Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 351

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 351
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
351
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
geluk toen onze lieve vader ons plotseling door den dood werd ontnomen . Moeder scheen na dien tijd het liier niet meer te kunnen aarden , ze werd neerslachtig en klaagde onophoudelijk over de eentoonigheid van het buitenleven . Wij , die nooit in eene stad geleefd had-den ( hadden ) , konden ons daarvan geen begrip vormen , maar toch raadde ik haar aan , eens eene verandering te ne-men ( nemen ) . Eerst wilde zij er niet van hooren zonder ons te vertrekken , maar daar wij besloten hadden niet van woonplaats te veranderen , ging zij ten laatste alleen naar hare geboortestad terug , waar zij haar intrek nam bij goede vrienden , om aldaar eenige weken te vertoeven . Gedurig ontvingen wij brieven van haar , nog steeds gevuld met klachten over vaders dood , maar langzamerhand werden die brieven opgeruimder en hielden van terugkeeren geen woord meer in . Ze scheen weer geheel aan het stadsleven gewend te zijn , zij sprak van de verstrooiingen die ze daar vond en nadat zij eenige maanden in de stad had doorgebracht , berichtte zij ons , dat ze in het huwelijk zou treden met den heer Werner een , zoo het heette , rijk koopman . Wat we bij deze tijding gevoelden , kan ik onmogelijk thans meer uitdrukken . Nu wist ik pas , dat ik haar oprecht lief had , werkelijk als eene dochter . Ook leed mijn trots er een weinig onder , dat zij , na met mijn vader gehuwd geweest te zijn , die een man van aanzienlijke geboorte was , de vrouw van een koopman wilde worden , al was die koopman ook nog zoo groot en rijk . Ik had gedacht dat zij den naam door haar huwelijk met vader verkregen meer op prijs stellen zou ; enfin , wij braken allen omgang met haar af . Dikwijls ge-voelde ( gevoelde ) ik daarover spijt ; maar er was niets meer aan te veranderen . Betsy en ik spraken er soms te zamen over of het niet beter geweest ware , als we met haar naar de stad waren gegaan . Ze was dan in de omgeving ge-bleven ( gebleven ) , waaraan ze eenmaal gewend was en missc
Toen ik bij hare legerstede kwam , sloeg zij haar arm om mijn hals en verhaalde mij haar ongeluk in afge-broken ( afgebroken ) woorden . Haar verhaal kwam hierop neer . De man met wien ze gehuwd " Was had haar bedrogen ; sedert een jaar had hij haar verlaten en haar geheele vermogen meegenomen dat vrij aanzienlijk was , want vader had ook een gedeelte van het zijne aan haar vermaakt . De ongelukkige was achtergelaten met een dochtertje van drie jaar , zonder iets om van te leven .
//// Vergeef mij,//sprak ze , // zoo ik te veel van ueisoh , maar ik bid u , bescherm mijn kind . Ik heb niemand anders op de wereld die ik genoeg lief heb om zoo iets te durven vragen . Mijn kind blijft alleen wanneer ik niet meer zal zijn , en ik gevoel dat ik niet langer dan eenige dagen te leven heb . Och , zorg voor dat kind , breng op haar de liefde over , die ge eenmaal voor mij hebt ge-voeld ( gevoeld ) en God geve , dat zij zich die liefde meer waardig zal toonen dan ik .//// Ik stond verstomd ,// vervolgde Mina . // Wat moest ik doen ? Ik wist dat ik een moeie-lijke ( moeie-lijke ) taak op mij nam , en toch : kon ik de bede eener stervende onverhoord laten ? Ik vergat op dit oogenblik , dat die stervende de nagedachtenis mijns vaders eigenlijk beleedigd had . Maar juist kwam het kind waarover gprake was binnen huppelen . Het was een aanvallig meisje van drie jaar , dat reeds na eenige minuten vrij goed bevriend met mij was . Ik vatte de hand der stervende en beloofde plechtig voor dat kind te zullen zorgen . Nog denzelfden avond ontsliep zij , en nadat de begrafenis voorbij was , vertrok ik weer naar ons stil dorpje , het kind met mij voerende . Dat kind , lieve Helena , ik behoef ' t u zeker niet te zeggen , dat kind zijt gij ; en oordeel nu of ik mijne belofte aan uwe moeder gehouden heb ; wij hebben u onderwijs laten geven en u steeds behandeld alsof ge onze zuster waart . Ja , de meeste menschen , die eerst later hier zijn komen wonen , houden u voor eene dochter
uit het tweede huwelijk mijns vaders , en zij , die het ware van de zaak weten , denken er niet meer aan , om-dat ( omdat ) de dienstboden en allen hier in het dorp de ge-woonte ( gewoonte ) hebben aangenomen , u ook freule Marberg te j noemen en dat is zeer natuurlijk , niet waar ? Wie weet hoe lang ge dien naam had kunnen blijven houden , als ge niet toevallig gisteren den omslag van een oud pren-tenboek ( prentenboek ) had gevonden , dat uw moeder u op uw derden verjaardag ten geschenke gaf en waarop ze uw naam zette . Nu weet ge alles , lieve Helena , en denk er nu maar niet te veel over na , dat peinzen leidt tot niets .// Helena had aandachtig toegeluisterd , en toen Mina haar verhaal geëindigd had , zei ze met eene uitdrukking in hare oogen die hare woorden weersprak , // ik zal trachten er niet meer aan te denken Mina , maar mag ik u eene vraag doen : Hebt ge nooit meer iets van mijn vader vernomen ; leeft hij nog ?/' Mina schudde ontkennend het hoofd terwijl ze met bedrukte stem zeide , // neen nooit heb ik meer iets van hem vernomen en ik wensch dat trouwens ook niet ; hij scheen zich niet veelom je te bekommeren toen hij je moeder verliet .// Een pijnlijke trek vertoonde zich op Helena ' s gelaat en met sidderende stem fluisterde zij :// Maar als hij nu eens terugkwam en berouw toonde over zijne daad , zoudt u dan niet denken , dat ik hem vergeven moest ?// Mina fronste het voorhoofd en antwoordde eenigszins driftig terwijl ze opstond : » 0 , daar begint ge weer met die romantische veronderstellingen . Hij zal nooit terugkomen en al was dat zoo , dan nog hebt ge niets met hem te maken : hij - heeft getoond een slecht man te zijn .// Dit zeggende verliet zij de kamer en was weer de stijve deftige matrone van altijd , ja ze zag er zelfs uit , of ze berouw gevoelde , over de teergevoeligheid , die ze bij het begin van baar verhaal getoond had . Ze was dan ook niet gewoon veel gevoel te toonen , ofschoon onder haar streng uiterlijk t
Moeder heeft wel niets misdreven , maar ze handelde toch ongevoelig met hare stiefdochters te verlaten . Maar
wat kan toch mijn vader hebben bewogen , vrouw en kind te verlaten , ' t Valt gemakkelijk te zeggen : // denker niet meer aan //, maar niemand weet hoe folterend de gedachte voor mij is , dat ik afhankelijk ben van menschen , die mijne moeder zoo diep gegriefd heeft . Mag ik dan al de weldaden aannemen , die men mij bewijst?//Onrustig liep ze het vertrek op en neer ; en bleef op eens voor het portret van hare moeder staan ; zij staarde eenige oogenblikkcn op het beeld , waarna zij haar gelaat met beide handen bedekte , en in tranen uitbarstende riep : // Ach moeder ! moeder ! waarom ben ik niet met u ge-storven ( gestorven ) !// Maar die mond , hoe lieftallig ook , gaf geen antwoord op de klacht door een overspannen en overkropt meisjeshart geuit ; gepijnigd door de ontdekking , dat zij aan wie ze eigenlijk den hoogsten eerbied moest verschuldigd zijn , niets minder dan zelfzuchtige wezens waren , waarvan de een zich nog daarenboven aan verregaande laagheid had schuldig gemaakt . Daarbij kwam nog dat de lieden onder wier dak zij woonde , en wier weldaden zij genoot , niets van het gevoel begrepen dat die ontdekking bij haar opwekte . Zij wist , dat zij dat gevoel altijd zou moeten smoren , daar de zusters door het verschil in leeftijd , niet die sympathie met haar konden hebben , die zij bij eene vriendin van hare eigene jaren had kunnen verwachten ; hoe het zij , de tranen die zij nu gestort had deden haar goed en met een verlicht gemoed legde zij zich te slapen .
Toen Helena ' s morgens ontwaakte scheen de zon heerlijk en hetrler door haar venster , en zooals dat meermalen gaat met veerkrachtige gestellen , het meisje nam een gedeelte van die helderheid in zich op ; veel minder be-droefd ( bedroefd ) dan den vorigen avond begaf zij zieh naar het ontbijtvertrek waar zij reeds gewacht werd . Zij glim-lachte ( glimlachte ) zooals voorheen bij haar morgengroet en niemand
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het