Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 349

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 349
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
349
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
5
uitgelokt zijn het geluid gevolgd en vonden rijke ertsla-gen ( ertsla-gen ) , terwijl anderen , helaas ! de rots boven zich zagen instorten en er niet meer onder van daan zijn gekomen .
Het gefluit der locomotief vervult heden de gangen , en overtreft alle andere geluiden . De j ongeren vermaken er zich in , maar de ouderen — gelijk ik — betreuren het verledene !
Wij beklommen toen een duinheuvel , wel van honderd voeten hoog ; op de kruin gekomen , ontdekte ik beneden mij de kleine beek die door de maan werd verlicht , en die de kerk en de groep der hier en daar verstrooide hutten rondom het klokkenhuis als met eenen zilveren band om-strengelde ( om-strengelde ) . Mijn gids toonde mij de beek met eene zegevierende houding : dat is — zeide hij — een wachter ; indien men dit water afleidde , dan bleef er welhaast geen spoor meer van het gehucht Sint Piran over ; het zou verdwijnen gelijk de kerk daar beneden .
Ik keerde mij om ; geheel de uitgestrektheid die wij doorliepen , was eene steeds golvende menigte van zand , dat in het schemerachtig licht der maan veel zweemde naar ontelbare in slagorde geschaarde krijgslieden , die slechts wachtende waren op het teeken tot den aanval . Door wat wonder-kracht ( wonderkracht ) die oceaan van stof terugwijkt , voor die ge-ringe ( geringe ) massa , neem ik niet op mij te verklaren : genoeg , ' t feit bestaat , en wordt bevestigd door al de in-woners ( inwoners ) , die het beschouwen als een punt van geloof , evenzeer als de overvaart over het kanaal van Sint George door den heiligen Piran op eenen molensteen bij wijze van schuit , toen de heilige Patrick hem van Ierland zond , om de geestelijke overwinning op het land van Cornwallis te behalen .
Een rook , helderder dan die uit de andere schoor-steenen ( schoor-steenen ) ontsnapte , kwam tot ons .
Ik bespeurde aan het uitzetten der neusgaten van mijnen reismakker , dat hij de lucht van den huise-üjken ( huise-üjken ) haard inademde . In twee minuten waren wij de kleine houten brug over-gegaan ( overgegaan ) , en de deur open duwende , traden wij de gastvrije woning binnen .
Met een kreet van vreugde heette men ons welkom . // Ach ! waarde vader Jozef , zijt gij daar eindelijk ? Meer dan een uur zijn wij in groote onrust over u geweest , want gij zijt niet gewoon zoo lang op u te doen wachten .
Ralph is vertrokken om u tegemoet te gaan . Hij vreesde dat gij het pad in de duinen verloren hadt !»
// Welk een denkbeeld !» hernam vader Jozef — wiens naam ik nu wist—//ken ik dan de duinen niet ? Zou ik ze niet met gesloten oogen , des nachts zoowel als bij dag , terugvinden ? Ik zou vroeger zijn terug gekomen als ik dezen heer niet had ontmoet , bij de kerk van Sint Piran ; ' t is voor de eerstemaal dat hij in dit land komt .//
{ Wordt vervolgd .)
EEN LEVENSDOEL .
( Oorspronkelijke novelle )
DOOK
Mej . F . DE HARTOG .
I .
Niemand van mijne lezers zal er iets tegen hebben , mij op een mooien zomermiddag naar een dorpje aan zee te volgen ; vooraf echter moet ik zeggen,dat het geen zeedorp is , zooals men zich dat in onze dagen meestal voorstelt ; ' t is geen verzamelplaats van lieden , die te gelijk met de zeelucht ook allerlei genoegens willen smaken . Maar al ziet men op den door mij bedoelden middag geen drom van elegant gekleede dames en heeren , al doet zich hier geen ruischende muziek hooren , toch kan ik een liefelijke plek aanwijzen , waar het heerlijk is
uit te rusten na een warmen dag ; een plek maar
neen , ik zal er niet verder over uitweiden , en mijn w aarde lezers zelf laten ooreelen . Aan den ingang van
— HET INWENDIGE VAN EEN KHAN . — ( Blz . 7 .)
het bovengemelde dorp staat een fraai landhuis omgeven door hooge statige boomen , die bij den ingang een soort van laan vormen , in welks midden heerlijke bloemper-ken ( bloemperken ) prijken ; aan de achterzijde van het huis waar boseh en tuin zich nog uitstrekken , heeft men een ruim ge-zicht ( gezicht ) over de nu spiegelgladde zee , wier kabbelende golfjes de stilte , die er om het geheele huis heerscht , als het ware hoorbaar maken . In een groot hoog ver-trek ( vertrek ) , dat uitziet op den tuin en tevens op een gedeelte van den weg , zitten twee reeds tamelijk bejaarde dames , dat is te zeggen , bejaard als men ze nog zou willen rangschikken onder wat we gewoon zijn jonge dames te noemen .
Wie van de twee de oudste is , zou moeilijk te bepalen zijn ; de wijze van kleeding en kapsel is tot in de min-ste ( minste ) kleinigheid gelijk ; mogen de gelaatstrekken al eenigszins verschillen , de uitdrukking van beider gelaat wischte dat verschil geheel uit ; in ' t kort , men kon zien dat beiden te zaïnen opgevoed waren , nooit van elkan-der ( elkander ) gescheiden geleefd , en steeds elkanders denkwijze en gewoonten gedeeld hadden , üp het oogenblik , dat we bij haar binnen treden , zijn ze in druk gesprek
waaronder echter het handwerk , waaraan zij bezig zijn volstrekt niet lijdt . // En toch " zei , één der gezuster 3 terwijl zij de andere eenigszins scherp aanzag , « en toch , Betsy , vind ik het onvoorzichtig en onnoodig het kind met die mededeeling lastig te vallen ; het i s nu eenmaal geschied , en het beste is nu maar te doen , als-of ( alsof ) er nooit over gesproken was , misschien denkt ze er na verloop van eenige weken niet eens meer aan . Vindt ge dat ook niet ?// Natuurlijk , antwoordde Betsy ; maar evenwel , Mina , moet ik u zeggen , dat uw beschul-diging ( beschuldiging ) van onvoorzichtig gehandeld te hebben , wel wat overijld is ; ge hadt moeten hooren , hoe vurig het kind er op aandrong haar toch eens alles van onze omstan-digheden ( omstandigheden ) uit een te zetten . O ! ik weet zeker , ook gij hadt het raadzamer gevonden , haar de waarheid te vertellen , die toch eigenlijk niets verontrustends in zich heeft , dan haar met hare wel wat te levendige fantasie , zich allerlei voorstellingen te laten maken van zaken , die wanneer ze door mij droog weg verteld worden , zeer natuurlijk klinken . Maar wanneer zij ze in een al te romanesk daglicht zou gaan beschouwen , zou ze toch
wellicht de waarheid ge-raden ( geraden ) hebben , en die zou haar dan ongetwijfeld ver-schrikkelijk ( verschrikkelijk ) zijn voorge-komen ( voorgekomen ) ." Mina zag hare zuster wel een weinig ver-wonderd ( verwonderd ) aan , toen deze ophield met spreken ; wel boog ze ' t hoofd , ten teeken , dat zij de verdediging als geldig aannam , maar het scheen , als was ze ver-wonderd ( verwonderd ) over Betsy's wi !- -sprekendheid ( sprekendheid ) , ' t Is waar , Betsy was eigenlijk niet gewoon zooveel achtereen te spreken , zij bepaalde er zich moer 1oe datgene
te beamen , wat Mina zeide . Nu begon deze weer :// Ik vind dat het kind wel wat lang uitblijft , het begint reeds te schemeren ; ge-woonlijk ( gewoonlijk ) komt ze voor den donker te huis ; ik weet niet hoe ze genoegen kan hebben in die eenzame omzwervingen ; dikwijls heb ik er aan gedacht , haar eens te vragen of ze voort-aan ( voortaan ) niet voldaan kan wezen met onze ochtend-wandeling ( ochtendwandeling ) langs het strand ; ja , al moesten we dan om harentwil , ' s namid-dags ( namiddags ) nog een tochtje door het bosch maken , gaarne zou ik dat voor haar doen , wanneer ze die eenzame wandelingen staken wilde ."
// Waarom hebt ge haar dat niet voorgeslagen ?" vroeg Betsy — // Omdat ,// antwoordde Mina , // ik er werkelijk den moed niet toe heb ; ' t is haar eene behoefte gewor-den ( geworden ) , dat zie ik duidelijk . Wel verwonder en erger ik er mij dikwijls over wanneer ik zie , hoe weinig behagen het kind vindt in ons gezelschap niet alleen , maar in datgene wat wij onze vermaken noemen . Maar ' t wordt wezenlijk al donker , dat moet niet weer gebeuren — // Daar is ze ,// riep Betsy , // ik hoor haar voetstap opliet zand .// En inderdaad , na eenige oogenblikken ging de deur van het vertrek open , en zij , die sedert geruimen tijd het onderwerp van het gesprek der beide zusters geweest was trad met vluggen tred binnen . Met een vroolijk // goeden avond // trad ze naar de zusters toe , om haar de hand te reiken , maar Mina ginc snel een stap achteruit : // Poci kind ,// zet ze , // ik spreek geen woord met je voor er licht gebracht is , en dan moet je me eens uitleggen , waarom je zoolang uitblijft .// Het be-knorde ( beknorde ) kind sprak geen woord , maar haastte zich de vensters te sluiten . Toen ze weer terugkeerde naar de
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het