Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 367

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 367
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
367
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
antwoordde Emilie , gelden ook altijd u , en ditmaal wel in ' t bijzonder , want ik wensclite een paar woorden met u te spreken in het belang van uwe , ja ik kan gerust zeggen van onze lieveling . Ik heb Helena dezen morgen een brief geschreven over een onderwerp van groot belang , dat wellicht uwe bevreemding zal opwekken .
" Maar wat ik u bidden mag , neemt geen te overijld besluit wanneer gij den inhoud vanden brief zult hebben gelezen ; denkt er bedaard over na , en gij zult zien , dat geen mijner gronden te verwerpen is . " Stilzwijgend reikte Helena den brief aan Mina over , deze las hem geheel ten einde zonder eenig teeken van verwondering te geven , en overhandigde hem daarop aan Betsy .
Toen zij haar gelaat weer naar de beide meisjes keerde , was het een weinig bleeker dan gewoonlijk ; hare lippen waren stijf op elkander gesloten , en als met voordacht ontweek ze Heiena's blik . Ook Betsy had den brief gelezen en beide zusters zagen elkaar eenige minuten sprakeloos aan . Die stilte was te drukkend voor Helena . Ze trad naar Mina toe en sprak met bevende stem : " Om Gods wil , Mina , spreek tot mij en zie mij aan . Als ge niet hebben wilt dat ik van hier ga , zal ik bij u blijven , ' t behoeft u slechts één woord te kosten ./'
Zachtjes weerde Mina haar van zich af en zei op koelen toon : « Bedaar , kind , wie . spreekt er van niet willen hebben ? Laten we doen zooals jufvrouw Van Hoogenveld zegt , en er eens bedaard over praten ."
Zij wendde zich tot Emilie en sprak min of meer be-wogen ( bewogen ) :
// Ik wist , dat ' t er van komen zou ; dagen lang heb ik reeds verwacht iets van dien aard te vernemen , en toch valt het mij hard . Ik wist dat ons stil leven niet strookte met Heiena's levendig karakter , en toch doet het me innig leed dat ' t mij , niettegenstaande al mijn pogingen , niet gelukt is dat karakter naar het onze te vormen . Maar daar valt nu niets meer aan te veranderen . Bij het lezen van uwen brief echter is bij mij de vraag op-gekomen ( opgekomen ) , of ik u wel genoegzaam ken , om u het kind toe te vertrouwen dat mij als een schat te bewaren is gegeven ?"
De vraag is : mag ik afstand van haar doen ?
" Op die vraag ,» zei Emilie , « valt slechts te antwoorden , dat u er geen afstand van behoeft te doen . Helena blijft uw eigendom ; zij gaat slechts voor eenigen tijd met mij meê , om wat van de wereld te zien , en daardoor aan een hartewensch te voldoen , dien ze nu eenmaal opgevat heeft en waarvan ze spoedig zal genezen zijn . Ik wil niet spreken van de vreugde , die Heiena's bijzijn mij zou verschaffen ; ik weet dat ik mij te huis , zonder haar , voortaan diep ongelukkig zou gevoelen ; en toch zou ik er nooit met haar over hebben gesproken en misschien zelfbeheerschiug genoeg bezeten hebben om met een glimlach op de lippen afscheid van haar te nemen , als ik niet stellig overtuigd was dat zij zelve op de eene of andere wijze verandering van omgeving noodig heeft . In den korten tijd , dien ik met haar doorbracht , heb ik haar karakter opmerkzaam gade geslagen , en ik weet nu , dat ze met al de liefde die ze u ook toedraagt hier niet op hare plaats is . Het denkbeeld dat zij in eene afhankelijke positie leeft , drukt haar . Ik zal haar in de stad met lieden in kennis brengen,die hare talenten kunnen waardeeren en die haar de middelen aan de hand zullen geven , om daarmede nuttig voor anderen te zijn en tevens in haar eigen onderhoud te voor-zien ( voorzien ) . Ik twijfel er volstrekt niet aan , wanneer zij eenmaal de wereld heeft lecren kennen , keert ze tot u weder . Ze zal dan beter leeren inzien , dat ze hier een tehuis heeft , waar moederlijke harten voor haar kloppen .
Wat nu betreft , uwe weinige bekendheid met mij , daartegen kan ik niet veel zeggen ; ik heb u reeds ver-teld ( verteld ) , dat ik de dochter ben van Generaal van Hoogenveld ; dat ik " reeds op mijn tiende jaar ouderloos werd , en van dien tijd af tot de meerderjarigheid mijns broeders bij mijn voogd heb ingewoond ; dat is alles wat ik u kan zeggen . Ik vraag u slechts nog : Vreest gij dat ik Helena alleen voor mijn eigen gemak en genoegen met mij nemen wil ?//
Zij zweeg en wachtte in spanning Mina's antwoord af . Deze schudde weemoedig het hoofd en zei , van haren
stoel opstaande : " Ik kan tegen uwe gronden niets in-brengen ( inbrengen ) , ofschoon al die dingen voor mij raadsels zijn , zooals trouwens het kind steeds een raadsel voor mij geweest is ." Ze vatte Emilie's hand , lei die zachtjes in die van Helena , en zei tot de eerste , " ik behoef u haar niet aan te bevelen , zij gaat heden over acht dagen met u meê . God zegene u beiden , en voere eens Helena weer naar het huis , dat steeds het hare zijn zal .// De laatste woorden bracht zij met moeite uit ; ze viel op den stoel terug , bedekte het gelaat met de handen , en de geveinsde koelheid waarmee ze het geheele gesprek ge-voerd ( gevoerd ) had , loste zieh nu op in een stroom van tranen .
Emilie stond op een afstand en beschouwde Helena die haar hoofd op Mina's schouder gelegd had . Zij had bij het laatste gezegde van Mina evenmin hare tranen kun-nen ( kunnen ) bedwingen . Haar bleek gelaat was ten halve door het prachtig golvende haar bedekt ; ze zag er op dit oogenblik zoo kinderlijk , zóo schilderachtig schoon uit , dat Emilie's blikken zich niet van haar konden losrukken .
Nog lang daarna bleef haar dat beeld bij . In latere jaren toen ze ver van elkaar gescheiden waren , kon ze zich Heiena's gelaat nooit in eene andere gedaante voor-stollen ( voor-stollen ) . Zwijgend verwijderde zij zich en liet het drietal , dat nog slechts kort van elkanders bijzijn zou genieten ,
aan zich zelve over .
{ Wordt vervolgd ?)
-^ SD^y^^a^y -
GE HULSOÖT .
( Met eene gravure .)
De gewone Nijlboot van den tegenwoordigen tijd ver-schilt ( verschilt ) , in vorm en omvang , waarschijnlijk niet veel van de vaartuigen , waarvan zich de Egyptenaren in de oud-heid ( oudheid ) op die rivier bedienden . Men kan dat opmaken i uit de afbeeldingen cp de muren in de grafgewelven , die men in de Nijl-vallei aantreft , en waarop o . a . lust-vaartuigen ( lust-vaartuigen ) zijn voorgesteld .
Joseph , ten toppunt van zijne macht , bereisde ver-moedelijk ( vermoedelijk ) in geen ander soort vaartuig den Nijl ; de ge-meenschap ( gemeenschap ) te water van Opper - en Neder-Egypte en de handel tusschen het grootsche Thebe en Memphis zullen ook , te oordeelen naar de gevonden afbeeldingen , door-gaans ( doorgaans ) met zulke booten onderhouden zijn . Alle groote steden waren dan ook blijkbaar opzettelijk , met het oog op het gemak van die gemeenschap , aan de rivier gebouwd , en het onderscheid in de vaartuigen van de aanzienlijken bestond meer in de versiering dan in den eigenlijken vorm . Zoo verhaalt toch de dichter van Cleopatra's prachtschip , // dat zijn plecht met goud be-slagen ( beslagen ) was , zijne zeilen van purper waren en zoo met welriekende geuren doortrokken dat de winden ze liefe-lijk ( liefelijk ) kusten ; de riemen waren van zilver .//
De // dehebiejah ", zooals nu de Nijlboot genoemd wordt , is nog zoo slecht niet gebouwd en ingericht ; die vaar-tuigen ( vaartuigen ) tellen tien of twaalf roeiers , die dag en nacht op het dek doorbrengen . Men heeft van deze geen last , en slechts met den kapitein te doen . Met dezen wordt , naar zeker vrij rekbaar tarief , een contract gesloten voor de reis , tegen zooveel piasters in de maand . De kapitein teekent dat , of met andere woorden : hij doopt zijn gegraveerd en ring in de inkt en drukt dien op het papier af — de gewone handelwijze van Oosterlingen —; de reizigers stellen hun naam daarnaast , en het contract is gereed . Drie of vier bruinkleurige Nubiërs worden als " speciale dienaren * aangewezen . Zoodra het contract geteekend is , roept de kapitein ze te voorschijn , en buigende grijpen zij u de handen om die ten teeken van onderdanigheid te kussen : ook gewoonten , nog van den ouden tijd overgebleven . Wanneer de Oosterling uwe hand grijpt , is het om u zijn dienst aan te bieden en uwe be-scherming ( bescherming ) in te roepen ; hij brengt die aan de lippen en aan ' t voorhoofd en beschouwt u van dat oogenblik als zijn meester , althans zoo hij zegt .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het