Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 375

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 375
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
375
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
7
dat hij baar aanried ze tot een bundel te verzamelen en ze uittegeven . Helena besloot daartoe ; ze was echter niet te bewegen hoe Emilie er ook op aanhield , haar naam op den titel te plaatsen , zij schreef niet anders dan onder een verdichten naam . Ze kon Emilie niet zeggen , dat ze den naam Werner niet in deze stad zoo alom verspreid en bekend wenschte . De lieden waarmee ze omging , waren meestal jong : maar een boek krijgt ieder in de handen , dacht ze , en hoe licht kon dan niet die naam bij ouderen herinneringen opwekken , die liever vergeten moesten blijven . Waarom den naam nog eens door het slijk te laten slepen van hem , die in een vreemd land wellicht vol berouw gestorven was of zijn leven verbeterd had , en nu door een rechtschapen levens-wandel ( levenswandel ) oude misslagen goed maakte ? Neen onder haar eigen naam kon ze niet schrijven . Intusschen beletten hare gedichten haar niet de maandelijksche bijdrage voor de Grandville's tijdschrift te leveren . Al wat ze schreef werd met geestdrift ontvangen ; spoedig wist men in de kringen , waarin Helena verkeerde , wie men voor de genotrijke uren aan de lectuur besteed , te danken had ; overal waar het meisje verscheen , werd ze gevierd en bemind . Dit had echter geen nadeeligcn invloed op haar , ze merkte het dikwijls in ' t geheel niet op ; ze schreef omdat ze er als ' t ware , nu ze het eens begonnen was , eene roeping voor gevoelde . Van het geld , dat het haar opleverde , roerde ze nooit iets aan dan om voor Mina en Betsy prachtige met haren smaak overeenkomende cadeaux te koopen ; het overige bewaarde ze zorgvuldig tot den tijd , dat ze er wellicht meer behoefte aan hebben zou . Wat haar leven met Emilie betrof , dat bleef steeds op denzelfden voet ; de meisjes hadden elkaar oprecht en hartelijk lief , nooit deed de eene iets zonder het de andere het allereerst mede te deelen . Zoo gebeurde het op zekeren avond toen Helena reeds op hare kamer was , dat Emilie met een bedrukt gelaat tot haar
( Wordt vervolgd .)
8*Sg>fB
Het was op een middag in de angstige dagen van het vorige jaar , toen ik in een toestand verviel tusschen waken en slapen , die mijne phantasie zelve naar het slagveld heenvoerde .
Een menigte gesneuvelde krijgers lagen , te midden van gebroken en verbrijzelde kanonnen , van affuiten en weggeworpen krijgstuigen , waarop de maan door een sluier van wolken neerzag , al vreesde zij een blik te slaan op dit verschrikkelijke schouwspel .
Ik sloeg eenigen tijd dit tooneel gade . Mijn ziel werd ontroerd . Tranen drongen uit mijn oogen .
Ik weende
Toen ik mijn hoofd weder ophief , zag ik een verheven gestalte voor mij staan , die tegen een gebroken affuit leunde . Het was de cherub des Vredes . // Waarom weent gij ?" vroeg hij mij . " Zoude ik niet treuren ," antwoordde ik , " bij het aan-schouwen ( aanschouwen ) van zooveel jammer en ellende ? Zoude ik het lot dier slachtoffers van vorstenhoogmoed en beleedigden trots niet beklagen ? »
« Ween niet over hen ," sprak de cherub , " zij zijn niet het meest te beklagen , of zij zijn de eeuwige ruste in-gegaan ( ingegaan ) , of zij zijn gestuit op een weg , die ten verderve voeren moest . Maar treur om hen , die achterbleven , die hun zoon , broeder , geliefde of vriend beweenen ! Treur om hen , die in de hospitalen liggen , verminkt voor hun leven , mannen , in de kracht der jaren , die tot hun dood hun ellendig bestaan moeten voortslepen , tot last der maatschappij , die hen noode voedt , ofschoon zij hun bloed voor hare rust opofferden ."
" Ach !", zeide ik , " zij leven — en de tijd , die alle rampen lenigt , zal ook hun smart verminderen ; maar deze gevallenen beklaag ik ; dood , voor eeuwig dood , gestuit op de bane hunner ontwikkeling , zij , zoo vol leven , idealen en hoop !"
" Beween hen niet ," herhaalde de cherub , " maar ween over hetgeen zij nog konden gedaan hebben tot heil der menschheid ; ween over menig plan nu in de geboorte verstikt ; menig geniaal denkbeeld door hen opgevat en nu — voor altijd in den afgrond der vergetelheid ge-dompeld ( gedompeld ) ! Want het moordend lood treft zoowel den brave als den slechte , den geleerde als den ongelettende , het genie alsften stumpert \»
« Vreeselijk ," hernam ik , " en zal die menschenmoord en menschenslachting eeuwig voortduren , zal dan op aarde nimmer een eeuwige vrede heerschen ?"
Deengel zuchtte , en zeide : " Van den tijd af , toen het bebloede lijk van Abel op de maagdelijke aarde lag , tot nu toe , is zij steeds met broederbloed bevochtigd geworden . De kreet : Vrede ! Vrede ! was als die des roependen in de woestijn . — Vrede ! Ach ! dit woord is onbekend van het huisgezin af op het midden der roodbruine heide tot in de groote huishouding der rijken op aarde !"
// O ,» sprak ik , " een eeuwige vrede moge vroeger een hersenschim geweest zijn toen de volken nog in een nacht van barbaarschheid waren gedompeld , maar in onze verlichte negentiende eeuw moest er van oorlog geen sprake zijn !"
" Verlicht !" herhaalde de cherub , // verlicht . Wat is uw verlichting anders dan duisternis ! Ware het ware verlichting , dan zoude geen oorlog het land geeselen ; dan zouden geen duizenden jubelen bij het begin ; dan zouden allen , als een eenig man , hun stem daartegen verheffen , als het menschdom onwaardig en alleen geschikt voor kannibalen , dan zou de kreet : // Vrede ! Vrede !// door millioenen aangeheven , de vorsten op hun tronen doen nadenken en stilstaan op den weg , dien hun de duivel des hoogmoeds aanwijst ."
" En wat zoude er dan nog moeten gebeuren ," vroeg ik , " opdat die toestand geboren wierd ?//
// Dan ,// antwoordde hij , " dan moeten de menschen eerst meer door de twee grondwaarheden des grooten Meesters doortrokken zijn : " Hebt God lief boven al , en uw naasten als u zelven ." Zij moeten elkander leeren als broeders te beschouwen , hetzij zij vanGallischen , Germaanschen , Sla-vischen ( Sla-vischen ) of Semitischen stam zijn ; de grenspaal der landen
en de scheidsmuur der secten moet vallen ; de gansche aarde moet één volk worden , één in gedachte , één in gevoelen , één in liefde !//
" O ," zeide ik glimlachend , // dan is die tijd nog verre af , dat de wolf zich naast het lam nedervleit , als in de gouden eeuw , en dat de volken elkander de broederband drukken !"
// Gij hebt gelijk ,// antwoordde de cherub , " maar even als het zaad in de aarde gestrooid langzamerhand een boom wordt , waaronder het vee de schaduw zocht en in wiens takken de vogelen des hemels nestelen , zoo ook moet die toestand langzaam worden voorbereid . Geen halve maatregelen . Het kwaad moet bij den wortel worden aangetast en uitgeroeid . Evenals een droppel in eeuwen de rots uitholt , zoo zal dit werk ook langzaam , maar zeker tot stand komen ."
" En wat is uw middel ," vroeg ik , // uw middel , spreek !"
// Uw eeuw ," ving hij aan , // is een eeuw van philan-thropic ( philanthropic ) , maar een eeuw , die in de toepassing van haar humaniteit vele palliatieve middelen bezigt , goed op zich-zelve ( zich-zelve ) , maar die het kwaad niet bij den wortel aantasten . Het ondersteunen der armoede , het verbeteren van gevangenen , het opleiden van verwaarloosde kinderen is goed , is edel : maar dit alles te voorkomen , was beter .
// Het doel van ' t Roode Kruis is edel , is schoon ; de lijdende menschheid ter hulpe tejsnellen , is groot ; maar — zal dit in het vervolg geen oorzaak zijn , dat de oor-logen ( oorlogen ) spoediger verklaard worden , als de vorsten weten dat de slachtoffers van den krijg zoo goed verzorgd , zoogoed geholpen worden , zonder dat het hun iets kost . Neen , het kwaad moet bij den wortel aangetast worden . Begin bij het jeugdig , opkomend geslacht , dat nog niet behebt is met de ondeugden en gebreken der oudere menschen ; dat nog geene veete koestert tegen andere natiën of andersden-kenden ( andersdenkenden ) ; begin met dat een goede opvoeding , een goed onderwijs te geven ; begin met die jeugdigen niet alleen intellectueel , maar ook moreel te ontwikkelen , opdat verstand en gevoel , die twee tegenovergestelde polen der menschelijke natuur , harmonisch samenwerken ; prop der jeugd de hersenen niet vol met een geschiedenis van oorlogen en de apotheose van helden , maar leer haar de ontwikkeling der menschheid , den bloei van alle takken van nijverheid , als de heilzame gevolgen des vredes , kennen . Dan zullen zij , eens tot mannen en moeders gerijpt , ook hun kroost in dien geest opvoeden en in ieder gehucht , dorp of stad zal het verbond des vredes zijn leden tellen , die zweren alles voor het behoud daarvoor over te hebben . Overal , waar hot Christendom gepredikt wordt , zal die bond de zielen meer en meer vereenigen , totdat de boom des vredes de gansche aarde met zijn takken overschaduwt . Dan zal geen oorlog meer mogelijk zijn , want millioenen bij milioenenmenschenstem-men ( milioenenmenschenstem-men ) zullen in ieder land er zich tegen verheffen , en de vorsten zullen gedwongen zijn , hun geschillen door scheidsrechters te laten beslechten . — Dan zullen de zwaarden in ploeg-scharen ( ploegscharen ) veranderd worden ; de nijvere handen , die anders het zwaard der verdelging zwaaiden , de woeste gronden ontginnen , de he
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het