Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 229
De Olijftak
beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 229
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
229
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
5
de Kijk . Naar den Briel .
Vueckop . Naar Enkhuizen ; beslist de meerderheid andeis , ik deel in haar gevoelen .
Mkrehs Als West-Fries , stem ik voor Hoorn , maar als ' t den Briel geldt , zal ik daar mijn plicht doen .
v . Inthieiha
Naar den Briel !
LüMEY
En Treslong ?
Treslong .
Iedereen heeft den grond lief , die hem zag geboren worden . De slad , waar mijn wieg stond , en waar het dierbaar overschot mijner ouders rust , daarheen wensch ik te gaan . Naar den Briel dus .
Lumey { ernstig ). En ik , naar den Briel ... De stemming heeft aldus beslist ... Naar den Briel ! Ein-delijk ( Eindelijk ) zal dan het vurig begeerde oogenblik gekomen zijn . ( Met toenemend vuur ) Mijn wenschen naderen de vervulling , ' s Prinsen hand verleent mij het oppergezag over de vloot , en eene vrouw spreekt in dienzelfden stolid , het vonnis der verbanning uit . Welk een verschil tusschen hem en haar ! Hij , met opoffering van alles , wat waarde heeft en wat hem lief is , wil Nederland verheffen tot een vrijen zelfstandigen staat .. . Zij , uit vrees voor Philips den Wreede , schendt bet heilig recht der gastvrijheid . Die vrouw draagt kroon en stal '. . die vrouw heerseht over millioenen , maar haar zelve beheerscht ze niet ... Zij , ingelands koninginne , vreest , voor een monster ... O wereld ... door menschenvrees zoo klein en verachtelijk ! ... Lumey vreest niet . [ wilder ) Lumey kruipt niet ... In de ure des gevaars wordt het hart van den vreemdeling naar ' t verdrukte Nederland getrokken ... Vreemdeling ! neen ... Het bloed mijner moeder vloeit door mijn aderen , en zij'was een e telg uit Wassenaers geslacht . . . aan Brederoo en Egmond ver-want ( verwant ) . Gij , Spanjaards , eens beminde ik , en zij die ik beminde , hebt gij gedood ! Twee mannen die ik lief had met geheel mijn ziel , Egmond en Uoome . ook zij vielen als uwe slachtoffers ... Toen deed ik den eed , haar en baard niet te scheeren , vóór de vervulling van mijne wraak . Wraak ... Ha . . . { woest ) naar den Briel . .. daar zal bloed stroomen als zoenoffer onzer wraak ... Op , rebellen en piraten ! op Geuzen ! naar den Briel ! ( Woest af ).
EINDE VAN HET TWEEDE BEDRIJF .
( Wordt vervolgd .) (^ C'sCï^Ct^ï *
DE EERSTE LIEFDE .
Eene Russische Idylle ,
DOOR
KARL DETLEF .
{ Slot .)
Nina drukte haar zakdoek voor de oogen en liep meer
dan zij ging naar ' thuis toe . Haar tranen dreigden
haar te verstikken , een centenaarslast lag haar op ' t
hart — nu was zij geheel en al ongelukkig , zij had
van ' t leven niets meer te hopen . Zelfs de kleinste troost werd haar ontnemen ! Constant , dien zij hegon lief te krijgen , die langzamerhand haar vriend had kunnen worden , had haar eveneens bedrogen en misleid . Nie-mand ( Niemand ) verlangde naar hare liefde , iedereen was onver-schillig ( onverschillig ) voor haar — hoe vurig verlangde zij van deze koude , onbarmhartige wereld te scheiden !
« God , mijn God , wat ben ik toch ongelukkig!/'zuchtte zij en beet in de overmaat harer smart den doek stuk , dien zij voor den mond hield , om ' t niet luid uit te snikken .
» Nina ! wat is er met u gebeurd?//riep eene bezorgde stem , terwijl twee armen haar met zacht geweld tegen-hielden ( tegenhielden ) .
// Zijt gij ' t , Alexander Michaïlowitsch ?» zuchtte zij,terwijl zij trachtte zich uit zijne armen los te rukken ,// laat mij in vrede ! wat kan u de arme Nina schelen ? Voor u ben ik niets anders dan een klein , dwaas meisje,dat ten hoogste goed is om voor speelbal te worden ge-bruikt ( gebruikt ) . Niemand gelooft dat ik een hart bezit .... datook ik in staat ben tot opoffering en zelfverloochening....Ik weet alles , Alexander Michaïlowitsch .... gij zultzeer gelukkig zijn met haar , die zoo schoon , zoo ver-standig ( verstandig ) , zoo volmaakt — zoo geheel en al het tegen-overgestelde ( tegenovergestelde ) van mij is ! En ik ik verheug mij
daarover .... ik zal voor u en uwe vrouw bidden , dat gij gelukkig moogt zijn .... ja , dat wil ik — al ver-geet ( vergeet ) gij mij ook geheel en al !»
Zij leunde het hoofdje tegen zijne borst en de tranen vloeiden haar onophoudelijk over de wangen . Pustoff wachtte geduldig tot zij eenigszins bedaard was , legde daarop haar arm in den zijnen en wandelde langzaam met haar op en neer , terwijl bij tusschenpoozen nog een zucht aan hare borst ontsnapte . De afgebroken woorden , die hij slechts half had verstaan , hadden hem de zonderlinge verhouding doen inzien , waarin hij zich onwillend en onwetend tegenover het jonge meisje bevond . Had hij meer ijdelheid bezeten , en had hij ' t hoofd niet | zoo vol gehad met de gebeurtenis , die eene hopelooze ! liefde nog ter elfder ure met een straal van geluk had begiftigd , dan zou hij wellicht aan de mogelijkheid gedacht hebben — die hem in zijne oogen bespottelijk toescheen — dat hij door ' t nauwelijks volwassen meisje bemind werd . Een oogenblik was hij er door bedwelmd , die kinderlijke , treffende smart drukte hem als een verwijt op ' t hart . En toch was ' t een geluk , dat deze in een fantastisch hoofdje opgekomen neiging hem tot voorwerp had gekozen . Wat zou daaruit geworden zijn , wanneer het toeval een ander , gewetcnloozer dan hij , in hare nabijheid had gevoerd ! De arme kleine had dit oogenblik wellicht met een verwoest leven moeten bekoopen ! Hij was gehard tegen de zoete bedwelming van deze ongekunstelde bekentenis ; het zou hem gelukken haar met voorzich-tigheid ( voorzichtigheid ) en ernstige goedheid op den rechten weg te brengen ; aan het stille verlangen van haar jeugdig hartje een gezond voedsel te geven — en dat alles zonder haar te beschamen .
» U vergeten , Nina ?» sprak hij , toen zij genoegzaam bedaard was om met haar te spreken ,// hebt gij dan zulk eene slechte gedachte van mij ? Ik heb mij wel is waar aan gemis van openhartigheid schuldig gemaakt , maar , mijn kind , een man van mijn leeftijd neemt geen jonge meisjes tot vertrouwden . Gij hebt zeker van Constant datgene vernomen , wat ik binnen eenige dagen aan uwe familie zou hebben medegedeeld . Hoe later het geluk zijn intrek bij ons neemt , des te stilzwijgender ontvangt men het — dat zult gij ook eens ondervinden .... Wéra kent u en de uwen uit mijne brieven , haar liefderijk hart heeft reeds allerlei plannen uitgedacht om u allen te beloonen voor uwe vriendschap , die mij mijne een-zaamheid ( eenzaamheid ) dragelijker heeft gemaakt . Wij zijn beiden ernstige menschen en de jeugd is voor ons voorbij , maar wij verheugen ons in haar en wij hopen dat uw luchtige tred en uw vroolijke lach zeer dikwijls in ons huis zal worden vernomen . Gij zult in Wéra eene vriendin en moeder terugvinden , Nina , en daardoor eene aanwinst doen zonder mij te verliezen .... Zijt gij tevreden ?* Zij knikte , doch de zwarte oogen bleven hardnekkig
op den grond gevestigd en een pijnlijke trek speeld om haar mond .
// Gij schijnt nog niet volkomen overtuigd . Ik zou bijna vreezen dat Constant u in zijne overijlde onbedachtzaam-heid ( onbedachtzaamheid ) door ' t een of andere gezegde beleedigd en met wantrouwen vervuld heeft .//
» Neen , dat heeft hij niet ,» hernam zij en drukte zich vaster aan zijn arm . Het was haar alsof zij in een droom had geleefd en nu eerst tot de werkelijkheid was ont-waakt ( ontwaakt ) . Zij kwam zich zelve zoo klein en kinderachtig voor naast Pustoff — hoe had zij ooit kunnen denken dat de ernstige man haar tot levensgezellin zou kiezen ! Toen zij naar hem opkeek , en hij haar , dé lange ge-stalte ( gestalte ) eenigszins voorover buigende , met aanmoedigen-den ( aanmoedigen-den ) glimlach antwoordde , toen had zii ecu gevoel alsof hij haar vader was , maar veel scherpzinniger , met veel meer menschenkennis dan haar lieve , goedaardige papa . « Biecht nu eens op , Nina , waarom hebt ge geschreid ?» zeide hij .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer