Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 404

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 404
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
404
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
4
DE OLIJFTAK .
mijnheer Sebright . Door de blijde verrukking van de hoop die nu in haar bevestigd was , scheen Lucilla onbewust te zijn van de tegenwoordigheid van den Engelschen oogarts , toen deze de plaats van zijn collega had inge-nomen ( ingenomen ) . Zijn deftig gelaat was ernstiger dan ooit , toen ook hij zijn vergrootglas uit den zak haalde en nadat hij zachtjes de oogleden der patient vaneen had gescheiden , op zijne beurt haar blindheid onderzocht .
Het onderzoek van Mr . Sebright duurde veel langer dan dat van Herr Grosse . Hij sprak daarbij geen enkel woord . Toen hij klaar was stond hij zwijgend op , en verliet Lucilla zooals hij haar had gevonden , in de ver-rukking ( verrukking ) van haar eigen geluk verloren,peinzend en nog eens peinzend over den tijd dat zij in den nieuwen mor-genstond ( morgenstond ) haar oogen zou openen en zien .
" Welnu ?" vroeg Nugent ongeduldig aan den heer Sebright . « Wat zegt gij er van ?»
// Ik zeg nog niets .* Met dat berispende antwoord wendde hij zich tot mij . « Ik meen te hebben gehoord dat miss Finch blind was — of ten minste zoo blind als men kon ontdekken — toen zij een jaar oud was ?»
« Dat heb ik altijd zoo liooren vertellen , // antwoordde ik . // Is er ook iemand in huis — ouders , of betrekkingen , of bedienden — die ik zou kunnen spreken over de ver-schijnselen ( verschijnselen ) , waargenomen toen zij nog een kind was ?// Ik belde en liet Zillah roepen . // Haar moeder is dood ,// zeide ik . // En er zijn redenen die haar vader beletten heden hier tegenwoordig te zijn . Haar oude min zal wel in staat zijn u al de noodige inlichtingen te ver-schaffen ( verschaffen ) .//
Zillah verscheen . Mijnheer Sebright deed zijn vragen . // Waart gij hier in huis toen miss Einch werd geboren ?// // Ja , mijnheer ..-/-
// Mankeerde haar iets aan de oogen bij de geboorte of kort daarna p // « Niets , mijnheer .// // Hoe wist gij dat ?//
// Dat wist ik doordien ik zag dat ze overal naar keek , mijnheer . Zij keek gewoonlijk naar de kaarsen , en greep naar alles wat men haar voorhield , evenals alle kleine kinderen doen .//
// Hoe hebt gij ' t ontdekt ! toen zij begon blind te worden ?//
z/Op dezelfde manier , mijnheer . Er kwam een tijd , arm schaapje , dat haar oogen er glasachtig uitzagen en wat , wij er ook aan deden , van ' s morgens vroeg tot ' s avonds laat , het baatte niet — zij keek nergens naar .// // Kwam de blindheid langzamerhand ?// // Ja , mijnheer , langzamerhand , zooals u zegt . ' t " Ver-ergerde ( Verergerde ) van week tot week . Ze was ruim een jaar oud voor dat wij merkten dat zij haar gezicht geheel en al had verloren .//
// Had haar vader of haar moeder ooit iets aan de oogen ?//
// Daar heb ik nooit iets van gehoord , mijnheer !// Mijnheer Sebright wendde zich daarop tot zijn collega , die aan de ontbijttafel had plaats genomen , en met ge-latenheid ( gelatenheid ) de Mayonnaise aanstaarde . // Verlangt gij ook de min eenige vragen te doen ?// zeide hij .
Mijnheer Grosse haalde zijn schouders op en wees achterover met zijn duim naar de plaats waar Lucilla was srezeten .
// Haar geval is mij even duidelijk ,// sprak hij , // als dat tweemaal twee vier is . Ach Gott ! wat heb ik met de minne van doen ?» Dit zeggende keerde hij zich weder met begeerigen blik naar de Mayonnaise . // Mijn beste eetlust gaat verloren ! Wanneer gaan we nu toch ontbijten ?//
Met een koelen hoofdknik werd Zillah door Mr . Sebright ontslagen . Zijn ontmoedigende handelwijs begon mij eenigszins aan ' t wankelen te brengen , en ik waagde te vragen of hij nu tot een besluit was gekomen . // Vergun mij alvorens te antwoorden met mijn collega te consul-teeren ( consulteeren ) , » zeide de ondoorgrondelijke man Ik wekte Lucilla uit haar mijmeringen op . Zij vroeg op nieuw naar Oscar . Ik zeide dat wij hem denkelijk in den tuin zouden vinden — en bracht haar zoodoende naar buiten . Nugent volgde ons . Toen wij de ontbijttafel voorbij
gingen hoorde ik Herr Gross * hem op smeekenden toon toefluisteren : // Kom toch in's Hemels naam gauw terug , en laat ons gaan ontbijten !// Wij verwijderden ons en lieten het slecht bij elkander passende paar alleen in de zitkamer om te consulteeren .
{ Wordt vervolgd .)
DE OUDE ARMSTOEL ,
// Mijne waarde makkers !// zeide een ouderwetscue armstoel met hooge , steile rugleuning , die dieht in mijne nabijheid stond — ik erken dat het plotselinge van zijne toespraak mij wel een weinig deed schrikken — // mijne goede vrienden ! Een of ander wapentuig moge door de verhalen van zijne heldenfeiten weten te boeien , ik durf echter beweren dat mijne bestemming vrij wat benijdenswaardiger is dan de zijne . In plaats toch van een werktuig des doods te zijn geweest , was mijne taak enkel het leven tot genoegelijke verpoozing te dienen , en welk een leven ! — de schoonheid , de jeugd , de liefde . Doch hierover nader , laat ik beginnen met het begin .
Weet dan dat ik een afstammeling ben van een edelen eik , die eenmaal zijne reusachtige armen wijd en zijd uitstrekte en zijn koninklijke kruin ver boven al het minder aanzienlijk geboomte in den omtrek verhief . En om te toonen dat wij inderdaad afstamden van dien machtigen boom , die vóór menschelijke geheugenis zijne wortels diep in de aarde had geschoten droegen wij den eikel in onze armen ; onze achtenswaardigheid is dus boven allen twijfel verheven .
Na verloop van eenige eeuwen begon onze gemeen-schappelijke ( gemeenschappelijke ) stam , hoewel hij ons nog rijkelijk van bladeren voorzag , teekenen van verval te toonen . Nauw aan hem gehecht beefden wij zoowel voor ons zelven als voor hem , want de hemel weet water , zoo hij kwam te vallen , van de talrijke takken zou worden der edele familie , wier leden allen hun steun in hem vonden . Intusschen namen de krachten van den reusachtigen stam iederen dag af ; pijnlijk en bedroevend was ' t zijn zuchten aan te hooren , dat zich tot een gesteun ver-hief ( verhief ) wanneer de wind tot een storm aanwakkerde ; zijne voeten toch waren zeer gezwollen en ontwricht . Wij beschouwden dit als een gevolg van jicht , doch wat het ook geweest zij , de kwaal verhaastte zijn dood . Nimmer vergeet ik zekeren stormachtigen nacht toen om ons heen de wind huilde en loeide , terwijl de bliksemflitsen schitterden , de donder ratelde , kortom alle elementen zich tot den ondergang der gansehe familie schenen te hebben vereenigd . Te midden van een oorverdoovend geweld en gekraak lagen wij plotseling nedergesmakt op den grond te spartelen . Gevallen !
Zoowel bij boomen als bij menschen ontwaart men bij den val van grooten en aanzienlijken ondankbare gevoelens van hunne natuurgenooten . Reeds den volgen-den ( volgenden ) morgen , bij't aanbreken van den dag , waren geheele zwermen plunderaars toegesneld , die wij tegen den storm beschut , vrouwen en kinderen , die wij door verkwikkeude schaduw tegen de middagzon beveiligd hadden ; allen schenen slechts op onze vernietiging bedacht . Alle takken onzer edele familie werden werkelijk afgeknot , wij werden van elkander gerukt en zagen elkander nimmer weder . Sedert heb ik vernomen , dat sommigen der diksten en zwaarsten van ons naar de zee werden gezonden , terwijl anderen gedwongen werden om zich in allerlei vernederende diensten , geheel strijdig met hunne geboorte , te schikken .
Doch ik zou mijn eigen levenslot verhalen . Daar een mijner bloedverwanten zeer aan mij gehecht was bleef ik , daar hij mij steeds nog te jong en onervaren vond om in de wereld gezonden te worden , eenige jaren aan hem verbonden , en kreeg ik zoodoende allengs een fraai voorkomen en edele gestalte . Ik beschouwde mij zel-ven ( zelven ) dan ook als een sieraad , en haastte mij dus niet
om tot onmiddellijk nut te strekken , en zoo bleef ik met de andere eveneens vadsige takken aan den ouden edelman gehecht . Wel heb ik hem hooren beweren dat onze zwaarte , die op zijne schouders drukken bleef , zoo wel zijn val als de onze verhaast heeft , doch dit oppervlakkig oordeel eener kortzichtige wereld veracht ik .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het