Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 149
De Olijftak
beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1872; p. 149
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
149
Datum:
1872
Jaargang:
1872
Is onderdeel van:
ü E OLIJFTAK .
5
§ i Wimkmxmx op & t ( Üï-snaar ,
Muziekale herinnering uit Weimar .
— « 0B -—
II . ( yervolg .)
Buiten de loutere fabelen was van Paganini's karakter en lijn gewone leven tot op zijne aankomst in Duitschland weinig of niets bekend . Van toen af koos hij bij wijlen zijne medgezellen , die hem op zijne reizen vergezelden en zijne zaken bestierden . Een
Kunstenaars hebben doorgaans veel gevoel voorde natuur ; Paganini maakte daarop eene groote uitzonde-ring ( uitzondering ) . Al voerden hem zijne reizen door het bloeiendste landschap , de schoonste villa's en kasteelen voorbij , door de meest romantische oorden , hij sloeg er geen acht op , zij had-den ( hadden ) voor hem gecne bekoorlijkheid . Wanneer hij niet sprak , dacht hij aan zijne kunst en zijne compositie , of verviel in zwaarmoedig gepeins . Hij kon ook niet rond zich heen zien , wijl hij , altijd huiverig van koude , het . rijtuig aan alle zijden zorgvuldig gesloten hield . Evenals de minister Kaunitz , die zich tegen elk tochtwindje angstvallig in acht nam , zat Paganini bij 22 graden warmte in zijn pels gehuld met toe-gehaakte ( toe-gehaakte ) wagenklcppen in zijn hoek gedoken en veroorloofde zijn ' reis-genoot ( reisgenoot ) ter nauwernood , de zijde , waar hij zat , nu en dan een weinig te luchten . Hij schimpte voortdurend op het Duitsche klimaat en schreef daaraan grootendeels zijn lichamelijk lijden toe , dat hij toch reeds uit Italië had medegebracht . Dikwijls zeide hij tot Harrys , terwijl hij zich in zijne pels hulde : « dat is een voor-treffelijk ( voortreffelijk ) meubel in Duitschland . zon-der ( zonder ) hetwelk men zelfs midden in den zomer niet reizen kan .» En in merk-waardige ( merkwaardige ) tegenstelling daarvan zat hjj in zijne kamer het liefst tusschen open deuren en vensters , en dat noemde hij : een luchtbad nemen ! De veelvuldige verkoudheden , die hij zich daardoor berokkende , hebben zijne krankheid het meest verslimmerd .
Evenals alle ziekelijke menschen , beminde Paganini den slaap ; op reis sliep hij vaak twee uren achtereen in het rijtuig en herhaalde dit drie malen daags . Dan was hij ca het ontwaken opgewekt , spraakzaam , ja zelfs tot schertsen geneigd . Op de pleisterplaatsen bleef hij in zijn rijtuig zitten.of wandelde terwijl de paarden gevoederd en verwisseld werden ; maar nooit trad hij in een herberg of een posthuis vóórdat hij de plaats bereikte , die hij tot het doel zijner reis bestemd had .
Om zijne bagage bekommerde hij zich weinig ; het kostbaarste voor hem , zijne viool , een Guarneri , las in eene zeer versletene en gehavende kas , die tevens de bergplaats was voor zijn geld , eenige kleine kostbaarheden en cenig fijn linnengoed . Zijne geheele garderobe zou een handwerksreiziger gemakkelijk in zijn ransel hebben kunnen dragen . Zijne gezamenlijke papieren , gewichtiger dan die van menigen handelsreiziger , waren in een rood hoekje besloten , dat , hoewel slechts uit ruim twintig losse blaadjes bestaande , het resultaat van al zijne zaken
bevatte , sedert hij uit Italië in Duitschland gekomen was . Dat waren echter hieroglyplien , die niemand dan hijzelf vermocht te ontraadselen ; alles lag door elkander geworpen : Weenen en Carlsruhe , Frankfort en Leipzig , ontvangsten en uitgaven , postpaarden en entréebilletten voor concerten , en toch vond hij verwonderlijk snelden weg in dezen doolhof en verrekende zich zelden tot zijn nadeel , ofschoon hij een zeer onervaren rekenaar was .
In de logementen was Paganini met alles tevreden wat hij vond , het was hem onverschillig of men hem een dakkamertje of een pronkvertrek , een goed of slecht bed aanbood , wanneer zijne woning slechts in het achter-huis ( achterhuis ) lag , wijl hij een grooten afkeer had van het straat-rumoer ( straat-rumoer ) . /' Ik moet in de groote steden gedruisch genoeg verdragen ,» zeide hij « op reis wil ik rust hebben .»
Koetsiers , huisknechten en in ' t algemeen lieden uit de lagere klasse behandelde Paganini met veel minachting
HET RÜXDVEE . — ( Bil . 6 .).
en verwaardigde nun geen ' blik ; sprak zoo iemand hem soms bij toeval aan , dan keerde hij hem den rug toe en vroeg aan zijn reisgezel : « Wat wil dat schepsel toch van mij ? wie is die vlegel ?» Op de verzekering van zijn gelcids-man ( gelcids-man ) , dat de lieden in Duitschland zeer goedaardig van karakter waren , hernam hij : » Ach wat , dat is het ge-peupel ( gepeupel ) doorgaans .»
Aan het doel zijner reis gekomen , kon de strengst bewaakte staatsgevangene geen eentoniger en vervelen-der ( vervelender ) leven leiden dan de groote meester in zijne kamer ; noglans verliet hij die slechts zelden en ongaarne , daar hij zich in volstrekte eenzaamheid het meest op zijn gemak scheen te gevoelen .
Zangers en virtuozen moeten zich hunne kunst met moeite eigen maken en door dagelijksche en zeer dik-wijls ( dikwijls ) herhaalde toonladders , solfeggio's en oefeningen van moeieiijke partijen , hunne stem vloeiend , hunne vingers
buigzaam zoeken te houden . Maar ook daarop maakte deze wonderman een bijna ongeloofelijke uitzondering . Het is bewezen dat op alle zijne reizen niemand ooit een toon uit zijne kamer heeft vernomen , dan alleen misschien het stemmen van de viool , en dat slechts op concertdagen , kort vóór de repetitie of vóór het concert zelf . Paganini ontveinsde ook geenszins , dat hij zijne viool niet aanroerde dan wanneer hij moest . » Ik heb mij in mijn leven genoeg geoefend ,* zeide hij , » en ben blijde als ik de viool niet uit de kas behoef te nemen .» Daar Paganini te huis geheel werkeloos bleef , kon men vermoeden dat hij zich den tijd door componeeren ten nutte maakte ; doch ook dit was niet het geval . De werken , concerten , variation enz ., waarmede hij op zijne reizen debuteerde had hij allen in Italië gecomponeerd en geen enkel nieuw product te voorschijn gebracht . Van belezenheid was bij hem geene sprake , daar hij behalve zijne moedertaal slechts een weinig Pransch verstond , al Ie andere talen hem vreemd waren en hij geene neiging bad tot lectuur . Hij ontkende ook geenszins , ten minste voor zijn reisgezel , dat hij in ' t geheel geene wetenschappelijke beschaving had , en verontschuldigde zich met het ge-zegde ( gezegde ) : » men kan slechts éene weten-schap ( wetenschap ) grondig leeren , mijn ganschen levenstijd heb ik aan mijne viool en de theorie der muziek gewijd en voor andere wetenschappen ontbrak mij de tijd .// Gedurende eene lange reeks van jaren heeft Paganini dagelijks tien tot elf uren viool gespeeld . Ook voor andere wereldsche zaken was hij onverschillig ; aan de politieke gebeurtenissen nam hij geen deel ; de merkwaardigste verschijnselen en omwentelingen in de wereldgeschie-denis ( wereldgeschiedenis ) , de val der machtigste poten-taten ( potentaten ) , de gedachte aan Napoleon's val , de opstand en heldendaden der Grieken , of de herinnering aan zijn ' verdeeld en machteloos vaderland maakten op hem min
Doch juist deze eenzijdigheid van zijn geest , deze gespannen aandacht op het ééne punt — zijne viool — maakte hem tot het grootste natuur-wonder ( natuur-wonder ) der virtuozen , dat de wereld ooit gezien heeft .
In ' t algemeen was Paganini zwaar-moedie ( zwaar-moedie ) , zooals de meesten , voor wie gezonde dagen eene zeldzaamheid zijn . Het kranke lichaam is een mat venster , door hetwelk de geest geene vroolijke wereld aanschouwen kan ; maar ook de zwaarmoedige heeft oogenbJikken van opgewektheid , en bij name , van humor . Zóo kon Paga-nini ( Paganini ) , wanneer hij eenige bekenden ontmoette , de spraak-zaamste ( spraakzaamste ) en vermakelijkste van het gezelschap zijn ; dan verhaalde hij bij voorkeur anecdoten uit zijn leven , die hij zeer pikant en humoristisch wist voortedragen .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer