Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 216

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 216
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
216
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
8
DE O L IJ F T A K .
geef mij raad , moedertje ! Waar moét ik heen ? Hier kan ik niet blijven , als hij zijne vrouw hierheen brengt — dat gaat mijn krachten te boven ! Ik wil haar nimmer , nimmer zien , ik haat haar !*
En op nieuw begonnen de tranen ie vlieten . Naatje troostte en bracht haar zoo veel zij kon tot bedaren , hoewel de eigenlijke reden tot deze droefheid haar nog altijd onverklaarbaar was . De tweede uitbarsting van droefheid was echter al veel minder hartstochtelijk en van korteren duur .
Nina liet zich aankleeden en stond haar vertrouweling toe haar te verlaten , nadat zij haar streng had verboden in ' t minste , door woord of blik te verraden , wat zij haar in ' t diepste geheim had toevertrouwd . Toen zij alleen was , liep zij met loome schreden op en neer door de kamer ; haar kleine hond sprong kwispelstaartend tegen haar op , zij stiet hem af , zij was niet geluimd om met hem te spelen . Ben borduurwerkje dat zij ter hand genomen had , zonk welhaast in haar schoot — ach ! zij was wel te beklagen ! Geen vreugde was meer voor haar op aarde weggelegd . Zij greep verstrooid naar een deel Recueil de poesies , dat bestoven en vergeten tusschen de boeken stond , die zij van de kostschool had medegebracht , en die zij de gelofte had gedaan nimmer weer in handen te zullen nemen . Toevallig sloeg zij de Harmonies poétiques van Lamartine op — Ie premier amour ! Het was alsof ' t voor haar gedicht was , ' t was de poëtische uitdruk-king ( uitdrukking ) van haar gemoedstoestand , zij voelde zich gedrongen het in haar album over te schrijven . Met door tranen verduisterden blik doopte zij de pen in , en fluisterde zacht :
Klle avait seize ans ! C'e.st bien tot peur raourir !
» ls dat weer een nieuwe gril om zich als voor een begrafenis aan te kleeden ?* vroeg de oude dame , toen Nina somber en droefgeestig de eetzaal kwam binnen-sluipen ( binnensluipen ) .
Op Magenden toon sprak zij van zware hoofdpijn .
/» Dan hadt ge op uwe kamer moeten blijven en een mosterdpap moeten opleggen , in plaats van als een treurwilc rond te loopen .»
Deze vergelijking was nog al toepasselijk . Het meisje achtte het onvereenigbaar met den toestand van haar gemoed om lichte , vroolijke kleuren aan te trekken . Een eenvoudig wit kleedje met een breed zwart ceintuur en zwarte slippen , een lint van dezelfde kleur met lang afhangende einden om den hals , scheen bij hare stemming te passen . Het met vele moeite glad gestreken haar verhoogde nog den somheren indruk .
« Zoo is de tegenwoordige jeugd ,- vervolgde mevrouw Karin , « een slaasje champagne kunnen ze al niet meer verdragen , daar boeten ze den volgenden morgen voor met hoofdpijn en misselijkheid . In mijn tijd was men niet bang voor een heele flesch ."
Nina lachte schamper . Haar smart zou in verband staan met een ontstelde maag ! Maar hoe kon zij zich daarover nog verwonderen ? Het was immers haar lot door hare omgeving miskend te worden . Een slechts had haar begrepen .... en zelfs die enkele persoon had de diepte harer ziel niet doorgrond ! Eenzaam zou zij haar overige levensdagen slijten . Met stille onderwerping bood zij haar vader het voorhoofd aan tot den morgenkus . De majoor , die zich aan een zijtafeltje onledig hield met net onderzoeken van verschillende dranken , veegde ijlings met de servet zijn mond af voordat hij zich deze uiting van vaderlijke genegenheid veroorloofde . Zijn dochtertje hield niet van de naar likeur riekende kussen . Zij zat onbewegelijk , zwijgend aan tafel , en weigerde zoowel soep als pastijtjes , en al de overige schotels . De majoor werd ongerust over deze in ' t oogloopende matigheid en vreesde dat Nina ernstig ongesteld was . De oude dame deelde deze bezorgdheid niet ; met vollen mond verzekerde zij , dat strenge onthouding het beste middel was tegen een bedorven maag . De grootmoeder had een hart van steen : tot die overtuiging kwam het jonge meisje al meer en meer : of zij was vreeselijk kortzichtig . Was er dan niemand die haar lijdensgeschiedenis op hare bleeke wangen kon lezen ? Spoedig zou zij als eene bloem verwelken , zij voelde het maar al te zeer dat
ha>ir geen lang leven was beschoren .... Oh ! snatch ' d away in beauty's bloom .' had zij naast Lamartine in haar album geschreven .
« Alexander Michaïlowitsch en zijn neef komen ons waarschijnlijk vaudaag een bezoek brengen ,« zeide de oude dame met een vluchtigen blik op hare kleindochter . De majoor , die niets afwist van de mededeelingen die Pustoff aan zijne moeder had gedaan , daar op zijne stilzwijgendheid juist geen huizen waren te bouwen , begon eene lofrede op Constantijn te houden . Hij had hem uitmuntend bevallen ; men kon wel merken welk een heilzamen invloed dien zijn oom op hem uitoefende ; de kleine dwaasheden die hij had begaan , waren in zijn positie onvermijdelijk ; hij zou zich nogwel in tijds bekeeren , zooals Alexander Michaïlowitsch dat ook had gedaan .
i'Hij moest maar trouwen ," voegde hij er onnoozel bij , dan zou hij wel gauw verstandiger worden . « Het zal hein geen moeite kosten eene beschaafde , lieve vrouw te vinden . In Petersburg heeft hij een ruime keus .«
« Ik denk dat de dames daar nog wel andere mannen zullen kunnen krijgen dan juist Constantijn Stephano-witsch ( Stephano-witsch ) ,« viel Nina hem spijtig in de rede . Nu eens was zij rood , dan weder bleek geworden . Zij voelde zich beleedigd , zonder te weten waarom . De grootmoeder was slimmer dan de kleindochter geloofde , de wending die het gesprek nam beviel haar bij uitnemendheid .
. Men zegt dat de dochter van graaf R . zeer op hem gesteld is , dat zou eene schitterende partij voor hem zijn . De graaf is adjudant van den keizer , en zijn schoon-zoon ( schoonzoon ) zou natuurlijk spoedig carrière maken .«
« Ik was tegelijk met ülga R . op de kostschool ,* hernam Nina met hoogroode wangen , « zij was de leelijkste van ons allen en kon geen twee woorden Eransch spreken zonder tenminste drie fouten te maken . Wij hadden haar den bijnaam gegeven van 1'épouvantail de la pension . Als Constant haar het hof maakt , dan toont hij daardoor een afschuwelijken smaak te hebben .»
« Ik heb gezegd dat zij op hem gesteld is , niet dat hij haar ' t hof maakt ,« antwoordde de oude dame wat snijdend . « Gij hebt mij verhei - d verstaan . Ge behoeft u daarover het harnas niet aan te trekken . Over eenige weken vertrekt Pustoff weder met zijn neef .«
Vreeselijk vooruitzicht ! Constant weg , hij weg , groot mama , papa en de predikant alle avonden kaart-spelen ( kaartspelen ) — en zij alléén ! Neen — liever sterven !
« Ik zou u raden u te verkleeden ,« zeide de groot-moeder ( grootmoeder ) , toen zij van tafel opstond om haar gewoon dutje te doen , « die zwarte linten kleedeu , u volstrekt niet ; ze maken u zoo geel.als een citroen . Het glad gescheiden haar staat u afschuwelijk , uw gezicht is bijna niet meer kenbaar .»
Die woorden waren minder vriendelijk dan waar . Nina wierp een blik in den spiegel , en vond zich schrikkelijk leelijk . De pruilende hoeken van den mond , de rood-gezwollen ( rood-gezwollen ) oogleden , de bleeke tint — dat was niet de schim van Nina , die gisteren nog op eene bloeiende roos had geleken . Wel is waar stelde zij in niets ter wereld belang , maar daarom wilde zij toch niet voor een afzich-telijk ( afzichtelijk ) monster doorgaan . Van haar voornemen oin zich niet aan de bezoekers te vertoonen was zij teruggeko-men ( teruggekomen ) . Zij moest iets naders te weten komsn aangaande haar , die zij als hare vijandin haatte , die haar ' t hart had ontstolen van hem , wien zij hare eerste liefde had toegewijd . Zij wilde recht diep de wond openrijten , om volop den wellust der smart te geniaj»|i . Aan Pustoff zelf durfde zij geen vragen te doen — z^schrikte terug bij de gedachte alleen , wanneer zij zich zijne ontzag-wekkende ( ontzagwekkende ) houding , zijne ondoordringbare wezenstrekken voorstelde . Hij zou haar voor een nieuwsgierig , onbe-scheiden ( onbescheiden ) kind gehouden en haar daarover hebben berispt . Zij moest ' t slim aanleggen . Constant zou biechten . Er zou juist zooveel slimheid niet toe noodig zijn om hem aan ' t praten te krijgen , dacht zij met een schamper lachje . Bij nader inzien was hij toch niet^zoo schuldig als ze eerst had gedacht . De oom had hem zeker niet om raad gevraagd , ook het portret in olieverw in de vergulde lijst mocht hem niet als verwijt worden aan-gerekend ( aangerekend ) . Indien de oude weduwe — Niua bleef er bij
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het