Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 183

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 183
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
183
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
weet gij mooi te praten als een dichter , ja als een echtpoëet ! Nog kort geleden was het koud en akelig inMakrod , de winter scheen ons in ' t geheel niet te willenverlaten — daar kwam de bode , die tweemaal in deweek de brieven uit de stad haalt en papa zei dat gijgeschreven hadt dat gij gauw zoudt komen om uw land-goed ( landgoed ) te betrekken ach ! en ik klapte in de handen
van blijdschap ! Toen de volgende morgen aanbrak , scheen de zon prachtig , de lucht was zacht en liefelijk , de vogels zongen en alle knopjes ontplooiden zich om strijd . Gij hebt ons de lente gebracht !/'
Met droefgeestigen blik , doch met een melancholiek lachje , luisterde hij naar haar vriendelijk gesnap .
// Glanzige lokken tooien het gladde voorhoofd der lente ,// sprak hij half droomend , // wanneer het haar vergrijst komt de herfst en een verwelkt geluk !»
Zij verstond den zin zijner woorden niet , zij merkte alleen de droeve schaduw op , die zich over zijne trekken verspreidde . Zijn stem klonk treurig — wat scheelde hem ? Waarom beantwoordde hij niet in gelijke mate het vertrouwen dat zij in hem stelde ? Zij zou hem troosten en zijn geheim diep in haar hart bewaren — zij was immers geen kind meer . Mocht zijne stemming ook niet zoo spoedig overslaan als bij het levendige meisje , zoo wist hij zich des te beter te beheerschen . De wolken waren voorbij gedreven , toen hij , naar hare kleine wel-gevormde ( welgevormde ) , doch bruine handjes wijzende , op schertsenden toon zeide :
» Une demoiselle moet altijd handschoenen dragen , eene goed onderhouden hand is het teeken ecner echte dame ."
Het was maar al te waar , hare handen waren door de zon verbrand en zelfs wat bezoedeld , hetgeen daardoor kwam , dat zij zich bij ' t klimmen aan de vochtige takken en aan den muur had vastgeklemd . Zij stopte ze weg tusschen de plooien van haar kleedje , om ze aan een verder onderzoek te onttrekken .
» Uwe hand gelijkt waarlijk op marmer ,// antwoordde zij met ongekunstelde bewondering .
// Coquetterie van den ouderdom ,» hernam Pustoff , — » mm stelt eerst later op prijs wat men vroeger ver-■■■■ U ( verU ) üide .»
Van den ouderdom !.» Met ontevreden gebaar sloeg zij het weelderige haar naar achteren , zoodat het langs haar rug hing . // Het is een gril van u , u zelven voor oud te verklaren . Gij zijt , wat onze Fransche onderwij-zer ( onderwijzer ) op school noemde : êlre dans la fleur de Vdge.n
Die opmerking deed hem lachen .
» Hoe noemt gij dan jongelui tusschen de twintig en dertig jaren ?//
o Ce sont des gamins ," antwoordde zij met waardigheid , « onaardiee , nietsbeduidende jongens . Mij kan alleeneen man bevallen , die veel verstandiger , veel ernstiger is , en meer ondervonden heeft dan ik , tot wien ik moet opzien , die mij met een woord ontzag inboezemt . Ik trouw alleen met een man die minstens dertig jaar ouder is dan ik .//
« Welk eene dwaasheid , Nina !// riep hij , bijna toornig uit . // Wat weet gij daarvan ! Het is een ongeluk voor eene vrouw aan een grijsaard verbonden te zijn die alles van de wereld kent , alles genoten heeft , en zijne jeugdige vrouw vol illusies niets anders aanbieden kan dan een oververzadigd leven .//
» Ik heb mijne beginselen , Alexander Michaïlowitsch ,// antwoordde het jonge meisje vol majesteit , // en het zou karakterloos zijn daarvan af te wijken . Ik was altijd koppig en had altijd een eigen wil . Die kinderachtige laffe jongens zijn mij onverschillig .»
De woorden : ' beginselen , eigen wil ,» uit dit kinder-mondje ( kindermondje ) te hooren , maakten een zonderling grappigen indruk . Pustoff kon alleen door lachen daarop antwoor-den ( antwoorden ) . Maar niettemin maakte hij zich ernstig bezorgd dat de verveling dit levendige , onbuigzame meisje tot onberaden stappen zou kunnen leiden . Hij nam zich voor , met zijn vriend , den Majoor Karin , eens ernstig te j praten en hem uit de doffe zorgeloosheid wakker te : schudden , waarmede hij dat jonge bloeiende leven aan zich zelven en hét toeval overliet . Aan de oude dame wilde hij ook onder ' t oog brengen , dat hij haar egoïstisch
DE OLIJFTAK .
—^—^—— ^ m ^ i ^— ■■■— i i — * mmm lil I Lil
gedrag tegenover hare kleindochter ten sterkste afkeurde . Er moest aan Nina's huwelijk gedacht worden , misschien was er in den omtrek wel een landeigenaar van goede familie met een goed voorkomen voor haar te vinden ... hoewel hij , hoever zijne relation ook gingen , er geen voor haar kende . Het mooie , levenslustige , bevallige meisje , wier vermogen ondanks het nalatige beheer van haar vader , nog altijd niet onbeduidend was — Makrod was eigenlijk eene heerlijkheid — mocht aanspraak maken op een beschaafden , liefhebbenden man . Hier , op dat afgelegen platteland zou ' t moeielijk zijn ... plotseling schoot hem eene gedachte door ' t hoofd — waarlijk , een gelukkige inval ! Hoe was ' t mogelijk dat hij niet dadelijk aan den mooien aardigen jongen had gedacht ! Voor hem was de huwelijksband een zeer gewenschte teugel om hem van allerlei dwaasheden terug te houden , en zijn hart was vrij goed en braaf , hoewel een beetje bedorven , en geblaseerd — dat laatste echter meer in de verbeelding — en wat nog het beste was , die teedere zaak kon zóó natuurlijk worden ingeleid dat de daarbij betrokken personen er niets van behoefden te merken . Pustoff had een afkeer van // gemaakte » huwelijken , in dit geval bleef echter geen andere keuze over en van dwang kon bij geen der beide partijen sprake zijn — de toe-nadering ( toenadering ) alleen werd gemakkelijk gemaakt . Terwijl hij deze gedachte al meer en meer in zijn hoofd tot klaarheid bracht , helderde zijn gelaat merkbaar op .
// Waar denkt gij toch aan , Alexander Michaïlowitsch ? Om uw mond speelt zulk een eigenaardige glimlach .»
Het was onmogelijk die vraag naar waarheid te be-antwoorden ( beantwoorden ) . Daarbij keken de zwarte oogen hem met zulk eene ondeugenden uitvorschenden blik aan , dat de heer van Pustoff bijna verlegen weid . De vrouwelijke scherpzinnigheid is bijzonder vroeg ontwikkeld .
» Ik dacht ... // Hoe ! kwam hem dan op dit oogenblik niets anders in de gedachten dan de onlangs aangekochte machine om gras te snijden !— » Ik dacht aan u , Nina .»
» Aan mij ?» zij trok haar arm uit den zijnen en boog zich voorover om het gloeiende rood te verbergen , dat haar voorhoofd en \ va :.-
» Verwondert het u zoo dat mijne gedachten bij u toeven , terwijl ffij naast mij loopt ? Waren wij niet altijd groote vrienden ?»— // Wel zeker !» antwoordde zij gejaagd en voegde er met afgewend gelaat langzaam en zachtjes bij : » Ik ben gelukkig , als gij in mijne nabijheid opgeruimd zijt .»
Had z.ij niet te veel verraden van hetgeen er in haar klein dwaas hartje omging ? Juist waren zij bij de natuurlijke brug aangekomen , hij vermaande haar voor-zichtig ( voorzichtig ) te zijn en wilde haar de hand tot steun reiken . Doch zij lachte luid , hoewel wat onnatuurlijk , en de slanke gestalte in het luchtige kleedje met de groene sjerp , vloog vlug als - eene hinde over den heen en weer schud-denden ( schuddenden ) boomstam , zonder zich aan het uitgespannen touw vast te houden . Hij volgde haar met bedenkelijk hoofdschudden en behoedzaam ; het beekje was helder genoeg , maar toch stond een voetbad hem in ' t geheel niet aan .
// Alexander Michaïlowitsch ,» sprak Nina , terwijl zij hem met beide handen kinderlijk om den arm vatte , // och ik heb een vurigen wensch ! Maak gij dat hij ver-vuld ( vervuld ) worde ?»
// Welnu ?»
Het was inderdaad een treffend gezicht haar in hare levendige bewegingen gade te slaan .
// Ik zou zoo gaarne een rijpaard hebben ! Het moet heerlijk zijn , door de heide te rennen al verder en verder , tot waar de zon ondergaat !»
Hij vroeg haar waarom zij niet reeds lang dien wensch aan haar vader had te kennen gegeven . Haar gezicht betrok , terwijl zij driftig een grashalm doorbeet .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer