Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 370

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 370
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
370
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
2
DE OLIJFTAK .
neemt die gelegenheid te baat om haar stijve beenen in beweging te stellen , en vindt den zakdoek . Mijnheer Finch zwijgt — staart ons aan — gaat voort — en komt zoodoende tot het Tweede Tooneel . " De Koning , de Koningin , Hamlet , Polonius , Laërtes , Voltimand , Cornelius en de Koninklijke Hofstoet .» Allen vereenigd in den persoon van mijnheer Finch ! » 0 mijn beenen ! mijn beenen !» allen galmen door mijnheer Fineh , alleen op zijne wijs : bom-bom-bom . Derde Tooneel . /' Laërtes en Ophelia .// ( Beiden de predikant van Dimchurch ; beiden met diepe basstemmen ; beiden ongeveer vijf voet lang , door de pokken geschonden en getooid met vuile witte dassen om den hals . Mijnheer Fineh gaat steeds voort en weet van geen ophouden . Mevrouw Fineh en de kleine vallen beurtelings in slaap . Mevrouw Patrolungo heeft zooveel van haar rusteloosheid in de beenen te lijden , dat zij naar een bekwaam chirurgijn verlangt die haar van die ledematen kan verlossen . Mijnheer Finch gaat in dieper en dieper bastoonen , met meer en meerder zelfvoldoening voort tot aan het Vierde Tooneel . (// Hamlet , Horatio tn Marcellus treden binnen .//) Hemel ! wat hoor ik ? Is de verlossing nabij ? weerklinken daar voetstappen in den gang ? Ja ! Mevrouw Fineh opent haar oogen ; mevrouw Fineh hoort de voet-stappen ( voetstappen ) en verheugt zich daarover evenals ik . De Eerwaarde Hamlet hoort niets anders dan zijn eigen stem . Hij begint het tooneel : // De wind huilt vreeselijk . ' t Is vinnig koud .// Daar gaat de deur open . De predikant voelt de binnenstroomende lucht juist op ' t geschikte oogenblik . Hij kijkt in ' t rond . Als ' t een bediende is — wee dien dienstbaren geest ! Neen — ' t is geen bediende . De hemel zij geprezen — ' t zijn gasten ! Welkom , heeren — weest welkom ! Dank zij uw komst , heeft Hamlet voor van avond afgedaan . Er komen twee personen binnen , die dadelijk moeten worden begroet : Mijnheer Oscar Dubourg , die zijn tweelingbroeder uit Amer
Verbazing over de sprekende gelijkenis van die beiden , was de eenige indruk dien wij alle drie ondervonden , toen de broeders de kamer binnentraden .
Volmaakt gelijk in lengte , in houding , in wezenstrekken en in stemgeluid . Beiden met dezelfde kleur van haar en hetzelfde baardelooze gelaat . Oscar's glimlach op Nugent's lippen . Oscar's koddig vreemdsoortig gebaren-spel ( gebarenspel ) met de handen , volkomen weergegeven door Nugent . En om aan alles de kroon op te zetten , vond men hier de gelaatskleur die Oscar voor altijd had verloren ( een tint of wat donkerder wellicht ), op Nugent's wangen terug ! Het eenige verschil dat het mogelijk maakte hen van elkander té onderscheiden , op ' t oogenblik toen zij Dciden de kamer binnentraden , was dan ook het verschil dat Lucilla niet kon ontdekken — het vreeselijke verschil in kleur tusschen den broeder met de blauwe tint door ' t geneesmiddel teweeggebracht , en den broeder die zijn natuurlijke kleur had behouden .
// Zeer verheugd kennis met u te maken , mevrouw Fineh — ik heb reeds lang naar dat genoegen gcwenscht . Ik dank u , mijnheer Finch , voor de vriendschap aan mijn broeder bewezen . Mevrouw Patrolungo , als ik mij niet vergis ? Mag ik zoo vrij zijn u de hand te drukken . Ik behoef wel niet te zeggen , dat ik veel van uw ver-maarden ( vermaarden ) echtgenoot heb gehoord . Aha ! daar is een kleintje . Is dat uw kindje , mevrouw Finch ? Een meisje of een jongen , mevrouw ? Een mooi kind — als een vrijgezel daar ten minste een oordeel over mag uitspreken . Kiek-kiek ( Kiek-kiek ) /»
Hij floot voor de kleine en klapte vroolijk in de handen alsof hij een huisvader was geweest . De arme Oscar keerde zegevierend zijn blauw gelaat naar mij toe : « Welnu , heb ikute veel gezegd ?// scheen zijn blik mij te vragen . // Zeide ik u niet , dat Nugent iedereen op't eerste gezicht innam ?// ' t Was waar . Hij was een onweerstaanbaar man . Zoo geheel verschillend in zijn manieren van Oscar — behalve wanneer hij stil zat — en toch in andere opzichten zoo gelijkend op Oscar , dat ik hem u niet anders kan beschrijven dan als het volmaakte beeld van zijn broeder . Hij had het aangename geestige gesprek , iet innemende mannelijke zelfvertrouwen , dat Oscar
ontbrak . En dan , wat had hij een uitmuntenden smaak . Hij hield van kinderen ! hij eerbiedigde de nagedachtenis van mijn roemrijken Patrolungo ! — Nugent Dubourg was nog geen halve minuut in de kamer , of hij had reeds het hart van mevrouw Finch en van mij gestolen . Van de kleine wendde hij zich tot mijnheer Finch , en wees naar den opengeslagen Shakespeare , die op de tafel lag .
// Gij waart bezig de dames voor te lezen ?// zeide hij . « Ik vrees dat wij u hebben gestoord ./'
// Volstrekt niet ,// zeide de predikant met kruipende beleefdheid . // Een andermaal zullen wij ' t wel hervatten , ' t Is zoo mijn gewoonte , mijnheer Nugent , om voor te lezen in mijn huiselijken kring . Als geestelijke en liefhebber van poëzie ( in beide hoedanigheden ) heb ik langen tijd de kunst van Voordracht beoefend —"
// Verschoon mij , waarde heer , dan hebt gij die kunst niet goed beoefend !"
Mijnheer Finch zweeg als door den donder getroffen . Iemand durfde in zijn bijzijn een eigen oordeel hebben ! Iemand zou den moed hebben om in de huiskamer der pastorij den predikant in ' t midden van een volzin in de rede te vallen ! hij zou zich schuldig maken aan de ongehoorde vermetelheid om hem , als lezer — met Sha-kespeare ( Shakespeare ) geopend voor hem — te vertellen dat hij slecht las !
// Ja , wij hoorden u toen we binnenkwamen !/' vervolgde Nugent , met het onwankelbaarste zelfvertrouwen , op de wellevendste wijze uitgedrukt . " Zoo laast gij .» Dit zeg-gende ( zeggende ) nam hij Hamlet op en las den aanvangregel van het Vierde Tooneel . (» De wind huilt vreeselijk . ' t Is vinnig koud ») met een verwonderlijk juiste nabootsing van mijnheer Finch . // Zoo zou Hamlet niet hebben gesproken . Niemand , in zijn toestand , zou op die bulde-rende ( bulderende ) manier de opmerking hebben gemaakt dat ' t koud was . Want wat is in Shakespeare vooral te bewonderen ? De natuurlijkheidj hij volgt in alles trouw de natuur . In welken toestand bevindt zich Hamlet terwijl hij in afwachting is van de Geestverschijning ? Hij is zenuw-achtig ( zenuwachtig ) , en voelt zich rillig . Laat hem dit nu natuurlijk toonen ; laat hem spreken zooals ieder ander in dergelijke omstandigheden zou spreken . Luister eens ! Vlug en gejaagd — op die wijze : ' De wind huilt vreeselijk ' — bij die woorden houdt Hamlet even op en huivert brrr !' ' t is vinnig koud .' Ziet ge ! Zoo moet Shakespeare gelezen worden .
Mijnheer Finch lichtte zijn hoofd op zoo hoog als hij maar kon , en liet de palm van zijn hand met een plechtigen en harden slag op het geopende boek neerdalen .
// Vergun mij te zeggen , mijnheer // — begon hij . Nugent viel hem op nieuw in de rede , nog losser en blijgeestiger dan zoo even .
// Gij zijt ' t niet met mij eens ? Ook goed . Laten we er dus niet over redetwisten . Ik weet niet hoe ' t met u is — maar ik ben iemand , die zich niet licht van zijn eenmaal opgevatte meening laat afbrengen , ' t Is nutteloos tijd-verlies ( tijdverlies ) , waarde heer , om mij tot eene andere overtuiging te willen brengen . Och , kijk dat kindje nu ereis !" Plotseling had de zuigeling de aandacht van Nugent Dubourg tot zich getrokken . Hij draaide rond op zijn hiel , en sprak mevrouw Fineh aan . // Ik ben zoo vrij te zeggen , Mevrouw , dat er geen dwazer kleeding bestaat dan die de kleine kinderen hier in dit land dragen . Wat zijn de drie voornaamste verrichtingen die dat kind — dat lieve kind van u — doet ? Het zuigt ; het slaapt ; en het groeit . Op dit oogenblik zuigt noch slaapt het — maar groeit ' t uit alle macht . Waaraan heeft het nu behoefte bij die belangwekkende bezigheid ? Om zijn ledematen vrij naar alle richtingen te kunnen bewegen . Gij laat hem zijn armpjes naar hartelust bewegen — en laat hem geen vrijheid om met de beentjes te spartelen . Gij trekt hem een kleed aan dat wel drie maal zoo lang is als het kind zelf . Het doet moeite om met zijn beenen in de lucht te slaan , zooals het met de armen doet , en hij kan ' t niet , want zijn gekke lange jurk wikkelt zich om zijn beenen en maakt tot een inspanning wat de Natuur tot een waar genot wilde maken . Kan men zich iets dwazers voorstellen ? Wat doen de moeders ? Waarom
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het