Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 67

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 67
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
67
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
3
Hij bevatte een telegram , meldende dat mijn arme lieve vader gevaarlijk gekwetst te Marseille lag . Mijn zusters waren reeds naar hem toe gegaan : zij smeekten mij haar zouder verwijl daarheen te volgen . Heb ik wel noodig de geschiedenis van die vreeselijke ramp te verhalen ? Natuurlijk begint zij met eene vrouw en eene schaking . Natuurlijk eindigt zij met een jongen man en een duel . Heb ik ' t u niet reeds gezegd ?— Papa was zoo gevoelig ; papa was zoo dapper . Och lieve hemel ! alweer het oude liedje . Er is een spreekwoord : de vos verliest wel zijn haren , enz . enz . Laten wij er een sluier over werpen , of met andere woorden , laat ons hiermede het hoofdstuk besluiten .
EEN EN VEERTIGSTE HOOFDSTUK .
EEN AKELIGE TIJD VOOK MEVROUW PATROLUNGO .
Had ik moeten voorbereid zijn op de ramp , die mij en mijne zusters nu had getroffen ? Had ik niet , wanneer ik slechts mijne eigene ervaring van mijn armen vader had geraadpleegd , duidelijk moeten inzien , dat men de ge-woonte ( gewoonte ) vaneen geheel leven niet plotseling aflegt ? Indien ik met mijn verstand te rade was gegaan , had ik immers moeten begrijpen dat hoe langer zijn bekeering duurde , hoe meer waarschijnlijkheid er bestond , dat hij weer in zijn kwaal zou vervallen , en in gebreke zou blijven de hoop-volle ( hoopvolle ) verwachtingen te vervullen , die ik van zijn gedrag in de toekomst had gekoesterd . Ik geef dit alles volgaarne toe . Maar waar zijn de voorbeeldige lieden die in alle zaken hun verstand raadplegen — vooral wanneer hun verstand hen tot dit besluit , en hunne belangen hen tot een ander doen komen ? Och , lieve heeren en dames , als wij maar wisten , hoeveel domheid er in ons alledaagsche menschen schuilt !
Zoodra ik van den eersten schrik was bekomen , stond ' t . bij mij uitgemaakt wat nu mijn plicht was te doen . Mijn plicht was bij tijds uit Dimchurch te vertrekken om de mailboot te halen die ' s avonds om acht uur van [ jonden naar het vasteland vertrok .
En liucilla verlaten ?
Ja ! zelfs niet Lmcilla's belangen — hoe veel ik ook van haar hield , hoe angstig ik mij ook over haar maakte — waren zoo heilig als die , welke mij naar de legerstede van mijn vader riepen . Ik had nog eenigc uren tijd eer ik haar moest verlaten . Al wat ik doen kon was van deze uren gebruik te maken om de strengste voorzorgs-maatregelen ( voorzorgsmaatregelen ) te nemen , die ik kon bedenken , om haar gedurende mijne afwezigheid te beschermen . Ik kon niet lang van haar weg blijven . De akelige onzekerheid of mijn vader zou sterven of blijven leven , zou op zijn leeftijd niet van zoo langen duur zijn .
Ik liet haar bij mij in mijn kamer roepen en liet haar mijn brief zien .
Zij was er werkelijk door getroffen toen zij hem las . Voor een oogenblik — toen zij eenige woorden van deelneming tot mij sprak — verdween de pijnlijke terug-houdendheid ( terughoudendheid ) in haar manieren tegenover mij . Die zelfde gedwongenheid keerde echter terug toen ik haar mijn voornemen te kennen gaf om nog dienzelfden dag naar Erankrijk te vertrekken , en haar mijn spijt uitdrukte , dat ik mij genoodzaakt zag onze reis naar llamsgate voor ' t oogenblik uit te stellen . Zij antwoordde mij niet alleen gedwongen ( terwijl zij , naar ' t mij voorkwam , tegelijker-tijd ( tegelijkertijd ) over iets nadacht ) — maar verliet mij zelfs onder ' t een of andere voorwendsel . // Gij hebt zeker veel te denken in die treurige omstandigheden ; ik wil u niet langer lastig vallen . Als ge mij mocht noodig hebben , dan weet gij immers waar u mij kunt vinden .» Met deze woorden ging zij de kamer uit .
Ik herinner mij niet ooit zulk een gevoel van hulpe-loosheid ( hulpeloosheid ) en verwardheid te hebben ondervonden , als zich nu van mij meester maakte toen zij de deur sloot . Ik begon ijverig de benoodigdheden voor mijne reis in te pakken ; daar ik instinktmatig gevoelde dat , als ik mij niet met ' t een of ander bezig hield , ik mij door mijn verdriet geheel zou laten ter neer slaan . Gewoon als ik was in alle andere omstandigheden van ' t leven
schielijk tot een besluit te komen , was mi)n brein zelfs nog niet helder genoeg om de zaken in te zien zooals zij werkelijk stonden . En wat het nemen van een besluit aangaat , ik was daartoe juist zooveel geschikt als de zuigeling op den arm van mevrouw Finch .
De zorg voor ' t pakken van mijn goed hield mij wel is waar op , maar hielp mij niet om mijn gewoon humeur terug te krijgen .
Toen ik daarmede klaar was , wist ik niet recht wat ik nu beginnen zou . Ik gevoelde de ernstige noodzake-lijkheid ( noodzakelijkheid ) om voor mijn vertrek tot eene opheldering met Lucilla te komen , maar ik kon ' t niet met mij zelve eens worden hoe ik dat zou aanleggen . Tot mijn eigen onbeschrijfelijk misnoegen voelde ik de tranen in mijn oogen opwellen ! Er was juist nog genoeg van Patrolungo's weduwe in mij overgebleven , om er mij hartelijk over te schamen . De lotwisselingen en gevaren in de dagen van mijn republikeinsch leven met mijn echtgenoot , hadden mij tot eene onvermoeibare wandelaarster gemaakt — met een onbedwingbaren lust ( even als onze kleine Jicks ) voor de open lucht . Ik nam mijn hoed en ging uit om te zien of de beweging mij soms goed zou doen .
Ik probeerde ' t in den tuin . Neen ! De tuin was mij ( onbegrijpelijkerwijs ) niet ruim genoeg . Ik had nog eenige uren den tijd , en begaf mij dus naar de heuvelen .
Links afgaande , voorbij de kerk , hoorde ik door de openstaande vensters de dreunende stem van onzen eer-waarden ( eerwaarden ) Finch , die de dorpsjeugd in den godsdienst onderwees . Den Hemel zij dank , dat hij mij in ieder geval uit den weg was ! Ik klom de heuvelen op en spoedde mij voort zoo gauw ik kon . De lucht en de beweging deden mij goed aan mijn hoofd , en na meer dan een uur flink te hebben doorgewandeld , keerde ik weer , geheel de oude , naar de pastorij terug .
Misschien waren er nog eenige overblijfselen van be-sluiteloosheid ( besluiteloosheid ) bij mij overgebleven , of misschien oefende mijn verdriet een ontzenuwenden invloed op mij uit , die mij sterker dan ooit de verandering in de verhouding tusschen Lucilla en mij deed gevoelen . Daar ik ditmaal echter had besloten tot eene duidelijke opheldering te komen , voordat ik haar onbeschermd op de pastorij achterliet , deinsde ik er zelfs nu nog voor terug eene mogelijke onheusche bejegening te ondervinden , wanneer ik mondeling met haar sprak . Ik scheurde dus een blad uit het boek van den armen Oscar en schreef daarop wat ik haar wenschte te zeggen .
Ik schelde eens — tweemaal . Er kwam niemand . Ik ging naar de keuken . Zillah was er niet . Ik klopte aan de deur van haar slaapkamer . Geen antwoord . Ik opende de deur — de kamer was ledig . Hoe stuitend ' t ook mocht zijn , zag ik mij genoodzaakt met eigen hand aan Lucilla mijn briefje over te geven of er toe te besluiten haar ondanks alles toch zelve te spreken . Ik kon ' t niet over mij verkrijgen haar te gaan spreken . Ik begaf mij dus naar haar kamer met mijn briefje en klopte aan de deur .
Alweder kreeg ik geen antwoord . Ik klopte nog eens — maar ' t bleef stil . Ik keek naar binnen , er was niemand in de kamer . Op de kleine tafel aan ' t voeten-einde ( voeteneinde ) van het bed lag een brief aan mijn adres . Ik her-kende ( herkende ) Zillah's handschrift . Maar Lucilla had , op de gewone manier , haar naam in den hoek geschreven , om te toonen dat zij den brief aan Zillah had gedicteerd . Ik voelde mij een last van ' t hart afwentelen toen ik den brief opnam . Dezelfde gedachte die mij door ' t hoofd was gegaan , was ook bij haar opgekomen . Zij was ook teruggedeinsd voor de moeielijkheid van eene mondelinge opheldering . Zij had ook geschreven — en ontweek mij totdat haar brief voor haar zou . hebben gesproken en de vriendschap tusschen ons weer zou zijn hersteld eer ik het huis verliet .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het