Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 204

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 204
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
204
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
i
DE O L IJ F T A K .
met haar rijzweep . Constant gespte den stijgbeugel korter dicht en onderzocht de hechtheid van het zadeltuig ; dit alles deed hij met den grootsten ernst en ' t was voor haar ten minste een even gewichtig oogenblik als het muziek-examen op de kostschool in tegenwoordigheid der keizerin . Het sprak van zelf , dat zij zich hier naar de aanwijzingen van den bekwamen rijder moest schikken , en toen hij haar het opstijgen , het houden van de teugels , het opzitten en mennen uitlegde , luisterde zij aandachtig toe en over de half geopende lippen gleed van tijd tot tijd een zacht gehoorzaam : ja .
De betrekking van onderwijzer van zulk eene leer-linge ( leerlinge ) had volstrekt niets droogs of vervelends . Toen zij haar kleinen voet in de aangeboden hand zette en luch-tig ( luchtig ) op het paard steeg , zeide de jonge man , dat made-moiselle ( mademoiselle ) veel aanleg verried ! De beste beoordeeling van een Eransch opstel had haar niet zooveel genoegen gedaan als deze lofspraak ; het berouwde haar dat zij zoo voorbarig was geweest in haar oordeel over Con-stant ( Constant ) ; hij had immers iets van de innemendheid van zijn oom geërfd . Hij daarentegen vond , ondanks zijn leermeesterschap , gelegenheid de bevallige amazone eens recht in oogenschouw te nemen . Zij reden met bedaarden stap naast elkander en praatten als twee schoolkameraden . ! Nina gaf zich over aan haar ongekunstelde vroolijkheid , i de liefde — de eerste en eeuwige liefde , want zooals j men weet kent het leven slechts eenmaal dat gevoel — j schonk haar het bewustzijn van onaantastbare veiligheid , j Wie kon voor haar gevaarlijk zijn , terwijl haar hart niet meer vrij was ? Zij lokte geene vleierijen uit , want hare kleine , onschuldige grappen had zij alleen over voor den-gene ( dengene ) dien zij beminde . Hij had zijn oom zoo herhaalde-lijk ( herhaaldelijk ) betuigd , dat hij slechts met vrouwen d'un certain age , zooals Balzac zich uitdrukt , d . i.vrouwentusschen de vijf-en-dertig ( vijf-en-dertig ) en veertig jaren , kon dweepen , dat hij ' t eindelijk zelf geloofde ; de jonge schooneaan zijne zijde kon hem wel bekoren , maar hem niet ernstig boeien , i Beiden waren innerlijk overtuigd dat hunne verhouding | zuiver broederlijk en zusterlijk blijven zou .
Voor ' t overige hadden zij een alleraangenaamst ge-sprek ( gesprek ) . Constant vertelde van eene quadrille , die den ji vorigen winter in de keizerlijke manege door officieren j van de lijfwacht en hofdames in oud fransch costuum was gereden . Hare oogen schitterden bij die beschrijving en zij zeide zuchtend dat ' t toch heerlijk moest zijn zoo iets bij te wonen . Of hij zich hier niet vreeselijk ver-veelde ( verveelde ) ? — Neen , volstrekt niet , ' t was zeer aangenaam den zomer op ' t land door te brengen . — Ja , den zomer , zeide zij met bedenkelijk hoofdschudden ; maar als hij , zooals zij , den langen , eenzamen winter in ' t verschiet had ! Ach , hoe beklaagde hij haar ! Hij had diep medelijden met haar . Dat mooie , geestige meisje zou het sieraad van alle salons uitmaken . Hij zeide bepaald , dat hij ' t haars vaders plicht achtte om harentwil des winters naar de stad te gaan . Misschien zou ' t toeval willen , of liever ' twas waarschijnlijk ', dat hij in den herfst in deze streken terugkeerde . Op verlangen van zijn oom begaf hij zich weder naar ' t leger , en bij de invloedrijke ondersteuning waarop hij kon rekenen , zou hij naar eigen goedvinden zijn aanstaand garnizoen mogen kiezen , b . v . deze residentie . Het plan werd door haar met genoegen ondersteund . Met hare levendige verbeeldings-kracht ( verbeeldingskracht ) tooverde zij zich voor oogen , hoe zij dan reeds Pustoff s echtgenoote en baar huis het meest gastvrije en smaakvolste van de stad zou zijn . De jonge officier was zeker een uitmuntend danser , het eene bal zou op ' t andere volgen .... Eensklaps barstte zij in een scha-terend ( schaterend ) gelach uit — hoe koddig zou dat klinken , wan-neer ( wanneer ) hij haar eerbiedig met ma tante of ma ehere tante zou - aanspreken ! In haar opgewondenheid gaf zij het paard een geduchten slag met de zweep , welke onverdiende tuchtiging een hevigen zijsprong ten gevolge had , waar-door ( waardo
« Hoe onbezonnen !" sprak hij op bestraffenden toon . // Waart ge bang voor mij ?»
" Hoe kunt gij dat nog vragen !/' antwoordde hij be-leedigd ( be-leedigd ) . " Gij zijt aan mijne zorg toevertrouwd , en ik
zou niet weten wat ik moest beginnen als u een onge-luk ( ongeluk ) overkwam .»
Hij sprong van ' t paard af om te onderzoeken of er ook een riem of gordel was losgeraakt , hij schoof den kleinen voet dieper in de stijgbeugels en schikle de plooien van het lange kleed . Zij liet hem gerust begaan en nam het hoedje af , dat haar op ' t voorhoofd drukte . Als er toevallig iemand was voorbij gekomen , zou hij schik in het jonge paar hebben gehad . Doch wijd en zijd was er geen menschelijk wezen te ontdekken . De weg werd door boomen beschaduwd , die Pustoff met veel moeite had geplant . Rechts en links strekten zich kale heiden , niets dan steppen uit , waarin het leven scheen uitgedoofd . Zelfs de gewone schaapskudden en paardenkoppels werden gemist , daar de schaapskooien en paardenstallen in tegenovergestelde richting lagen . De zon neigde ten ondergang met de eigenaardige pracht aan deze breedte eigen , als een vurige bal , die den geheelen gezichteinder , waaraan . vergulde en purperen wolkjes dreven , met een brandenden gloed overspreidde . Nina streek het haar van haar bezweet voorhoofd , en liet de teugels uit de hand vallen .
" Welk een prachtige avond ," zeide zij , diep adem scheppend , » ik zou wel eeuwig willen leven en nooit oud worden !"
De jonge man stond met gekruiste armen voor haar en zijne blikken rustten peinzend op het gelaat zoo vol uitdrukking .
"' tis vreemd ," — hij raakte zachtjes hare hand aan , om hare aandacht te trekken — " ik heb een onbegrensd vertrouwen in u opgevat , Nina Feodorowna . ' t Ligt anders volstrekt niet in mijn karakter aan anderen mijn hart uit te storten , maar voor u zou ik , geloof ik , niets kunnen verzwijgen ."
Conslant was namelijk stellig overtuigd , dat hij een ruw , ontoegankelijk karakter bezat .
// Ik zou u iets willen vertellen , wat niemand buiten u ooit zal te weten komen .»
Hij vergat daarbij dat hij , juist vrertien dagen ge-leden ( geleden ) , deze zeifcr^oekentenis in eene hem welbe"kendè ~, hemelsblauw gestoffeerde zaal , aan eene schoone , blonde vrouw met prachtige oogen had afgelegd , die met ern-stigen ( ern-stigen ) glimlach naar hem had geluisterd .
Nina's nieuwsgierigheid was zeer gespannen . Zij boog zich een weinig voorover , om geen woord te verliezen en keek hem aanmoedigend aan . Het was zooals ' t behoorde , dat de jonge officier zijne aanstaande tante in ' t vertrouwen nam ; zij mocht hem niet afschrikken ; hij opende haar daar een ruim veld om van haar heil-zamen ( heil-zamen ) invloed gebruik te kunnen maken . In zeker op-zicht ( opzicht ) was zij ' t aan Pustoff verschuldigd ; zij wilde hem bewijzen , dat zij geen kind was , dat hij in haar een steun zou vinden . Had de neef eene dwaasheid begaan , dan wilde zij hem eene zachte , maar ernstige boetpre-dikatie ( boetpre-dikatie ) houden .
// Welnu ?» De zwarte oogen fonkelden hem tegen . — Constant vond dat ze nog grooter en schitterender waren dan die van de schoone blonde vrouw .... " Hoe denkt gij over het duel ?» Tot nu toe had zij er nog in ' t geheel niet over nagedacht , maar het mocht echter niet onvoorwaardelijk worden afgekeurd . Beroemde mannen hadden het gepre-zen ( geprezen ) — verschillende namen zweefden haar daarbij voor den geest — Lord Byron had geduelleerd , Puschkinen i Lermontoff waren in het duel gevallen ... Neen , zij had er niets tegen , er waren beleedigingen — en over het lachende gezicht vloog eene sombere wolk , slechts eene wolk ! — die met bloed moesten worden uitgewischt .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer