Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 240

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 240
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
240
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
daar zij meende hieruit te moeten besluiten
dat de Prins niet bepaald af keerig was van eene verbintenis . Zij vergiste zich niet , want dienzelfden nacht , toen alles in diepe rust was , trad Willem het vertrek zijner zuster binnen , die nog niets wist van het ont-vreemden ( ontvreemden ) harer brieven . Hij begon met haar verwijtingen te doen wegens hare achter-houdendheid ( achterhoudendheid ) tegenover een broeder die het steeds zoo goed met haar meende ; hij zeide dat de Tarente zijn vriend was en dat hij hun beider belangen gaarne zoude bevorde-ren ( bevorderen ) , mits zij openhartig met hem sprak en hem de gansche toedracht der zaak mee-deelde ( meedeelde ) . Zij echter , meenende dat hij aldus sprak om haar geheimen te ontlokken , ant-woordde ( antwoordde ) kortweg dat er voor alles wat hij onderstelde niet de minste grond bestond . Hij verzocht haar daarop nogmaals oprecht te spreken , er bijvoegende dat hij meer wist dan zij vermoedde . « In dat geval zal ik u helpen ,» zeide hij , « maar wilt geniet naar mij hooren dan zal ik u en Tarente zooveel mogelijk in uwe plannen dwarsboomen .» Niets mogt baten en verstoord liet de Prins zijne zuster alleen . Toen hij de kamer ver-liet ( verliet ) , haalde hij een van de brieven te voor-schijn ( voorschijn ) en liet haar dien zien . Zij spoedde zich naar haar bureau , en zag , nu te laat , wat er geschied was . Onmiddellijk zond zij iemand naar haar broeder met het verzoek om hem \ te mogen spreken , doch deze weigerde te komen:hij had zich reeds naar zijne moeder begeven en haar zijn bijstand toegezegd . Toen de Tarente van het gebeurde onder-riclit ( onder-riclit ) was , bracht hij Mad elle d'Orange met zachte verwijtingen onder het oog , hoe ver-keerd ( verkeerd ) zij gehandeld had geen vertrouwen te hebben gesteld in de goede bedoelingen van haar broeder .
Toen de Tarente te ' s Hage terugkwam , viel hem een zeer koele ontvangst ten deel ; de Hollandsche edelen ontweken hem en zelden verscheen hij ten hove . Zelfs wist men hem daarvan geheel te verwijderen door eene zending naar de grenzen , doch vóór zijn vertrek werd hem nog een onder-houd ( onderhoud ) met Prins Frederik Hendrik toege-staan ( toegestaan ) . Hij bemerkte nu dat men niet enkel zijne brieven in handen had , maar hem bo-vendien ( bovendien ) grovelijk onrecht aandeed door aan die brieven anderen toe te voegen , die enkel moesten dienen om hem in een slecht dag-licht ( daglicht ) te plaatsen . Hij verzocht daarom al zijne brieven terug , er bijvoegende dat als men den laster tot waarheid kon maken , hij bereid was om dadelijk voor altijd het land te verlaten . Frederik Henderik willigde zijn verzoek in , doch kon de ondergeschoven brieven niet machtig worden en was dan ook spoedig van de valschheid der beschuldi-gingen ( beschuldigingen ) overtuigd . De Tarente deed daarop nogmaals persoonlijk aanzoek om de hand van de Prinses , doch het antwoord dat hij ontving was verre van bemoedigend . « Gij zijt mijn vriend en bloedverwant .» zeide
Frederik Hendrik , « maar ik kan uw verzoek niet toestaan , daar mijne dochter een ander moet toebehooren .» De minnaar trachtte nu het hart van de moeder te verteederen , doch het gelukte hem niet haar te overtuigen dat hij slechts het geluk van haar kind beoogde . Zij scheidde van hem met deze woorden : « Zoo gij mijne dochter vergeten kunt , zult gij mij zeer verplichten , en gaarne zal ik u al het voorgevallene vergeven .» Daarop sprak hij nog met Prins Willem , doch deze vermeed de behandeling van het teere onderwerp en liet de Tarente ongetroost vertrekken .
De hoop van de beide minnenden berustte hu alleen bij de keurvorstin van Branden-burg ( Brandenburg ) , die niets liever zag dan dat haar zoon met de Prinses van Hessen-Kassel in het huwelijk zou treden . De groote Keurvorst , bijgestaan door BorsdorlV . wist evenwel de plannen van zijn moeder te verijdelen en vertrok naar den Haag . Had " 118 d'Orange , die hem zeer ongenegen was , ontving hem zoo koel mogelijk en behandelde hem zelfs op-zettelijk ( opzettelijk ) zeer onbeleefd ; doch hij , overtuigd van de toestemming der ouders , stoorde zich weinig aan haar gedrag in ' t vaste vertrou-wen ( vertrouwen ) dat hij ten slotte toch zoude zegevieren .
De veldtocht van 1645 was geopend en de Tarente was verdrietig met Frederik Hen-drik ( Hendrik ) naar het leger vertrokken . De ondervon-den ( ondervonden ) teleurstellingen wierpen hem eindelijk op het ziekbed , en op het oogenblik toen zijne ziekte een zeer bedenkelijk aanzien begon te krijgen , werd het huwelijk van de prinses met den keurvorst voltrokken .
« De plechtigheid ,» zegt de Tarente , « werd dubbel treurig gemaakt door den weerzin van de bruid en de ziekte vanhaar vader .» Frederik Hendrik , die reeds sedert eenigen tijd lijdende was , naderde zijn laatste ure . Tarente was aan het sterfbed en aan hem als vriend deelde de lijder het eerst mede dat zijne oogenblikken geteld waren . Hij schrijft daaromtrent : « De Prins nam mijne hand en weende . Hij liet zijne dochter bij zich komen en verklaarde dat het hem smartte haar tegen haren zin te hebben doen huwen . Eenige oogenblikken later blies hij den laatsten adem uit .»
Na den dood van Frederik Hendrik ge-voelde ( gevoelde ) de Tarente geen lust om langer in de Nederlanden te vertoeven . Vóór zijn vertrek gaf hij aan de jonge keurvorstin den raad , te trachten haar echtgenoot achting toe te dragen en zoo het mogelijk was lief te heb-ben ( hebben ) . In droevige stemming vertrok zij korten tijd daarna naar Brandenburg . Weinige maanden later huwde Hendrik Karel de la Tremouille , Prins van Tarente , met eene dochter van de landgravin van Hessen-Kassel ( Hessen-Kassel ) .
«►»«
MOEDERLIEFDE .
( Met eene afbeelding .)
»-®®&<>-
Nooit wordt de band van kind en moeder losgereten ,
Zij mint haar kind nog vóór het adem haalt .
Zij heeft den zwaarsten strijd , het moeilijkst uur vergeten ,
Als ' t licht haar kind bestraalt !
De bange strijd is uit , God wilde haar behoeden !
De liefde zwaait in ' t harte heerschappij , En wordt het haar gegund haar dierbaar wicht te voeden , Hoe trotsch , hoe fier is zij !
Er komen voor het kind ook droeve , sombre tijden ,
Een felle vlaag drukt soms het spruitje neer . Wie zou dan zwaarder , ' t kind of wel de moeder , lijden , Of beiden evenzeer ?
Wie waakt dan voor hel wicht , wie slaat zijn adem gade ,
Vreest , dat een tocht den zieke ontwaken doet ; Wie gist zijn stillen wensch , wie is ' t , die tegen schade De tengre plant behoedt F
En als het wonder-mensch voorspoedig zich ontwikkelt , Wie spelt de taal , die ' t kind werktuig'lijk spreekt , Wie , die ' t ontvankhjk hart tot goede daden prikkelt , Het zaad der godsvrucht kweekt ?
Wie antwoordt op de reeks van wijze kindervragen , Waarbij ' t verstand soms van den wijsgeer faalt ; Wie is er , die het kind het eerst van vroeger dagen En ' t Paradijs verhaalt ?
Altijd de moeder ! zij blijft steeds haar kind bewaken . De man of vrouw vindt troost aan ' t moederbart , Het wangedrag van ' t kind kan haar mistroostig maken : Toch heeft zij lief met smart !
-^ S^ü^fJ^i^SS ^
B E IR I O Ü T .
De eerste poging der Uitgevers van « de Olijftak » om tegen uiterst billijken prijs zeer getrouwe kopiën van voortbrengse-len ( voortbrengselen ) onzer schilderschool onder het publiek te verspreiden , is volkomen gelukt .
De eerste druk der phothotypie van den heer M . Verveer : « dhh hel Strand te Sche - veningen,-» ( veningen,- ) naar een schilderij van den heer S . Verveer , is reeds geheel uitverkocht , zoodat een tweede oplage thans noodzake-lijk ( noodzakelijk ) is geworden .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer