Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 290

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 290
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
290
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
alleen zeggen , dat ik op zekeren morgen opstond met drie pond , zeven shillings en vier pence in mijn beurs ; met mijn vroohjk humeur en mijn republikeinsehe beginselen — en met niet ' t minste vooruitzicht , dat wil zeggen dat ik eeen halven penning te wachten had , als ik dien niet zelve verdiende .
Wat doet een fatsoenlijke vrouw , die door haar handen-arbeid ( handenarbeid ) in haar onderhoud moet voorzien , in zulk een moeielijk geval ? Ze neemt drie shillings en zes pence van haar klein vermogen en zet eene advertentie in de courant .
In zulk eene advertentie doet men zich altijd van de beste zijde kennen . ( Och , arme menschenkinderen !) Mijn beste zijde was mijn muziekale zijde . Iu de dagen van mijne wederwaardigheden ( voor mijn huwelijk ) was ik eens werkzaam geweest in een modemagezijn te Lyon . Ben ander maal was ik kamenier geweest bij eene groote dame te Parijs . Doch in mijn tegenwoordige omstandig-heden ( omstandigheden ) waren deze mijne zijden , om verschillende redenen , niet zoo aanbevelenswaardig als mijn Pianozijde . Ik was geen uitstekende pianospeelster — verre van daar . Maar ik had een grondig onderricht genoten ; en ik bezat , wat men eene zekere vaardigheid op het instrument noemt . Om kort te gaan , ik deed mij in mijne advertentie van de beste zijde voor .
Den volgenden dag leende ik even de courant om het genoegen te smaken mijn eigen opstel gedrukt te zien . Maar hemel ! welk eene ontdekking ! Dezelfde ontdekking die andere ongelukkige adverteerende menschen zeker reeds vbor mij zullen hebben gedaan . Boven mijn eigen advertentie , werd juist datgene wat ik aanbood door een ander gevraagd ! Zie in welke courant ge wilt ; en gij zult daarin onbekenden vinden die ( als ik ' t zoo zeggen mag ) juist voor elkander geschikt zijn , en elkander adverteeren zonder het te weten . Ik had mij zelve aan-bevolen ( aanbevolen ) als " eene volleerde muziek-en gezelschapsjufvrouw voor eenedame ; — met een goedig karakter en aangenaam in den omgang .» En daar boven mij was mijn onbekende natuur • genoot die mij opriep in de volgende bewoordingen : — « Gevraagd , eene gezelschapsjufvrouw vcoreene dame . Inde muziek volleerd en gemakkelijk van humeur . Getuis-schriften ( Getuis-schriften ) van bekwaamheid en goede information worden vereischt .» Juist wat ik aanbood ! " Adres met franco brief .» Juist wat ik had gezegd ! Ik kwam tot de overtuiging dat ik drie shillings zes pence voor niets had uitgegeven , ik smeet de courant in een vlaag van ergernis weg ( als eene dwaze ) en nam ze toen weer op ( als een gevoelige vrouw ) en schreef een brief om de aangeboden hetrekking . Mijn brief bracht mij in aanraking met een rechtsge-leerde ( rechtsgeleerde ) . Deze hulde zich in't grootste geheim . Het scheen zijn gewoonte te zijn niemand iets te vertellen , als hij er maar met mogelijkheid buiten kon .
Bij stukjes en beetjes lichtte de langdradige man mij in . De dame was een jonge dame . Zij was de dochter van een geestelijke . Zij woonde in een afgelegen streek van ' t land . Meer nog dan dat , zij woonde in een af-gezonderd ( afgezonderd ) gedeelte van het huis . Haar vader was voor de tweede maal getrouwd . Daar hij geen andere kinderen uit zijn eerste huwelijk had dan dit jonge meisje . had hij ( ik denk zeker een gril van ' t noodlot ) een talrijk kroost uit zijn tweede huwelijk . Er waren omstandig-heden ( omstandigheden ) die het voor ' t jonge meisje noodzakelijk maakten zoo afgezonderd mogelijk te leven van het rumoer van een huis vol kinderen . Zoo ging hij voort , tot dat hij ' t , onmogelijk langer kon verzwijgen — en toen kwam het er uit : het jonge meisje was blind !
Jong — eenzaam — blind . Ik had eene plotselinge in<*evin£r . Ik voelde dat ik veel van haar zou houden .
De vraag naar mijne muziekale bekwaamheid was in dit treurige geval van zeer ernstigen aard . Het arme jonge meisje had slechts één groot genoegen om haar duister leven op te vroolijken — Muziek . Zij wenschte eene getefechapsjufvrouw te hebben die van ' t blad af speelde , en de werken der groote meestors ( waarvoor dit jonge schepseltje eene groote vereering had ), waardiglijk wist weer te geven . Zij luisterde mei gespannen aandacht , naast de piano gezeten , en herhaalde dan de muziek noot voor noot op het gehoor . Er werd een onderwijzer re -
kozen om mij een examen af te nemen en uitspraak te doen of ik geschikt was om Mozart , Beethoven en de andere^groote componisten te begrijpen . Dat onderzoek liep gunstig voor mij af . Wat , mijne aanbevelingen betrof , die spraken voor zich zelve . Zelfs de reciitsgeleerde ( hoewel hij zich zeer veel moeite gaf ) kou er niets op afdingen . Er werd van beide zijden overeengekomen , dat ik voor-eerst ( vooreerst ) een maand lang bij de jonge dame zou gaan logeeren om de proef te nemen . Als wij beiden na verloop van dien tijd zulks wenschten , zou ik blijven , op voorwaarden , die volkomen naar mijn genoegen waren . Zoo liepen onze onderhandelingen af .
Den volgenden dag begaf ik mij reeds op weg . Naar de mij gegeven aanwijzingen , moest ik naarde stad Lewes , in Sussex , reizen . Daar gekomen , moest ik naar de pony-chais van den vader der jonge dame vragen — die op zijn kaartje stond aangeduid als den Weleerwaarden Tertius Finch . De chais zou mij naar de pastorij iu het dorp Dimchurch brengen . En het dorp Dimehurch was gelegen tusschen de South Down Hills , een mijl of drie vier van de kust .
Dit was alles wat jik er van wist toen ik in den om-nibus ( omnibus ) stapte . Zou ik mij nu , na mijn avontuurlijk leven — ua de onstuimige woelingen van mijn republikeinsehe loopbaan iu den tijd van den doctor — in een afgelegen Engelsch dorp moeten gaan begraven en ' tzelfde eentonige leven leiden als een schaap op een heuvel ? Ja , met al mijne ervaring moest ik toch nog leeren dat de nauwste menschelijke grenzen nog wijd genoeg zijn om de grootste menschelijke hartstochten te bevatten . Ik had het Drama van ' t Leven onder de woelingen van tropische revoluties aanschouwd ; ik zou het weder zien in al zijn schakeeringen in de stille eenzaamheid van de South Down Hills .
TWEEDE HOOFDSTUK .
MEVROUW PATROLUNGO MAAKT EEN REIS OVER LAND .
Een welgedane knaap , met geel haar , een kleine onoogelijke groene chais , en een ruige bruine pony — ziedaar wat ik aan het station te Lewes ontdekte . Ik zeide tot den jongen : » Zijt gij de bediende van den eerwaarden heer Pinch ?» waarop de jongen antwoordde : » Dat ben ik .»
Wij reden door de stad — een heuvelachtige stad met uitgestorven , zindelijke huizen , Geea levend wezen was zichtbaar achter de met jalouzieën gesloten vensters . Geen levend wezen ging uit of in de dof gekleurde , gesloten huisdeuren . Er was geen comedie ; geen uitspan-ningsoord ( uitspanningsoord ) , behalve een ledig societeitsgebouw , met een norsehen policie-beambte ( policie-beambte ) , die bij den heel schoonen , witten stoep daarvan stond te mijmeren . Geen bezoekers in de win-kels ( winkels ) , en niemand ook om de klanten te bedienen achter de toonbank , zelfs als ze waren komen opdagen . Hier en daar op de straat een inwoner die ( naar ' t scheen ) nergens anders voor geschikt was dan om ons aan te gapen . Ik zeide tot den jongen van den eerwaarden heer Pinch : » Is dit een rijke stad ?» waarop de jongen van den eerwaarden heer Pinch lachte en antwoordde : » Dat is ze 1 » Goed . In ieder geval hebben zo er hier geen genoegen van — die ellendige rijkaards !
Nadat wij deze stad met haar stijve inwoners , die nergens behagen in vonden en zich als ' t ware in hunne huizen begroeven , hadden verlaten , kwamen wij op een fraaien hooggelegen weg , die al hooger en hooger op-ging ( opging ) — met een groote open vlakte aan beide zijden .
Ken groote open vlakte is een schouwspel dat weldra niets nieuws meer oplevert voor den blik van den aan-schouwer ( aanschouwer ) . Ik heb van mijn ongelukkigen Patrolungo de gewoonte geleerd om onderzoek te doen naar de staat-kundige ( staatkundige ) gevoelens mijner medemenseben , wanneer ik met ben op vreemde plaatsen in aanraking kom . En daar ik nu niets anders had ie doen , deed ik onderzoek naar die van den jongen van Finch . Ik ontdekte weldra dat zijn staatkundig programma was : - " Zooveel vleesch en bier als ik op kan ; en zoo min mogelijk werk daarvoor doen . Daarentegen mijn hoed afnemen als ik Mijnheer
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het