Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 310

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 310
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
310
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
6
DE O L IJ F T A K .
nauwgezetheid werd geëerbiedigd . Daarnaast woonde een oude schoenmaker , dien wij ins-gelijks ( insgelijks ) bij den arbeid aantroffen , terwijl zijn buurman , een pottebakkersknecht , daarentegen zich aan het algemeene welzijn toewijdde , door een put te graven , om het noodige water voor de kolonie te verschaffen . Gelijk wij er ons van overtuigden , was zijne moeite reeds met het beste gevolg bekroond . Slechts eenige schreden verder ontmoetten wij eene zoo even aangekomen familie , die er nog niet in geslaagd was , om eene hut opterichten . Intusschen vergenoegde | zij zich met een rieten leger , dat , door stroo-inatten ( stroo-inatten ) verborgen en er rneê bedekt , op eene groote goederenbaal geleek , waarin de menschen goed ingepakt woonden en sliepen .
In vergelijking met deze pakwoning scheen ongetwijfeld de naastvolgende bezitting een schitterend paleis te zijn . De eigenaar er van begroette ons in zijne deur en noodigde ons vriendelijk uit , zijn // Sanssouci // te bezichtigen . De barak was denkelijk ongeveer veertig tot vijftig voet lang en twintig breed ; zij was door een middelschot in verschillende vertrekken verdeeld , zelfs van een blauw - en geelgestreept behangsel voorzien en bezat ook compleete ramen met glazen ruiten . De geheele inrichting ver-ried ( verried ) eene zekere welgesteldheid ; wij zagen een sofa van gebruineerd berkenhout , met groen damast overtrokken , eene goede kleerkast , tafels , stoelen , een groot en een klein ledikant , in welk laatste een lief kind lag met roode wangen en blauwe oogen en dat ons toelachte . De man zelf zao - er wel bleek , doch geenszins vervallen uit . Met blijkbaar genoegen roemde hij zijn huis en zijne oogen schitterden waarlijk , wanneer hij van zijn tegenwoordigen toestand sprak en dien met zijne vroegere treurige omstandigheden vergeleek .
« Ik zou niet meer willen ruilen // zei hij trouwhartig . // Ziet gij , mijne heeren i Ik ben lakeiivoller en ik heb altijd zooveel verdiend als ik noodig had . Maar nu gaat ' t niet , meer , want de huurprijzen zijn te hoog en de huis-heeren ( huis-heeren ) te inhalig . Ik moet voor een keldergat en voor eene kleine keuken in de Adalbertstraat negentig thaler geven . Daartoe ben ik niet in staat en tegen minderen prijs is er niets . Toen heb ik liever hier die barak voor me gebouwd , waarvan de planken op vier-en-twintig thaler komen en voor den grond betaal ik tot St . Michiel drie thaler . Voor dat geld woon ik als een prins , heb twee fatsoenlijke kamers , leef in eene gezonde lucht en behoef mij niet door den huisheer te laten plukken en nog bovendien plagen .//
// Maar in den winter , bij leelijk , ruw weer ?// hernam ik bedenkelijk .
// Daar zijn wij niet bang voor . Wij bedekken de nlankeh met zoden en run , dat geeft warme kamers en dan hebben wij ook geen last meer van de vliegen ,// voegde hij er goed geluimd bij .
Dergelijke uitdrukkingen hoorden wij her-haaldelijk ( herhaaldelijk ) van verscheidene bewoners der barak-ken ( barakken ) , die ons bijna zonder uitzondering fatsoenlijke en verstandige lieden schenen te zijn en er
volstrekt niet als landloopers uitzagen . Wie daarom in Barackia mystères a la Eugene Sue , boosdoenertiguren , vagebonden en dergelijk romantisch gespuis zoekt , zou zich bedrogen zien . Evenmin ontdekten wij wezenlijke armoede , noch de nood en de ellende van een uitgeput proletariaat : veeleer het tegendeel . De mannen werkten , de vrouwen waren eenvoudig maar net gekleed , en de kinderen zagen er gezond en helder uit . Bijna allen spraken met tevredenheid over hun tegenwoordigen toestand en gewoonlijk hoorden wij den wensch uiten , dat zij ' t nooit beter zouden hebben en gaarne hier altijd zouden willen blijven wonen .
Op onze navraag vernamen wij , dat de grond , waarop de kolonie staat , de // Schlachterwiese // ( 1 ) heet en eigenlijk aan de stad Berlijn toe-behoort ( toebehoort ) . Een zekere mijnheer Bohm , die het terrein van de stedelijke regeering gepacht heeft , heeft uit medelijden aan de van huisvesting-beroofde ( huisvesting-beroofde ) lieden tegen eene matige rente van zeven en een half Silbergroschen ( 45 cents Nederl .) voor de vierkante roede de oprichting van barakken toegestaan . Langzamerhand hebben er zich ongeveer zeventig huisgezinnen neerge-zet ( neergezet ) , waarvan het getal echter nog dagelijks klimt . Sommige van die hutten verraden onge-twijfeld ( ongetwijfeld ) nog een zeer primitieven toestand , doch het meerendeel is niet alleen bewoonbaar maar zelfs comfortabel ingericht en biedt met de sierlijke beplantingen , groentebedden en bloem-perken ( bloemperken ) het liefelijk beeld aan eener geïmpro-viseerde ( geïmproviseerde ) buitenplaats in de vrije natuur en in de landelijke omstrsek .
In het geheel zijn er drie ot vier groote koloniën , die onafhankelijk van elkander be-staan ( bestaan ) . Een ziekenoppasser , Blohm , niet te ver-warren ( verwarren ) met den heer Bohm voornoemd , heeft insgelijks reeds sedert lang van de stad een stuk veld gepacht en het op gelijke wijze tegen eene matige vergoeding aan andere lieden zon-der ( zonder ) woning ter beschikking gegeven . Hij zelf woont reeds sedert eenige jaren , zoowel des zomers als des winters , in eene door hem ge-bouwde ( gebouwde ) en met zoden gedekte houten hut , zoodat hij als de eigenlijke stichter der barakken kan worden aangemerkt . Gelijk de President Schmidt , zoo oefent ook hij eene zekere regeeringsmacht uit . Daarom achtten wij ' t onze plicht , den heer Blohm eene visite te maken , in wien wij een verstandig en welwillend man leerden kennen , die ons bereidwillig op zijn gebied rondleidde en omtrent alles de noodige inlichting gaf .
Zijne kolonie beviel ons nog veel beter dan de vorige en de bewoners er van schenen ons nog solieder en voornamer toe dan het volk van den heer Schmidt . Wij bezochten hier een bekwaam graveur , die in de open lucht hoofd-letters ( hoofdletters ) goot van zink en ons wel geslaagde proeven van zijn werk toonde . Zijne hut onder-scheidde ( onderscheidde ) zich van de anderen door zekeren welstand , üe wanden waren geverfd , de ramen van binnen met witte gordijnen , van buiten
( 1 ) Slagersweide , weiland uitsluitend voor vetweiderij j bestemd .
met eene zoogenaamde // marquise '/ voorzien . Ook waren er kunstige versieringen , consoles en figuren aangebracht . Om de hut heen was een slechts kleine , doch zorgvuldig onderhouden tuin met frissche planten en een prieel , waarin eene vriendelijke vrouw en een aanvallig kind zaten . Het geheel had een idyllisch voorkomen en deed geenszins aan nood en ellende denken . De naaste kolonist was insgelijks een hand-werksman ( handwerksman ) en wel een stukadoor , die juist op het punt was , om zijn huis te bouwen . Tot dat einde heide hij vier palen in den grond , legde de planken er op en spijkerde ze aan elkaar . De prijs van zulk eene hut beloopt vijf en twintig tot veertig thaler , al naar grootte en stevigheid . Tot het bouwen er van heeft men drie a , vier dagen noodig . De nieuwe kolonist scheen , naar zijn huisraad te oordeelen , een welgesteld m«n te zijn . Hij bezat meubelen die er goed uitzagen , zelfs spiegels , latafels , eene hangklok , verlakte wateremmers en eenige bloempotten , waaronder jonge palmen , die den toekomstigen tuin moesten sieren . Zijne dochter , een bekoorlijk , rijzig meisje van der-tien ( dertien ) jaar , had een fijn schrander gezicht , was netjes gekleed en ging , zooals zij onszeide,op de meisjesschool in de Köpniker-straat .
Doch niet slechts menschen , ook dieren vin-den ( vinden ) in deze barakken eene toevlucht . Voor demeeste hutten lagen honden , die de niet geslo-• ( geslo )
ten hutten bewaken . Op het gras der daken speelden tamme konijntjes en katten in den gouden zonneschijn . Zelfs bezat de kolonie reeds i twee paarden en de beer Blohm was juist , toen I wij hem bezochten , met de oprichting van een noodstal bezig . De beesten behoorden aan een werkman , die ze gebruikt had om goederen , zand en steenen te vervoeren en , nu hij in Berlijn geen stal kon vinden , had hij zijne paarden naar den Cottbuser Damm gebracht , waar ze i voorloopig een nacht in de open lucht moesten kampeeren .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het