Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 414

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 414
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
414
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
6 .
DE OLIJFTAK .
Toen ik ' t eenmaal zoover had gebracht , was de zaak weldra bijgelegd . Ik geloof waarlijk dat hij half waan-zinnig ( waanzinnig ) was door de moeielijkheden waarin hij zich uit eigen schuld gewikkeld had , toen hij aan de deur van Lucilla's kamer had gedreigd mij te logenstraffen .
' t Is noodeloos stil te staan bij hetgeen er tussehen ons voorviel . Ik zal hier alleen zeggen dat ik later ernstige redenen had — zooals gij weldra zien zult — te betreuren dat ik niet Oscar's verzoek had ingewilligd om mij schriftelijk met hem te verzoenen , in plaats van persoonlijk naar hem toe te gaan . Indien ik alleen met pen en inkt had neergeschreven wat ik nu ter veront-schuldiging ( verontschuldiging ) tot hem zeide , zou ik mij-zelve en anderen veel leed hebben bespaard . Zooals ' t nu was , bestond het eenige bewijs dat ik mij in zijne oogen had vrijge-pleit ( vrijgepleit ) daarin , dat hij mij , toen ik hem verliet , aan de deur vriendelijk de hand schudde .
// Hebt gij Nugent ook gezien ?// vroeg hij toen hij mij over het plein voor het huis vergezelde .
Ik was langs een korteren weg door den tuin naar Brumheuvel gegaan , in plaats van door het dorp heen . Nadat ik hem dit had gezegd , vroeg hij of Nugent naar de pastorij was teruggekeerd .
// Hij is er heengegaan om u te spreken,//zeide Oscar . // Waarom ?//
// Alleen uit vriendschap . Hij is geheel van uw meening . Hij lachte toen hij hoorde dat ik u een brief gezonden had en hij liep heen ( de goede jongen !) om u mijnent-wege ( mijnentwege ) te spreken . Gij zoudt hem hebben ontmoet , als gij door ' t dorp hier heen waart gekomen .»
Toen ik op de pastorij was teruggekeerd , ondervroeg ik Zillah . Nugent was in mijne afwezigheid naar boven in de zitkamer gegaan , daar was hij eenige minuten alleen gebleven om mijn terugkomst afte wachten ; daar ik echter te lang op mij liet wachten , had bem dit verveeld en was hij heengegaan . Ik vroeg daarop naar Lucilla . Kort nadat Nugent was heengegaan , was zij uit haar kamer gekomen en had eveneens naar mij gevraagd . Toen zij vernam dat ik niet in huis was te vinden , had zij Zillah een brief gegeven om naar de post te brengen — en was daarop naar haar slaapkamer terug-gekeerd ( teruggekeerd ) .
Ik stond toevallig bij den haard naar ' t wegstervende vuur te kijken , terwijl de min met mij sprak . Geen spoor van Oscar's brief aan mij ( zooals ik mij nu wel herinner ) was te zien . In mijn toestand kwam ik tot het besluit dat ik werkelijk gedaan had wat ik dacht te doen — namelijk den brief in de vlammen te werpen . Toen ik kort daarop Lucilla's kamer binnentrad om mijn verontschuldigingen in te brengen , dat ik vergeten had te wachten om haar brief naar de post 1e brengen , vond ik haar , uitgeput door de gebeurtenissen van den dag , gereed om naar bed te gaan .
»' t Verwondert mij niet dat ' t u verveelde op mij te wachten ,» zeide zij . // Schrijven is een zeer langdradig werk voor mij . Maar dit was een brief , dien ik mij ver-plicht ( verplicht ) achtte zelve te schrijven als ik kon . Kunt gij raden aan wien ik geschreven heb ? ' t Is nu gedaan , lieve . Ik heb aan Herr Grosse geschreven !// // Nu reeds ?//
// Waarop zou ik wachten ? Er valt immers niets meer te beslissen . Ik heb Herr Grosse geschreven dat onze familieraad is afgeloopen en dat ik tegen den tijd dien hij zal noodig oordeelen geheel ter zijner beschikking ben . Ik heb hem tevens gewaarschuwd dat hij door de operatie te willen uitstellen , mij slechts zal noodzaken hem in Londen te komen opzoeken . Ik heb dat gedeelte van mijn brief krachtig uitgedrukt — dat verzeker ik u ! Morgen zal hij hem ontvangen met de namiddagpost . En als hij een man van woord is , dan komt hij den volgenden dag hier .//
// O , Lucilla ! toch niet om uw oogen te opereeren ?» // Ja — om mijn oogen te opereeren .»
{ Wordt vervolgd .)
DE BRIEF .
( Met eene afbeelding ).
Lezen en schrijven zijn kunsten , wier waarde zeker algemeen worden erkend , maar inzonderheid door die-genen ( diegenen ) hoog worden geschat , die ongelukkig niet in de gelegenheid waren daarmee bekend te worden . Keizer Karel V zei , dat hoe meer talen iemand kende , zoo veel te meermalen hij mensch was . Is het te veel gezegd , wanneer men beweert , dat die lezen noch schrijven kan , maar een half mensch is ? En hoe vele duizenden en duizenden verkeeren nog in ons zoo hoog om zijne beschaving ge-roemd ( geroemd ) Europa in dat geval ! Uit Frankrijk en Italië heeft men deswege onlangs geen zeer gunstige statistieken meegedeeld . Frankrijk liet zich jaren lang er op voor-staan ( voorstaan ) , dat het aan de spits der volken stond , en het voerde ' t algemeene stemrecht , in . Dat nam niet weg dat een aantal staatsburgers en burgeressen daar niet lezen en nog veel minder schrijven kon . En menige aller-liefste ( allerliefste ) hand heeft soms datgene wat men in de // schrijf-taal ( schrijftaal ) // een krabbelpoot van de ergste soort noemt , te meer afstekende als de hieroglyphen nog wel op allermooist geparfumeerd papier te voorschijn worden gebracht . Ook in Italië , hoe veel geleerdheid en hooge kunst daar gevonden worden , is ' t er nog verre af dat het algemeen met de gewone schrijfteekens zeer gemeenzaam is . — Slaan we de beide meisjes daar aan die bron eens gade . In vertrouwden gezegd , ' t alphabet is voor haar een boek met zeven zegelen , een boek iets onbegrijpelijks , een geschrift juist hetzelfde wat voor de oningewijden een papyrusrol is . De letters zijn haar wel niet geheel onbe-kend ( onbekend ) , maar zij zweven en dansen haar tot een ondoor-dringbareii ( ondoordringbareii ) sphynx voor de oogen . Tot haar geluk heeft men in Italië , gelijk in Spanje , bevoorrechte wezens , die . de lijdende menschhcid met schrijfpen en scherp oog te dienste staan , daar zij een brief of een aank
In Set MaastriGüter Pari .
Ci»S-ct <
Het was in het einde der lente dat ik mij daar bevond .
De dag was warm geweest en de avond was zoo lief-lijk ( lieflijk ) koel en aangenaam dat het Maastrichter publiek zich daar wandelende schadeloos scheen te willen stellen voor die lange reeks van treurige , koude , schrale of natte
dagen die wij hadden doorleefd . Ik zette mij op eene bank neder en bewonderde dan eens de schoone wel-riekende ( welriekende ) heesters of zag naar het goed gekleede publiek dat daar onder vroolijk gekout rondwandelde en ik dacht : hoe jammer dat de rijke Hollandsche familiën niet weten hoe lieflijk schoon het des zomers te Maastricht is en dat zij zich moede reizen en veel geld verteren , terwijl zooveel waar natuurschoon in hun eigen land te vin-den ( vinden ) is . Kenden zij de goedhartige , vroolijke Limburgers zoo goed als ik , zij zouden hierheen trekken om des zomers eenige weken van de beslommeringen des levens uitterusten .
Zoo zat ik op een kleinen heuvel te mijmeren , terwijl de Harmonie Royale in het stadspark de meest in de mode zijnde melodiën ten beste gat . Op mijn rustig plekje gezeten , haalde ik een deeltje // Spoorweg-lectuur » te voorschijn en wel dat , waarin de geschiedenis van den vermaarden doctor Matheus voorkomt : de schoone natuur rondom mij henen deed mij nog te meer de bevallige natuurschilderingen van Erckmann Chatrian bewonderen : onwillekeurig dacht ik : had hij dit lieve plekje gckend.waar ik mij nu bevind , dan zou zijne pen duizende bezoekers naar Maastricht en omstreken hebben gelokt , Terwijl ik door de liefelijke muziek en de schoone beschrijving van den Elzas meegesleept , al minder acht begon te slaan op hetgeen rondom mij voorviel , werd ik uit mijne zoete droomerijen gewekt door eene stem die mij om vuur vroeg . Min of meer gemelijk zag ik op , daar het mij onaangenaam was om voor zulk eene kleinigheid in mijne overpeinzingen te worden gestoord en ik had reeds een min beleefd antwoord op de lippen , toen mijn rustverstoorder zich bedaard naast mij nederzette en mij minzaam vroeg om zijne pijp bij mij aan te steken . Hij was een krachtig , ferm gebouwd man en zijn kiel duidde aan dat hij een werkman was . Zijn vol krullend grijs haar werd slechts luchtig door een klein mutsje bedekt dat hem eenigszins scheef op ' t hoofd zat ; zijn volle knevelbaard was nog gitzwart en zijn lichtgrijze oogen schitterden nog vol jeugdig vuur ; zijn neus was wel j ! gevormd en de beweeglijkheid zijne neusvleugels on ren licht spottend lachje om zijn mond gaven aan zijn gelaat eene buitengewoon levendige uitdrukking . Met welge-vallen ( welgevallen ) stak hij zijn houten pijpje aan mijne sigaar aan , en toen de kleine blauwe rookwolkjes al kronkelend en warrelend opwaarts stegen , zeide hij in goed Hollandsch , ofschoon met eenigszins vreemd accent , waaruit ik op-maakte ( opmaakte ) dat hij waarschijnlijk reeds in andere vreemde talen ges
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het