Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content

Archieven

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 154

Mijn Studiezaal

Mijn Studiezaal (inloggen)

De Olijftak

1 records

DOT_1872 De Olijftak

Reageren

Stuur een reactie naar Regionaal Archief Rivierenland

Delen

Doorsturen per email

Duurzaam webadres

Tijdschriftpagina

De Olijftak, 1872; p. 154

Naam tijdschrift:

De Olijftak

Pagina:

154

Datum:

1872

Jaargang:

1872

Is onderdeel van:

Tijdschrift

DOT_1872 De Olijftak

2
DE OLIJFTAK .
het zand gehecht ; zij zullen er zonder twijfel tot het laatste oordeel blijven , als de goede God hen niet vroeger verjaagt ; maar wat moet gij in het kamp van den aartshertog ? Gij schijnt de zoon van fatsoen-lijke ( fatsoenlijke ) en welgestelde ouders te zijn : uw rok is uit fijn Brabantsen laken , uw gezicht is blank en teer . Wat komt gij onder de woeste Spanjaarden en de breedgeschou-derde ( breedgeschouderde ) Duitschers uitrichten ? Antwoord mij openhartig , ik ben van goed Vlaamsch bloed , en misschien zal ik u een goeden raad kunnen geven , als gij dien mocht noo-dig ( noodig ) hebben .»
De jongman zag het besje ernstig aan en gaf zonder aarzelen ten antwoord : « Ik ben de zoon van brave burgers van Ech-ternach ( Echternach ) , in Luxemburg , dat fraaie land dat door de Moezel besproeid en door het Ardennerwoud beschaduwd wordt . Ik heet Frans Arlon , ik ben een wees ; al mijne bloedverwanten zijn gestorven zonder mij iets na te laten ; ik ga fortuin in het leger zoeken , want meester zeide altijd dat de kleinsten in het vuur grooter worden .»
Het gelaat der oude betrok . — « Gij een soldaat , zeide zij op spotachtigen toon , welnu ! uws gelijken zullen de Hollanders geen kwaad doen , want gij ziet er niet naar uit te kunnen brandstichten en plun-deren ( plunderen ) wanneer de aanval wordt geblazen ; er zullen jaren moeten verloopen voor uw kinderhandje den hellebaard in de borst van een soldaat kan stooten ; ook zou ik be-zwaarlijk ( bezwaarlijk ) uwe woorden gelooven , indien uw blik niet zoo oprecht scheen .»
«. Mijn vader was boschwachter in de Ardennen ,» hernam de jongman levendig ; « hij zond mij nog heel jong naar Breda , in de lakenfabriek van zijn broeder , want hij achtte mij te zwak om hem te kunnen opvol-gen ( opvolgen ) . Maar drie jaren geleden , toen ik het ongeluk had mijne moeder en broeders te verliezen , riep mijn vader mij bij zich terug . »
« Hij moet u vast nog in de luiers naar de fabriek hebben gezonden ,» antwoordde de oude vrouw .
« Wat denkt gij wel ? Drijft gij den spot met mij ?» riep Frans Arlon driftig uit ; « met Paschen word ik vijf en twintig jaar , en ik denk oud genoeg te zijn om te kunnen trou-wen ( trouwen ) en vechten ; als gij mij niet gelooft , moet gij maar de registers van de kerk te Echternach nazien . En nu , als gij mij niet vriendelijker te woord wilt staan , zal ik zelf mijn weg pogen te vinden , want zoo ik mij niet bedrieg , hoor ik daar ginder , aan den kant dier beide torens die uit de mist beginnen te kijken , het geluid van eene trompet die mij aangenamer gezelschapdan het uwe belooft .»
« Kom ! kom ! wat maakt gij u boos ,» schertste het oudje ; « ik zie wel dat er een soldatenhart in je borst steekt , en onder de Spaansche tenten zult gij op eene goede school zijn . Ik had medelijden met u , arme jongman ; uw gezicht beviel mij , daarom on-dervroeg ( ondervroeg ) ik u zoo goed als een Castiliaansche beul zou hebben kunnen doen . Ik had u en ook uw gemoedsrust willen redden , want gij schijnt niet te weten hoe men in Vlaanderen huishoudt en hoe uwe toekomstige krijgs-makkers ( krijgsmakkers ) zich gedragen ; maar , alles wel bezien , ieder waagt zijn eigen huid , en het is mij onverschillig of gij evenals de ande-ren ( anderen ) handelt . Volg mij slechts en ik zal u daarheen geleiden waar gij vinden zult wat gij zoekt . »
« Maar , wie zijt gij toch ? moedertje , « en wat doet gij zoo vroeg buiten ? »
« Wie ik ben ?» antwoordde de oude met een ernst die inderdaad grappig was : « inhet kamp noemt men mij « Madam Barbara », en iedere knevel buigt voor mij , of hij aan een kurassier , een hellebardier of een arke-busier ( arkebusier ) toebehoort . Ik ben de vischkoopster van Zijne Excellentie graaf Bucquoi de Lon -
gueval , generaal der keizerlijke troepen ; mijn man is zoetelaar bij het Spaansche leger , en zijne tent is zonder tegenspraak het best voorzien . Ook zoudt gij wel gedaan hebben mij niet zoo uit de hoogte aan te spreken,want aleer gij bij de wantrouwende Walen in dienst wordt genomen , zult gij een streng onderzoek moeten ondergaan , en de bescherming van « Madam Barbara » zou niet zonder nut voor u zijn geweest . »
De jonge Arlon reikte aan de marketentster de hand : « wees niet al te boos op mij , moe-dertje ( moedertje ) ,» sprak hij glimlachend ; « ik kan niet ontkennen dat ik wel een beetje bang ben voor die wildemannen , van wier gewel-denarijen ( geweldenarijen ) men mij dikwijls heeft verhaald . Had ik geweten dat gij eene persoon van zoo hoog gewicht waart , dan zou ik met meer eerbied tot u hebben gesproken . Wees niet boos op een melkbaard wiens hoofd door droomen van krijgsroem een weinig op hol is geraakt . Zie , ik heb het huis van mijn va-der ( vader ) verkocht , en de kooppenningen die ik ontvangen heb , zijn in dit ransel gesloten . Indien ik op uwe bescherming kan rekenen , kunt gij ook staat maken op eene bclooning , waarmede gij ruimschoots al de waren kunt betalen welke uwe ezels dragen .»
« Gij zijt een fatsoenlijk jongman ,» ant-woordde ( antwoordde ) de oude vriendelijk ; « dat heb ik al dadelijk aan uw mooi gezicht gemerkt . Wees gerust , jongenlief , Barbara is zoo kwaad niet , wat ook mijn oude krokodil van een man mag zeggen ; de jongelieden zijn altijd over mij tevreden geweest , en als gij mij volgen wilt neem ik het op mij uin een goede haven te brengen , zelfs als de Castiliaansche beer u zijne klauwen mocht laten zien .» Zij liet vervolgens haar zweepje klappen , de ezels zetten zich langzaam in beweging en het goede vrouwtje hield niet op met allerlei raadgevingen aan den jongman , die eerbie-dig ( eerbiedig ) luisterend aan hare zijde heenstapte .
{ Wordt vervolgd .)
ÏTAPOOSA .
{ Vervolg en slot .)
Op zekeren , dag , niet lang nadat het vroeger verhaalde was voorgevallen , ontmoette ik Nafoosa toevallig in den bazar . Met mijne reisgenooten langs de uitgestalde waren rondslenterend om eenige kleinigheden te koopen , was mij het afdingen , dat in deze landen een onmisbare voorwaarde bij koopers en verkoopers is , begonnen te vervelen , en had ik mij naar een afgezonderd hoekje teruggetrokken , waar eenige oude kooplieden met lange grijze baarden de wacht bij hunne koopwaren hielden . Niet ver van mij af waren twee vrouwen in onderhan-deling ( onderhandeling ) over het koopen van een paar pantoffels . Een van de vrouwen was ijverig in de weer om een lageren prijs te bedingen , maar de koopman had zulk een eer-biedwaardig ( eerbiedwaardig ) voorkomen dat mij dit hier eene volstrekte onmogelijkheid toescheen . De andere vrouw stond er schijnbaar met de meeste belangstelling naar te luisteren , doch ongemerkt kwam zij naar mij toe en greep mijne hand . Ik herkende Nafoosa , geheel in haar eezar ge-wikkeld ( gewikkeld ) , en het gelaat met een ondoordringbaren sluier bedekt . Haar schoonmoeder was op gelijke wijze gekleed — de bekoorlijkheden van 16 en 60 jaar schenen dezelfde middelen van bescherming noodig te hebben .
Terwijl de oude vrouw bezig was den koop te sluiten , keuvelde ik met Nafoosa ; doeh dit duurde slechts kort .
Plotseling voelde ik de hand van het meisje , die ik nog steeds vasthield , in de mijne beven . Zij trok die haastig terug : // daar komt Hassan !» fluisterde zij , en door een vlugge beweging plaatste zij zich zoo , dat ik tusschen haar en hare schoonmoeder te staan kwam . Ik zag rond . Een jongman met een zeer goed voorkomen
naderde ons , schijnbaar doelloos . Dicht bij Nafoosa ge-komen ( gekomen ) wierp hij een haastigen blik naar de schoon , moeder , die zich nog met den pantoffelkoopman bezi » hield , en bleef toen smn . Ik zag dat zij elkander de hand drukten . Ik zag meer dan dat — iets dat , als een van gindsche Muzelmannen het gezien hadden Nafoosa aan de ergste vervolging had blootgesteld — ik zag dat zij met bliksemsnelheid haar sluier wegtrok en hem aanzag met een blik zoo vol liefde en toewij-ding ( toewijding ) als er ooit tusschen minnende oogen werd gewisseld .

Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer

laatste wijziging 06-06-2023

1 gedigitaliseerd