Ga direct naar de hoofdnavigatie Ga direct naar de content

Archieven

Uw zoekacties: De Olijftak, 1872; p. 127

Mijn Studiezaal

Mijn Studiezaal (inloggen)

De Olijftak

1 records

DOT_1872 De Olijftak

Reageren

Stuur een reactie naar Regionaal Archief Rivierenland

Delen

Doorsturen per email

Duurzaam webadres

Tijdschriftpagina

De Olijftak, 1872; p. 127

Naam tijdschrift:

De Olijftak

Pagina:

127

Datum:

1872

Jaargang:

1872

Is onderdeel van:

Tijdschrift

DOT_1872 De Olijftak

U £ ÜL U t 1 A k .
7
p es avonds zaten twintig trasten weer aan de tafel in | * kasteel . De kaarsen dei - candelabers waren allen aangestoken en er ontbrak geenszins stof voor conversatie . Mevrouw de barones , gezeten tusschen twee edellieden , 0 generaal rechts en een kolonel links , was boven de , olken , op die manier vond zij dat de inkwartiering ■ w h nog zoo kwaad niet was . Zij moest zelfs glimlachen j I(en zij van achter haar waaier , de la Vernelle aanzag ,
aet een blik van bewondering en eerbied Madeleine • beschouwde .
Madeleine zelf was bezorgd ; zij had geen verder nieuws tan haren Paul vernomen en om een of ander officier i naar hem te vragen , dat dorst zij niet ; zij vreesde dat lij blozen zou als zij maar zijn naam uitsprak . Waar , ou hij op dit oogenblik wel zijn ? Zou hij zonder ongeval kij zijn corps zijn teruggekeerd ? Als de oorlog geëindigd jou zijn , dan zou zij hem wel noodzaken zijn ontslag te nemen ; maar hoe lang zou deze oorlog nog duren ! Pruisen heeft immers eene koningin ; hoe kon zij toela-ten ( toelaten ) dat er zooveel bloed gestort werd !
Het eerst van tafel opstaande , ontmoette haar een , kapitein , die gereed stond aan ' t hoofd van dertig man j op verkenning te gaan ; zij droegen den uniform van Paid , en traden juist het park uit om den weg naar het bosch in te slaan . " Ge moogt ons wel geluk toewenschen ,» mejufvrouw ,» zeide de kapitein voor haar buigende . « Heden zullen er wel kogels fluiten ... en wie weet wie ze zullen treffen ?»
Zij beefde , en een takje van een struik aftrekkende , antwoordde zij hem : » Ik wensch dat deze groene bladeren voor u een talisman mogen zijn , geen zuster zou ze u met meer liefde kunnen schenken .»
De officier stak het takje in een lus van zijn képi , en reed in galop weg . Zijne kleine troep volgde hem ; Madeleine vernam nog eenige oogenblikken het getrappel der paarden en het gekletter der sabels tegen den stijg-beugel ( stijgbeugel ) en weldra was alles in het bosch wederom stil . Misschien was Paid op ditzelfde oogenblik eveneens op eene expeditie uit . Droevig aangedaan ging zij het kasteel
binnen .
Tegen deu avond kwam Alice , wier gelaat nog bleeker was dan haar halsdoek -, haar opzoeken . » 0 , riep zij met een sidderende stem : Madeleine , daar is een ge-gewonde ( ge-gewonde ) ...»
Madeleine sprong verschrikt op ; zij snelde in allerijl naar de nabijgelegen galerij , waaruit zij verwarde klanken vernam . » ïoch niet de kapitein ?» vroeg zij angstig .
« Neen , het is een Pruis dien men hier gebracht heeft , een kogel heeft hem het lichaam doorboord . Er zijn ook nog andere gevangenen .»
Madeleine trad binnen , en zag den ongelukkigen soldaat op een baar liggen in de galerij , die men zoo goed als ' t kon als ambulance had ingericht ' t Was een hussard de la mort , tot de landweer behoorende . Hij lag te sterven . De kogel had hem vlak in de borst ge-troffen ( getroffen ) en de dokter gaf geen hoop meer . De stervende las zijn lot in de oogen des dokters en toen deze de wond wilde peilen , duwde hij diens hand zacht weg en zeide in zijne moedertaal : // Laat mij in vrede sterven !»
Mevr . van Linthal , die Duitsch verstond , naderde den ongelukkige en vroeg hem of hij wenschte dat aan zijne familie zou worden geschreven en of zij dit voor hem wilde doen ?
Bij het hooren van de klanken zijner moedertaal , verhelderde de blik des stervenden , maar , het hoofd schuddende , antwoordde hij : » Neen , later zullen zij mijn dood wel vernemen en dat is ook beter . Ik heb eene vrouw en twee kinderen te Koningsbergen achter-gelaten ( achtergelaten ) .»
Een traan kwam in zijn oog ; hij kruiste de armen over zijn gelaat om die tranen te verbergen . Allen stonden in stilte rondom hem henen . Alice weende in een hoek ; haar zusje snikte zoo hevig dat zij de kamer moest verlaten . Madeleine gevoelde diep medelijden en haar hart was vol . Bij het zien van dien ongelukkigen , met bloed bedekt , kon zij hare gedachten aan Paul niet onderdrukken . Mevrouw van Linthal , die voor de eerste maal den dood van zoo nabij aanschouwde , dacht aan die vrouw en kindertjes , die den beminden echtgenoot
en vader niet meer zouden aanschouwen , die den dood vond ver van zijn land , ver van zijne geliefden . // Zeg wat srij verlangt ,» sprak zij tot hem » alles zal worden volvoerd .»
// Is hier een priester ?» vroeg de stervende .
De gravin knikte toestemmend .
« Laat hem dan komen om voor mij de gebeden der stervenden te lezen .»
De priester kwam . Eenige officieren en de generaal die de gevangenen ondervraagd hadden , traden de galerij binnen op het oogenblik toen de heilige plechtigheden oen aanvang namen . Eene diepe stilte heersehte er in ' t vertrek . De soldaat , een Katholiek , vouwde de handen , zijne lippen bewogen zich in stilte , terwijl de vrouwen rondom hem lagen neergeknield en toen de woorden weerklonken door welke de kerk vergiffenis schenkt aan hen die berouwvol sterven , bogen zelfs de mannen het hoofd en maakten het teeken des kruizes . Door de geopende deur zag men de huisbedienden geknield en biddende . Over het srelaat des stervenden liep eene huivering .
» Zou hij nog lang moeten lijden ,» vroeg de graaf aan den dokter .
// Hij zal den nacht niet overleven . Het schot was goed gemikt .»
Madeleine , door dit tooneel diep geroerd , verliet het vertrek en ontmoette daarbuiten den kapitein , dien zij des morgens had gezien .
Hij sprak haar aan : « Mejufvrouw », zeide hij , » uw talis-man ( talisman ) heeft mij geluk aangebracht ; om te voorkomen dat mijn képi niet aan de takken der struiken zou blijven hangen , boog ik in het voorbijrijden mijn hoofd , en zie een kogel doorboorde juist mijn képi ; was ik rechtop blijven zitten , de kogel had mijn hoofd geraakt .»
•/ Had ik toch maar aan Paul ook een talisman gege-ven ( gegeven ) ,» dacht zij .
Het lijk van den gestorven soldaat werd op het dorps-kerkhot ( dorps-kerkhot ) ' ter aarde besteld en de gevangenen werden naar Argent opgezonden , die spoedig waren vergeten door de vele aandoeningen , die elkander eiken dag opvolgden . Nieuwe schermutselingen grepen plaats en zelfs scherpe ontmoetingen , waarbij menig schot werd gewisseld ; andere gewonden hadden de eersten vervan-gen ( vervangen ) , evenzeer van Eransche als van Pruisische zijde . De baronnes had geen rust meer ; — » Ik sterf lang-zaam ( langzaam ) ,» zeide zij .
Eens op een avond trad de generaal het salon binnen waar men gewoon was elkander voor het diner te ont-moeten ( ontmoeten ) . » Wilt ge eens een klein ventje zien , van wien ge niets kwaads vermoeden zoudt ,» vroeg hij aan mevrouw de Eleuriaux .
» Met genoegen . Wat is hij ?//
» Dat zal ik u straks zeggen .»
De generaal gaf aan den ordonnans die hem verge-zelde ( vergezelde ) en bij de deur stond , een wenk en daar trad een kleine jongen binnen op klompen , met een havelooze wollen muts op ' t hoofd en met een lederen weitaseh , half gevuld met broodkruimels en noten boven den gelapten kiel . Zijn gelaat was door de zon verbrand en levendig en schitterend .
// Maar , riep Mevr . de Eleuriaux uit , » dat kleine ventje waar ik niets kwaads van vermoeden zou , ziet er waar-lijk ( waarlijk ) aardig uit en schijnt mij toe een herdersknaap te zijn .»
// Welnu ! mevrouw , wilt gij weten wat dat aardige manneke is ? Niets meer noch minder dan een spion .»
// Een spion !»
// En nog wel een spion in Pruisischen dienst . Hij is listiger in zijn pink dan menigeen in zijn heele lichaam . Ondervraag hem maar eens en dan zult ge het wel bemer-ken ( bemerken ) .»
De knaap had met aandacht naar deze samenspraak geluisterd , hoewel zijne nieuwsgierige oogen door de kamer zwierven en zijn blik niet vrij was van eene uit-drukking ( uitdrukking ) van geveinsdheid . Hij draaide zijn muts tusschen zijn vingers en trapte op zijne voeten alsof er mieren in zijne klompen zaten . » Zoo jong en al spion !» riep de barones uit . » Maar zijt ge dat werkelijk ?»

Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer

laatste wijziging 06-06-2023

1 gedigitaliseerd