Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 175

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1872 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 175
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
175
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
7
// Kunt gij verstaan wat ik zeg ?» riep hij .
» Spreek langzaam , dan versta ik u .//
« Luister dan . De spleet is hier te breed , hier kan ik niet naar boven , verder op wordt , ze nauwer . Daar moet gij een gat door de sneeuw slaan . Wacht , ik maak het touw los ! Hebt gij ' t begrepen ?//
# Ja , ik heb ' t begrepen .// .... » Haal het touw|nu naar boven .»
Ik knielde en trok . Het losse touw kwam naar boven ; er was als ' t ware geen eind aan , dus was de plek waar hij lag zeer diep . Eindelijk was het dan toch boven . Er kleefde bloed aan .
» Het touw is boven !» riep ik »( ia nu — een —
twee — drie — vier — vijf vademen opwaarts langs de spleet en sla daar het gat .»
>/ Begrepen ! In welke richting moet ik gaan ? Toch naar den berg toe ?»
De spleet kwam mij voor tot de dwars uitloopenden te behooren ; doch de sporen kruisten elkaar hier zoo menig-vuldis ( menig-vuldis ) , dat ik mij door vragen eerst zekerheid moest verschaffen , om niet zelf in gevaar te komen .
« Naar den berg toe ,» riep hij . » Pas op , dat gij er niet in valt .»
Ik sring ongeveer zoo ver , als hij gezegd had , stootte den stok door de sneeuw — het was oude wintersneeuw , meer dan een el dik — en kwam op hard ijs terecht . Ik deed eene schrede voorwaarts en stootte door — andermaal ijs ; doch voor de derde maal vond ik de holle ruimte der spleet en liet ik den stok op - en neêrspelen .
» Kunt gij den stok zien ? Is ' t hier goed ?»
// Ja : daar is ' t best , stoot daar door !» riep hij van diep onder de sneeuw .
Het was een arbeid als van een steenhakker . Een gat was gemaakt , langzamerhand een tweede en nu werden door zijwaartsche bewegingen met den stok beide tot een verbonden . De sneeuw was vreeselijk hard , het werk ging allermoeilijkst vooruit . Nu had ik door vier ver-bonden ( verbonden ) openingen een korte spleet gemaakt . Een voet verder boorde ik eene evenwijdige spleet , waarna ik beide - apMwr nat - alkander verbond . Een groote klomp sneeuw viei naar beneden en er was eene opening , die hoe langs zoo wijder werd . Nu hoorde ik zijne stem weer en zij klonk nu duidelijker . Hij moest bijna loodrecht onder de nieuwe opening staan .... » Is de opening wijd ge-noeg ( genoeg ) ? Ik zal eerst den zak aan het touw binden .» . . . » Ja , zij is wijd genoeg . Laat het touw neer .» .... Ik had mij van het touw ontdaan , om vrijer te kunnen werken . Nu lag ik het . touw met een schippersknoop om den stok , dien ik tot op het ijs inde sneeuw gedreven had en liet het losse eind naar beneden .
Eene poos daarna riep hij : » Ik heb het touw !» en toen weer een oogenblik later : » Haal het pak nu op !» ... . // Halt Anderl ! drink eerst wat wijn !»
« Neen ,» kwam het antwoord terug , hier beneden drink ik geen droppel . Trek !//
Ik trok . De last kwam langzaam omhoog , doch ik had nooit gedacht , dat een voorwerp zoo zwaar kon zijn . Het touw sneed aan den rand der opening diep in de sneeuw . Eindelijk kwam de groene zak te voorschijn ; doch hij kwam er niet door , daar hij aan den sneeuwkant bleef steken .
» Ik moet nog eens laten zakken , de sneeuw hindert mij nog .»
» Laat dan zakken !» .... De zak kwam niet beueden , maar bleef ter halver hoogte steken .... » Hij zit goed !» riep Anderl . He greep touw en stok met beide handen en maakte het gat wijder .
Weer bracht ik den zak tot aan den rand . Vergeefs . De trage massa vond in het kleinste korreltje sneeuw j een hinderpaal . Hij moest nogmaals naar omlaag en eerst i bij den derden keer kwam hij er uit , nadat ik de kanten van het ijs geheel had vrijgemaakt .
Nu lag hij boven . Het was mij , alsof reeds een half mensen enleven aan het , ij » onttogen ware .
// Ik heb don zak boven !» riep ik .
/ Drink gij nu een teug , en versterk u !» riep Ander ;.
Hij had gelijk . Toen ik er aan dacht , wat mij nog te doen overbleef , ontzonken mij bijna de krachten . De '
wijn versterkte mij , en toen ik mij aldus gelaafd had , riep Anderl op nieuw :
» De spleet is hier nog te breed ; hier kan ik niet naar boven , tia nog twee vaam opwaarts en sla een nieuw gat !»
Ik deed , gelijk hij zeide . Ik zocht de spleet verder naar boven op , die in haar loop een boog beschreef , en stootte door de sneeuw .
» Ziet gij den stok ?» » Daar is ' t goed .»
En ik werkte er van nieuws aan op los ; Nu reeds met ondervinding , zoodat ik , naar ik geloof , in korter tijd dan de eerste maal eene opening maakte . Ik dreef den stok er terstond in schuinsche richting in , zoodat de rand van het ijs werd blootgelegd .
Hij riep : » Is de opening nog niet gereed , nog niet wijd genoeg ?
Hij moest opnieuw van plaats verwisseld hebben en weer beneden de nieuw ontstane opening staan . Zijne stem klonk naderbij , doch dringend en angstig . Naar mijn gevoelen was de opening nu wijd genoeg , om iemand van gewone gestalte er door te laten . Voor zulke breede schouders als hij had , kon zeker een paar duim meer in de wijdte niet schaden ; doch hij verkeerde in den uitersten nood . Misschien bemerkte hij , dat zijne krachten verminderden of de koude begon hem te ver-stijven ( verstijven ) .
» Nu is ' t goed !» riep ik en stootte nog een sneeuw-kant ( sneeuw-kant ) weg . Het touw werd even als straks om den stok gelegd en neergelaten .
- Zoo kan ik het touw niet grijpen ,» riep hij , " gij moet het mij toegooien .»
Ik gins op mijn langst op de sneeuw liggen en wierp het opgelijnde touw in de spleet , ter hoogte van waar zijne stem mij toegeklonken " had . Gelukkig greep hij ' t
en riep eene minuut later : « Trek nu uit al uw
macht !»
Ik had met mijne hakken treden in de sneeuw ge-slagen ( geslagen ) , om niet uit te glijden , wikkelde het touw om mijne handen en trok , terwijl ik mij achterover boog .
Dat was geen levenloos voorwerp meer , dat er aan hing , maar een man ; dat merkte ik terwijl ik trok . Met rukken ging ' t naar boven , doch zoo zwaar , dat ik meende , dat het touw breken moest ; dan weer lichter , waardoor ik bespeurde dat hij meehielp . Hij deed dit zoo krachtig gelijk slechts een mensch in den hoogsten nood steunen kan , en riep voortdurend :
» Trek uit al uw macht ! trek wat gij kunt !»
Ik trok . Duim voor duim wikkelde zich het touw om mijne handen , tot zij tot een vormloozen klomp omspon-nen ( omsponnen ) waren . » Halt !» riep ik toen , schepte een oogenblik adem , wikkelde af en trok op nieuw .
Zoo vlot ging ' t niet altijd . Wanneer ik » halt !» riep , antwoordde hij op nieuw » trekken !» en ik trok , tot ik aan het slap worden van het touw bemerkte , dat hij voor het oogenblik een veilig steunpunt had .
Hoe lang dat zoo voortging , kan ik niet zeggen . Steeds hing hij weer tusschen dood en leven ; zijn medehulp werd merkbaarder en zijn stem duidelijker . Het touw stond eene goede proef door , want het droeg een zwaren last , gleed over den ruwen kant van het ijs en brak niet . Ik verliet geen oogenblik mijn post . De mogelijkheid , dat ieder oogenblik alle inspanning , die tot dusverre was in ' t werk gesteld , vergeefs kon zijn , deed mij aan een gunstigen uitslag wanhopen . Doch het bewustzijn , dat ik doen moest wat ik vermocht , om een mensch van een wissen dood te redden , hield^mijne krachten staande .... Nu dook eene bruine hand uit de opening op , daarna een hoed en eindelijk ' t gezicht ; doch met zijne schouders bleef de arme man in de sneeuw steken , ik trok doch — het ging niet verder .
» Ik kan er niet uit ,» schreeuwde hij met verstikte stem , » de opening is te nauw !» — » Zet je een oogen-blik ( oogenblik ) schrap , Anderl ! ik zal de opening wijder maken .» — » Trekl trek ! — laat nu schieten — help mij de hand er uitbrengen !»
Ik greep zijne rechterhand , die naast zijn schouder vast zat en l rok , maar vruchteloos . Zij zal . ais in een ring van ijzer omsloten .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het