Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 253

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 253
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
253
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
5
en als landbouwer te leven . Wilt gij mij de helft van de zorg voor de opvoeding van dat kind overlaten ?,,
Op liet gelaat der dame vertoonde zich eene diepe ontroering ; zij bukte zich schielijk voorover naar het kind en antwoordde na eenige aarzeling : „ Gij hebt gelijk , het zal mij alleen wel te zwaar vallen ; doch ik neem uw aanbod alleen aan in ' t geval , dat ik mijn aanstaande mocht bevallen , anders niet , verstaat gij mijnheer . Maar ik geloof dat wij haast het einddoel onzer reis hebben bereikt .»
„ Blijft gij ook in Z . ?„
„ Ja , mijnheer , wij zullen elkander daar , zoo ik hoop , nog wel eens ontmoeten ."
„ Waar neemt gij uw intrek als ik vragen mag ?»
„ In het Rijn-hotel .»
,, Is ' t mij vergund u daarheen te begeleiden ':»
De dame weigerde dit aanbod
■ niet en het onderhoud werd
afgebroken , totdat de trein aan
het station der stad Z . ophield .
{ SM volgt .}
UI EENE SPELOHE
CORNWALLIS .
( Met eene gravure .)
Het was een heldere Juni-dag toen ik , Richard Dawson , matroos , geboortig uit Cornwallis , na twee jaar op zee te hebben rond-gezwalkt ( rondgezwalkt ) , drie mijner oude school-kameraden ( schoolkameraden ) overhaalde om een
een gehuurde jol , en goed voor-zien ( voorzien ) van alles wat noodig was om dien dag eens recht genoe-gelijk ( genoegelijk ) door te brengen .
Wij staken dus vroolijk en welgemoed van wal , met ons vieren , Rob Trelawny aan het roer , ik zelf met een paar roei-spanen ( roeispanen ) , Tom Davies aan den boeg , en Billy JFinch , onze kleine stuurman , die zich op zijn dwerg-achtige ( dwergachtige ) figuur beriep , die hem belette grooter deel aan onze werkzaamheden te nemen .
Onder menigen kwinkslag ten koste van elkander , waardoor ons gelach de echo's opwekte van de zeldzaam geaderde rotsen , die zich boven onze hoofden verhieven ,
gleden wij langs de schilderachtige kust ; somtijds gingen wij onder reusachtige vooruitstekende blokken graniet door , die slechts eene aanraking schenen noodig te hebben om ze op onze ranke boot te doen neerploffen ; dan weder zagen wij kleine kreeken , waarvan de schoonheid niet wordt overtroffen door eenig natuurtooneel dat ik ooit in den vreemde aanschouwde . In een dezer kreeken leidde onze stuurman ons binnen zoodra wij blijken van ver-moeidheid ( vermoeidheid ) begonnen te geven , terwijl hij ons behoedzaam door den nauwen ingang heenstuurde , tusschen de rotsen die haar voor het oog als ' t ware verborgen hielden .
De donker » uren die nu volgden , hebben er wellicht toe medegewerkt om de vreedzame schoonheid van die plaats in mijn geheugen te prenten , want nu nog , — terwijl er sedert eene reeks van jaren over mijn hoofd zijn gegaan , — kan ik mij iedere bijzonderheid van den schilderachtigen aanblik voor den geest brengen : de hooge banken die de zoogenaamde baai insloten , wier kruinen waren bedekt met heideplanten en de oneindige verscheidenheid van varens die in den rijken aangeslibten
bodem groeien ; de boomen die zich op de hoogste toppen verhieven , de adem van het zachte koeltje dat hunne takken deed trillen en den welluidenden klank van het water , dat in ontelbare kleine beekjes neêrstroomt om zich op de rotsen tot schitterende watervallen te vormen of even als zilveren slangen hun weg naar de bruischende zee te volgen . Het tooneel was zoo liefelijk dat zelfs onze prozaïsche stuurman er gevoel voor had , en hij in ' t midden van een zijner geliefkoosde deuntjes bleef steken om uit te roepen : „ Bij mijn ziel , ' t is goddelijk !»
Onder herinneringen uit onzen gelukkigen schooltijd , en onder zang na zang verliep de tijd snel , totdat de donkere schaduwen ons deden beseffen dat het tijd was om terug te keeren . Onze verminderde voorraad werd weder in de jol gebracht ; wij zetten ons weder aan onze taak en geraakten weldra uit de vreedzame
— DE FK.ANSCHE VLAG . — ( blz . 6 .)
spelonk in de breede uitgestrektheid van St.-Michiels-haai .
Terwijl wij in de spelonk hadden gelegen , was het koeltje wat frisscher geworden , zoodat onze kleine boot lustig op de zwellende golven danste , terwijl de slinge-rende ( slingerende ) beweging nieuw voedsel gaf aan de vroolijkheid , die reeds groot genoeg was bij ons vertrek .
Wij hadden ongeveer den halven weg huiswaarts afge-legd ( afgelegd ) , toen Tom Davies het voorstel deed binnen te loopen in een der sombere grotten , die zoo menigvuldig zijn op de kust van Cornwallis . Daar dit voorstel ieders goedkeuring wegdroeg , werd de boot eenige ellen achteruit gestuurd , vlug naar eene der naastbijzijnde openingen gericht , en na een half dozijn krachtige riemslagen bevonden wij ons in het gapende hol .
Toen wij onder de smalle boog doorgingen , bespeurden wij dat de spelonk op haar hoogste punt zich slechts eenige voeten boven ons hoofd verhief , terwijl wij ons , tot onze groote ontsteltenis , onweerstaanbaar veel verder voelden meegesleept , dan wij van plan waren geweest in dat verblijf van vreemde echo's door te dringen .
Toen er weder een golf kwam opzetten , die ons nog verder voortdreef ondanks al onze inspanning van krachten om dit te voorkomen , keken wij elkander angstig aan , en de stem van onzen stuurman klonk hol en ongewoon gedrukt , toen hij riep :
„ Ik zeg u , jongens , dat gaat niet langer zoo . Allen naar ' t achterschip !,,
Tot op dat oogenblik was er bijna geen woord gesproken , want de overgang van de vroolijkheid en zonneschijn daar buiten , tot de duisternis en schrik daar binnen , was te groot geweest en had onze tongen als verlamd . Wij allen wisten aan welk een dunne draad ons leven hing , en wij zaten zwijgend bij elkander , en luisterden naar het klotsen der baren die warrelend langs onze boot opspatten , om met een geluid , als dat van een donderslag , tegen een hoek van de spelonk aan te slaan . Een buitengewone vrees bekroop ons , toen wij in onsamenhan-gende ( onsamenhangende ) bewoordingen smeekten dat het anker ' t mocht uithouden en de wind gaan liggen , of wij ons instinktmatig vastklemden aan het boord van ons vaartuig wanneer het als in een draaikolk warrelende water kwam aan-stroomen ( aan-stroomen ) , en eene kortstondige stilte achter zich liet , zoo diep , dat wij onze eigen zware adem-haling ( ademhaling ) en de bittere klachten van onzen eerst zoo luidruehtigen kleinen stuurman konden hooren . Waren zijne gedachten niet bij de weduwe , zijne moeder , die met hem alles zou verliezen ?
Eensklaps werd de akelige stilte afgebroken door een van boven vallend rotsblok , dat met oorverdoovend geraas , op slechts eenige voeten afstands van ons neerviel , terwijl het geluid langs de gewelven der spelonk weer-kaatste ( weerkaatste ) , totdat het in de verte wegstierf .
Na een poos meenden wij het gehuil van den wind buiten onze gevangenis te hooren . Was er slecht weer komen opzetten ? En als de uitkomst zoo erg was als wij ons voorstelden , zou ons lot dan ooit bekend worden aan hen , die over ons zouden treuren ? Zou eenig overblijfsel van de jol , ot van hare ongelukkige bemanning , door de zee aan strand worden gespoeld om de betreurens-waardige ( betreurenswaardige ) geschiedenis te verhalen ? Eindelijk — en welk eene eeuwigheid scheen ons dit toe ! — konden wij een flauwen lichtstraal onderscheiden . Eenige oogenblikken — en ' t was weer ver-dwenen ( verdwenen ) , om kort daarop , als een schitterende ster , al grooter en grooter te worden . Nu wisten wij dat het getij aan ' t zakken was . In ademlooze spanning sloegen wij die schitterende ster der hoop gade , tot dat wij , met van aandoening overloopende oogen en van dankbaarheid trillende stemmen , elkander mededeelden dat we eene poging tot vertrek in ' t werk konden stellen .
Niet dan nadat wij verscheidene malen ter nauwernood het gevaar ontkwamen van op de half gezonken rotsen te worden verbrijzeld , gelukte het ons weer in de buiten-wereld ( buitenwereld ) te komen . Wat wij toen deden , laat zich beter denken dan beschrijven ; en ik behoef zeker nauwelijks te zeggen dat wij sedert dien tijd nooit weer een spelonk van Cornwallis hebben bezocht bij wassenden vloed .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het