Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 236

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 236
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
236
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
4
DE OLIJFTAK .
Zij verborg zich in de schaduw van den muur en telde onder angstige hartkloppingen de oogenblikken , die haar nog van haar geluk scheidden ; het duurde lang , maar eindelijk , klonk haar toch de eerste klokslag helder en duidelijk boven de torens en muren in de ooren , en nauwelijks was de laatste klank weggestorven , of zij stond voor den ingang der gevangenis . De schildwacht liet haar ongemoeid binnen en gejaagd snelde zij den donkeren , smallen gang door , die naar zijn kerker leidde . Toen zij dien halverwegen had afgelegd , trad iemand met zwaren stap op haar toe en aan het rammelen van zijn sleutelbos herkende zij den cipier .
» Ik dacht wel dat gij ' t waart ," zeide hij . // Kom een oogenblikje in mijn kamer ,- ze ligt voor in den gang .//
// Kunt gij mij niet dadelijk bij den gevangene brengen ? Hier heb ik ' t bewijs van verlof van mijnheer den comman-dant ( commandant ) . Och , laat mij toch niet wachten ! Het is bijna een week geleden dat ik hem heb gezien !//
De man scheen haar niet te verstaan , maar ging haar voorbij , bleef voor zijn deur staan , wenkte haar hem te volgen en binnen te treden . // Ga even zitten ,// zeide hij en schoof haar een stoel toe . Zij bleef echter op den drempel staan .
// Ik ben niet vermoeid , en de tijd verstrijkt ,/' sprak zij met een zucht .
// Wacht maar een paar minuten , meisje . De commandant heeft moeite gedaan om uw woonplaats uit te vinden , maar te vergeefs , daar gij u niet hebt laten inschrijven .//
« Wat had hij mij dan te zeggen ?/'
De man streek zich met de hand het grijze haar van ' t voorhoofd weg en keek eenige papieren in , die op een lessenaar lagen .
// Het doet mij waarlijk leed , u te moeten zeggen dat de gevangene niet meer hier is ./'
« Is hij vrij ?/' riep zij met eene stem , die den man deed ontstellen . Hij zette zich op een stoel , doch stond onmiddellijk weder op en liep in het kleine vertrekje op en neder .
// Is hij op vrije voeten gesteld ?» herhaalde zij en liep naar hem toe , alsof zij zijn antwoord niet kon afw
// Dat niet — dat niet ! maar daar het toch kwalijkvoor u verborgen kan blijven , moet ik u zeggen , dathij gestorven is .//
Zij gaf geen antwoord , maar greep met de hand naar de schrijftafel om zich staande te houden . Hij dacht dat zij hem niet had verstaan en vervolgde : //' t Is ongelukkig , of eigenlijk gelukkig maar , dat hij dood is . Zijn straftijd was heel lang , en zijn gezondheid had hier toch niet kunnen herstellen .// Daar zij nog altijd zweeg , keerde hij zich eindelijk naar haar om . Zij stond tegen den muur geleund , haar hoofd was achterover gevallen , de oogen waren gesloten en het geheele gelaat was doodsbleek .
// Was hij uw broeder ?//
De warme , deelnemende toon zijner stem wekte haar uit haar bedwelming .
// Neen ,// zeide zij en een stroom van tranen rolde uit haar oogen .
// Een ander nabestaande bloedverwant ?»
« Neen , maar wij hielden zoo veel van elkander , dat wij elkander op de handen gedragen zouden hebben !» snikte zij .
»' t Is hard , maar God heeft het gewild !»
" Vertel mij alles .»
» Ik heb Goddank , niet veel te vertellen . Hij stierf reeds den dag na uw bezoek plotseling en zonder pijn . ' t Was Zondag ochtend , en de commandant liet hem vragen of hij de godsdienstoefening ook wilde bijwonen , die onlangs hier is ingevoerd . De gevangene toonde zich daartoe bereid , ' s Morgens vroeg , toen ik hem zijn ontbijt bracht , vond ik hem al op , en hij vroeg mij of hij van nu af , twee malen daags in de frissche lucht zou worden gebracht . De dokter had hem beloofd , dat hij daarvoor moeite zou doen . Ik moest hem tot mijn spijt een onbevredigend ant-woord ( antwoord ) geven , maar het deed mij genoegen hem te zeggen , dat de godsdienst van daag , zooals altijd bij goed weer , op de tweede binnenplaats achter het ziekenhuis zou worden gehouden . Toen wij op de plaats kwamen , waren de overige gevangenen daar reeds verzameld , en zoodra hij onder
. hen had plaats genomen , begon de predikant het gebed . Ik schrikte toen ik den armen jongen man bij het hel-dere ( heldere ) daglicht aankeek , zoo bleek zae hij er uit , en onder zijn oogen waren diepe , blauwe kringen . Toen wij na ' t gebed , het morgenlied aanhieven , opende ook bijden mond om meê te . zingen , maar de man die naast hem stond zeide mij later , dat hij geen geluid van hem had gehoord . Bij de woorden :
Aan U , mijn God , wil ' k mij vertrouwen , Sterk gij mijn zinnen en verstand , Bestuur mijn lot , op U kan ' k bouwen , Gij voert mij met een sterke hand : Dat gij , o God uw kind behoede , Blijf Gij mijn schild , mijn steun , Algoedc !
knielde hij neder , vouwde de handen en sloeg de oogen ten hemel . Dit was wel is waar tegen de orde , die bij onze godsdienst-oefeningen ( godsdienst-oefeningen ) wordt in acht genomen , maar het gaf niemand aanstoot , en wij zongen het slotvers tot aan het einde . In plaats van op te staan , boog hij echter het hoofd ter aarde , en toen ik , als door een angstig voorgevoel gedreven , naar de plaats liep , lag hij uitgestrekt en zonder beweging , met zijn gezicht op het gras dat tusschen de steenen groeide . Ik schudde hem , maar hij verroerde zich niet , en wij droegen hem naar de ziekenzaal , waar wij alle moeite deden om hem weer bij te brengen ; maar't mocht niet baten ; de dokter zeide , dat hij aan een beroerte was gestorven . Gisteren middag hebben wij hem naar zijn laatste rustplaats ge-dragen ( gedragen ) .»
Zij hoorde ieder woord kalm en bedaard aan , en slechts de tranen , die onophoudelijk over haar wangen stroomden , getuigden van haar zielesmart . Toen de man zweeg , vroeg zij hem , of zij het graf mocht zien .
Hij nam een grooten sleutel van den muur en verzocht haar hem te volgen . De weg voerde door den breeden gang van het ziekenhuis , en van daar kwamen zij over een plein in een soort van tuin met stijve afgeronde perken , en weinig boomeu , " die met den schaar vanden tuinman hadden kennis gemaakt en in hunnen natuurlijk wasdom waren geknot , opdat door hunne schaduwen de grond niet nog meer zou missen van het licht , dat reeds zoo zeer benomen werd door de hooge steenen muren in ' t rond .
Een stevige muur omringde het kerkhof en scheidde het van den kleinen tuin . Langs dien muur stonden als in een sombere krans eene dichte rij dennen - en olm-boomen ( olm-boomen ) geschaard , terwijl een wilde doornheg de plaats ten overvloede van binnen afsloot . Reeds begon de avond de stille plek in een nevelachtigen sluier te hullen , en toen Anna haar oogen opsloeg en het aantal groene graf-heuvels ( grafheuvels ) doorliep , om daaronder den frischten op te zoeken , vond zij hem niet . In lange rijen lagen de graven naast elkander , en boven elk graf stond een houten kruis , waarop de naam en de sterfdag van den overledene stonden ingebrand .
« Ginder aan den muur ligt het ,» sprak de cipier , terwijl hij naar een graf wees , en het smalle voetpad insloeg , dat langs den doornenhaag rondom het kerkhof liep . In een hoek , waar de olmen en dennen vreedzaam hunne takken ineenstrengelden , bleef hij staan . Het meisje wees met de hand naar eenen heuvel die nog kortelings met frissche graszoden was bedekt .
i/Neen ,» zeide de man , « daaronder ligt een soldaat , die in drift zijn sergeant heeft doodgeschoten en tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld werd . Hier dit is ' t .»
Zij liet haar oogen over den grafheuvel zweven , keerde het hoofd om naar den cipier en vestigde een blik op hem . Hij begreep haar , want hij verwijderde zich naar een ander gedeelte van het kerkhof . Niemand kwam haar storen , toen zij daar met gevouwen handen stond , en den blik verdiepte in het gras van den heuvel . Zij hoorde niet het zachte geritsel in de takken boven haar hoofd , zij vernam niet het luiden der doodsklok , die met dof geklep verkondigde , dat God uit het aantal J dergenen , die achter deze muren zuchtten , weder eene j ziel voor Zijn rechterstoel had gedaagd ; ook zag zij
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het