Het mag misschien wat merkwaardig zijn, een fabriek met de naam Maasglas in Tiel. De reden is eenvoudig: de fabriek was oorspronkelijke gevestigd in Maassluis. Op 21 december 1937 werd de Machinale Glasfabriek De Maas opgericht te Maassluis, dit was een lege N.V., waarin de bezittingen waren ondergebracht na de liquidatie van 'De Nederlandse Glasindustrie", die vanaf 1926 in Maassluis had gezeten. De N.V., met als moederbedrijf het Belgische Glaverbel, bleef bestaan, in afwachting van de oprichting van een nieuwe glasfabriek. Door de Crisis en de Tweede Wereldoorlog ging dit echter niet door. Na de oorlog was er behoefte aan een vensterglasfabriek, onder meer voor het grote naoorlogse woningbouwprogramma. In de eerste jaren werd het vensterglas geleverd door Belgische bedrijven. De Belgische dominantie is verklaarbaar omdat in België machinaal het vlakglas werd ontwikkeld en het bedrijfsleven daar een voorsprong had. In 1956 werd door Belgische vlakglasproducenten Glaver en Unibel een onderzoek gedaan naar de beste vestigingsplaats voor een Nederlandse vlakglasfabriek. Tiel wilde de fabriek graag binnen de gemeentegrenzen en hielp met de randvoorwaarden: er werd een terrein beschikbaar gesteld en er konden woningen gebouwd worden voor het personeel. Zo werd Tiel de vestigingsplaats van de glasfabriek met de naam "de Maas". De bouw werd begonnen in 1959 en op 19 november 1963 ging de oven aan. De fabriek werd op 8 juni 1964 door prins Bernhard geopend. In eerste instantie waren er twee afdelingen: koudglas (snij-afdeling en expeditie) en warmglas (recette en oven). In 1965 waren er 900 werknemers werkzaam in de fabriek, op het hoogtepunt werkten er 1000 mensen. De eerste directeur was Jean Pesch. Daarna volgde Jos van Haeren, die directeur was van 1970-1975. Daarna werd ir. A.J.H. Bergstein algemeen directeur. Vanaf de oprichting was De Maas onderdeel van de Belgische Glaverbel groep. In 1972 werd Glaverbel-De Maas overgenomen door BSN (Boussois - Souchon - Neuvesle). De vlakglasbelangen van BSN werden ondergebracht in de houdstermaatschappij Mecaniver te Brussel. In 1973 fuseerde BSN met het Franse voedingsconcern Gervais Danone. De Maas werd op 29 maart 1973 omgezet naar een B.V. In 1975 waren er voorstellen om de fabriek te sluiten. Dit ging niet door, wel kromp het personeelsbestand aanzienlijk. In de jaren zeventig werd meer marktgericht gewerkt. De verkoopactiviteiten, die tot 1979 in Den Haag waren ondergebracht, gingen naar Tiel. Hiervoor werd Glaverned opgericht: Glas verkoop Nederland. Vanaf de jaren zeventig werden de veredelingsactiviteiten uitgebreid. In 1968 startte Hardmaas N.V. 60% van de aandelen waren in handen van De Maas en 40 % in handen van Pieterman. Hardmaas produceerde veiligheidsglas voor de bouw en auto-industrie en had daarnaast Colorbel als producten: gekleurd glas.
In 1979 dreigden Glaverbel-De Maas en Flachglas in Duitsland verkocht te worden aan het Engelse Pilkington. Dit bedrijf was de ontwikkelaar van 'floatglass'. Na tussenkomst van het Duitse Bundeskartellambt werd uiteindelijk alleen Flachglass verkocht. In 1981 kwam Glaverbel in handen van de Asahi Glass Company in Japan. Na de mislukte overname door Pilkington ging Maasglas over op 'floatglass', een procédé waarbij gesmolten glas op een vloeibare laag tin werd gegoten en als eindeloze, exact gelijkmatige laag op een lopende band wordt getrokken om te worden verwerkt.
Voor deze belangrijke productiewijziging, die in 1984 werd doorgevoerd, moest een nieuwe installatie worden gebouwd. Prins Claus opende de vernieuwde fabriek op 5 oktober 1984. Per 1 juli 1995 was Maasglas B.V. volledig ondergebracht in de Nederlandse Holding: Glaverfin Beheer B.V. Alle aandelen in Maasglas B.V. van Glaverbel S.A. en Asahi Glass Europe B.V. waren hiertoe verworven. Glaverfin was een volledige dochter van Glaverbel S.A.
In 1999 werd de naam van het bedrijf gewijzigd naar Glaverbel Nederland B.V., met als aandeelhouder AGC Nederland Holding B.V. In 2007 werd de bedrijfsnaam: AGC Flat Glass Nederland B.V.
In 2004 werd een moderne oven gebouwd, die echter niet lang in werking was. In 2009 werd de sluiting van de hardglasfabriek bekend gemaakt (Hardmaas). De floatglasfabriek, bekend onder de naam AGC Glass Europe, sloot in juni 2012. Er bleef nog een snijafdeling actief tot 2013. In 2017 werd de kenmerkende schoorsteen verwijderd.