Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 364

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 364
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
364
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
LTJCILLA VLOOG MET EEN KREET VAN VERRUKKING IN ZIJNE ARMEN . — ( Blz . 1 .)
en verdraaide gezichten . De arme jongen was reeds zeven jaren in de mijnen geweest , wist niet hoe oud hij was , ja kon bijna niet eens zijn naam zeggen . Ik had hem nu en dan des Zondags met mij naar huis meê genomen en daar begonnen hem wat te leeren lezen ; daarom had hij genegenheid voor mij opgevat . Ik deed mijn best hem ook nu moed in te spreken , en minder beangst begaf hij zich naar zijne // nis » terug .
Ik herinner me nog duidelijk , ' twas de 21ste Maart , de dag der nachtevening , de noorderwind blies over de vlakte en de zee ging zóó hevig , dat , niettegenstaande wij er driehonderd voeten van gescheiden waren , wij het bruisen der golven , en den donder die boven onze hoofden rolde , duidelijk hoorden . Moediger lieden dan Dick verbleekten van schrik . Men zal wel eens hebben opgemerkt dat wanneer de wind hevig waait boven den grond , de deuren sterk piepen ; evenzoo is zulk een gefluit in de mijn altijd een slecht teeken en verkondigt het , dat er een ongeregelde of te sterke aandrang van lucht is . De luchtstroom was zoo geweldig en onweerstaanbaar dat ik onmogelijk de deuren kon '. sluiten als ik ze geopend had . Ik spande al mijne krachten in , toen een ontzet-tende ( ontzettende ) schok , vergezeld van een regen van erts-stof , mij voorover ter aarde wierp . Ik bleef langen tijd in bezwijming . Toen ik tot mij zelven kwam , lag ik op een draagbaar ; naast mij lag Dick , of liever zijn lijk . De arme jongen had geene menschelijke gedaante meer . Hij was ver-pletterd ( verpletterd ) geworden door het gewicht der zware deuren , bij welke hij belast was geweest de wacht te houden . Het ontplofte gas had het diepste der mijn verlicht en was onder anderen ook over ons beiden heen gegaan . Hoe zonderling ...! de een was gedood , de ander was gespaard gebleven . Toen ik weer ge-voelde ( gevoelde ) dat ik leefde , was mijne eerste gedachte aan mijne groot-moeder ( grootmoeder ) , die mijn dood zeker niet zou hebben overleefd . Nog zie ik haar doodsbleek en met het hoofd over de put gebogen , toen men ons uit de mijn trok . Men had haar verzekerd dat ik leefde , maar zij wilde het niet gelooven voor dat zij mij gezien had , die goede ziel !
De mare van het ongeval verspreidde zich en ieder liep
toe om zijne dooden of gewonden te herkennen . Het uur der aflossing was gelukkig dicht bij , zoodat de meesten der mijnwerkers de gangen reeds hadden ver-laten ( verlaten ) ; de ramp had bovenal de wachters en de putlieden getroffen , die echter allen — uitgezonderd de arme Dick — nog in het leven waren gebleven .
Mijne grootmoeder begeerde dat de spaarpenningen die tot het aankoopen van boeken waren ter zijde gelegd , nu besteed zouden worden om mij eene veiligheids-lamp aan te schaffen . Ik stemde er met groote moeite in toe , en zij beloonde kort daarna mijn leeslust met een werk , waarnaar ik reeds lang verlangd had ." — En wat was dat voor een werk ? »— Eene verzameling van verhalen door eene schrandere vrouw geschreven , waarin ook eene geschiedenis voorkwam van zeker mijnwerker , // Jerras den Kreupele ./' Ik was er in de school reeds aan begonnen , en had het niet geheel uit kunnen lezen . Jerras had in zijn jeugdigen leeftijd meer dan één trek van overeenkomst met mij , en het zou immers kunnen gebeuren dat ik langs dezefde helling afgleed , en dat de kwade neigingen , die slechts waren ingesluimerd , op een of ander oogenblik weder be-gonnen ( begonnen ) te ontwaken . Ik heb er , helaas ! later de treurige ondervinding van gehad .
Nedergehurkt in de diepte der // nis // was ik verdiept
in het lezen van dat boek , toen er eensklaps eene groote beweging in de mijn ontstond . Een rijk heer , die het graafschap bezocht , had in den zin gekregen om in de groeven neder te dalen . Men gaf het sein zijner aankomst ; zijn zoon vergezelde hem .
Niet gewoon aan deze verstikkende lucht , had dit jonge mensch zijne kleederen aangehouden , werd bedwelmd en raakte buiten kennis . Men vroeg in allerijl om een vest en broek van een mijnwerker .
Ik bezat juist een volledig pak kleederen , hetwelk mijn grootmoeder voor mij gemaakt had en dat ik zoude afbetalen van het geld dat ik Zaterdag bij het ver-laten ( verlaten ) der groeve ontvangen moest ; ik haastte mij die kleederen aan te bieden . De jongman was van mijn grootte ; hij trok het pakje aan , en zette het bezoek voort . Zijn vader bleef echter eenigen tijd bij mij staan ; hij onder-vroeg ( ondervroeg ) mij over ' t geen ik las en over mijne bezigheid , ' t Scheen dat mijne woorden hem troffen , of dat hij mij meer ontwikkeld vond , dan mijne gezellen , want hij keerde zich eensklaps om naar den hoofdman ( 1 ) der mijn en zeide tot dezen :
— // Is het geen jammer , dat zulk een schrander kind
gebruikt wordt voor zulk een verstompend werk ?//
Ik hoorde het antwoord van den hoofdman niet , maar verkreeg niettemin eene hooge gedachte over het oordeel des vreemdelings .
Nadat hij en zijn zoon nog eenige keeren de gangen hadden doorkruist en de aderen van koper en tin onderzocht , die dikwijls evenwijdig loopen met het lei en het graniet ; nadat men hun de luchtkokers , de pompen tot droogmaking en de kanaal waardoor het water heenvloeit aangewezen had , gevoelden zij eene onwederstaanbare begeerte om de zon weder te aan-schouwen ( aanschouwen ) en hoe eer hoe liever de oppervlakte van den grond te bereiken . Men deed de mand dalen , en zij klommen er in , zonder zich den tijd te gunnen om van kleeding te verwisselen . Eerst bij het uitgaan uit de groeve — te 4 ure — gaf men mij mijn flanellen vest en broek terug , die zorgvuldig waren samengerold . De purser of kassier voegde er op hun last nog zes shillings bij , waarvan ik er drie als mijn eigendom mocht beschouwen , terwijl de andere helft door den edel -
i '■ ( 1 ) In het Engelsch : // Under-grotmd-Captain // dat is hij , die met het toezicht en de politie der mijn is belast . Terwijl men daarentegen : // Grass-Captain » hem noemt , die het toezicht heeft over de werkzaamheden boven den erond .
moedigen Lord voor de wachters was achtergelaten . Mijn weekgeld was alzoo verdubbeld . Ik liep vlug en vroolijk door het veld en genoot volop van de schoone maand Mei . Hoewel het dorre Cornwallis zich niet beroemen mag de tuin van Engeland te zijn , was er nogtans in de lucht een welriekende geur en woei er eene frissche lentewind . — Alvorens mijne woning in te treden , wilde ik mijn rijkdom nog eens narekenen . Ik tastte in mijnen zak , maar welk eene verrassing ...' Daar vond ik tegelijk met mijne zes shillings , eene kleine beurs , geheel van zijde ; tusschende zijdenmazen zag ik goud blinken , en er waren juist zooveel gele stukken in , als ik er blanke had .
Zes Guinjes ! Welk een rijkdom ! De rijke vreemdelingen waren vertrokken !
Zou de jonge heer mij deze verrassing , dit onverwacht geluk hebben bereid ?
Wie weet .... het was misschien de milde belooning voor het leenen mijner nederige kleedingstukken ! — Daarenboven wat waren voor hem zes Guinjes ; veel minder voorzeker dan voor mij zes shillings . — De fortuin had hem doen geboren worden zooals men zegt met eenen zilveren lepel in den mond : was het dan niet natuurlijk dat hij er een klein deel van meedeelde aan hem , die met een houten ter wereld was gekomen . — Zes Guinjes , het was meer dan ik noodig had om voor mijne grootmoeder een geheel nieuw bed te koopen , waarop zij veel beter dan op het oude zou slapen ; een goeden grooten armstoel , waarop zij zich gemakkelijker zou kunnen neder-zetten ( nederzetten ) ; ons dak , dat door den laatsten storm van stroo ontbloot was geworden , zou ik doen dek-ken ( dekken ) , en het huis zou dan beter besloten wezen ; misschien zou er nog wel wat ovurblijyua oj » een fraaien spinrok en een voorraad vlas te koopen .... Hoe gelukkig zou mijne groot-moeder ( grootmoeder ) zieh niet met mij hebben gevoeld , wanneer wij tot nog meerdere veraangenaming van het leven , zulke geriefelijkheden hadden gekend ! Zoover was ik in mijne plannen gevor-derd ( gevorderd ) , toen zieh onverwacht eene twijfeling — die reeds vroeger in mij oprees — met alle kracht in mijne ziel verhief . Dat geld , waarover ik alzoo beschikte , was het wel van mij ?... Neen ! Duidelijk was het dat de beurs den jongenheer toebehoorde , die haar vergeten had weder in zijn eigen zak te steken . Welk recht had ik er op ?.. Geen !... Het was in dat geval niet meer en niet minder dan een diefstal ... Ik . Jozef ... ik zou een dief worden ?... Ik sprak dat woord overluid en mijn hart sloeg hevig ; ik gevoelde een koud zweet uitbreken . Mijne grootmoeder had mij dikwijls gezegd : // Jozef , uwe ouders hebben « geene erfenis nagelaten dan de eer , maar dat is eet schat duizendmaal kostbaarder dan goud , ja zelfs dan het leven .// — Ik was nog maar eenige schre
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het