Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 400

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 400
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
400
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
er een enkel woord tegen in te brengen . " Vier weken later ontving Helena een brief van haar vader , dien ze voor zijn vertrek met hare tijdelijke woonplaats bekend gemaakt had . Hij schreef haar , dat hij te Londen op een kantoor eene plaats gekregen had , waardoor hij in al zijne behoeften kon voorzien . In ieder woord straalde oprecht berouw over zijn vroeger gedrag en het onstuimig verlangen naar de zoo weinig gekende dochter door ; toch durfde hij haar niet te vragen tot hem te komen . Geen oogenblik liet Helena verloren gaan : ze meldde hem hare komst en zonder aarzelen ondernam zij de groote reis geheel alleen . Ze schreef aan Emilie haar plan en bad haar , nu en dan eenige regelen van hare geliefde hand te mogen ontvangen . Welk een vreugde voor den eenzamen balling , toen hij zijne dochter in zijne woning voerde . Ook dsiar schreef Helena veel , en hielp daardoor aanmerkelijk de zorgen haars vaders verlichten . Werkelijk was het reeds een belooning voor alle opoffe-ring ( opoffering ) , dien man te zien wanneer hij des avonds van zijn kantoor te huis kwam : tranen van dankbaarheid stonden dan in zijn oogen en trotsch zag hij op haar neer , die hem daar in het gezellig vertrekje zat op te wachten , om den avond gezamenlijk met hem door te brengen . Het werd voor haar allengs geene opoffering meer met hem te leven , want hij werd haar lief zooals hij haar dat steeds zou geweest zijn wanneer hij haar nooit verlaten had . Niemand zou dan ook in dien ijverigen • werkzamen man , in dien oplettenden liefdevollen vader , den Werner van vroeger hebben herkend .
Twee jaren gingen op die wijze voorbij . De twee-en-twintigjarige ( twee-en-twintigjarige ) Helena was niet meer het dweepende meisje , • dat we vol droomen en plannen leerden kennen , en ze was er niet ongelukkiger door : ze wist nu dat ze zich nuttig maakte , en daarmee was dan toch een barer illusion verwezentlijkt . Van Emilie kreeg ze dikwijls brieven : het lieve meisje bleef onder den smartelijken indruk van het noodlottig uiteinde haars broeders . Haar niet zeer sterk gestel werd daardoor ondermijnd , en het was niet zonder reden dat Helena het ergste vreesde , toen ze in eenige maanden niets van haar gehoord had .
' t Was op een herfst « vond ; Helena zat alleen binnen ; over een uur zou haar vader te huis komen . Ze was een oogenblik in gepeins verzonken , waarbij het verledene haar geheel bezig hield : iedere gebeurtenis die ze doorleefd had kwam haar voor den geest . Zoo hoorde zij nauwelijks dat de deur-klopper ( deurklopper ) was overgegaan en dat de deur van het vertrek geo-pend ( geopend ) stond . Onwillekeurig hief zij het hoofd op , toen zij de onverwachte doch welbekende gedaante van De Grandville voor zich zag staan . Beiden konden in de eerste ver-rassing ( verrassing ) geen woord uitbrengen . Hij staarde met innig welgevallen op het sehoone meisje , wier uiterlijk den stempel van vrouwelijken ernst droeg . Zij wist in het eerst niet wat hem tot haar kon voeren . Daaromtrent gaf hij haar echter spoedig inlichting . Hij had lang ge-reisd ( gereisd ) en was eindelijk naar zijne vroegere woonplaats weergekeerd ; daar had hij van Victor's zelfmoord ge-hoord ( gehoord ) . Toen hij Emilie het laatst had gezien ; was zij ernstig ziek , en gevoelde zij dat zij spoedig sterven zou . Hij had haar moeten belooven de tijding van haren dood zelf aan Helena overtebrengen ; het zou haar minder treffen , wanneer zij het uit den mond vaneen vriend vernam .. . Nu is zij inderdaad met haren broeder ver-eenigd ( ver-eenigd ) , ging De Grandville voort : op deze wereld was geen geluk voor haar weggelegd . Hij zweei en Helena zat diep geschokt tegen over hem . Ongevoelig naderde hij haar , legde hare hand in de zijne , en zei , zich tot haar voorover buigende :'/ Nu de schaduw , die tussehen ons geplaatst was , verdwenen is , hoop ik eindelijk dat de zon met vollen glans uit uwe heldere oogen op mij schijnen zal ; gij zult mij dierbare Helena , die hoop immers niet ontnemen ?» Helena legde haar hoofd zachtjes op zijn schouder en drukte met teederheid zijn hand . Toen Werner dien avond thuis kwam , vond hij een liefhebbend zoon , die b
TAHTMH5CHE HHHBEH .
( Met eene afbeelding .)
— 1&P —
Wat is voor ons een huis , eene stad ! Alles , behalve iets ongewoons ; niets wat bewondering , verbazing wekt . De Tartaarsche herder , met wien wij door bijgaande afbeelding bekend worden , zou daarentegen zeker , zoo-als ( zooals ) men zegt , met open mond rondkijken , wanneer zich plotseling voor zijn blik een huis , of een groep huizen , een dorp , eene stad opkwam . Nooit heeft hij zulk een wondergewrocht van gebouw of gebouwen gezien ; hij kent alleen de draagbare tent , en die is hem voldoende . Waartoe zou den zwerver in de steppen een vaststaand woonhuis strekken ? Zijn geboorteland zijn de verbazend uitgestrekte groene vlakten , die hij met zijne kudden doorkruist , zijn huis is daar , waar zijne beesten grazen . En dat huis wisselt af , zoo vaak zich de noodzakelijkheid gevoelen doet , d . i .: zoodra de weide afgeschoren is . Een nieuwe weide wordt opgezocht . De tent wordt opgericht , en de vlakte verlevendigd . De vrouwen bereiden een haard en koken in de open lucht . De brandstof , waarvar . men zich bedient , zou zeer geschikt zijn den stedeling den eetlust te benemen , want zij bestaat int gedroogde mist , zooals vaak elders op het land wel eens gebruikt wordt . In streken die arm aan hout zijn , moet men zich wel behelpen , zoo goed , zoo kwaad het kan . Terwijl de vrouwen aan den arbeid zijn , snellen de mannen op vurige rossen rechts en links heen , en drijven de kudden van eene weide-si ( weide-si ) reek naar de andere . Maar dit levendig tafereel ver-andert ( verandert ) weder in korten tijd , en waar zooeven nog het luidste gewoel heerschte , wordt alles eenzaam en ver-laten ( verlaten ) : want tenten , menschen en kudden zijn op eens weder verdwenen . Men ziet nog aschhoopen , zwartgebrande gronden , waarop het vuur gevlamd heeft , beenderen die de roofvogels elkaêr bestrijden . En zoo gaat liet voort , elke week , elke maand , elk jaar , totdat de herder voor goed ter neder ligt , zonder beweging , daar
Alle huiselijke werkzaamheden zijn bij de Tartaarsche herdersvolken aan de vrouwen overgelaten . Zij verzorgen de kinderen en de melkerij ; zij slepen water aan , looien huiden , en zijn met het spinnen en weven wèlter hand . De mannen , daarentegen , houden zich alleen met de kudden bezig , die zij naar goede weidestreken drijven . Dit geschiedt altijd te paard en kan meer als eene uitspanning , dan als een inspanning kostende arbeid worden beschouwd . Wel wordt die arbeid echter af-mattend ( afmattend ) , als een dier de kudde ontloopen is . Dan zet zich de herder op zijn vlugste ros , welks hoeven ter nauwernood de aarde raken ; de ruiter schijnt te vliegen : hier duikt hij in groene kloven onder , daar ziet men hem op den top van een berg verschijnen en in ' t eigen oogen-blik ( oogenblik ) weder verdwijnen , en hij rust niet voor dat hij ' t ontloopen dier gevonden en tot zijne kudde teruggevoerd heeft .
^ J^y ^^*>£>
BINNENLANDSCH OVERZICHT .
den Haag , 4 December .
Het vraagstuk van den arbeid der kinderen ( ten onrechte spreekt men van den fabriek-arbeid ) is in de vorige maand ( i'4 November ) door den heer van Houten bij onze Tweede Kamer ingelfid .
Men weet , wat dit vraagstuk bedoelt ; het geldt de vraag , of het staatsbestuur moet tussehenbeide komen om het misbruiken van den arbeid van kinderen te weren . De heer van Houten had lang geaarzeld , alvorens te besluiten in welken zin een advies te geven . Hij erkende dat niet dan bij de uiterste noodzakelijkheid het staatsbestuur behoort tussehenbeide te komen in aangelegenheden , welke in de eerste plaats het familie-leven ( familieleven ) betreffen . Maar , na lang nadenken , was hij thans tot eene bepaalde overtuiging gekomen .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer