Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 365

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 365
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
365
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
beginnen , mijn waarde lieveling , zeide zij . Men moet nooit aan verkeerde begeerten den tijd laten over ons hart meester te worden , en ons verstand in verwarring te brengen . Het is niet vergeefs dat onze Heer ons leerde bidden : // Leid ons niet in verzoeking .// Een anderen keer zult gij niet meer aarzelen . Geld vinden en houden , is : // stelen .//
Wij deden te zamen ons avondgebed , en ik legde mij met een verlicht hart te ruste neder .
— Maar mijnheer , ik verveel u , door u mijn leven zóó tot in de geringste bijzonderheden te verhalen ?//
Ik gaf aan Vader Jozef de verzekering dat niets mij meer belangstelling in kon boezemen dan zuivere waarheid .
( Wordt vervolgd .)
EEN LEVENSDOEL .
( Oorspronkelijke novelle )
DOOR
Mej . F . DE HARTOG .
( Vervolg .)
Die bezoekster was de predikantsvrouw ; geen wonder dus dat die door de beide zusters met open armeu ontvangen werd , en dat men nog lang na haar vertrek stof tot praten had . — Het was voor He-lena ( Helena ) eene verlichting , toen het uur sloeg waarop ze gewoon was naar hare kamer te gaan . Bij het goeden nacht wenschen kreeg ze van Betsy nog de hartelijke vermaning meê , dat zij haar nachtrust maar niet moest bederven door te veel aan die dame te denken . De dominé's-vrouw ( dominé'svrouw ) had nog zoo even verteld van stadslui die zich zoo mooi voordeden , maar later bleken niet veel bijzonders te zijn ; zoo had er verleden jaar nog zoo iemand bij arme vis-schers ( visschers ) kamers gehuurd en niet eens betaald . Maar Helena hoorde het laatste niet duidelijk meer : vóór
dat Betsy nog had uitgesproken , was zij reeds op hare kamer en leunde tegen het venster , waaruit zij met innig genoegen naar den helderen avond-hemel keek . De zee lag zoo statig en effen vóór haar ; het geruisch der golven , waarnaar ze reeds van hare vroegste jeugd af met welgevallen had geluisterd , als was het een ge-luid ( geluid ) van menschelijke stemmen die zachtjes tot haar spraken , vertelde haar nu van hetgenot.dat ze morgen smaken zou , wanneer ze Emilie zou wederzien . Wat zouden ze genoegelijk samen praten ! Zeker zou zij toch ook wel ingenomen zijn met hare lievelingschrijvers ; dat moest ze haar terstond bij de ontmoeting vragen .
Zoo peinsde zij voort , en de golven namen langzamer-hand ( langzamerhand ) de zachte stem van Emilie aan , die haar toeriep : // Tot morgen , tot morgen !//
Eindelijk werd het tijd om te gaan rusten ; de ge-dachte ( gedachte ) aan Emilie bedierf hare nachtrust niet , zooals Betsy vreesde . Met innige vreugde begroette zij den anderen morgeu ; die ochtend ging haar maar niet spoe-dig ( spoedig ) genoeg voorbij , en zeker wel eenige uren vóór den bepaalden tijd , begaf ze zich naar hare kamer , om zich
voor de wandeling gereed te maken . Nog nooit had ze zooveel werk van haar toilet gemaakt ; nu eens nam ze dit dan weer dat kleedje ter hand , en dacht er over na , wat Emilie wel het mooist zou vinden , altijd afgaande op het toilet dat deze droeg bij de kennis-making ( kennismaking ) . Toen eindelijk hare keus bepaald was en ze voor den spiegel stond om haren stroohoed op te zetten , staakte ze plotseling die bezigheid en een hoogere blos vertoonde zich op haar gelaat . Wie was zij ? Wat moest zij zeggen , als Emilie haar naar haren naam vroeg .
Deze gedachte kwam plotseling bij haar op . Natuur-lijk ( Natuurlijk ) weet men toch gaarne den naam van een nieuwe bekende . Had ze eenigen tijd vroeger kennis met haar gemaakt , dan had zij van zelf den naam genoemd , waar-op ( waarop ) ze toen nog meende aanspraak te hebben .
Nu ze beter wist kon ze toch niet willens en wetens een leugen uitspreken ; neen , ze moest zich Werner noemen , een naam , die in de stad waar Emilie gezegd had te wonen alles behalve eervol bekend was : want ook hare ouders hadden in die stad gewoond , zij had zich daarin volstrekt niet vergist .
— DE NIJLBOOT . — ( Blz . 7 .)
Mina's verhaal was daarvoor te goed in haar geheugen gegrift . # Laat zien ,// zei ze , // Emilie is misschien vijf jaar ouder dan ik , dus ook zij was nog zeer jong toen mijn vader het land verliet en wellicht heeft ze er nooit iets van gehoord . Maar als het nu eens wel zoo was , als Emilie's ouders nu eens met handelslieden in betrekking stonden , wat kon er dan niet gebeurd zijn ! Immers Betsy had zich laten ontvallen , dat Werner niet alleen het geld van zijn vrouw had meegenomen , maar dat hij ook nog verscheidene kantoren aanzienlijke verliezen had berokkend . Wanneer nu eens Emilie's vader daaronder behoorde , dan had ze er zeker we ! van gehoord .//
Die gedachte deed haar bijna al hare vreugde over
| het voorgenomen bezoek verliezen ; maar er was niets
aan te doen , ze had beloofd te komen . Met loomen
tred ondernam ze dus den tocht . Vroolijk trad Emilie
haar bij haar binnentreden tegemoet en stak haar de beide
| handen toe : // Wat heb ik ongeduldig op uwe komst zitten
I wachten », sprak ze , » dat wachten duurde mij zoolang ,
dat ik me bijna ging verbeelden dat ik gisteren avond
op den weg eene kleine fee had ontmoet , die mij arme verdwaalde weer op het rechte spoor had gebracht , maar zich nu niet meer liet zien . Intusschen ben ik recht blij dat ge slechts een wezen van vleesch en bloed zijt , en woord gehouden hebt .//
Zoo raakten de beide meisjes weer aangenaam aan de praat , tot eindelijk de voorgenomen wandeling begon-nen ( begonnen ) werd . Nauwelijks waren ze buiten , of Emilie nam Helena vertrouwelijk onder den arm en zeide : // Nu zooals afgesproken is , vertelt ge me wat van u zelve , van uw leven , van uwe ouders , enz .//
// Van mijn leven hier //, antwoordde Helena , // kan ik u wel het een en ander vertellen , maar mijne ouders heb ik nooit gekend .// Hare stem beefde eenigszins en Emilie scheen dat op te merken . Liefkozend vatte ze hare h»nd en zei : // zie , ik wist het wel , dat er een geheime band bestond die ons tot elkander trok : nu heb ik dien ontdekt , ook ik ben ouderloos .// Met wie woont ge dan hier ?// ging Emilie voort ;* toen ge me gisteren avond te huis bracht , vroeg de vrouw des huizes mij of ik bij
de freules Marberg te visite was geweest , daar eene der freules me te huis had gebracht . // Dat is de naam van mijn moeders stiefdochters , » zei Helena // Dus van uwe halve zus-ters ( zusters ) ?// vroeg Emilie . // Neen ,// hernam Helena met haar gelaat een weinig ter zijde ,// mijne moeder huwde voor de tweede maal , nadat de vader der dames Marberg overleden was . Ik heet Helena Wer-ner ( Werner ) . De dames bij wie ik woon , namen mij tot zich toen ik wees geworden was , en sedert ben ik bij haar gebleven.//,'[Angstig keek zij Emilie aan , maar op haar gelaat was geene de minste verandering zicht-baar ( zichtbaar ) .// Ge zult me wel nieuwsgierig hebben ge-vond ( gevond ) , was het eerste , wat ze zeide , toen Helena zweeg ; // maar//,voegde ze er lachend bij , // vraag nu op uwe beurt ook mij al wat ge wilt , en ik zal u even openhartig antwoorden.Om te beginnen zal ik u maar vertellen dat mijn naam Emilie van Hoogenveld is . // Het eenige wat ik u vra-gen ( vragen ) wil , // zei Helena , // is , bij wie ge dan inwoont , daar ge immers geen ouders meer hebt .// — Ik heb een broeder , // antwoordde Emilie»-, ( Emilie» ) met wien ik woon ; hij is de eenige bloedverwant dien ik bezit .// — // Een broeder » zuchte Helena // ach , hoe gelukkig moet dat zijn een broeder te bezitten , iemand te hebben dien we kunnen liefhebben en die ons tegelijk tot steun zijn kan .// — // Ja //, was het antwoord , terwijl er voor een oogenblik eene heldere flikkering in Emilie's oogen kwam , // ik bemin mijn broeder hartelijk , en we konden zoo ge-lukkig ( gelukkig ) te zamen zijn , als we niet in eene wereld leefden die allen huiselijken vrede , alle eensgezindheid schijnt te willen verdelgen .// Onder het spreken nam haar gelaat eene treurige uitdrukking aan , en nog eenmaal herhaalde ze , als bij zich zelven , // zeker , ik heb mijn broeder hartelijk lief .// — // Zie //, sprak Helena , // het moet gelukkig
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het