Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 182

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 182
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
182
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
6
DE OLIJFTAK .
een afschuwelijke witte pelerine — werd alle drie maanden langer gemaakt .//
//' t Is wat te zeggen !» lachte de heer van Pustoff , . vals gij zóó voortgaat zult gij mij spoedig over't hoofd zijn gegroeid .»
» Dat zou verschrikkelijk zijn !// riep zij met warmte uit , // zulk eene voorspelling moogt gij niet doen . Ik wil niet grooter worden , de heeren houden er niet van als dames zulke reuzinnen zijn . De vrouw mag den man niet verder dan tot het hart reiken .
// Zoo ?» hij keek haar verwonderd aan . » Wie heeft u dat gezegd , Nina ?»
» Dat heh ik in het Instituut gehoord ,» antwoordde zij ernstig .
» Op de les in de aardrijkskunde of in de literatuur ?» Zij lachte luidkeels en liet daarbij de kleine witte handen zien .
// Wat doet gij toch rare vragen , Alexander Michaïlo-witsch ( Michaïlowitsch ) ! Messieurs les professeurs et les dames de classes n'en savent Hen . Dat vertelt men elkander ' s avonds in
' t geheim , in de slaapzaal Heb ik iets verkeerds
gezegd ?» brak zij plotseling verschrikt af , toen zij den ernstigen blik bemerkte , die op haar gevestigd was ; wees toch niet boos op mij , ik ben zoo onbezonnen in mijn spreken , ik heb daarvoor al dikwijls straf beloopen . Het is zoo moeielijk zich cene fout af te wennen ,» zuchtte zij berouwvol .
De heer van Pustoff was , zooals wij reeds opmerkten , een vijftiger ; zijn uiterlijk kon afgemeten en ietwat stug genoemd worden — en toch viel ' t hem ditmaal moeielijk den verleidelijken blik uit deze door lange wimpers overschaduwde oogen te weerstaan . Zij was nog jong , niet veel meer dan een kind , hare dwaas-heden ( dwaasheden ) waren haar te vergeven . Zij had echter eene kleine terechtwijzing verdiend .
// Gij treedt weldra de wereld in , Nina , waar gij niet altijd toegeeflijke beoordeelaars zult aantreffen ,» hernam hij een weinig meesterachtig ; » wat kleine meisjes in ' t Instituut babbelen dat komt er minder op aan ; maar jonge dames mogen niet alles uitklappen wat haar maar in ' t hoofd komt . Daaraan kan lichtelijk eene verkeerde uitlegging worden gegeven .»
Zij had haar hoofdje gebogen , en een gloeiend rood kleurde haar gebruinde wangen ; uit louter verlegenheid wikkelde zij het einde van het groene ceintuurlint om hare vingers heen . De zwarte oogen keken steelsgewijs naar den benedenstarende heen — het viel zoo hard door hem te worden terecht gezet ! Liever wilde zij zich drie dagen lang door grootmoeder en papa laten beknor-ren ( beknorren ) ! » Ik zal mij heusch verbeteren ,» verzekerde zij en terwijl zij de zwierende donkere haren met beide handen naar achteren sloeg , riep zij met stralenden blik :// Wees nu niet knorrig , Alexander Michaïlowitsch , ik ben veel te gelukkig , dat.gij terug zijt ! Als gij eens wist , welk een akcligen winter ik heb doorgebracht !»
» Hoe meent gij dat ? Was er iemand in huis ziek ?» » Ach neen ! dat niet eens , wij waren allen gezond . Grootmama had alleen een opgezwollen oog , omdat zij in den donker tegen de deur was geloopen .» Pustoff lachte .
» Dat niet eens ? wat zijt ge toch een gekkinnetje geworden , Nina !»
// Natuurlijk , ' t zou immers nog eene afwisseling ge-weest ( geweest ) zijn , als de dokter uit de stad had moeten gehaald worden . Maar zoo ! Gij zult mij spoedig gelijk geven , als ik u alles verteld heb .»
// Zijt gij voornemens , kind , het onderhoud hier voort te zetten ! Ik vind ons beider houding nu juist niet van de gemakkelijkste , gij verkreukt uw kleedje en de helft van uw haar blijft aan de takken hangen ; ik krijg een stijven hals als ik mijn hoofd nog langer naar de hoogte moet rekken .»
Zij knikte bevestigend en verzocht hem voor een oogenblik de oogen te sluiten en zich om 1e draaien . Goedhartig voldeed hij aan haar verzoek , hoewel hij niet recht begreep waarom . Nu hoorde men even een zacht geruisch en gekraak , daarop een korten sprong . IJlings keerde hij zich om — daar stond het jonge
meisje over hem en maakte een bevallige buiging . // Hoe onverantwoordelijk onbedachtzaam ,» riep hij werkelijk verschrikt uit , // van den muur naar beneden te springen ! Gij hadt u immers kunnen bezeeren .»
Zij had zich echter niet bezeerd ; zij lachte onbevangen en zeide dat de muur niet zoo heel hoog was , zij had dien sprong al meer gedaan .
Nu eerst merkte hij , dat hij geen kind voor zich had , de gevulde zachte vormen van eene middelmatige groote gestalte toonden eene volwassene jonge dame aan . Pustoff was te zeer man van de wereld , om den lossen vaderlijken toon dien hij had aangeslagen langer vol te houden .
// Mademoiselle !» zeide hij , » ik moet u om verschoo-ning ( verschooning ) vragen , dat ik onze kennismaking om zoo te zeggen voortgezet heb , waar die werd afgebroken vóór twee jaren ; toen gij onder mijn geleide naar ' t Instituut te Petersburg terugkeerde !, mocht ik nog de rol van voogd bij u spelen — nu echter heb ik daar geen recht meer toe .»
// Wat ben ik blij , dat gij mij als unepersonne raisonnable behandelt !» lachte zij tevreden . // Over twee weken word ik zeventien jaar en — zoudt gij ' t willen gelooven ! — grootmama , die op haar vijftiende jaar al weduwe van haar eersten man was , noemt mij nooit anders dan : de kleine , of het kind ! ' t Is onbegrijpelijk !»
Zij keek hem vragend aan . Hij had die woorden daar zooeven echter zeer ernstig gesproken — natuurlijk , hij alleen kon haar begrijpen en met haar voelen . En nu bood hij haar zijn arm aan , want het werd tijd om naar huis te gaan , alwaar het rijtuig reeds de aankomst van den beminden gast had gemeld . Met kloppend hart liep Nina aan de zijde van Pustoff . Voor de eerste maal werd zij door een heer geleid ! Als de üuitsche taai-jufvrouw , waarmede zij op de kostschool altijd kibbelde , haar nu eens even had kunnen zien ! Zorgvuldig koos hij de lommerrijkste plekken uit , want zij had haar tuinhoed bij den muur vergeten ! en hoewel zij verklaarde , dat zij niet bang voor de zon was , speet het hem toch dat dat donzisre blanke vel aan de brandende stralen der zon zou worden blootgesteld .
// Laten wij maar langzaam loopen , Alexander Michaï-lowitsch ( Michaïlowitsch ) , wij komen vroeg genoeg t'huis . Grootmama staat altijd heel laat op , en papa houdt ook veel van lang te slapen . Men zal misschien nog niet eens de thee gereed hebben .»
// Vertel mij nu eens , waarom deze winter u zoo lang gevallen is !»
» Mag ik ? Zal het u niet vervelen ?» Zij lichtte haar hoofdje op en de donkere oogen keken hem zoo kinderlijk vertrouwelijk aan , dat hij onwil-lekeurig ( onwillekeurig ) over haar heen boog en niet zijne lippen haar glanzig haar even aanraakte , zooals hij dat vroeger aan het kind placht te doen . Een lichte ontroering deed het meisje verward hare oogen neerslaan . uEh bien , mademoiselle ...!'»
» Gij weet , Alexander Michaïlowitsch , dat ik in den herfst van ' t vorige jaar naar Makrod kwam ?»
» Ik herinner mij dat gij werd verwacht toen ik heenging .»
» Ik was bovenmate verheugd , dat ik naar huis terug-keerde ( terugkeerde ) , de laatste maanden op de kostschool waren mij ondragelijk lang gevallen . Die ge.estdoodende regelmaat , die tucht ! Men mocht geen boek lezen dat niet eerst door de kostschoolhouderes was goedgekeurd . Eens had ik mij een roman weten aan te schaffen — doch vóór ik het eerste deel had uitgelezen , werd het ontdekt . O , dat was een vreeselijke geschiedenis . Die arme Juliane werd door de schooljufvrouwen veroordeeld die haar later zelve met de grootste belangstelling werd verslonden ... ik merkte het wel , hoewel zij ' t in stilte deden . Wat was ik gelukkig toen dat geplaag ophield ! Ik behoefde niet langer de groene uniform met de lcelijke pelerine te dragen , ik kon mij iederen dag naar mijn eigen smaak kappen , ik mocht zoo lang slapen als ik lust had , ik las den gansenen dag . Alexander Michaïlowitsch ,// viel zij plotseling uit , // kent . gij Pusehkïn ? Ik heb den « Eugene Onagin » bijna van buiten geleerd . Welk eene
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het