Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content

Archieven

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 205

Mijn Studiezaal

Mijn Studiezaal (inloggen)

De Olijftak

1 records

DOT_1872 De Olijftak

Reageren

Stuur een reactie naar Regionaal Archief Rivierenland

Delen

Doorsturen per email

Duurzaam webadres

Tijdschriftpagina

De Olijftak, 1872; p. 205

Naam tijdschrift:

De Olijftak

Pagina:

205

Datum:

1872

Jaargang:

1872

Is onderdeel van:

Tijdschrift

DOT_1872 De Olijftak

Ü E O L IJ F T A R
5
te stijgen , om zich aan haren vader , die waarschijnlijk nog op het terras zat om de terugkomst zijner dochter af te wachten , als eene koene rijderes voortestellen . Hij was dadelijk bereid aan haar verlangen te voldoen , en terwijl hij haar handig hielp opstijgen , zeide hij :
" Wij hadden onzen rit nog verder moeten uitstrekken . Hebt gij niet de opmerking gemaakt , mademoiselle , dat men in ' t bijzijn van oudere lieden dikwijls als verlamd is ? Mijn oom was nooit een strenge of bedilzieke voogd , hij laat mij volkomen vrij in al mijne handelingen , zijn gesprek is altijd onderhoudend en geestig , dikwijls zelfs grappig — en toch zijn er een aantal zaken , waarover ik niet met hem zou kunnen spreken , niet omdat ik bang ben voor eene berisping , maar ...»
» De geschiedenis van het duel zult ge hem zeker niet vertellen ?» viel zij hem schertsend in de rede . Constant bloosde even .
» ... . Maar omdat ik vrees hem te vervelen . De jeugd ligt zoo ver achter zijn rug , dat hij zich niet meer in hare gevoelens en zienswijze kan verplaatsen .»
' Gedeeltelijk hebt gij gelijk ,» antwoordde zij nadenkend ; » grootmama zegt dikwijls dat ik praat onzin , en dan zwijg ik liever om niet verkeerd te wor-den ( worden ) verstaan .... Maar in ' t bijzijn van Alexander Michaïlo-witsch ( Michaïlo-witsch ) voel ik mij in ' t minst J niet gedwongen .»
« Ja , hij houdt veel van u
en ik vind dat licht te
begrijpen !» De jonge man had deze laatste woorden zeer zacht gesproken , zoodat ze nauwelijks waren te verstaan . Hoewel het doel van zijn eerzucht was voor een Don Juan van de ergste " oort door te gaan , kon hij echter tegenover dame » cenu jongens-achtige ( jongensachtige ) schuchterheid moeielijk overwinnen . Hij waagde ' t nau-welijks ( nauwelijks ) het schoonc gelaat naast hem aan te kijken en zag slechts vluchtig den donkeren blos , die het bedekte . Die verlegen-heid ( verlegenheid ) gold hem echter niet . In Nina's oor weerklonk het gedu-rig ( gedurig ) : hij houdt veel van u ! De bevestiging van datgene wat zij verlangde en geloofde , was haar wel een zalig gevoel , doch de maagdelijke schroom dat een derde dit geheim doorgrondde , behield op dit oogenblik de bovenhand . Zij rukte heftig den toom los , waaraan haar bege-leider ( begeleider ) voorzichtig haar paard mende .
' Haal mij in !» riep zij uitdagend en een tikje met de rijzweep was voldoende om het vurige dier in pijl-snelle ( pijlsnelle ) vaart te doen voortdraven . Op ongeveer honderd passen van het huis had hij haar ingehaald .
Daar zag men hoe de majoor angstig de armen uit-spreidde ( uitspreidde ) , als om zijn geliefd kind bij ' t vallen op te vangen — meer vermocht hij niet te doen . Pustoff en een rijknecht snelden naar de poort , om het waarschijnlijk op hol zijnde paard tot staan te brengen . Constant was hen voor geweest ; hij hield de teugels met krachtige hand en zijne stem beefde van ingehouden aandoening , toen hij zeide :
» Dat moogt ge nooit weer doen , hoort gij ? ' t Is kinderachtig u in een gevaar te begeven , dat men niet kan tegengaan .»
Nina had niet zoo spoedig een antwoord klaar . Zij was beleedigd door hem , die slechts een paar jaren ouder was dan zij , een kind genoemd te wordpn . De majoor kuste zijn weergevonden lieveling en vergat haar verwijten te doen . Pustoff zeide op zacht verma -
nenden toon , dat hij haar niet meer aan de hoede van zijn neef zou toevertrouwen , wanneer deze zijn gezag niet beter wist te handhaven .
Intusschen was het avond geworden en de gasten spraken van naar huis gaan . De gastheer verzocht drin-gend ( dringend ) dat men nog zou blijven , het was immers volle maan en de weg zoo verlicht als op klaren dag . De oude dame kon geen weerstand bieden aan het uitnoodigende speeltafeltje , en liet zich gewillig bepraten nog wat te blijven . Nina schoof een stoel tusschen haar vader en Pusttff en keek verstrooid bij hen in de kaarten . Dit besluit van den dag viel niet in haar smaak . Zij was bijkans boos op den beminde , dat hij ten minste van daag zich niet aan het spelen had weten te onttrekken . Zou hij er soms zelfs smaak in vinden ? Dat zou jammer zijn ; daarin zon ze niet met hem sympathiseeren . Zij leunde het hoofd tegen haars vaders schouder en keek peinzend door de openstaande deur naar den tuin , waarin de taxusboomen lange , donkere schaduwen wierpen , en
ZALIGHEID OP AARDE . — ( Blz . 6 .)
de heldere fonteinen klaterend haar stralen deden neer-plassen ( neer-plassen ) . Constant zat eveneens peinzend op het terras en rookte eene sigarette . Pustoff riep hem toe dat hij zich bij hen zou voegen en iets zingen , want dat allen gaarne een eenvoudig lied wenschten te hooren . Nina bleef in hare gemakkelijke houding toen hij , niet al te vriendelijk , kwam om aan de uitnoodiging gehoor te geven . De on-gewone ( ongewone ) beweging van het rijden had haar vermoeid en zij verwachtte ook niets bijzonders van het gezang van den jongen officier . Doch reeds bij de eerste tonen ginsren de halfgesloten oogen wijd open . Constant bezat eene van die zachte , omvangrijke tenorstemmen , zooals men ze dikwijls onder het Russische volk , vooral onder den koopmansstand , aantreft ; stemmen met wonderzoet geluid , die in het buitenland niet onopgemerkt tusschen bosch en veld en in kleine stadjes zouden weerklinken ! Hij had te Petersburg eenige lessen genomen bij eenen beroemden maestro , die opgetogen was over den voor-treffelijken ( voor-treffelijken ) aanleg , maar het had hem aan volharding in de noodzakelijke studiën ontbroken . Hij was dus niet in
staat volgens de regelen der kunst te zingen ; zijne toe-hoorders ( toehoorders ) , Pustoff wellicht uitgezonderd , merkten dat gebrek niet op , zij waren uiterst voldaan over de wel-luidendheid ( welluidendheid ) en de ongekunstelde dichterlijke opvattingen uitdrukking . Eenige losse akkoorden waren de eenige begeleiding der melodie ; daar de jonge man die onzeker en valsch aansloeg , moedigde de oude dame hare klein-dochter ( kleindochter ) aan hem te helpen . » Waarvoor zijn op de kost-school ( kostschool ) de dure pianolessen voor u betaald ? Dat argument was niet te weerleggen , Pustoff ondersteunde het en Nina moest hem tegen wil en dank gehoorzamen . Met neer-geslagen ( neergeslagen ) oogen nam zij plaats aan de piano en nadat zij ' t met Constant over de toonsoort eens was geworden — hetgeen niet zoo gemakkelijk viel , daar hij noch zij in dat opzicht helder van begrip waren — kwam er een tamelijk goed ensemble tot stand . Zij vergat denoogen-blikkelijken ( denoogen-blikkelijken ) wrevel door het genoegen dat zij smaakte . Een fraaie stem kon haar tot tranen toe bewegen ; de trillende smeltende tonen , die het ruime vertrek ver-vulden ( vervulden ) , om buiten in den hel-deren ( helderen ) nacht en ' t ruischen van het water weg te sterven , ver-vulden ( vervulden ) haar hart met een stroom van zaligheid . Zij had luid kunnen juichen , dat het leven zoo vol poëzie was ! Eene on-gekende ( ongekende ) poëzie die zich niet in woorden liet uitdrukken , die slechts gevoeld kon worden , en die hare stralende wieken zelfs uitspreidde over den goeden , dikken papa en over de strenge grootmoeder !
Pustoff bcog zich tot de oude dame en sprak met een zijdelingschen blik op de beiden aan de piano :
» Er is toch niets goddelijkers dan de jeugd ! Al onze moeie-lijk ( moeielijk ) verworven kennis , al onze ervarirg is nauwelijks genoeg om ons haar verlies dragelijk te maken . Wat zou de mensch er niet voor willen geven , om ook slechts voor een enkelen dag weder jong te zijn !» De oude vrouw knikte ernstig en liet de kaarten vallen .
» Jong zijn ! i herhaalde zij , en een heldere schijn verlichtte haar gerimpeld gelaat , » gij zijt ' t nog , Alexander Michaïlo-witsch ( Michaïlo-witsch ) , ten minste in verge-lijking ( vergelijking ) met mij , die al de zeven kruisjes bereikt heb .»

Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer

laatste wijziging 06-06-2023

1 gedigitaliseerd