Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 212

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 212
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
212
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
opgepakt , die voor de hand lagen , spoedden Juliette en ik ons naar den heuvel . Menigmaal hadden wij in den zomer met de jonge lieden , dienuvooraltijdwaren heen-gegaan ( heengegaan ) , dat steile pad tussclien de pijnboomen bestegen,om den breeden Rijn te bewonderen en het heerlijke uitzicht van uit de ruïnes van dat kasteel .
Het was nu een moeielijke tocht door het kale donkere geboomte in den kouden Decembcrnacht , terwijl wij onze warme woning ontvluchten uit vrees voor de woeste soldaten . Ik wilde Juliette helpen , maar zij klom nog beter dan ik zelve , uitte geen woord van klacht of vrees , maar stapte voort totdat wij de vlakte bereikten waarop het kasteel stond ; een hoog rotsachtig plateforme ver boven de pijnboomen . Daar zagen wij onze ouders met Jacob aankomen ; en met de woorden : /' Goddank , daar komen zij eindelijk !'/ zette zij zich op een bemosten steen en leunde het hoofd tegen den met klimop bedekten muur . Up dat oogenblik scheen een geluid van geweerschoten uit het dal te komen dat wij hadden verlaten ; daarop verhief zich een vlammenzuil van den rechterkant van de Brücken , een tweede aan de linkerzij , en wij wisten dat de lieve woningen , waar jong en oud zoo gelukkig hadden geleefd , in brand gestoken waren en er weldra niets meer van over zou zijn dan een hoop kolen en aseh . De oude lui waren nu ook boven gekomen en ik dacht dat mijn moeder en de weduwe bij dat gezicht waan-zinnig ( waanzinnig ) zouden worden , maar mijn vader zond een dankgebed op dat wij eene veilige schuil-plaats ( schuilplaats ) hadden gevon-den ( gevonden ) , en ik keek naai-de ( naaide ) arme ' Juliette . Zij scheen geen acht te slaan op de vlammen en gaf ter nauwemood antwoord als ik haar iets vroeg ; het arme meisje was uitgeput , ik evenzeer , maar ik dacht slechts aan haar . Er was maar één enkele Kamer in het kasteel die een dak had ; de menschen die van zulke zaken verstand hadden , zeiden dal dit het boudoir der burcht-vrouw ( burchtvrouw ) was geweest . Daar brachten wij den nacht door ; maar we durfden geen vuur of
licht aansteken om niet de aandacht der Zwarte Huzaren
te trekken in het dal beneden ons ; iedereen pakte zich
zoo goed hij kon in zijn kleêren en kroop in een beschutten
hoek . Ik vond juist een plekje voor Juliette en voor mij ,
legde haar in al het warm goed , dat ik vinden kon ,
sloeg mijn armen om haar heen , en deed haar hoofd op
mijn borst rusten . Ik dacht dat zij was ingeslapen , en ik
zelve was ook op ' t punt van in slaap te vallen , want
de vermoeidheid doet ons alle zorg en smart vergeten ,
toen ik haar zachtjes hoorde fluisteren : " Betsy , gij zult
Robert zeggen dat ik hem nooit een kwaad hart heb
toegedragen ." Ik zeide haar niet dat Robert dood was .
Zij zal ' t beter kunnen hooren op een anderen keer ,
dacht ik , doch ik sloeg mijn armen vaster om haar
heen en verloor alle bewustzijn , behalve dat ik nog bemerkte
dat iemand in de duisternis binnenkwam en een mantel
over mij heen wierp : later begreep ik dat het Jacob
moest zijn geweest .
Ik weet niet hoe lang ik reeds geslapen had , mijn slaap was zwaar en benauwd , maar ik werd er uit opge-schrikt ( opgeschrikt ) door een rauwen en vreeselij ken gil ; de dag was aangebroken en daar stond de weduwe Dupont — ik weet niet door welk voorgevoel zij gedreven werd ; zij
had het dek weggerukt en haar dochters hoofd van mijne borst opgelicht , — maar Juliette was daar ingeslapen om niet meer te ontwaken , en het lieve jeugdige gelaat was doodsbleek . De vermoeienis en schrik van dien vreese-lijken ( vreese-lijken ) nacht hadden den dunnen draad van haar leven afgebroken , die ook zoo vroeg door smart was door-knaagd ( door-knaagd ) ; de woorden die zij over Robert had gesproken waren hare laatste , maar zij was heengegaan , misschien naar hem en Louis , en had mij alleen gelaten in mijn jeugd en diepe smart .
Haar arme moeder herstelde niet weder van den schok , dien deze ontdekking op haar voortbracht , hoewel zij alle vroegere beproevingen goed had doorstaan .
Eindelijk daagden tijden van vrede voor haar als voor ons ; wij behoefden niet lang met onze doode in de bouw-vallen ( bouwvallen ) te blijven . De geheele landstreek scheen vreedzaam geworden ; geen geluid van oorlog of geweld drong meer tot ons door . Jacob hoorde van een boschwachter , dat de Huzaren en Beieren een uur na ' t aanbreken van den dag Briickenstein hadden verlaten , om zich bij eene andere afdeeling verder aan den Rijn te voegen en dieper op het Fransche grondgebied door te dringen . Wij waagden ons buiten onzen schuilhoek , maar het
- LA PIAZZA DEL CA.UI'0 ÏE SIEXA . —
was alleen om onze woningen in den asch gelegd , onze velden verwoest , en al onze bezittingen vernield of ge-plunderd ( geplunderd ) te vinden . Het dorp Briickenstein en al de omlig-gende ( omliggende ) plaatsjes , alles was uitgemoord en leeg geroofd . Vele inwoners waren gevlucht , maar sommige onzer betrek-kingen ( betrekkingen ) , wier eigendommen aan de algemeene verwoesting waren ontsnapt , namen ons tot zieh en hielpen ons . De kerk was aan den brand ontkomen , en de Franschen hadden hun gewonden weggevoerd . Wij vonden de stoffelijke overblijfselen van mijn armen broeder en die van Alphonse Le Verger . Daar de boeren de dooden moesten begraven , lieten wij hen de beide geliefden naast elkander op ' t kerkhof leggen , met geen andere cere-monies ( ceremonies ) dan onze gebeden en tranen . Toen wij van die graven terugkeerden , zeide mijn vader tot mij : " Betsy , weet gij welke dag het is ?// Maar ik wist van geen tijd meer af . " Het is Kerstmis ," zeide hij ; " de dag waarop de engelen van vrede en eensgezindheid zingen , en wij zien rondom ons niets dan vernieling , gewrocht door tweedracht en haat . Nog geen drie maanden geleden had ik gehoopt mijn kinderen op dien dag in ' t huwelijk te zien treden , en nu rust mijn laatste blik op hunne graven .»
En werkelijk was het zijn laatste blik op dat oude kerkhof , waar zoo menigeen zijner voorouders sliep , en de bloem van zijn huis was ter aarde besteld . Buiten - -dien ( -dien ) hadden wij geen thuis meer . Het Duitsche volk had zulk een wrok tegen ons voor hetgeen zij noemden // ons heulen met de Fransehen " , dat . wij blijde ware *, op de Zwitsersche grenzen eene wijkplaats te kunnen vinden , alwaar wij vrede genoten en geen gebrek leden . Jacob had in den loop van zijn spaarzaam leven veel over-gegaard ( over-gegaard ) , en hij was zoo gelukkig geweest zijn kapitaaltje-door ( kapitaaltje-door ) alle gevaren heen te behouden ; nu kwam het ons zeer te pas , daar hij al zijn geld ter onzer beschikking stelde . Hij en mijn vader waren tot onderscheidene bezig-heden ( bezigheden ) in staat die ons geld inbrachten ; en mijn moeder , de weduwe en ik konden allen fijn garen spinnen , waar toen veel navraag naar was . Zoo leefden wij onder de vreemden gedurende de laatste dagen van dat voor ons zoo noodlottige jaar // Dertien ,// en gedurende het grootste gedeelte van het volgende jaar , waarin wij hoorden dat het Fransche Keizerrijk was omvergeworpen , de oorlog ten einde liep , en een algemeene Vrede door Europa was afgekondigd . Toen kwamen we hierheen , gedeeltelijk om de ongelukkige weduwe Dupont genoegen te geven ,
a ie nergens anders dan op de Fransche grenze haar hoofd wilde neêr-eggen ( neêr-eggen ) . Zij had haar beide kinderen ver-loren ( verloren ) , maar zij kwam het nooit te weten ', Want tot hetji laatste toe was haar verstand zwak en soms verward : zij sprak nog altijd van Louis die van de conscriptie terug moest komen .
» De tijd entiods liefde heelt alle wonden ,"
in dit huis neder . Het was een der vele ver-laten ( verlaten ) woningen , die men na den oorlog in alle deelen van Rijn-land ( Rijnland ) aantrof ; het ging ons voorspoedig en wij leefden te zamen in vrede . Toen wij hier omstreeks twee jaren waren geweest , zeide mijn moeder op zekeren dag tot mij ! " Betsy , Jacob heeft mij verzocht m zijn belang met u te spreken.Hij heeft zich als een zoon jegens uw vader en mij gedragen , en zou gaarne onze schoonzoon worden . Gij zijt eene goede dochter voor ons geweest ; wij zouden u gaarne getrouwd zien met een goeden man , en gij kunt er geen beter vinden dan Jacob . Ik heb mijne toestemming gegeven , want ik heb onzen neef leeren hoogachten en waardeeren .* Wij trouwden , en nooit had een vrouw een beter echtgenoot . Wij hebben gelukkig geleefd , hoewel wij geen kinderen en vele treurige herinneringen hadden . Het zijn deze herinneringen die ons er van hebben teruggehouden het tooneel onzer jeugd terug te zien , hoewel de tijd onze oude lui heeft weggenomen en onze eigen hoofden vergrijsd .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het