Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content

Archieven

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 203

Mijn Studiezaal

Mijn Studiezaal (inloggen)

De Olijftak

1 records

DOT_1872 De Olijftak

Reageren

Stuur een reactie naar Regionaal Archief Rivierenland

Delen

Doorsturen per email

Duurzaam webadres

Tijdschriftpagina

De Olijftak, 1872; p. 203

Naam tijdschrift:

De Olijftak

Pagina:

203

Datum:

1872

Jaargang:

1872

Is onderdeel van:

Tijdschrift

DOT_1872 De Olijftak

DE ü L IJ F T A K .
3
DE EERSTE LIEFDE .
Eene Russische Idylle ,
DOOR
KARL DETLEF .
III .
De ude koets was tonder letsel te Nagorni aange-komen ( aangekomen ) . Mevrouw van Karin en de majoor voelden zich door het dutje opgefrischt en in eene stemming om het diner eer aan te doen . Pustoff hielp hen uitstijgen en zeide op den jongen man wijzend : // Ik heb de eer u mijnen neef Constantijn Stephanowitseh Pustoff voor te stellen .'/ Nina begroette den jongeling met een onverschillig , doch beleefd lachje ; de schitterende verschijning van den heer uit Petersburg maakte haar noch opgewonden noch verlegen . Als zij hem meer oplettendheid had geschon-ken ( geschonken ) , zou zij zelfs veel op hem af te dingen hebben gehad . Hij was nog niet eens zoo groot als zijn oom en bij ge-volg ( gevolg ) veel te klein ; hij had een frissche gelaatskleur en zij dweepte met eene voorname , geel-bleeke tint ; zachte groote blauwe , oogen maakten niet den minsten indruk op haar , terwijl daarentegen de donkere oogen van Pustoff van ondoorgrondelijke geheimen spraken . Con-stantijn's ( Con-stantijn's ) ijdelheid was nog niet zoover ontwikkeld , om zich voor onweerstaanbaar te houden ; het ontging hem • dus niet dat hij geen den minsten indruk had gemaakt . In zijn hart deed ' t hem goed dat de kleine steppenbe-woonster ( steppenbe-woonster ) , die er anders uitstekend bevallig en piquant uitzag , een gevoelloos hart bezat . Het zou hem leed gedaan hebben eene genegenheid op te wekken , die hij niet voornemens was te beantwoorden . Zijn oom had het hem als misbruik maken van de gastvrijheid * Knnen aanrekenen , wanneer hij de oorzaak geworden was van een huiselijk drama , üok zijn voornemen de eenvoudige landlieden door zijne fijn beschaafde manieren ontzag in te boezemen , mislukte geheel en al . De oude vrouw liet hem den tijd niet , haar in de meest uitge-zochte ( uitgezochte ) bewoordingen te begroeten ; zij vatte zijn hoofd tusschen haar handen , drukte hem een klinkenden kus op ' t voorhoofd , en riep met luider stemme :
* Dat is dus de kleine Costia ? Hij is een knappe jongen geworden ; maar de zomersproeten op zijn neus zijn niet verdwenen .»
Deze laatste opmerking hinderde hem geweldig ; de zomersproeten kwamen alleen bij groote hitte te voor-schijn ( voorschijn ) , in den winter verdwenen zij geheel en al en hij werd niet gaarne zoo overluid aan haar bestaan herinnerd . De grootmoeder wist niet dat hare woorden hem belee-diïden ( belee-diïden ) ; zij noemde hem : // Costinka , mijn zoontje ,» en belastte hem met de voorwerpen , die zij den knecht niet durfde toevertrouwen , zooals parasol , rug - en voetkussen , waarna zij zich zelve aan zijn anderen arm hing .
Pustoff volgde met Nina ; hij verheugde zich dat haar blozend gezichtje er heden zoo bijzonder mooi uitzag — als de jongen oogen in ' t hoofd had moest hij verliefd op haar worden . In de eetzaal prijkte de tafel met massief , ouderwetsch zilver en bloemen . De bediende stond aan het buffet en lichtte het deksel van de soep-terrine ( soepterrine ) af , zoodra het gezelschap had plaats genomen . De gesloten zonneblinden beletten de zon door te dringen , en ten overvloede joegen twee bedienden , met reusachtige pauwenveêren voorzien , de vrijpostige vliegen weg . Nina zat tusschen den oom en den neef . De laatste was in ' t oogloopend stil en wanneer hij al eens aan ' t gesprek deel nam , wendde hij zich uitsluitend tot zijn tafelbuur , den majoor .
Dit gedrag verdroot Pustoff , en opdat het jonge meisje zich niet beleedigd mocht gevoelen , wikkelde hij haar in een boeiend gesprek , ' t Was aangenaam met haar te praten . Op haar levendige manier vatte zij ieder onder-werp ( onderwerp ) levendig op en door haar juiste , dadelijk gegeven antwoorden verflauwde het gesprek nooit . Een wereld
van gedachten en gewaarwordingen dikwijls onklaar en verward , verdrongen elkander in haar hoofd en trachtten zich een uitweg te banen . Pustoff moest al zijn best doen om dien overvloeienden gedachtenstroom te leiden .
Bij het dessert werd champagne geschonken , waarvan Constantijn , als kenner , de merken onderzocht . Het gezicht van den majoor vertoonde zulk een onheilspel-lenden ( onheilspel-lenden ) gloed , dat Nina beweerde dat men een lucifer aan zijne wangen kon opsteken , welke opmerking van zijn lieveling hem in een uitbundig gelach deed los-barsten ( losbarsten ) . De oude dame was door het overheerlijk diner in een allerprettigste stemming ; zij verhaalde van hare jeugd , hoe zij op de bals te Moskau geschitterd en met den grootvorst gedanst had . Toenmaals waren de heeren veel galanter dan nu , * een jong officier zou bijv . het gesprek met zijne tafelbuur nooit aan den ouden oom hebben overgelaten ,» zeide zij terwijl zij de oogen toe-kneep ( toekneep ) . Nina en'Constant kleurden beiden en keken elkan-der ( elkander ) zijdelings aan .
// Oude oom !» Was hij niet jonger dan de vervelende neef met de fletse blauwe oogen F De jonge man echter vergeleek in zijn gedachten het flikkerende dwaallicht aan zijne zijde met een schoon , bedaard vrouwenbeeld met bleek gelaat en neergeslagen oogen — en deze vergelijking viel ten nadeele van het bloeiende meisje uit . Zoo duidelijk stond de edele verschijning hem voor den geest , dat hij ijlings opsprong en met het gevulde champagneglas naar Pustoff toetrad . — // Wéra !» fluis-terde ( fluisterde ) hij terwijl hij zich voorover boog , en de glazen stieten klinkend tegen elkander . » Wéra !» Een vluchtige flikkering in het oog van den oudsten , een gloeiend hartstochtelijk vuur , dat als eene vlam opflikkerde ! De hand omklemde het glas zoodat het brak — het mocht niet meer worden gebruikt ! Wat kon den bedaarden , afgemeten man zoo geweldig aandoen ? Had hij niet gedu-rende ( gedurende ) een lange reeks vanjaren geleerd , bij't noemen van dien naam zijne trekken tot onverschilligheid te dwingen ? Hij wendde zich tot het jonge meisje en vroeg verschoo-ning ( verschooning ) voor de onhandigheid , die het gevolg was geweest van het te harde klinken van zijn neef . Een vluchtig fronsen van het voorhoofd hield dezen laatste den mond gesnoerd . Wie ziet scherper dan de liefde , hoewel de oogen nog met kinderlijk onschuldigen blik het leven inkijken ? Nina had niets onopgemerkt gelaten , haar oor had den naam opgevangen , zij had de hartstochtelijke flikkering , de sidderende , krampachtige beweging waar-genomen ( waargenomen ) . Haar hart dreigde stil te staan — » Wéra !» Zij vergiste zich niet , zij had het duidelijk gehoord — welke band verbond hem aan haar die zoo heette ? In onuit-sprekelijken ( onuit-sprekelijken ) angst drukte zij de kleine handen tegen elkander en een strakke , ijskoude blik ontmoette het oog van Pustoff .
* Wat scheelt u , Nina ?» vroeg hij verschrikt , want alle kleur was van het schoone gelaat verdwenen .
De smart wekte in het dartele kind de trots der vrouw op — liever aan een geheime hartewond dood te bloeden , dan de bekentenis van versmade liefde over de bleeke lippen te brengen .
« Niets , niets ,» antwoordde zij dof , » ik heb op een zieken tand gebeten — het doet erg pijn ,// en een dikke traan biggelde over haar bleeke wang .
De majoor geraakte buiten zich zelven . Ninuschka op dien dag te zien schreien was meer dan hij kon verdragen . Zoo schielijk als zijne zwaarlijvigheid en phlegma het toelieten , stond hij op , en streelde haar op de onhandigste wijs terwijl hij haar in zijne armen sloot . Zij . vlijde zich tegen de breede borst aan , die slechts voor haar gevoel had , en haar oude papascha , dien zij zoo dikwijls uitlachte , werd haar een troost , want voor hem was zij het dierbaarste op de wereld . Het kleine gezelschap was door dit voorval in zijne aangename stemming gestoord ; men verliet de tafel en begaf zich naar het terras . Pustoff trad naar Nina toe en vroeg hoe ' t met haar ging . De toon klonk zoo hartelijk en deelnemend , de wijze waarop hij hare hand vatte was zoo innig , dat zij geloofde een kwaden droom te hebben gehad . Was hij niet onveranderlijk dezelfde , had hij haar niet juist dien dag ontelbare

Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer

laatste wijziging 06-06-2023

1 gedigitaliseerd