten , dat ge u daardoor niet gelukkig moet gevoelen . Ge zeidet daareven , dat ge meer beschaving bezit dan allen die u hier omringen . Ge moogt dat gerust zeggen , gij staat in ontwikkeling ver boven alle
De omgang tusschen beide meisjes verflauwde niet . Emilie was reeds verscheidene malen bij de dames Marberg geweest en , wonder boven wonder , zij had haar gunst weten te winnen . Emilie bezat de gave om met ieder te kunnen omgaan . Ze prees Mina's broeikasten , en was in ver-rukking ( verrukking ) over Betsy's vogels . Uren lang kon ze bij de dames zitten met een handwerk je en over de lieden in het dorp praten alsof ze nooit ergens anders gewoond had . Ook de domino's vrouw was dikwijls daarbij tegenwoordig en was hoogst ingenomen met Emilie . Ze prees haar tot in de wolken en zei tot Helena , zoodra Emilie vertrokken was , dat ze maar bidden moest , dat hare vriendin altijd hier mocht blijven . Ze vond haar zoo'n geschikt lief meisje , juist iemand die de onstuimige Helena noodig had om
Ij wat bedaarder te worden . Deze aanmoediging had Helena i niet noodig : ze kon noch durfde aan het vertrek van Emilie denken , daar haar gezelschap voor haar eene behoefte was geworden . Geen uur waren ze van elkaar gescheiden : ze wandelden , lazen en maakten te zamen muziek . Wat Emilie j betreft , ze was overgelukkig . Wanneer ze van haar vertrek sprak , werd ze bleeker dan ooit ; dan greep ze Heiena's hand , en zei met bedrukte stem : « Och waarom kunnen we niet altijd bij elkander zijn ? Kon ik maar hier blijven , wat zouden we gelukkig wezen ! We zouden dan geen reden tot klagen hebben dat we niet nuttig zijn . Want wanneer we elkaar wederkeerig gelukkiger maken , is dit reeds een nut-tige ( nuttige ) werkkring ; en ook uwe zusters ( zoo zal ik ze maar noe-men ( noemen ) ) zouden er niet onder lijden , want ik zou ook haar wel een weinig bekeeren . Doch daar kan niets van komen , mijn plicht roept me elders .// — // Ja ,// zei Helena , // enals gij mij hier alleen achterlaat , dan zal ik ik het eenzamer dan ooit hebben : dat gevoel van ledigheid zal mij weer bekruipen en zelfs in mijne boeken zal ik die volkomene voldoening niet meer kunnen vinden , zoodra ik over den inhoud niet meer met u praten kan .//
// Eoei !// sprak Emilie , // laten we ons kort samenzijn niet zoo verbitteren , en doen alsof er van geen heengaan sprake was .// Zij hernamen dan hare vroegere bezigheid weer ; maar de tijd naderde spoedig , waarop , zooals Emilie zei , haar broeder haar zou komen afhalen . Op zekeren dag zat Helena op hare kamer ; het was October ; het weer was guur ; telkens kletterden hevige regenvlagen tegen de vensters ; de zee bulderde en klotste tegen de duinen , alsof ze met geweld haar gebied nog wilde uit-strekken ( uitstrekken ) ; aan uitgaan was niet meer te denken . Dit speet Helena des te meer , daar ze na waarschijnlijk Emilie heden niet zien zou , terwijl ze met ingespannen blikken naar het uitspansel zag , en als het ware daar-door ( daardoor ) de regendroppels wilde bezweren : // Wanneer het maar een weinig minder waait ,// dacht ze , // vlieg ik dadelijk naar haar heen .//
Daar ging de deur open en een dienstmeisje over-handigde ( overhandigde ) haar eenen brief , dien zij ijlings opende , terwijl zij onmiddellijk naar de handteekening zag . Het was zooals ze verwacht had : de brief kwam van Emilie . Maar niet in de verste verte verwachtte ze te zullen lezen , wat ze nu onder de oogen kreeg :
// Lieve Helena !
De dag voor mijn afreis is bepaald , daar mijn broeder verhinderd is geworden mij te komen afhalen . Hij verwacht me echter over acht dagen zeker thuis . Mijne krachten zijn ook nu geheel teruggekeerd en met frisschen moed kan ik dus tot mijne plichten terugkeeren . Doch laat het hooge woord er uit komen : ik kan er niet toe besluiten u te verlaten . Ik heb u in den betrekkelijk korten tijd van ons samenzijn liefgekregen om uwe reine , onbaat-zuchtige ( onbaatzuchtige ) vriendschap ; ge hebt me weer vertrouwen in de menschheid ingeboezemd en door u heb ik leeren in-zien ( inzien ) , dat er nog wezens zijn die het goede willen , om het goede zelf ; die kennis vergaren , niet om daarmee te pronken of geld te winnen , maar om de waarde daarvan met anderen te deelen . Ge hebt me doen inzien , dat we geen godsdienst , zooals die door de meeste menschen verstaan wordt , behoeven om een rechtschapen leven te leiden , want uwe vereering van al wat in de natuur of in de kunst schoon en groot is , houdt van alle lage of onedele daden terug . Hoe zou ik nu zonder u kunnen leven ! Ik moet terugkeeren onder menschen , waaronder ik niet een enkelen waren vriend bezit . Ik moet terugkeeren tot eene taak , die dikwijls te zwaar is voor mijne krachten . Help gij mij die taak vervullen , wees mijne vriendin ! Ge zoekt een werkkring , bij mij zult gij dien vinden .
» Ik zeg dat alles niet uit louter baatzucht ; ook voor u zou het beter zijn met mij meê te gaan , dan hier alleen achter te blijven . Ge zoudt na mijn vertrek kwijnen,ik gevoel dat . De gedachte , dat ge u bij mij nuttig maakt , zal u goed doen ; gij zult dan niet meer eene afhankelijke positie innemen , want gij zult met mij meê gaan onder den titel van gezelschapsdame , en dat zult ge in den volsten zin van het woord voor mij zijn . Er is nog een groot beletsel voor u , dat weet ik : de toestemming van de dames Marberg .
// Heden middag zal ik echter zelf de vesting komen bestormen , met andere woorden , ik zal haar met al mijne welsprekendheid zien te overreden om u aan mij af te staan , daar ze mij toch kennen en weten dat ik u innig lief heb .
// Ik zal haar vertellen , dat ge uwe afhankelijkheid te zeerter harte neemt en dat ge er toch vroeg of laat toe zoudtbesluiten voor uw eigen onderhoud te zorgen ; dat ge'tbij mij beter zult hebben dan onder vreemden , die u alseene ondergeschikte zouden behandelen en hare metzooveel zorg gekoesterde plant , misschien bij gebrek aanbeschutting zouden doen omkomen . Tot van middag dus,lieve Helena . Emilie .//
Roerloos bleef Helena eenige oogenblikken na het lezen van den brief , als aan den grond genageld staan en staarde in de verte alsof zich daar eensklaps de toe-komot ( toe-komot ) voor haar innerlijkeu blik ontrolde .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het