Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 27

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 27
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
27
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
3
Liicilla herkende dadelijk zijn voetstap . // Hebt ge iets vernomen van Herr Grosse , Oscar ?» vroeg zij .
» Ja . Men heeft zijn rijtuig ojj weg gezien . Hij zal dadelijk hier zijn .»
Terwijl hij dat antwoord gaf , en terwijl hij mijn stoel voorbijging om aan den anderen kant van Lucilla plaats te nemen , wierp Oscar een smeekenden blik op mij — een blik die duidelijk zeide : ' Verlaat mij niet wanneer de tijd daar is !' Ik knikte met het hoofd om tetoonendat ik hem begreep en met hem gevoelde . Hij zette zich in den ledigen stoel naast Lucilla en vatte zwijgend haar hand . ' t Zou moeielijk zijn te zeggen wie van beiden op dat beslissende oogenblik , den toestand pijnlijker gevoelde . Ik geloof dat ik nooit eenvoudiger en treffender schouw-spel ( schouwspel ) zag dan die twee arme jonge schepsels , hand in hand gezeten , de groote gebeurtenis afwachtende , die over het geluk of den rampspoed van hun toekomstig leven zou beslissen .
« Weet gij ook iets omtrent uw broeder ?» vroeg ik , op zulk een onverschilligen toon als de angst die mij beklemde mij toeliet aan te nemen .
« Nugent is mijnheer Grosse tegemoet gegaan .» Oscar's oogen ontmoetten op nieuw de mijne toen hij dit antwoord gaf , ik zag op nieuw den smerkendcn blik nog sterker dan zoo even . ' t Was hem duidelijk , ' t was mij duidelijk , dat Nugent den Duitscher was te gemoet gegaan , met het doel om mijnheer Grosse tot het on-schuldige ( onschuldige ) werktuig 1e maken , dat hem binnen het huis zou brengen .
Voordat ik nog een woord kon spreken , zag mijnheer Finch , na de stoornis die hem het stilzwijgen had op-gelegd ( opgelegd ) , de gelegenheid schoon om eene nieuwe rede op touw te zetten . Mevrouw Finch had opgehouden met snikken , de zuigeling had opgehouden te schreeuwen , de overigen waren stil en zenuwachtig . In een woord , de huiselijke familiekring van mijnheer Pinch was geheel aan zijn willekeur overgelaten . Hij stapte naar Oscar's stoel . Wilde hij soms ' t voorstel doen om Hamlet voor i u h > — ii ' f Neen ! Hij ging om een zegen over Oscar's hoofd af te snieeken .
" Bij deze gewichtige gelegenheid ,» begon de predikant op zijn preektoon ,» nu wij allen in dezelfde kamer zijn vereerrigd , allen bezield met dezelfde hoop — zou ik als geestelijke on vader kunnen wenschen ( God zegene u , Oscar , ik zie in u mijn aanstaanden zoon . Mevrouw Finch , volg mijn voorbeeld : zie in hem uw aanstaan-den ( aanstaanden ) zoon !) zou ik , als geestelijke en vader kunnen ver-langen ( verlangen ) eenige vertroostende en wèlgepaste goede woorden te zeggen ...»
De deur — de vriendelijke , liefelijke , verstandige deur — brak de uit te spreken rede af , juist in tijds , door op nieuw open te gaan , en daar stond de ineen-gedrongen ( ineengedrongen ) gestalte met de uilachtige brilglazen van mijnheer Grosse op den drempel ; en acliter hem ( juist zooals ik had verwacht ) verscheen Nugent Dubourg .
Lucilla werd doodsbleek ; zij had de deur honren opengaan , en wist bij instinct dat de dokter was gekomen . Oscar stond op , sloop achter mijn stoel en fluisterde mij toe : « Om Godswil , zie dat ge Nugent uit de kamer verwijdert !» Ik gaf hem een geruststellenden handdruk , zette Jicks op den grond en stond op om Herr Grosse te verwelkomen .
Toevallig was het kind mij voor geweest . Zij en de beroemde oogarts hadden elkander bij gelegenheid van een zijner bezoeken aan Lucilla in den tuin ontmoet , en hadden een verbazende genegenheid voor elkander opgevat . Sedert dien tijd verscheen Herr Grosse nooit op de pastorij zonder iets eetbaars voor Jicks in zijn zak te hebben , die hem ter belooning voor die beleefdheid zooveel kusjes gaf als hij maar verlangde , en hem verder onderscheidde als ' t eenige levende wezen wien zij toe-stond ( toestond ) de havelooze pop te streelen . Nu nam zij weer diezelfde pop met beide handjes , waarbij zij den kop als een soort van stormram gebruikte , snelde mij vooruit , en klampte zich met alle kracht aan de kromme beenen van den dokter vast , om zijne aandacht te trekken voordat hij ' t waagde tot eenig ander persoon in de
kamer ' t woord te richten . Terwijl hij haar oplichtte en haar in zijn wonderlijk gebroken Engelschen tongval aansprak — terwijl de predikant en mevrouw Finch de noodige verontschuldigingen inbrachten voor ' t gedrag van hun kind — trad Nugent achter mijnheer Grosse om naar mij toe en trok mij geheimzinnig met zich voort naar een hoek der kamer . Terwijl ik hem volgde , zag ik de stille marteling der vrees op Oscar's gelaat , zooals hij daar naast Lucilla ' s stoel stond . Dit deed mij goed ; het deed mij tot een bepaald besluit komen ; ik gevoelde dat ik was opgewassen , en meer dan opgewassen tegen Nugent Dubourg .
» Ik vrees ,» zeide hij ,» dat ik mij zeer zot heb gedragen toen wij elkander in ' t dorp ontmoetten . De zaak is eigenlijk dat ik mij volstrekt niet wel gevoel . Ik verkeer in den laatsten tijd in een zeer koortsachtigen toestand . Ik geloof niet dat de lucht die ik hier inadem voordeelig op mijn gezondheid werkt .» Hier hield hij op ; terwijl hii zijn oogen onafgewend op de mijne hield gevestigd , om als ' t ware in mijn binnenste te lezen .
»' t Verwondert mij niet dit van u te hooren ,» gaf ik ten antwoord . // Ik heb wel opgemerkt dat gij er in den laatsten tijd niet zeer goed uitzaagt .»
Mijn toon en manieren ( die voor ' t overige zeer be-daard ( bedaard ) waren ) drukten beleefde deelneming uit — en niets meer . Ik zag dat ik hem uit de hand viel . Hij deed eene nieuwe poging .
// Ik wil hopen dat ik niets onbeleefds gezegd of gedaan heb ?» ging hij voort . // Volstrekt niet .»
» lk was opgewonden — vreeselijk opgewonden . Gij zijt 1c vriendelijk om dit te willen bekennen , maar ik ben overtuigd dat ik u om verschooning moet vragen .» » In geenen deele . Gij waart zeer zeker opgewonden , zooals gij terecht zegt . Maar wij bevinden ons van daag allen in denzelfden toestand . De omstandigheden , mijnheer Nugent , zijn eene voldoende verontschuldiging vooru .» Niet de flauwste zweem in mijn gelaat van eenigen argwaan jegens hem , beloonde de loerende en on-afgebroken ( onafgebroken ) uitvorscheude blikken , waarmee hij mij aan-zag ( aanzag ) . Ik zag aan de uitdrukking van verslagenheid in zijn gelaat dat ik hem met zijn eigen wapenen versloeg . Hij deed eene laatste poging om mij de bekentenis te ontlokken dat ik zijn geheim doorgrondde — hij beproefde mij bij verrassing in te nemen , door mijn opvlie-gend ( opvliegend ) karakter te prikkelen .
»' t Verwondert u zeker mij hier te zien ,» hernam hij . » Ik heb niet vergeten dat ik u beloofde op Bruinheuvel te blijven in plaats van naar de pastorij te komen . Wees niet boos op mij : ik heb bevelen van den dokter ont-vangen ( ontvangen ) , die ' t mij onmogelijk maken mijn belofte na te komen .»
» lk versta u niet ,» zeide ik even kalm als vroeger . » Dan zal ik ' t u uitleggen ,» hernam hij . » Gij herinnert u zeker dat wij lang geleden Grosse in ' t vertrouwen namen ten opzichte van Oscar's verhouding tegenover Lucilla ?»
» lk kan dat niet licht hebben vergeten ,» gaf ik ten antwoord , » daar ik de eerste was die uw broeder waar-schuwde ( waarschuwde ) dat Herr Grosse groot onheil zou kunnen stichten door haar in zijn onnoozelheid de waarheid te vertellen .» " Herinnert gij u nog hoe hij die waarschuwing opnam , toen wij hem die deden ?»
// Volkomen . Hij beloofde voorzichtig te zijn ; maar tevens verbood hij ons streng hem ooit weer in onze familieaangelegenheden te mengen . Hij zeide dat hij wenschte zijn vrijheid van handelen in zijn beroepsbezig-heden ( beroepsbezigheden ) te behouden , zonder daarin te worden belemmerd door huiselijke zwarigheden die ons mochten betreffen , doch waarmede hij niets te maken had . Is mijn geheugen nauwkeurig of niet ?»
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer