Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 343

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 343
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
343
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE O LIJF TAIL
7
beschouwen kan ; langs den heelen weg derwaarts heeft men echter ook vele huizen die zekere verbinding uitmaken . Nu moest het gezelschap zich , zooals men ' t noemt , met pak en zak inschepen . Een platboomd vaartuig ontving de geheele partij , en ook de ezels ; daar de wind gunstig was , dreven zij gemakkelijk naar Gezéh , een stadje dat bevallig tussehen palmboomen er . accacia-boschjes gelegen is . Hier begon de rit naar de Pyramiden eerst in ernst — en dat wel een vrij lange , daar het nog zoo vroeg in ' t seizoen was , en men dus een grooten omweg maken moest . Gelukkig dat men zoo vroeg in den ochtend op reis was gegaan , en geen wat te slaperig lid van de partij aan ' t bevel vergeten had : punctueel op ' t bepaalde oogenblik gereed te zijn .
Mijnheer Robinson , die zich in gezelschap van Maud zeer in zijn schik bevond , was in er-naangenaan gesprek met haar geraakt , over zijne ondernemingen en inzichten , over zijn vroeger verblijf in Syrië , en over zijne vestiging in Egypte . Maud luisterde gretig toe .
'/ Er heerscht wel zekere eentoonigheid in die palm-boschjes ( palm-boschjes ) ,// merkte zij tot haren geleider op , terwijl zij ten laatste op een veld met heldergroenen klaver kwamen . /' Zij hebben echter iets bijzonder aantrekkelijks : er heerscht daar eene eigenaardige afwisseling van licht en schaduw ." // Juist , en de palmen geven aan ' t landschap dadelijk de Oostersche kleur ,... iets rustigs-liefelijks , iets bijbe'.sch , zou ik haast zeggen ... Maar wat zegt ge van die greppels vol slibbig water , die we daar voor ons zien , ge zult die zeker niet bewonderen ...//
" Bewonderen ... op zich zelve nu niet , maar mijnheer Assaëd heeft ons toch verteld dat zij in zeer korten tij d , misschien over weinige weken , droog zullen staan en vol prachtig koren of groenen klaver , is dat niet heerlijk !» Zij was op ' t punt nog vele vragen te doen over den loop der getijden , en de weldadige overstroomingen , waardoor Egypte van oudsher zoo vermaard is , toen het zeer aangenaam onderhoud tussehen die beiden werd af-gebroken ( afgebroken ) , door een luid hulpgeroep , dat weer uit den voortocht weerklonk .
" Mijnheer Assaëd , ach , kom toch , help ons , spreek tot die schepsels , zij zullen mijn ezel weer doen schrik-ken ( schrikken ) , en zij . zijn ook zoo morsig , dat ik ze liefst opeen afstand houd , en die domkoppen willen mij niet verstaan . Hoe zegt ge toch ook in ' t Arabisch : " ga heen ?// Roe , roe ! kinderen !//
De spraakzame , vreesachtige heldin was eensklaps omringd door een troep bijkans naakte , met slib bezoe-delde ( bezoedelde ) jongens en meisjes , want . men had juist een dorp bereikt , en daar mevrouw Davenant vooraan reed , hadden die zwartoogen haar als ' t hoofd van de heele partij aange-zien ( aangezien ) ; zij klampten zich aan den ezel vast , trokken aan zijn kop en staart , en riepen op luiden toon : // bakschis //; wat zij ook zeï , de kleinen konden haar niet verstaan , noch wilden haar afwerend gebarenspel begrijpen .
Assaëd haastte zich weder tot hare hulp toe te snellen , en gebood den ezeldrijver dat hij de kinderen op eer-biedigen ( eerbiedigen ) afstand houden zou : en toen dat , maar noode hielp , wierp de heer Robinson hun eenige // bakschih's " toe , waarop zij tot groote ergernis van Mevr . Davenant en Lucia nog eens zoo hard sprongen en tierden van pleizier . ' t Was dan ook minder een aalmoes om hun honger te stillen , dan om pret te maken en voor de meisjes om opschik . Deze laatsten hadden kralen halssnoeren , waaraan vele zilveren muntstukjes hingen , en ofschoon de gezichtjes , zooals gewoonlijk bij de inlanders , er alles behalve schoon en net uitzagen , zoo vertoonden toch maar zeer weinigen de kenteekenen van gebrek .
// Wanneer zullen die arme schepsels toeh wat meer behoeften leeren krijgen ?» vroeg mevr . Davenant , terwijl zij op de met slijk besmulde voetjes en beentjes ' der kleinen wees , toen onze reizigers die zoogenaamde woningen van het Egyptische dorp voorbijreden , waarin zich zelden een venster of deur bevond , maar alleen een opening , nauwelijks zoo hoog als een manslengte , was uitgehold , waardoor de bewoners meer in - en uitkropen dan liepen .
« Dat moet n maar eens aan uw neef , den heer Robinson , vragen ,» antwoordde de heer de Rothesay , terwijl hij ook zijn gelaat met afkeer afwendde , toen hij een groep arme
| moeders met hare zuigelingen op eene soort van vaalt nabij die hutten zitten zag .
// Ach ,// vervolgde de spraakzame dame , // hoe ver is ' t er nog af dat de hoop mijner vriendinnen in Engeland zal worden vervuld , dat wij de zeden en gewoonten van het Oosten zullen verbeteren en onze beschaving en godsdienst aau de oevers vanden Nijl zullen overbrengen . Wellicht , nu dat kanaal van Suez door den Eransch-man ( Eransch-man ) is aangelegd , zal nog wat spoediger gaan . .. Maar ach mijn hemel , wat zie ik daar , Beduïnen , Beduïnen !
De kreet weergalmde den gcheelen stoet langs . Zij waren nu het laatste dorp met het palmboschje doorgegaan en hoe slibbig er alles ook van nabij uitzag , scheen het op eenigen afstand nog zoo onbe-vallig ( onbevallig ) niet . Aan de oevers van het water huppelden geiten en lammeren en liepen troepen ganzen heen - en weer , terwijl welgevormde vrouwen , met donkere kleeding , hare emmers en kruiken vulden .
Terwijl Mevr . Davenant den angstkreet slaakte , zag zij zich eensklaps omringd door een troep mannen met een donker , woest uitzicht , met witte wollen mantels of katoenen hemden die met een rood lederen gordel werden vastgebonden ; in vlugge vaart kwam die bende over ' t klaverveld naar het gezelschap toesnellen en elke ezel werd dadelijk pardoes door een paar van die ruwe kerels bij den kop gegrepen , de teugels werden door hen vastgehouden , en zij begonnen in een mengsel van gebroken Engelsch en Italiaansch met Arabische woorden er tussehen , de reizigers toe te spreken : taal en schouwspel waren zoo wonderlijk , dat men niet wist of men lachen of in weenen uitbarsten moest .
De heldin in de voorhoede en Lueie dachten dat haar laatste uur geslagen had , zij zagen daar de woeste woestijnbewoners vlak voor zich , werden door hen bijkans aangeraakt , op eene wijze , die haar al de avonturen waarvan zij zoo dikwerf hadden gelezen en gehoord , eensklaps voor den geest brachten . Zouden die woestaards ' t gezelschap slechts berooven en uitschudden , dan wreed - -l ( -l ) aardig vermoorden , of als slaven naar Soedan verzenden ? Maud zelve was niet geheel op haar gemak en vroeg den heer Robinson of er geen gevaar bestond ?
Terwijl hij haar geruststelde , zagen zij Mevr . Davenant , die zieh had weten los te wringen uit de vuile handen , snel per ezel weder naar de achterhoede rennen — voor de derde maal moest zij den bruinen inlander om hulp smeeken.//Wat dunkt uer van , mijnheer Assaëd , zouden wij ons maar niet voor een ronde som loskoopen ; mijn ver-mogen ( vermogen ) is niet groot , maar de helft geef ik er van , als wij maar niet als slavinnen worden weggevoerd , naar ' t hartje van Afrika , .. . ^ als zij ons leven maar sparen . . !" Assaëd barstte in een luid gelach uit , en ' t scheelde weinig of Mevr . Davenant had hem voor een verrader I uitgekreten , die ' t met die woestaards eens was geweest , om allen in ' t verderf te storten .
/' Lach toch niet , mijnheer ,'/ zoo bedwong ze zich nog , // gij begrijpt toch dat die twee Beduïnen niet zonder oogmerk hier zijn gekomen en ons tegenhouden ..."
De heer Assaëd haastte zieh de dame uit te leggen , dat dit de gewone gidsen naar de Pyramiden waren , en smeekte haar dat zij toch haar beurs niet te voorschijn zou halen noch zich in ' t minst bevreesd toonen , ofschoon die Beduïnen zeer heb - en roofzuchtig zijn , en door hun plompen aandrang het lastig genoeg kunnen maken , zoo behoefde zij op klaarlichten dag , en onder bescherming van heeren en bedienden , volstrekt niet beangst te zijn . Dit antwoord ^ stelde haar nog maar half gerust . // Doch hoort ge dan niet , dien geelbruinen woesteling Miss Maud zeggen , dat hij haar van den ezel wegvoeren zal , oeh arme !//
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het