Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 246
De Olijftak
beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 246
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
246
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
6
DE OLIJFTAK .
hals . De hooge bevallige gestalte , het fier geheven hoofd en de fijne vaste trekken , maakten haar tot een type van den Trots . Het teeken werd gegeven , en schitterend en betooverend stond La Villette voor de toeschouwers . Met daverende toejuiching begroet , ontvangt ze die zoo koud en onverschillig , als ware zij een marmeren beeld . — " Welnu wat denkt ge van mijn smaak , Eduard ?» fluisterde zijn vriend hem in ' t oor . — « Uitnemend !» was het antwoord . /' La Villette overtreft mijn verwachtingen . Ik wensch haar al mijn opmerkzaamheid te wijden , als ge mij aan haar hebt voorgesteld .// — //' t Zal u weinig haten Eduard . Ge kunt even goed een ijsberg ontdooien
als ' t hart van La Villette . Ik heb het beproefd en »
— // Het is u niet gelukt ,// vulde Eduard glimlachend aan . — « Zoo is het , en zoo zal het u gaan . Volg mijn raad en beproef het niet , Lester !» — // Bah !» hernam Lester , for-tuna ( for-tuna ) audaces juvat . Wie niets waagt , niet wint . Ik wil dat hart veroveren of haar ' t reeht geven om te zeggen : // Ik ben de eerste van mijn geslacht , die Edward Lester een blauwtje laat loopen .»
IV .
Drie maanden waren sedert voorbijgegaan . De zonneschijn van een ' schoonen Juli-avond drong door het open ven-ster ( venster ) , en omstraalde het schoone , trotsche hoofd der bekoorlijke La Villette , terwijl ze op de woelige drukte van den Broadway neerzag . Met een harer kleine handen ondersteunde zij haar hoofd ; de andere lag roerloos in die van een ' man , uitmuntend door edele schoonheid .
' t Was Edward Lester , die sinds den avond dat hij haar ' t eerst gezien had , een harer vurigste bewonderaars werd .
Of zij om hem gaf of niet dat kon hij niet zeggen , maar wel wist hij dat hij zich meer aan haar liet gelegen liggen dan wenschelijk voor zijn rust en geluk was . IJdelheid had hem in ' t eerst geprikkeld om zijn vriend te toonen , dat geen vrouwenhart voor hulde en teeder-heid ( teeder-heid ) onverschillig blijven kan . Tot zijn verwonderingen spijt moest hij laten ervaren dat de fiere , koude danseres - dis—Uuldi ', niet als eene gunst , maar als een haar toe-komenden ( toekomenden ) cijns beschouwde .
Te vergeefs gaf hij zich moeite om bij zijn nadering hare oogen te doen schitteren of hare wangen te zien blozen ; zij verwelkomde hen beleefd bij zijn komst en zag hem kalm in ' t gelaat bij ' t henengaan . En toch was dit een rol , die zij slechts door de uiterste inspanning van haar groote wilskracht volhield , want zij beminde hem met den verteerende gloed van haar hartstochtelijke ziel . De vernederende gedachte alleen , dat zij een arme danseres was en Eduard de erfgenaam eener schatrijke vrouw staalde haar bittere koelheid . — // Wat vliegt de tijd toch om !// zei Lester na lang zwijgen . » Ik kan ' t nauwelijks gelooven , dat er al drie maanden zijn ver-kropen ( verkropen ) , sedert we hier te New-York kwamen ; maar het feit dat we morgen vertrekken , bewijst het mij smartelijk .// " Vertrekken ,// sprak La Villette in gedachten verzonken , // en waarheen gaat de reis , als ' k vragen mag ?»— // Naar New-Orleans , waar we voortaan blijven zullen .» Onder ' t spreken , zag hij angstig-vorschend , haar in ' t gelaat , maar hij kon er geen verandering in bespeuren Even sloeg ze haar oogen neer , maar toen zij ze weer cphief , waren ze koud , helder en schitterend als altijd . — » Ik zou er ook graag heen willen ; ' t moet heerlijk zijn , zoo te reizen en de wereld te zien . Word ik eens rijk , en zij keek hem lachend aan , dan ben ik van plan om naar New-Orleans ( New-Orleans ) , Engeland , Parijs , Rome , Canada,en naar de watervallen van den Niagara te gaan .//
// En voelt gij volstrekt geen droefheid over onze scheiding ? Ben ik u dan zoo volkomen onverschillig ?// zei hij treurig . —« Ik weet niet , waarom ik bedroefd zou zijn ,// gaf ze ten antwoord , // gij zijt zonder twijfel mijn vurigste bewon-deraar ( bewonderaar ) geweest ; ge hebt mij luider toegejuicht dan alle anderen als ik goed danste ; ge hebt mij mooiere en duurder bloemruikers gebracht , dan iemand anders ; — maar overigens was er tusschen u en die anderen geen onder-scheid ( onderscheid ) . Als een meisje drie of vier dozijn aanbidders aan haar voeten ziet , hoe kan zij dan droefheid voelen , wanneer ze er een van verliest . // Zij glimlachte en wendde
haar blikken weer naar ' t venster . Edward Lester zuchtte . — » En dus , Miss Villette ,» zeide hij koud , haar hand los-latende ( loslatende ) , die nog altijd in de zijne lag ,// dus beschouwt ge mij bloot als een eenheid wanneer ge de som uwer bewon-deraars ( bewonderaars ) opmaakt . Had ik dat vroeger geweten , dan zou
ik // —» Uw stem en het geld van uw bloemruikers
gespaard hebben,//vulde zij met minachting aan . — // O , gij moogt zoo scherp zijn als gij wilt ! Het is de vrijbrief der vrouwen om over de egoïsten te lachen , die haar
zóó beminnen ! Gij zijt , zie ik , niets beter dan de
meesten van uw geslacht ,// zei hij bitter .
Zij stond op , legde haar hand op zijn schouder , zag hem strak in de oogen en vroeg beteekenisvol : // Edward , bemint ge mij ?» — // Villette , Villette ! ge weet , dat ik u bemin .» — » Zoudt ge mij huwen ? Zoudtge eene danseres tot uwe vrouw nemen ?» ging zij voort , hem nog altijd strak aanziende . — // Villette , als ik mijn eigen meester was dan zou ik het doen , zeker ,- maar ge weet immers dat me de handen gebonden zijn . en dat ik niet handelen kan , zooals ik wil . Ik ben afhankelijk van de grootmoedigheid mijner tante , en kan ik ' t helpen Villette , dat die vrouw zoo ellendig trotsch is dat ze mij onterven en haar schatten aan vreemden geven zou , als ik een huwelijk aanging met een meisje dat . . . .» — » Ga voort , Mijnheer ,... met een meisje , dat beneden u staat ; heb ik u nu niet goed geholpen , om te zeggen wat uw meening was?//Zij liet een korten , bitteren lach hooren , trok haar handen van zijn schouder en viel op haar stoel . Op ' t zelfde oogenblik kwam de oudste dochter van John Crow binnen en zeide . // Villette , Taf zegt dat het tijd is voor de repetitie .»— « Best , Jeanne , ik ben dadelijk klaar . Vaarwel Mr . Lester ,// zei ze hem de hand toe-stekend ( toestekend ) , // laten we als vrienden scheiden . We zullen elkaêr nog wel eens ontmoeten , en dan,denk ik,zullen we om het gebeurde lachen .» Hij bracht haar hand aan zijn lippen , en kuste haar teeder . Toen trok hij een eenvoudigen gouden ring van ( zijn vinger , stak hem aan den haren en fluisterde : // Draag hem als een aandenken van mij . Als we elkaêr ooit weerzien , al waren we dan oud en gr i js ,, s al { hij i > i o de üna e n herinneren van onuit-sprekelijk ( onuitsprekelijk ) geluk .... bij veel verdriet . Vaarwel , Villette , vaarwel !»
Hij was weg . Drie uur later was La Villette op het tooneel , zonder de vreugdevolle toejuichingen van honderden te genieten . Geen enkele van die allen , die haar dezen avond zagen , droeg treuriger hart in zijn boezem dan zij , die zoo bevallig danste en die iedereen voor de vroolijkste onder de vroolijken hield .
V .
Vijf jaren zijn verloopen . Undine , die wij den laatsten keer als meisje van zeventien jaar ontmoetten , was een vrouw geworden , schooner dan ooit . Ze was nu rijk en beroemd ; ze had op haar reizen in Europa nieuwe lauweren verworven en de voorspelling van John Crow was ten [ volle uitgekomen . Ze had Crow en zijn familie van haar rijkdom een som gegeven , die hem in staat stelde , met zijn huisgezin fatsoenlijk en onbekommerd te leven , en toen deze daad van dankbaarheid was verricht , vertrok ze naar het Zuiden der Vereenigde Staten . Al dien tijd had ze Edward Lester niet ontmoet , maar ze had hem daarom niet vergeten . Soms , als ze zijn ring aanzag , zonk ze weg in gepeinzen over haar verleden ; maar ze ont-rukte ( ontrukte ) zich er aan , als weer de gedachte bij haar opkwam , hoe hij haar uit vrees voor de wereld verliet . // Zou hij me herkennen ?» vroeg ze zich zelve af , als zij voor den spiegel stond en zag , hoezeer de ] laatste vijf jaren haar veranderd hadden . Hij kende haar als La Villette , den naam , dien ze gedragen had zoolang ze zich aan het tooneel had gewijd . Ze besloot voortaan zich // Undine-York ( Undine-York ) // te noemen , uit erkentelijkheid'der stad , die den Vrondslag van haar vermogen , en harer onafhankelijkheid had gelegd .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het