Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 43
De Olijftak
beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 43
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
43
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
3
'/ Neen ! neen ! uit den grond van mijn hart , ik zal ' t u niet kwalijk nemen . Ga maar heen , ga maar heen , goede mevrouw Patrolungo !//
Ik was nauwelijks over den drempel heen , toen hij reeds de deur achter mij sloot . Ik hoorde den zelfzuch-tigen ( zelfzuch-tigen ) ouden lomperd in zijn handen wrijven , en zich over zijn kloekmoedig gedrag verheugen , dat hij mij met mijn verdriet tegelijk buiten de deur gesloten had . Juist toen ik de kruk van mijn eigen kamerdeur in de hand nam , viel ' t mij in dat ik er wel aan zou doen indien ik voorzorgsmaatregelen nam om niet , door Lucilla onder ' t lezen van Oscar's brief te worden verrast . Om de waarheid te zeggen durfde ik dien bijna niet openen . Ondanks mijn voornemen om den bediende niet te geloo-ven ( geloo-ven ) , bekroop mij nu de vrees dat de brief zijn mede-deeling ( mede-deeling ) zou bevestigen en ik zou ontwaren dat Oscar ons wel degelijk had verlaten , om nooit weer terug te keeren . Ik keerde op mijn voetstappen terug en trad Lucilla's kamer binnen .
Ik kon haar even onderscheiden bij ' t flauwe nacht-lichtje ( nachtlichtje ) dat in een hoek brandde opdat de dokter en Zillah zich niet in den donker zouden stooten . Zij zat alleen in haar geliefkoosd rieten stoeltje , met het zware witte verband over haar oogen — naar ' t scheen zeer tevreden en ijverig bezig te breien . // Voelt ge u niet eenzaam , Lucilla ?" Zij wendde haar hoofd naar mij om en antwoordde op haar vroolijksten toon :
// In ' t minst niet . Ik voel mij zoo heel tevreden .// " Waarom is Zillah niet bij uP # // Ik heb haar weggezonden .// // Hebt gij haar weggezonden ?//
// Ja ! Ik moest van avond alleen zijn om volop te kunnen genieten .' Ik heb hem gezien , lieve — ik heb hem gezien ! Hoe kunt gij denken dat ik mij eenzaam voel ? Ik ben zoo buitengewoon gelukkig dat ik een breiwerk heb moeten opnemen om bedaard te blijven . Als gij nog veel zegt , sta ik op om te dansen — ja stellig ! Waar is Oscar ? Die leelijke Grosse — neen ! ' t is toch niet mooi op die wijze over den goeden ouden man te spreken , nadat hij mij mijn gezicht heeft teruggegeven . En toch is ' t wreed van hem te zeggen dat ik over-spannen ( overspannen ) ben en Oscar te verbieden van avond bij mij te komen om met mij te praten . Is Oscar binnen bij u ? Is hij erg verdrietig dat hij zoo van mij gescheiden moet zijn ? Zeg hem dat ik aan hem denk — sedert ik hem heb gezien — met zulke nieuwe gedachten !// » Oscar is van avond niet hier , kindlief ./' " Niet ? dan is hij natuurlijk op Bruinheuvel — met dien armen ongelukkigen mismaakten broeder . Ik heb mijn afschrik van Nugent's afzichtelijk gelaat nu reeds overwonnen . Ik begin reeds ( hoewel ik hem nooit mocht lijden zooals ge weet ) medelijden met hem te gevoelen , dat hij zulk een akelige kleur heeft . Maar laat ons daar-over ( daarover ) niet verder uitweiden . Laten we liever in ' t geheel niet spreken ! Ik zou zoo gaarne over Oscar blijven peinzen .»
Zij hervatte haar breiwerk en verdiepte zich op nieuw in haar heerlijke gedachten . Wetende wat ik wist , sneed ' t mij door het hart haar te zien en te hooren . Be-vreesd ( Bevreesd ) als ik was mij door een enkel woord te verraden , sloot ik zonder meer te spreken zachtjes de deur en beval Zillah ( wanneer haar meesteres mocht schellen ) haar te zeggen dat ik na de gebeurtenissen van den dag vermoeid I was en mij in mijn slaapkamer ter ruste wilde begeven . |
Eindelijk was ik dan toch alleen . Eindelijk kon ik geen voorwendsel meer vinden om de opening van Oscar's brief uit te stellen . Nadat ik vooraf mijn deur had ge-sloten ( gesloten ) , verbrak ik het zegel en las de volgende regelen : j
« Goede en waarde vriendin , — Vergeef mij als i ik u verbaas en bedroef . Deze brief dient om u harte-lijk ( hartelijk ) dank te zeggen en u een laatst vaarwel toe te roepen .
» Wees toegevend voor mij . Lees deze regelen tot aan t einde toe , en gij zult vernemen wat er is voorgevallen nadat ik de pastorij verliet .
" Toen ik op Bruinheuvel aankwam , was er geen spoor
van Nugent te ontdekken . Een kwartier later hoorde ik hem echter aan de deur vragen of ik al terug was ge-komen ( gekomen ) . Ik antwoordde hem zelf en hij trad de zitkamer binnen waarin ik mij bevond . De eerste woorden die Nugent tot mij zeide , waren deze :
//' Ik ben gekomen Oscar , om u vergiffenis te vragen en u vaarwel te zeggen .'"
// Ik kan u onmogelijk een denkbeeld geven van den toon waarop hij deze woorden zeide ; ze zouden u , als gij ze hadt gehoord , evenzeer getroffen hebben als mij . Een oogenblik lang was ik niet in staat te antwoorden ; ik reikte hem alleen zwijgend de hand . Hij zuchtte bitter en weigerde ze aan te nemen .
», Ik heb u nog iets te zeggen ,' zeide hij , , wacht tot-dat ( totdat ) ik heb uitgesproken , en geef mij dan uw hand — als ge kunt .'
// Hij weigerde zelfs den stoel aan te nemen dien ik hem aanbood . Het verdroot mij dat hij in mijn bijzijn bleef staan , alsof hij mijn mindere was . Hij zeide —
// Neen ! ik moet al mijn kalmie en al mijn moed bijeen-rapen ( bijeen-rapen ) , om neer te schrijven wat hij tot mij zeide . Ik had de pen opgevat om u alles te vertellen wat er tusschen ons voorviel . Alweer een van mijn zwakheden ! Alweer een van mijn gebreken ! De tranen schieten mij op nieuw in de oogen , wanneer ik mij geweld aandoe om bij de bijzonderheden stil te staan . Ik kan u alleen den afloop mededeelen . De bekentenis van mijn broeder kan in drie woorden worden samengevat . Zij zal u pijnlijk treffen :
// Nugent bemint haar . —
" Stel u voor hoe die ontdekking mij trof , nadat ik had gezien hoe mijn onschuldige Lucilla haar armen om zijn hals had geslagen — nadat ik met mijn eigen oogen had gezien hoe zij zich in den eersten aanblik van hem ver-heugde ( verheugde ) , en hoe zij ontstelde toen ze mij voor ' t eerst gewaar werd . Behoef ik u nog te zeggen wat ik gevoelde ? Neen !
" Toen hij uitgesproken had reikte Nugent mij de hand — evenals ik gedaan had voordat hij begon .
, De eenige voldoening die ik u en haar kan geven ,' zeide hij , , is dat ik u geen van beiden ooit weer onder de oogen kom . Geef mij de hand , Oscar , en laat mij gaan !'
" Als ik hem had toegegeven , zou alles hiermee zijn afgeloopen . Ik gaf hem echter niet toe , en dus nam de zaak ook een anderen keer . Kunt gij raden hoe ?"
Ik legde den brief een oogenblik neder . Hij trof mij zoo diep en vervulde mij met zulk een woede — dat ik op ' t punt stond , om het andere gedeelte ongelezen te verscheuren en het onder mijn voet te vertreden . Ik liep een paar malen de kamer in ' t rond ; doopte mijn zakdoek in water en bond dien om mijn hoofd . Een paar minuten daarna was ik weer bedaard — en kon ik mijn gedachte weer van Lucilla aftrekken om tot den brief terug te keeren . Deze vervolgde aldus :
// Wat ik u verder heb te vertellen kan ik met meer bedaardheid doen . Gij zult hooren wat ik heb besloten en gedaan .
// Ik verzocht Nugent in de kamer te blijven wachten , terwijl ik mij verwijderde om na te denken over hetgeen hij mij had gezegd . Hij trachtte zich daartegen te ver-zetten ( verzetten ) ; doch ik drong er op aan dat hij mijn verzoek zou inwilligen . Voor ' t eerst in ons leven verwisselden wij van plaats . Ik was degeen die beval , en hij die gehoorzaamde . Ik liet hem alleen om een wandeling in de vallei te doen .
// De hemelsche rust , de vertroostende eenzaamheid | deden mij goed . Ik zag mijn toestand en den zijnen in i ' t ware licht . Voordat ik terugkeerde , had ik besloten | ( hoe zwaar ' t mij ook mocht vallen ) zelf de opoffering ' te doen , waaraan mijn broeder zich had willen onder - I werpen . Ter wille van Lucilla en ter wille van Nugent j voelde ik de overtuiging in mij dat ' t mijn plicht was ; en niet de zijne om te vertrekken .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer