Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 373
De Olijftak
beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 373
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
373
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
5
een eigen weg door het leven te banen ; daarom zult ge toch niet aan mijne liefde voor u twijfelen , niet waar ?" /' Neen , nooit , lieve Helena ,/' riepen Mina en Betsy tegelijk , met diep bewogen stem . Het scheen daarop alsof er geen einde aan hare omhelzing zou komen ; ook Emilie werd hartelijk gekust . De bedienden pakten de koffers op en de beide meisjes reden weg .
" Heb ik er wel aan gedaan , dacht Emilie bij zich zelve , toen zij zoo zwijgend naast elkander zaten , » heb ik er wel aan gedaan haar zoo weg te voeren ? Laad ik geenc groote verantwoordelijkheid op mij ?" Maar het was de tijd niet meer voor dergelijke beschouwingen ; het rijtuig rolde voort en voerde Helena mede die met den rug naar haar toegekeerd zat , om zoo lang en zoo ver mogelijk nog het dorp in ' t oog te houden .
Hier en daar stonden kennissen aan de deur ; menige mond nep haar vroolijk goede reis toe en menige hand wuifde vriendelijk tot afscheid , totdat er eindelijk niets meer te zien was waar Helena belang in stelde . Weldra bereikte men het spoorweg-station . // Nog eenige uren ,// zei Emilie , « en we zijn te huis . Natuurlijk zal Victor ons wel aan het station komen af halen , gij weet niet hoe ik naar hem verlang ./' » 0 , dat kan ik me best voor-stellen ( voorstellen ) ,// zei Helena . " Ja ," hernam Emilie , // ook hij zal naar mij verlangen ; gij zult echter in uw leven zulk een zonderling mensch niet gezien hebben als Vic-tor ( Victor ) : zoo phlegmatiek , zoo geheel een man naar de wereld , maar die , ondanks zijn koelheid , toch een goed hart heeft . Och ja , mannen verschillen altijd zooveel van ons !" " Daar heb ik tot nog toe weinig ondervinding van ," was Heiena's antwoord . Gedurende de geheele reis sprak Helena niet anders dan over diegenen , die ze verlaten had en Emilie's mond stond niet stil van hem , wien ze tegemoet
ging -
In plaats van eenige uren , zoo -
als Emilie gedacht had , duurde het wel tot de schemering , eer de trein op de plaats zijner bestem-ming ( bestemming ) stil hield . Angstig keek Emilie onder de mensehenmassa rond en ontdekte ten laatste een bekend gelaat in den persoon van haar huisknecht , die terstond toesprong en zei , dat hij met een rijtuig gezonden was om de dames af te halen . Een trek van
teleurstelling vertoonde zich op haar gelaat , maar ze sprak geen woord , vatte Helena onder den arm en bereikte zoo het rijtuig , dat haar wachtte . Na verloop van een kwartier hield men voor een groot huis stil ; de deur der helder verlichte vestibule ging open en een paar dienstboden schoten toe om hunne meesteres te verwel-komen ( verwelkomen ) . De huishoudster bracht haar in de huiskamer , waar alles tot haar ontvangst gereed was gemaakt ; het licht brandde en er knapperde zelfs reeds een weinig hout op den haard , daar de avonden al langzamerhand guur begonnen te worden . In ' t kort , niets ontbrak hier dan de heer des huizes , dien Emilie zeker dacht hier te zullen vinden . De huishoudster liet haar echter omtrent dit punt niet lang in onzekerheid : " Dames ," begon deze , // Mijnheer heeft mij verzocht u te zeggen dat hij tot zijn groote spijt niet in de gelegenheid is u dezen avond te verwelkomen ; een dringend bezoek noopte hem uit te gaan . Morgen ochtend hoopt hij u aan het ontbijt te ontmoeten ." Emilie zuchtte nauwelijks hoorbaar . Helena echter merkte het , en trachtte haar deze teleurstelling spoedig te doen vergeten .
De avond ging snel voorbij met het bezichtigen van het geheele huis . Alles was hier zoo prachtig ingericht , overal was zulk een goede verfijnde smaak ten toon gepreid , dat Helena menige kreet van bewondering
uitte . Ook in het vertrek , dat voortaan het hare zou zijn , was de hoogste eenvoud met de smaakvolste sierlijk-heid ( sierlijkheid ) vereenigd ; er was een groote boekenkast waarin zij de boeken , die zij had meegebracht , bergen kon . De kamer zag uit op een fraaien bloementuin , en was slechts door eene deur van Emilie's kamer gescheiden . // Hier ,// zei Emilie , toen ze Helena des avonds op hare kamer bracht , // hier zullen we dikwijls genocgelijk samen praten . Nadat we den geheelen dag met allerlei menschen en zaken in aanmerking zullen geweest zijn , hebben we dan hier eene plaats , waar we dat alles achter ons laten , en we weer de meisjes van uw lief dorpje worden . Hier kunnen we zooveel als ge maar wilt luchtkasteelen bouwen en dweepen . En nu , slaap wel in uw nieuwe woning , lieveling . Zij kuste haar met teederheid en begaf zich naar haar eigen vertrek .
Peinzend staarde Helena haar na . // Hoe geheel anders ziet die lieve Emilie er hier uit dan bij ons ," dacht ze , // die lijdende trek van onderwerping , die ze op haar gelaat had toen ik haar voor het eerst zag , en die ge-durende ( gedurende ) onze kennismaking voor eene vroolijker en levens-lustiger ( levenslustiger ) uitdrukking plaats maakte , is nu teruggekeerd .
ZEE » VEKIIEUGD KBHN1S MET ü ÏE MAKEN . ( Blz . 2 .) —
Wat zou het toch beteekenen ? ' t Is zeker , ze verbergt iets voor me , en dat heeft zeker betrekking op haar broeder . Arm lief meisje , wie weet met hoeveel ondank uwe liefde voor hem beloond wordt . Kan ik het haar euvel duiden , dat ze mij nog niet geheel tot hare ver-trouwde ( vertrouwde ) gemaakt heeft ? Zij kan toch niet vertellen dat haar broeder wellicht geen goed mensch is , zij die hem zoo innig lief heeft . Ik die mijn vader niet eens gekend heb , aarzelde ook geruimen tijd Emilie over hem te spreken . Ik ben toch nieuwsgierig Victor te leeren kennen .//
Met deze gedachte sloot ze de oogen . Toen zij ze weder opende , scheen de zon vriendelijk door de ruiten en boog zich Emilie zachtjes over haar heen , // Dat noem ik slapen ," zei deze , " ik wacht reeds met ongeduld op u . Zoodra ik dezen morgen ontwaakte , voelde ik een onweerstaanbaren lust mij te gaan overtuigen , of het werkelijk waar is , dat ik u zoo in mijne onmiddellijke nabijheid heb . Gij kunt u niet verbeelden , welk een ongekend genot het voor mij is , iemand te bezitten , waarmee ik zoo onbewimpeld en vertrouwelijk spreken kan ." Zoo pratende gingen de beide meisjes naar beneden naar de ontbijtkamer , waar men de komst van Victor afwachtte Ze waren dan ook nauwelijks binnengekomen , of de deur ging open en Victor van Hoogenveld stond
voor haar . Hij was een man van hoogstens zeven-en-twintig ( zeven-en-twintig ) jaar , groot en krachtig van gestalte , wiens voorkomen een aangenamen indruk maakte . Het blonde haar hing zacht golvend langs zijn hoog gewelfd voor-hoofd ( voorhoofd ) , de donkerblauwe oogen waren door donkere wenk - -brauwen ( -brauwen ) overschaduwd en een volle blonde baard , waar-aan ( waaraan ) veel zorg scheen besteed te worden , deed zijn gelaat eveneens gunstig uitkomen .
Hij scheen dan ook zelf zeer goed te weten dat hij niet van uiterlijk schoon ontbloot was ; dit verried reeds de wijze waarop hij met de fijne blanke hand zijn haar een weinig opstreek , al droeg die hand ook geen diamanten ring , die de blankheid daarvan te meer had kunnen doen uitkomen . Toen hij binnentrad maakte hij eene diepe buiging voor Helena , en kuste Emilie ter loops op het voorhoofd , waarna hij tegenover de beide meisjes aan de ontbijttafel plaats nam . // En hoe gaat ' t u,zusje ?» begon Victor het gesprek . Ik behoef u dit eigenlijk niet te vragen,-/ ( vragen,- ) vervolgde hij terstond , // uwe brieven waren vooral in de laatste weken zeer opgeruimd . Wat mij betreft , ik heb me in uwe afwezigheid tamelijk weten te schikken ."
// Dat is een compliment voor mij ,// schertste Emilie " Maar toch ook niet het tegenover-gestelde ( tegenovergestelde ) ,// was het antwoord , // ik heb immers nooit beweerd , dat ik mij in uw bijzijn niet kon schikken ." Helena had gedurende dit gesprek gelegenheid Victor eens van nabij op te nemen , en hoewel de eerste indruk zeer gunstig was geweest , begon ze meer en meer te bespeuren , dat er iets aan zijn schoon gelaat ontbrak waarvan zij zich echter geen rekenschap wist te geven . Vooral de uitdrukking zijner oogen beviel haar niet . Zij werd van hare beschouwingen afgeleid , toen Victor op eens vrij luid zeide : " Ik zal u eens iets mededeelen , Emilie , dat gedurende uwe afwe-zigheid ( afwezigheid ) gebeurd is . Gij hoort toch gaarne een nieuwtje ! Welnu , ik heb mijn ontslag uit den dienst gevraagd en gisteren gekregen .// Helena die Emilie nauwlettend gadesloeg , zag haar bij deze woorden verbleeken en hoorde haar half stamelend zeggen : » En dat nog wel , nu ge weldra ka-pitein ( kapitein ) zoudt geworden zijn . Wat zou papa daar wel van gezegd hebben ?" » Dat weet ik niet ," was ' t antwoord ; " maar wat ik wèl weet is dit , dat ik nooit veel zin in den dienst gehad heb , en dat leven mij in den laatsten tijd schrikkelijk verveelde . Ik vind het altijd bespottelijk , dat ouders zich voorstellen dat hunne zonen maar altijd genoegen moeten nemen in het vak dat zij voor hen kiezen . Vindt u dat ook niet ", vervolgde hij , zich tot Helena wendende , die hij blijkbaar in het gesprek mengen wilde . " Ik verbeeld me ", antwoordde Helena , " dat de ouders steeds dat vak voor hunne zonen kiezen zullen , waarvoor deze reeds in hunne jeugd aanleg en geneigdheid toonen ."
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het