Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content

Archieven

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 304

Mijn Studiezaal

Mijn Studiezaal (inloggen)

De Olijftak

1 records

DOT_1872 De Olijftak

Reageren

Stuur een reactie naar Regionaal Archief Rivierenland

Delen

Doorsturen per email

Duurzaam webadres

Tijdschriftpagina

De Olijftak, 1872; p. 304

Naam tijdschrift:

De Olijftak

Pagina:

304

Datum:

1872

Jaargang:

1872

Is onderdeel van:

Tijdschrift

DOT_1872 De Olijftak

8
DE OLIJFTAK .
In onze residentie had de sneeuw reeds de daken bedekt en er heerschte strenge koude , ik echter droomde in mijne jeugdige dweeperij van zachte , liefelijke koeltjes en zoete lente-geuren ( lentegeuren ) . Het is eene oude ondervinding dat men bij de gedachte aan Italië dadelijk erk denk-beeld ( denkbeeld ) van koude en vorst verbant en zich dialis niet bestaanbare gasten voorstelt . Maar droomen zijn zeepbellen en met tegenzin denk ik thans nog aan de natkoude , huiverige dagen die ik in latere jaren juist in Italië heb doorgebracht . De Noordlander , aan de versiijyende'koude van zijn vaderland gewoon , doet al het mogelijke om den killen vijand van zich afteweren , maar wee den bewoner van hét Zuiden , wanneer de ongewone ijzige adem van den winter eenmaal over de zonnig warme velden trekt , want dan treft hem , omdat hij niet voorbereid is , de ruwe gast het gevoeligst .
De eerste teleurstelling van dien aard viel ook mij op den derden dag onzer reis ten deel , toen de moêgejaagde paarden onzer extrapost , die noch voor de aandrijvende stem des postil-jons ( postiljons ) , noch voor zijn zweep bijzonder gevoelig waren , langzaam langs den eentonigen , door den regen doorweekten landweg naar Palma-nuova ( Palma-nuova ) voortdraafden . Deze langzame tocht en de eentonigheid der omstreek , die in eene onafzienbare vlakte bestaat , slechts hier en daar ' door rijen olijfboomen afgewisseld , hadden op mijne tante een ' afmattenden invloed en brach-ten ( brachten ) mij in eene mismoedige stemming . Mijn droomen van bloeiende velden , van een eeuwig blauwen , helderen hemel , zachte lucht , en gulden zonneschijn , Iosten zich troosteloos op , bij den aanblik der grauwe , met water bezwan-gerde ( bezwangerde ) wolken die zich over ons heen welfden en bij den huiverig kouden wind die over de vlakte gierde en de kruinen der olijfboomen schudde . De vochtige lucht werd al dichter en dichter , onze paarden strompelden immer zwaarmoediger voort en zelfs de postiljon werd verdrietig . Tante en ik hulden ons echter rillig in onze mantels en waren verheugd , dat wij eindelijk Palma nuova en een der beste logementen aldaar , de Campana , had-den ( hadden ) bereikt .
Ofschoon het in 1593 door de Venetianen gebouwde stadje , met zijne fraaie vesting-werkenen ( vestingwerkenen ) kanalen , zich juist op dien avond ook niet uitlokkend aan het oog vertoonde , door zijne weinige rechtlijnige straten en de onreinheid die er heerschte , was het ten minste eene beschutting tegen het vochtig koude weder . Hierom besloot mijne tante , in Palma-nuova ( Palmanuova ) te overnachten en , daar zij zeer ver-moeid ( vermoeid ) was , legde zij zich weldra ter ruste . Zoo zat ik nu alleen in een vreemd vertrek , op eene vreemde plaats en keek verdrietig door het gesloten venster naar de ledige treurige straten , wier slecht en bestoven
plaveisel den vallenden stofregen begeerig inzoog en in een modderpoel veranderde .
Verveling overviel mij en bijkans wee-moedig ( weemoedig ) dacht ik aan mijne gezellige woon-stede ( woonstede ) , de helder verlichte en verwarmde kamers , aan mijne goede boeken , en de fraaie Bösendorfer piano , waarop ik eiken avond speelde . Mijn blik dwaalde bij deze herinne-ringen ( herinneringen ) treurig over het knetterende , weinig koesterende vuur , dat in den grooten , open haard karig brandde en over de niet zeer zindelijke meubelen . Voor het eerst in mijn leven werd ik boos op mijne tante , dat zij mij naar zulk een vervelend nest had mee-gesleept ( meegesleept ) , doch er is toch wellicht geen on-dankbaarder ( ondankbaarder ) lot op de wereld , dan dat van zulk eene goedaardige , altijd bereidwillige tante ! Het geringste ongemak doet ons hare gansche liefde over boord werpen , wanneer het ons , verwende en vertroetelde neven en nichten , maar hindert ; ik zou alles , behalve eene tante willen zijn !
De kastelein bracht eenige ververschingen boven en begon een gesprek met mij . Uit verveling stond ik hem ten antwoord en ver-wonderde ( verwonderde ) mij over de schier kloosterachtige stilte van zijn logement ; toen verhaalde hij mij dan dat zijn « Albergo » anders op dit uur een der meest bezochte van het stadje en voor-namelijk ( voornamelijk ) door de officieren van het garnizoen zeer gezocht was , maar heden was er bij den kommandant der vesting , den overste van S . ., groote assemblee , waarop allen ge-noodigd ( ge-noodigd ) waren ; indien dus , vervolgde de spraakzame hospes , de signorina wellicht lust gevoelde om naar beneden te gaan , zoo zou een voortreffelijke piano , die tot genoegen der gasten naast de eetzaal in een klein zij-vertrek ( zij-vertrek ) stond , misschien tot verstrooiing der Exellenza bijdragen , te meer wijl de Exellenza er ongestoord zou zijn , doordien er als ge-zegd ( gezegd ) geen enkele gast aanwezig Mas .
Dat was een redmiddel iu de troosteloze eentonigheid van een aanbrekenden winter-avond ( winteravond ) en verheugd nam ik het voorstel van den vriendelijken hospes aan . Immers ik wist dat mijne tante best verzorgd was onder de hoede van hare veeljarige kamenier ; ik beval haar hare meesteres bij haar ontwaken mijn be-sluit ( besluit ) medetedeelen en volgde den hospes in zijn zoogenaamd muziekvertrek .
Dit was eene kleine , heldere kamer naast de eetzaal , die men noodwendig door moest gaan , om er in te komen ; daarin stond eene slecht onderhoudene , verwaarloosde piano , doch niettemin werd dit instrument in datoogen-blik ( datoogen-blik ) voor mij als het ware eene reddende Aeolusharp , die mij de verveling zou helpen verdrijven . Ik was alles behalve eene virtuose en ben het ook heden nog niet , maar ik was , daarom toch altijd zeer ingenomen met muziek
en mijn vader verschafte mij de beste leermees-ters ( leermeesters ) der residentie , om mij in die kunst te be-kwamen ( bekwamen ) . Mijne kracht bestond in het uit het hoofd spelen ; van daar ook dat ik op dien avond de beroemdste nummers der door mij steeds zoo geliefkoosde opera « de Hugenoten » speelde .
Zóo had ik in de schemering ruim een kwartier uurs doorgebracht ; de hospes stak licht op en ik speelde verder ; de piano stond aan den muur , tegenover den ingang en ik zat dus met den rug naar de deur der eetzaal gekeerd ,. Ik begon juist met het koor der saamgezworenen uit het tweede bedrijf en beijverde mij , dit naar mijn beste ver-mogen ( vermogen ) door te spelen . Daar hoorde ik eens-klaps ( eensklaps ) eene stem dicht achter mij roepen : « Gij speelt het koor geheel onjuist , freule , uwe opvatting is niet op de hoogte der situ-atie ( situatie ) , is niet duidelijk .»
Verbaasd , ja verschrikt zag ik om . In den ijver van mijn spel had ik niemand het vertrek hooren binnentreden en was dus niet weinig verrast , plotseling een heer van zoo wat zestig jaren naast mij te zien . Iets zwaks , iets gebogens lag in zijne houding en zijne gestalte was kleinen mager , zijn haar was reeds volkomen grijs geworden , doch onder het eenigszins lage , maar breede voorhoofd glinsterden een paar groote kastanje-bruine ( kastanjebruine ) oogen van eigenaardigen vorm en teekening , die aan het gansche gelaat " eerre ~ bijzondere uitdrukking gaven , mij tegen . Nu nog , na jaren , zie ik die uitdrukking vóór mij , vorschend , vol geest , en ook weder zwe-vend ( zwevend ) en droomerig , van dien blik , die in latei-tijd ( latei-tijd ) zoo vaak met echt vaderlijke welwillend-heid ( welwillendheid ) op mij gerust heeft ; doch al die indrukken werd ik eerst later gewaar : op dat oogenblik waren zij mij vreemd . Nogmaals hoorde ik alleen de berispende woorden uit den mond van iemand die mij geheel onbekend was ; mijne gekrenkte ijdelheid ontwaakte en ik kon geene uitdrukking vinden voordegren-zelooze ( voordegren-zelooze ) stoutmoedigheid van de mij toege-voegde ( toegevoegde ) vernedering . Hoe kon een vreemdeling het wagen , mij , een meisje dat tot nog toe slechts aan vleierijen ven allerlei aard ge-woon ( gewoon ) en daardoor vertroeteld was , te berispen ? Hoe kon hij er toe komen om aftekeuren wat mijne wel betaalde leermeesters en de talrijke kring onzer gedienstige huisvrienden als een eminent talent beschouwden ?

Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer

laatste wijziging 06-06-2023

1 gedigitaliseerd