Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 250

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 250
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
250
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
o
DE O L I J F T A K .
naar voren en naderden de inkoomdeur . Zij blikten naar binnen ... Wat zij daar zagen , deed eensklaps bunne kreten ver-stommen ( verstommen ) en zelfs de voorsten achteruit-deinzen ( achteruit-deinzen ) . Door de teruggaande beweging nieuwsgierig geworden , drongen de meer verwijderden op hunne beurt naar voren . Spoedig wisten nu allen , dat zij niet noodig badden verder te gaan , om den meester hunne eischen voor te leggen . In den beginne ontstond eene algemeene stilte , slechts hier en daar door zacht gefluister onderbroken . Spoedig kregen nogtans eenigen , dank aan Bert's bemoeiingen , den vorigen moed weder . De tegenwoor-digheid ( tegenwoordigheid ) van Kasper maakte zelfs hen nog moediger en deed hen hunne kreten nog dreigender hernemen . Onverschrokken traden Bert en enkele belhamels binnen .
M . Velker , die hen een paar stappen was tegengegaan , was gereed hun het • woord toe te sturen ., om te vragen wat zij verlangden en waarom zij niet aan • den arbeid waren , als Bavo , die tot hiertoe , ■ zoowel als Kasper en Nathalia , onbeweeg-lijk ( onbeweeglijk ) was gebleven , vooruitsprong , zich ; tusschen hem en de scheepstimmerlieden iplaatste , en met ontroerde , doch vaste stem zijnen meester bad hem tot hen te • laten spreken .
« Grootendeels door mijne schuld is het imisverstand , dat hen herwaarts voert , ontstaan ,» dus luidde zijne taal . « Het is ibillijk , dat ik het beproeve aan dit imisverstand een einde te stellen .»
M . Velker knikte toestemmend . Bavo hernam met zooveel nadruk , dat niet alleen de aanwezigen , en zij , die dicht bij • de-deur , maar zelfs degenen , welke verder-al ( verder-al ) stonden , hem duidelijk hoorden :
.<• Vrienden , broeders ! ... M . Velker weetal iwat gij hem te zeggen hebt ... Hij vindtuwe eischen gegrond en heeft mij te kennengegeven , dat hij bereid is ze in te willi-igen ( willi-igen ) »
M . Velker deed eene beweging , als wilde hij den spreker onderbreken ... Het uit-werksel ( uitwerksel ) , door Bavo's woorden verkregen , wederhield hem . Die woorden waren Idrti-eikend geweest , om eenen volslagen ommekeer in de opgehitste gemoederen te wege te brengen . Op nieuws verstierven de kreten den scheepstimmerlieden op de toiitg . Hunne houding werd betamelijker , uil hunne blikken straalde vreugdigever-rassing ( vreugdigeverrassing ) , en de uitdrukking hunner wezens veranderde als bij tooverslag . In een ' ommezien waren zij bijna gereed , om den meester toe te juichen , dien zij - daareven hadden beleedigd en bedreigd .
Alleen Bert werd door de onverwachte verklaring niet bevredigd . Zij verbitterde bcin integendeel meer nog , dan zij hem verraste , daar het hem niet ontsnapte , hoe verreweg de meeste arbeiders den invloed van Bavo's mededeeling meteene voldoening ondergingen , welke bewees , dat zij slechts met tegenzin zich tegen M . Velker hadden laten in het harnas jagen . Dan,de zoon van Donckers was de man niet , om bij den eersten schok zich uit het veld te laten slaan , seffens van eene hoop af te zien , welke hij zoo lang had gekoesterd , eneene wraak op te geven , waarvan hij zich zoo zeker had gewaand . Vastelijk voornemens tot het einde toe te kampen , besloot hij eene laatste poging te wagen .
« Maar wie , wie zal dan onze meester-knecht ( meesterknecht ) wezen ?» vroeg hij een ' stap of twee vooruitkomende . « Wie zal Jan Ver-vloet ( Ver-vloet ) vervangen ?»
Hij hoopte , dat de nieuwe keus den werklieden evenmin als de eerste zoude I bevallen en hem het middel aan de hand doen , om hun misnoegen herop te wekken .
« M . Velker heeft mij , als den oudsten werkman der zaat , de plaats aangeboden ,» antwoordde Bavo .
Deze reis konden de scheepstimmer-lieden ( scheepstimmerlieden ) de uitdrukking hunner tevredenheid niet langer bedwingen .
« Leve M . Velker ! Leve onze goede meester !... Leve Bavo , onze meester-knecht ( meesterknecht ) !» riepen zij als uit éénen mond , dat het Bert door de ziel sneed .
Nadat de geestdrift een weinig bedaard was , hervatte Bavo .
« Ja , vrienden , M . Velker heeft mij , niet om mijne verdiensten , maar om u het bewijs te leveren van zijne vaderlijke ge-zinning ( ge-zinning ) jegens allen , die in zijnen dienst zijn , de plaats aangeboden . En weet gij wie hem geraden heeft mij te benoemen ? .. Wie hem aanspoorde , om zijnen werklieden dit schoone blijk van genegenheid te geven ?... Hier ,» hij wees op Kasper , « de edele jonkman , dien wij miskenden , dien wij ten onrechte verdacht hielden , dien men ons als onzen ergsten vijand afschilderde !... Hij was het , die den meester het rechtmatige onzer eischen betoogde ... Om u en mij te toonen , welke echtbroederlijke gevoelens hem bezielen , weigerde hij niet alleen den post , dien men hem wilde toevertrouwen ; hij wees zelfs mij , als uwen vertegenwoordiger , voor j dien post aan , tevens verklarende , dat wij allen dezen meer waardig waren , dan hij , die nog jong en maar onlangs op de werf gekomen is !»
. Men hadde de wezens der scheepstimmer-lieden ( scheepstimmerlieden ) moeten zien ... Na eene schier koddige verbazing , vertoonde zich op de-zelve ( dezelve ) eene zoo innige voldoening , eene zoo onverholen vreugde , dat het niet moeilijk viel te bespeuren , hoe geen greintje onwil of wantrouwen in hun hart was overge-bleven ( overgebleven ) . Zij glansden van genoegen en drukten Bavo en Kasper en elkander de hand , alsof hun het grootste geluk van de wereld ware ten deel gevallen , terwijl zij M . Velker blikken toewierpen , waaruit eerbied en liefde spraken .
« Leve Kasper ! Leve onze brave makker !» jubelden zij meteeneeenstemmigheid , welke Bert , bij de vroegere uitbersting van vreugde , reeds een luttel teruggedeinsd , nog meer op den achtergrond dreef .
Na die nieuwe uitbersting ging weer Bavo voort :
« Zoodat ik aan hem , naast onzen voor-trelfelijken ( voor-trelfelijken ) meester , mijne benoeming te danken heb . .. Het is te schooner van hem de plaats voor mij te hebben geweigerd , daar hij inderdaad , gelijk M . Velker gister zeide , gelijk wij allen , laten wij het be-kennen ( bekennen ) , vrienden , hebben kunnen zien , een toonbeeld van een ' scheepstimmerman is , een , die het vak beter verstaat , dan de bekwaamste onder ons !»
« Ja , ja , dat is waar !. .. Dat is hij ! ...» bekende men volmondig .
« Maar het is alles niet , vrienden . Die-zelfde ( Diezelfde ) jonkman , die zoo grootmoedig met ons en vooral met mij handelde , had veeleer reden om mij te haten . .. Gij herinnert u den armen braven makker , dien ik , aan de opstokingen eens ellendelings het oor leenende , voorjaren zoo wreedehjk hoonde , dat hij werd genoodzaakt de werf en zelfs de streek te verlaten ?»
« Hendrik De Winter !» riepen eenige i oudere gezellen .
« Hendrik De Winter ,» beaamde Bavo , « Hendrik De Winter , die ons allen , en inzonderheid mij , een trouwe vriend en liefderijke broeder was , en die , eilaas ! zoowel als zijne ongelukkige vrouw , in den vreemde aan het hartzeer bezweek , dat mijn wangedrag hem berokkende !... Welnu , de jonkman , tegen wien wij ons door den zoon van hem , die mij de lafheid deed begaan , lieten opmaken , die jonkman is zijn zoon !»
« Zijn zoon !» schreeuwden de verbaasde scheepstimmerlieden het uit .
« Ik vernam het daareven , toen ik op het punt was die lafheid meteene misdaad te bekronen , en den jongeling , dien ik vroegtijdig tot wees maakte , misschien van het leven te berooven . .. Het was onze meester , die mij de misdaad spaarde ... . Moge het oprechtste berouw hem en het kind mijner slachtoffers overtuigen , dat ik niet geheel onwaardig ben van de vergif-fenis ( vergiffenis ) , welke zij mij wel willen schenken ...» En weer bevochtigden een stroom zilte tranende wangen des ruwen mans , wiens droefheid door dit bewijs van zwakheid , — hij noemde ' t zoo , — in ljettójzijn van zijne gezellen gegeven , nogschj«n te ver-meerderen ( vermeerderen ) . Die gezellen waren " echter door zijne rouwige bekentenis en zijn geween te zeer ontsteld , om eene zwakheid in zijne tra-nen ( tranen ) te zien . De oudere hadden nauwelijks genoeg tegenwoordigheid van geest , om de jongere op de hoogte te brengen en hun de geschiedenis van Hendrik De Winter in twee woorden toe te fluisteren .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het