Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 350

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 350
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
350
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
6
DE OLIJFTAK .
tafel waaraan de zusters zaten , en waarop de lamp helder i brandde reikte zij met een vrijmoedig lachje Mina de j hand , terwijl ze met een welluidende stem zet : " Knor | nu maar , Minalief , want een grond voor mijn lang I uitblijven kan ik niet opgeven ; ik heb gewandeld zooals j gewoonlijk , waarschijnlijk ben ik wat verder gegaan , ! ofschoon ik het niet weet , want de weg is mij reeds zoo ' bekend , dat ik niet eens meer zie waar ik loop .'/
Terwijl de vrede weer op die wijze tot stand komt , willen wij van die gelegenheid gebruik maken , om terwijl de drie dames rustig om de tafel zitten , de laatst aan-gekomene ( aangekomene ) aan den lezer voor te stellen .
Wanneer men gedurig de benaming /' kind " op het meisje heeft hooren toepassen , zou men zich licht eene verkeerde voorstelling van haar gaan maken . Zij was dan ook volstrekt geen kind meer , maar een slank op-geschoten ( opgeschoten ) meisje van omstreeks achttien jaar , dat er echter nog wel wat kinderlijk uitzag . De lange wandeling . had de gewone frischheid van haar gelaatskleur nog verhoogd ; de donkerbruine lokken hingen met bevallige achteloosheid over de schouders ; haar groote eenigszins peinzende oogen straalden van verstand . En zonder dat het gelaat van ' t meisje , uitgenomen die oogen , iets had dat men bijzonder schoon kon noemen , vormde alles te zamen een zoo bevallig geheel , dat men zich onwil-lekeurig ( onwillekeurig ) gedrongen voelde , haar aan te zien .
Bij nadere kennismaking zou het volstrekt geene be-vreemding ( bevreemding ) wekken , dat zij door de beide zusters nog steeds hei kind genoemd werd , want ze was nog geheel kinderlijk in al haar doen en laten en de naïviteit harer gesprek-ken ( gesprekken ) droeg er toe bij om de zusters , die het meisje van haar derde jaar af hadden opgevoed en verzorgd , al die jaren waarin eene merkbare verandering in hare betrek-king ( betrekking ) tegenover elkaar was ontstaan , te doen voorbij-zien ( voorbijzien ) . Helena was voor haar nog altijd het lieve , vroolijke , dartele kind dat haar door stervende handen toevertrouwd was ; een schat , dien ze moesten bewa-ren ( bewaren ) en liefhebben en die door bovengenoemde eigen-schappen ( eigenschappen ) , de zonneschijn van het huis geworden was . Wat Helena betreft ze waardeerde en vergold de liefde der zusters zoo veel slechts in haar vermogen was ; maar er is iets dat zich niet dwingen laat , al zeggen we ons ook honderdmaal , dat het anders wezen moest en waar-van ( waarvan ) wij het gemis ondanks of juist om alle liefdeblijken dagelijks gevoelen , de overeenstemming van karakter . Het karakter van Helena verschilde tot in de geringste kleinigheid met dat der zusters ; niet alleen tengevolge van het verschil in leeftijd , dat er tussehen haar bestond ; ieder weet toch , dat er eigenschappen zijn waarbij de leeftijd niet in aanmerking komt , en die juist het karakter kenmerken .
Was het wonder , dat Helena meer behagen schepte in de eenzame omdolingen , die Mina zoo zeer afkeurde , als ze , bij de ochtendwandeling , die Mina en Betsy met haar deden , steeds gekweld werd door allerlei lastige aanmerkingen Wat gaf zij er om al blies de wind wat luchtig ; ze had er behagen in hem door hare lokken te laten spelen ; maar de oudere dames wilden dan terstond huiswaarts keeren , uit vrees van kou te vatten . Was het warm , — foei , dan was het zand zoo hinderlijk ; op het gras zitten , — dat was ongepast . Helena besloot , dus alleen te wandelen , dan kon ze naar hartelust loopen en de natuur genieten ; het liefst van alles wat ze deed , was echter met een harer lievelingsboeken in de hand op het gras te liggen en beurtelings te lezen en over het gelezene te mijmeren . Natuurlijk was ze op die wijze het grootste gedeelte van den dag van de zusters gescheiden , waar-door ( waardoor ) al van zeif eenige vervreemding moest ontstaan . En die vervreemding werd nog-vergreot door hare liefde voor haar boeken ; dat was voor de zusters iets onbe-grijpelijks ( onbegrijpelijks ) ; wel lazen ook zij van tijd tot tijd eens , maar dat waren meest stichtelijke boeken of reisbeschrijvingen van geloofwaardige personen . Maar Heiena's lectuur was haar steeds een bron van ergernis . Wat deed ze toch met al die boeken waarin geen woord waar was ! Slechts met groote moeite en smeekbeden kon Helena Mina weerhouden om de groote boekenkamer , die zich boven in het landhuis bevond , altijd voor haar te sluiten . Zeker zou ze dit toch gedaan hebben , wanneer
niet Helena met de lieden in het dorp op zulk een goeden voet had gestaan , dat ze overal in de boeken-kasten ( boekenkasten ) mocht komen snuffelen . Nu woonden er in bet dorp wel is waar slechts zeer weinigen die er zulk een meubel op nahielden , maar Mina zei : // wanneer ze toch leest , laat ze dan onze boeken lezen , die door Papa aangekocht zijn en misschien niet zoo zeer verderfelijk zijn ." Zoo behield Helena haar schat en was er gelukkig nieê . In het eerst toen die lust tot lezen bij haar ont-waakte ( ontwaakte ) , gevoelde ze tevens lust om van het gelezene ook wat aan anderen meêtedeelen en dikwijls gebeurde het dat zij , wanneer ze des avonds haar boek sloot , zoo opgetogen was door al het schoone dat zij daarin ge-vonden ( gevonden ) had , dat zij zich niet kon bedwingen om haar indrukken aan de zusters meêtedeelen . O ! hoe kon ze dan uitweiden over den held of de heldin der geschie-denis ( geschiedenis ) , hoe prees ze de dapperheid van den eersten en de schoonheid en goedheid der laatste . Maar wanneer ze met verhoogden blos op het gelaat en schitterende oogen vol verwachting aan de beide dames vroeg , hoe zij in dit of dat geval zouden gehandeld hebben , dan werd ze met een spottend lachje van Mina uit hare denkbeeldige wereld ruw in de werkelijke teruggestooten . " Kind ,// zeide ze // waarom zou ik zeggen hoe ik han-delen ( handelen ) zou ; van al wat ge me daar verhaalt , is niets gebeurd ; de personen die ge beschrijft zoo edel , braaf en schoon , ze bestaan niet en hebben nooit bestaan . Lees liever een degelijk boek , dat waarheid bevat . Prui-lend ( Pruilend ) liet Helena dan het hoofdje hangen , en nog een laatste poging wagende , vroeg ze dan : // Maar vindt sre dan den man niet groot , die in ons het verlangen kan doen ontstaan ook zoo dapper en braaf te worden .// " Zeker moet die man wel knap zijn ,// was dan het antwoord , // jammer maar dat hij zijne krachten niet aan iets beters beste
Tranen van verontwaardiging sprongen dan Helena in de oogen en , nadat zulke tooneelen zich eenige malen hadden herhaald , nam ze zich stellig voor nooit meer met hare huisgenoot en over hare boeken te spreken . Hoe-wel ( Hoewel ) ze dus van dien tijd af dat onderwerp rusten liet , hadden er wel niet meer zulke botsingen plaats , maar Helena werd daardoor hoe langer hoe meer vervreemd van de zusters . Hoe geheel anders had het kunnen wezen , wanneer Mina het jonge meisje , als ze over hare lectuur sprak , bedaard terecht gewezen had ; de schoone gedeelten had geprezen en datgene wat over-dreven ( overdreven ) en onnatuurlijk was had afgekeurd ; maar door in eens alles te verwerpen , liet zij Helena geheel aan hare eigene ideën over , zoodat het meisje meestal in eene denkbeeldige wereld leefde , waarvan ze wakenden slapend droomde . Wanneer de zusters met haar over huiselijke zaken spraken , antwoordde ze en gaf ze haar meening op , zonder dat zij echter er in het minst belang instelde . Ze zong en sprong en vervroolijkte het gansche huis , maar dat alles had met haar innerlijk leven niets gemeen , dat leven was gesloten voor allen die haar omringden .
Eerst wanneer ze in het veld of aan het zeestrnnd zat , was ze geheel haar eigen ik ; dan eerst leefde ze in hare wereld . Nu eens droomde zij zich in de plaats van een van Goethe's helden , dan weer benijdde zij de heldin uit een of anderen roman , om wier gunst te winnen honderden " van ridders de buitensporigste onder-nemingen ( ondernemingen ) waagden . Ja ! dan voelde ze zich gelukkig . Maar hoe lang zal ze zich tevreden stellen met die droo-meii ( droo-meii ) ? Zal er niet een tijd komen , dat zich een vurig verlangen zal doen gevoelen , om die droomen verwe-zenlijkt ( verwezenlijkt ) te zien ? Doch laten we de gebeurtenissen niet vooruit loopen , maar liever tot het jonge meisje terutr-keeren ( terutr-keeren ) , wier karakter we reeds hebben leeren kennen , vóór dat we zelfs weten , wie ze eigenlijk is , en in welke betrekking ze tot de twee gezusters staat . We hebben de drie dames verlaten om de tafel zittende , allen met eenig handwerk bezig , terwijl er bijkans geen woord tussehen haar gewisseld werd . Betsy was de eerste , die het stilzwijgen verbrak , doch alleen omaante kondigen dat ze naar hare kamer ging , daar het haars inziens al vrij laat geworden was . Nadat zij vertrokken en
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het