Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 29

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 29
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
29
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
5
laatste woorden die zij tot mij zeide , eer ik hier binnen kwam .»
Nu achtte de eerwaarde heer Finch ' t zijne beurtom eene vraag te doen . De voorganger van Dimchurch was weder geheel de oude : de bespraakte man zag de gele-genheid ( gelegenheid ) schoon om zich weder te doen hooren .
« Goede vrouw ,» begon de predikant met nederbuigende beleefdheid , » kom eens hierheen . Ik wensch eene vraag tot u te richten . Maakte miss Finch ten uwenaanhoore eenige opmerking , waarin de wensch lag uitgedrukt om door mijne tusschenkomst te worden gesterkt — als iemand die in dubbele betrekking tot haar staat als herder en vader ?»
» Ik heb miss Lucilla zoo iets niet hooren zeggen , mijnheer .»
Mijnheer Finch maakte een afwijzend handgebaar , te kennen gevende , dat Zillah zich kon verwijderen . Nu tïad Nugent vooruit en hield haar tegen juist toen zij de deur wilde uitgaan .
» Hebt gij ons niets meer te vertellen ?» vroeg hij .
» Neen , mijnheer .»
» Waarom komen zij dan niet hier terug ? Wat doen zij in de andere kamer ?»
» Zij deden wat ik daar zooeven zeide , mijnheer — zij zaten naast elkander op de sofa . Miss Lucilla sprak en de dokter luisterde naar haar . En Jicks ,» voegde Zillah er bij , zich vertrouwelijk tot mij wendende , » zat achter hen en betastte de zakken van den dokter .»
Oscar voegde hier een woordje tusschen — dat geens-zins ( geenszins ) op den hem anders zoo eigen minzamen toon werd uitgesproken .
» Wat zeide miss Lucilla tot den dokter ?»
» Datweet ik niet , mijnheer .»
" Gij weet het niet ?»
» Ik kon er niets van ver-staan ( verstaan ) , mijnheer . Miss Lucilla sprak fluisterend met hem .»
Meer had zij niet te ver-tellen ( vertellen ) . Zillah — in haar hui-selijke ( huiselijke ) bezigheden gestoord en verlangende naar de keuken terug te keeren — nam de eerste gelegenheid te baat om de kamer te verlaten , en liep zoo overhaast weg
dat zij vergat de deur achter zich te sluiten . Wij keken allen elkander aan ! Tot welke slotsom deden de wonderlijke antwoorden van Zillah ons komen ? ' t Was Oscar onmogelijk ( hoe opvliegend van aard hij ook was ) jaloersch te zijn op een man van Grosse ' s leeftijd en uiterlijk . En toch , nadat het besluit was gevallen en het probeeren van de oogen onherroepelijk tot een nader te bepalen dag was uitgesteld — kwam het langdurige onderhoud tusschen de patiënte en den dokter hem , om er niet meer van te zeggen , zeer vreemd voor .
Nugent keerde naar zijn plaats aan ' t venster terug — ergdenkend , benieuwd , in zijn eigen gedachten verdiept . De eerwaarde Finch , opzwellende van de woorden die hij niet kon uitspreken , stond met onheilspellenden blik van den stoel op naast zijne vrouw . Had hij eene ge-legenheid ( gelegenheid ) ontdekt om ons de kracht zijner welsprekend-heid ( welsprekendheid ) te doen gevoelen ? ' t Was maar al te duidelijk dat ' t zoo was . Hij keek ons met donkere blikken aan , en richtte het woord tot ons in zijn diepsten bastoon .
» Mijne vrienden .»
Nugent , ongevoelig voor welsprekendheid , bleef uit het venster kijken . Oscar , onverschillig voor alle aardsche zaken behalve de zaak van Lucilla , trok mij zonder plichtplegingen buiten het gehoor van den predikant . Mijnheer Finch hernam :
// Mijne vrienden , ik zou wensehen eenige passende woorden tot u te richten .»
» Ga naar Lucilla ,» fluisterde Oscar mij toe , terwijl hij smeekend mijne beide handen vatte . " Gij behoeft geen complimenten met haar te maken . Ga toch eens zien wat er binnen gaande is !»
Mijnheer Finch vervolgde :
» De gelegenheid schijnt mij zeer geschikt toe om u een der eerste Christenplichten voor oogen te houden — den plicht om blijmoedig iedere teleurstelling te dragen .»
Oscar bleef bij mij aandringen .
» Bewijs mij de grootste van alle gunsten ! Wees zoo goed en ga eens zien wat Lucilla zoo lang met dien man bezig houdt !»
Mijnheer Finch schraapte zijn keel , en hief zijn rechterhand overtuigend op bij wijze van inleiding tot den volgenden volzin .
Ik antwoordde fluisterend aan Oscar :
» Ik wil niet gaarne indringend schijnen . En Lucilla verzocht de min immers om alleen gelaten te worden .»
Juist toen ik deze woorden zeide , voelde ik mij van achteren in den rug stompen . Ik keerde mij om , en
EN SLOEG HAAR ARMEN OM ZIJN HALS . — ( Blz . 5 .)
ontdekte Jicks met de pop als stormram , die zich gereed maakte een tweeden uitval tegen mij te doen . Toen zij zag dat zij mijn aandacht had getrokken hield zij op , maar vatte mij bij mijn kleed en wilde mij de kamer uittrekken .
// Verwijder dat kind !» riep de predikant , woedend over deze nieuwe stoornis .
Het kind trok mij al harder en harder aan mijn japon . Er was klaarblijkelijk buiten de zitkamer iets gebeurd dat een diepen indruk op haar had gemaakt . Haar klein rond gezichtje was hoog rood ; haar schitterende blauwe oogjes staarden mij wild aan . » Jicks moet u wat zeggen ,» zeide zij — en trok mij in haar ongeduld nog harder dan te voren .
Ik boog mij voorover met het dubbele oogmerk om het bevel van mijnheer Finch te gehoorzamen en aan de gril van het kind te voldoen , door Jicks de kamer uit te dragen — toen ik door een geluid uit de slaap-kamer ( slaapkamer ) opschrikte — het geluid van Lucilla's stem , die mij ruw en gebiedend in de ooren klonk .
» Laat mij los !» riep zij . » Ik ben een vrouw — ik wil niet als v - -een ( -een ) kind behandeld worden !»
Er ontstond een oogenblik van stilte — gevolgd door het ruischen van haar kleed , dat door den gang tot ons kwam .
Grosse ' s stem — onmiskenbaar toornig en opge-wonden ( opgewonden ) — deed zich tegelijkertijd vernemen . « Neen ! Kom terug ! kom terug !»
Het ruischen van haar kleed kwam al nader en nader . Nugent en mijnheer Finch snelden beiden naar de deur . Oscar greep mij bij den arm . Hij en ik stonden aan den linkerkant der deur ; Nugent en de predikant aan de rechterzijde . Het gebeurde alles met de snelheid van een bliksemstraal . Mijn hart hield op te slaan . Ik kon geen woord uitbrengen ; ik stond als aan den grond genageld .
De half gesloten deur der zitkamer werd wijd open-gestooten ( open-gestooten ) — woest , met geweld,alsof een man en geen vrouw zich aan den buitenkant had bevonden . ( De predikant deinsde achteruit ; Nugent bleef staan waar hij was .) Met uitgestrekte armen zich woest een weg banende , zooals ik haar in haar blindheid nooit had zien rondtasten , snelde Lucilla de kamer binnen . Almachtige God ! het verband was verdwenen . Het leven , het nieuwe leven van ' t gezicht , was in haar oogen . Het had haar geheele wezen veranderd : het bezielde haar schoonheid met een akelig en bovenaardseh licht . Zij zag ! zij zag ! Een oogenblik bleef zij aan de deur staan , terwijl zij den blik naar alle zijden richtte ; als bedwelmd door ' t felle daglicht .
Eerst keek zij den predikant aan en daarop mevrouw Finch die haar man was gevolgd . Zij bleef verbaasd staan en hield haar hand boven haar oogen . IJlings wendde zij het hoofd om , alsof zij mij wilde aan-kijken ( aankijken ) , keerde het daarop echter scherp naar de rechterzijde der deur , sloeg haar armen ten hemel en barstte in een zenuw-achtig ( zenuwachtig ) gelach uit . Die lach eindigde in een zegevierenden kreet , die door het geheele huis klonk . Zij snelde naar Nugent Dubourg toe , die zoo weinig in staat was haar uit den weg te gaan , dat zij hevig tegen hem aan liep en hem bijkans omver had geworpen . » Ik ken hem ! ik ken hem !» riep zij uit — en sloeg haar armen om zijn hals . » 0 , Oscar ! Oscar !» Zij trok hem met alle kracht naar zich toe , terwij 1 die naam over haar lippen vervoering der vreugde haar
de
kwam , en legde in hoofd aan zijn hart .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het