Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 354

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 354
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
354
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
■ 2
DE O L IJ F T A K .
Gij kunt wel de rust verstoren , Wel vernielen voor een poos ,
Maar het wordt weer als te voren , Ongelijkheid blijft altoos !
Eéne vraag : Socialisten , Onruststichters , Communisten !
Als gij alles hebt vernield , Alles voor u hebt doen beven , Alle grooten hebt doen sneven ,
Al wat krachtig was , ontzield , Is de waanzin dan genezen ?
Zijn de driften dan meer rein ? Zal de dwaas min woestaard wezen
En de dwerg ook minder klein ?
MISS ÏIITOH ,
GE ABMH BliHÖH . Een verhaal uit het dagelijksch leven ,
DOOR
WILKIE COLLINS .
EERSTE GEDEELTE .
VERVOLG VAN HOOFDSTUK XIX .
Ik sprong overeind , keek Oscar aan , en viel achterover in mijn stoel .
Zoodra ik weer tot bezinning kwam , herinnerde ik mij den indruk dien de blauwe man te Parijs bij zijn eerste verschijning op mij had gemaakt . Zooals ge u zult herinneren had hij , toen hij mij nopens de werking der medicijn inlichtte , de ziekte waarvoor hij ze had gebruikt verborgen gehouden . Oscar zou mij daaromtrent opheldering geven — en wel met betrekking tot zijn eigen persoon . Ik was zóó ontsteld dat ik geen woord kon uitbrengen .
Met zijn fijngevoelig hart , behoefde ik geen woord te zeggen . Mijn gelaat zeidc hem genoeg wat er in mijn geest omging .
» Hebt gij ooit iemand gezien die Nitras argenti innam ?" riep hij uit .
// Hebt gij ooit zoo iemand gezien ?// vroeg ik .
// Ik weet tot welken prijs ik mijn genezing koop ,// hernam hij bedaard .
Zijn bedaardheid verbaasde mij . // Hoe lang hebt ge dat vreeselijke middel ingenomen ?// vroeg ik .
// Iets langer dan een week .//
// Ik zie toch nog niet de minste verandering in u .»
// De dokter zegt dat ' t weken lang zal duren eer er de minste verandering is te bespeuren .//
Deze woorden wekten een kortstondige hoop in mij op . // Dan is er nog tijd om op uw besluit terug te komen ,// zeide ik . Bedenk om Godswii wat ge doet vóór dat het te iaat is !»
Hij glimlachte bitter . « Hoe zwak ik ook in andere opzichten mag zijn , op dat punt staat mijn besluit vast .»
Ik zag de zaak zeker in uit ' t oogpunt van een vrouw . Ik werd driftig toen ik zijn heldere tint aanzag en aan de toekomst dacht .
// Zijt , ge wel recht bij uw zinnen ?// barstte ik uit . // Wilt ge mij vertellen dat ge vast besloten zijt om een afschrik te worden voor al degenen die u zullen zien ?»
» De eenige persoon op wier oordeel ik prijs stel ,» antwoordde hij , « kan mij niet zien .»
Nu begreep ik hem . Dat was de overweging die hem er toe had kunnen doen besluiten !
Door den loop dien liet gesprek nu nam , kwam Lucilla's
afkeer van donkere menschen en donkere kleuren van ; welken aard ook , zooals van zelf spreekt , mij in de j | gedachte . Had zij hem dat bekend evenals aan mij ? Neen ! Ik herinnerde mij dat zij mij uitdrukkelijk had gewaarschuwd hem daarover niet te spreken . Kort na hunne kennismaking had zij hem gevraagd op welke van zijn beide ouders hij geleek . Dit bracht hem er toe haar te vertellen dat zijn vader iemand van een heel donker uitzicht was geweest . Lucilla ' s kieschheid had haar doen zwijgen . » Hij spreekt zoo teeder over zijn overleden vader ,» zeide zij tol mij . » Het zou hem leed doen als hij wist dat ik zulk een afkeer heb van menschen die er donker uitzien , We moeten hem er dus niet Over spreken .» Zooals de zaken nu stonden , lag het mij op de lippen hem te herinneren , dat Lucilla door andere menschen van zijn akelige kleurverwisseling hooren zou en hem te waarschuwen voor de onaangename ge-volgen ( gevolgen ) die daaruit moesten voortvloeien . Bij nader inzien oordeelde ik het echter verstandiger daarmee nog te wachten en eerst te hooren wat hij nog te zeggen iiad . » Yöor dat ge mij vertelt , op wat wijze ik u helpen kan ,» zeide ik , » wil ik eerst nog iets anders weten , llebt ge in deze ernstige zaak geheel alleen een besluit genomen ? Hebt gij niemand's raad ingewonnen ?»
// Ik heb geen raad noodig ,» antwoordde luj scherp . « Mijn toestand laat mij geen andere keus over . Zelfs zulk een zenuwachtig wankelbaar schepsel als ik ben , kan een eigen oordeel hebben daar waar geen andere uitweg open is .»
// Zeiden de dokters u dan dat dit ' t eenige middel was ?» vroeg ik .
» De dokters durfden het mij niet zeggen . Ik moest hun de woorden uit de keel halen . Ik zeide : ik doe een beroep op uw eer en verzoek u eeue duidelijke vraag duidelijk te beantwoorden . Bestaat er eenig vooruitzicht dat ik volkomen van die toevallen kan genezen ? Zij zeiden alleen op uw leeftijd is daar wel hoop op . Ik wilde een bepaalder verklaring en vroeg : Kunt gij een datum bepalen waarop ik waarschijnlijk zal zijn hersteld ? Geen van allen kon daaromtrent iets met zekerheid zeggen . Al wat zij konden zeggen , was : ' Onze ondervinding geeft ons ' t recht te gelooven dat gij ze zult te boven komen , maar wanneer , dat kunnen wij niet zeggen .' ' t Zou dus jaren lang kunnen duren eer ik er van ontslagen raak ? Zij zagen zich ge-noodzaakt ( genoodzaakt ) toe te geven dat dit zeer mogelijk was . Of misschien , zeide ik , genees ik er in ' t geheel niet van ? Zij deden hun best om ' t gesprek op iets anders te brengen ; maar ik liet dit niet toe . Zeg mij eerlijk , zeide ik , is dat niet mogelijk in mijn geval ? De dokter van Dimchurch keek den Londensclien dokter aan . De Londensche zeide :' ' Als gij ' t toch zelf zegt , ' t is mogelijk !' Stel ii nu voor welk vooruitzicht zijn antwoord voor mij openstelde ! Dag op dag , week na week , maand op maand , altijd in gevaar om , waar ik mij ook mocht bevinden , bloot te staan , dat ik een toeval krijgen zou — is dat geen vreeselijke toestand ?»
» Hoe kon ik hem antwoorden !" Wat kon ik zeggen ?» Hij ging voort :
» Voeg bij dien akeligen toestand nog dat ik op ' t punt sta van te trouwen . De zwaarste teleurstelling die een man kan treffen , heeft mij getroffen . Mijn levensge-luk ( levensgeluk ) is in mijn bereik — en ik zou liet moeten opofferen , ' t Is niet alleen mijn gezondheid , maar ook mijn toekomst J die verwoest is . De vrouw , die ik bemin , mag ik niet I de mijne noemen zoolang ik aan die ongelukkige kwaal lijd . Bedenk dat alles — en stel u dan voor een man , hier
| i aan deze tafel zittende , met pen , inkt en papier voor
Ij
j zich , die slechts een paar regels behoeft te schrijven ,
; om van dat oogenblik af uw genezing te bewerkstelligen .
i Binnen eenige maanden bevrijd van de akcligheid der
! toevallen , binnen eenige maanden gehuwd met de vrouw
uwer keuze . Dat hemelsche vooruitzicht in plaats van ' ; het helsche leven dat ge nu leidt . En dat alles alleen j ten koste van een leelijkc gelaatskleur voor geheel uw i leven , welke de eenige persoon die u het dierbaarst is ; nooit zal zien ! Zoudt gij nog geaarzeld hebben ? Toen
de dokter de pen opnam om het recept te schrijven — ji zeg mij , als ge u in mijn plaats hadt bevonden — of i gij // Neen » zoudt hebben gezegd ?»
Ik bleef zwijgen . Mijn koppigheid — vrouwen zijn zulke halsstarrige schepsels — wilde maar niet toegeven , hoewel mijn geweten mij toeh zeide dat hij gelijk had . Hij sprong overeind in dezelfde koortsachtige opge-wondenheid ( opgewondenheid ) , die ik mij nog zoo goed herinnerde , toen ik er 1e Bruinheuvel op had aangedrongen dat hij mij zeggen zou wie hij eigenlijk was .
// Zoudt gij // Neen » hebben gezegd ?» herhaalde hij , terwijl hij zich driftig en met vlammende oogen over mij heenboog zooals hij bij die andere gelegenheid clcci toen hij mij zijn naam in ' t oor fluisterde // Zoudt gij ?» herhaalde hij al luider — // zoudt gij ?»
Terwijl hij die woorden voor de derde maal herhaalde , verspreidde de vreeselijke kramptrekking , die ik zoogoed kende , zich over zijn gelaat . Zijn geheele lichaam werd krom getrokken , en hij viel voor mijn voeten op den grond . Goede God ! wie zou hebben durven volhouden dat hij ongelijk had , met zulk een bewijs van het tegen-deel ( tegendeel ) ? Wie zou niet hebben gezegd dat iedere mismaakt-heid ( mismaaktheid ) welkom zou zijn als losprijs voor deze akeligheid ? De knecht kwam binnen en hielp mij het huisraad op een veiligen afstand van hem afzetten . »' t Zal zoo dikwijls niet meer gebeuren , mevrouw ,» zeide de man , die mijn ontzetting opmerkte en mij zocht gerust te stellen . /' Binnen een maand of twee , zegt de dokter , // zullen de medicijnen hare uitwerking beginnen te doen gevoelen .» Ik kon van mijn kant niets zeggen — ik kon mij zelve alleen bitter verwijten dat ik hem had tegengesproken en ineen staat van opgewondenheid gebracht , waardoor wellicht dat akelige toeval was veroorzaakt , dat hem voor de tweede maal in mijn bijzijn overviel .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het