Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 234

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 234
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
234
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
' 2
DE OLIJFTAK .
«' t Is .. .» begon hij op nieuws te stame-len ( stamelen ) , «' t is , dat ...»
« Wat dan ? Wat is het ?» vroeg de andere ongeduldig .
« Dat ik . .. een weinig ... van gedachte ... veranderd ben .»
Bert bezag hem met meer wrevel dan ver-bazing ( verbazing ) .
« Zoo ? ... Gij zijt een weinig van gedachte veranderd ?...» grinnikte hij .
« Ja , ik ... Ik heb gepeinsd ..., dat het misschien ...»
« Gij hebt misschien gepeinsd , dat het beter voor u zoude zijn niet meer met ons mede te doen ?» onderbrak de verzoeker . Bavo vatte moed .
« Om u de waarheid te zeggen , ja , dat heb ik ,» antwoordde hij met zekere vastheid . « Na de zaak rijpelijk te hebben overwogen , zie ik niet in , dat ons zulk groot onrecht geschiedt . . Kasper iswezentlijk een knap scheepstimmerman . . Gij zult u herin-neren ( herinneren ) , dat ik het daar straks reeds bekend heb .. • Daarbij heeft hij , trots zijnen jeug-digen ( jeugdigen ) ouderdom , meer ondervinding dan wij ; want hij heeft gereisd , veel in den vreemde afgezien , waarvan wij geen denk-beeld ( denkbeeld ) hebben . En van het oogenblik , dat M . Velker , die het toch ook moet weten , meent , dat hij beter berekend is , dan een onzer , om de werf te bestieren . . .»
Bert was woedend . Doch hij wist met wien hij te doen had , en oordeelde het raadzamer zijne woede te verbergen , zoo goed hij kon , en niet te hevig tegen Bavo's nieuwe denkwijze uit te varen . Hij bracht zijn gelaat in eene half medelijdige , half spot-achtige ( spot-achtige ) plooi , en :
« Ik zie wat er geslagen is . ..» hervatte hij de schouders ophalende , « en dat . . .» Bavo liet hem niet uitspreken : « Wat zoude er geslagen zijn ?» vroeg hij kleurend .
«... en dat de makkers u beter kennen , dan ik ,» voleindigde Bert zijnen volzin , zonder op de vraag te antwoorden . Bavo sprong op :
« De makkers ! .. . Wat wilt gij zeggen ?» riep hij .
« Ik wil zeggen , dat zij gelijk hadden , en dat ik een domkop , een ezel ben !» zei Bert zich voor het voorhoofd slaande . « Hoe !»
« Zij beweerden , dathet u onmogelijk zoude zijn eene preek onder vier oogen aan te hooren , zonder pootjes te geven ; dat gij aan des meesters drogredenen niet zoudet wederstaan ; kortom , dat gij zwak genoeg waart , om u , zelfs na al wat ik u gezegd heb , en waarvan gij met hen de gegrondheid moest erkennen , door hem tegen uzelven en tegen ons allen te laten opmaken ... Ik konde in hun gevoelen niet deelen ... Hoe hadde ik ? .. . Zulke verregaande klein-moedigheid ( klein-moedigheid ) en wispelturigheid schenen mij al te schandelijk voor iemand , die op den naam van man wil aanspraak maken .... Ik verdedigde u tegen een verwijt van zwakheid , dat u in mijne oogen ont-eerde ( onteerde ) . Ik hield staande , dat gij een man , geen kind waart , en dat , bij gevolg ,...» « Ik ben een man !. . Ik ben geen kind !» viel Bavo hem in de rede .
Bert deed , als of hij niets gehoord hadde : «... en dat , bij gevolg , de schoone woor-den ( woorden ) van M . Velker aan u geen vat zouden hebben ,» ging hij voort . Thans zie ik , . lat ik mij in u en uwe standvastigheid uad bedrogen ; dat zij u beter kenden , aan ik : dat zij den nagel op den kop sloegen ; en dat gij inderdaad zijt wat zij al lachend meenden ....»
« Wat meenden , wat meenen zij ?. . .» vroeg Bavo driftig .
« Wat wilt gij , dat zij meenen ?» was het antwoord . « Levert gij zelf mij het klaarste bewijs niet , dat op u geen ' den minsten staat valt te maken ?.. . Vóór éen
uur , waart gij ' t met ons volkomen eens , dat de baas op de schreeuwendst onrecht-vaardige ( onrechtvaardige ) wijs met ons omspringt ; dathet onze plicht is ons tegen zijne onrecht-vaardigheid ( onrechtvaardigheid ) te verzetten . . . Wij laten u met hem alleen ; en in minder tijd , dan er noodig is , om een paar borrels te ledigen , zijt gij omgekeerd , als een handschoen ... Als dat geene kleinhartigheid en wankel-moedigheid ( wankelmoedigheid ) is , ken ik er geene . . . . Ook zal ik mij wel wachten de vrienden nog tegen te spreken , als zij u een ' vodden-man ( voddenman ) , een koud kieken noemen !»
Bavo werd bleek :
« Ha ! zij noemen mij een ' voddenman , een koud kieken ?» vroeg hij kort .
«' t Zijn hunne eigene uitdrukkingen !»
« Wie , wie durft mij aldus noemen ?» riep Bavo de vuisten ballende .
« Allen !»
« Allen !... Een voddenman !»
« Een koud kieken !» tergde Bert .
« Welnu ,. . . ik zal hun toonen , dat ik zoo min het eene als het andere ben !» vloekte de scheepstimmerman . « Ik zal hun bewijzen , dat geen hunner mij tot de knieën reikt , dat zij kinderen bij mij zijn , als het er op aankomt zijne tanden te laten zien . . . Ik zal hen overtuigen , dat zij allen eerder dan ik die scheld-namen ( scheldnamen ) verdienen !»
Met helsche vreugde bemerkte Bert het uitwerksel van zijne verfoeilijke list . Om den onstuimigen Bavo tot het uiterste te drijven , veinsde hij niet te begrijpen wat deze bedoelde :
« Ik zoude willen weten , hoe gij dat alles zult gedaan krijgen ,» spotte hij .
« Hoe ?. . Gij zult het zien ! . . Gij zult het zien , zeg ik u !»
« Ik vraag niet beter ; doch ik twijfel of ...»
« Gij twijfelt !. . Welaan , gij zult niet lang twijfelen !»
En hij richtte zich naar de deur .
Nog altoos vein sde Bert hem niet te ver-staan ( verstaan ) .
« Wat wilt gij doen ? Waarom wilt gij heen ? Waar gaat ga naartoe ?» vroeg hij met gehuichelde onzekerheid .
« Wat ik wil doen ? Waarom ik heen wil ?... Nog eens , gij zult het zien !... Waar ik naartoe ga ? ... Naar het Schipken !
« Naar het Schipken :>»
« Ja , naar het Schipken /» herhaalde weer vloekend de scheepstimmerman , terwijl hij zijnen boosaardigen makker bij den arm greep en hem met zich naar de deur sleepte ... « Naar het Schipken ! En wee hun , die mij , na hetgeen ik daar zeggen en doen wil , nog kieken of voddenman durven schelden !»
En met klimmenden toorn trok hij den ver-leider ( verleider ) met zich voort en verliet met dezen de woning , beurtelings uitvarende tegen M . Velker , die hem verongelijkte , tegen Bert , die zijne sterkmoedigheid betwijfelde , en tegen de makkers , die hem , gelijk hij zegde , bloe-dig ( bloedig ) hadden beleedigd ...
Het was nacht eer hij met die makkers het Schipken verliet . — Om acht ure van haar werk gekomen , had zijne dochter Nathalia een paar uren te vergeefs op hem gewacht , om met hem een sober , doch smakelijk avondmaal te nuttigen . Hem niet ziende terugkeeren , had zij er eindelijk wel moeten toe besluiten alleen te spijzi-gen ( spijzi-gen ) , wat haar wel meer gebeurde . Zij had allang zich te rust begeven , eer hij in ver-gevorderden ( vergevorderden ) staat van dronkenschap zijne woning weder betrad , om waggelend en stronkelend op zijne beurt zijn leger op te zoeken .
IX .
Des anderdaags in den morgen bevond
Nathalia zich alleen te huis . Ofschoon zoo
j laat uit de kroeg teruggekeerd , was haar
vader al vroeg op geweest . Somber en sprakeloos , was hij , gelijk telkens na de eene of andere uitspatting , zonder te ont-bijten ( ont-bijten ) uitgegaan , om zich , althans zij ge-loofde ( geloofde ) het , naar de werf te begeven .
Ook Nathalia kende hare vader . Zij had zich dus geene enkele aanmerking betref-fende ( betreffende ) zijn laat uitblijven en de gevolgen daarvan veroorloofd , overtuigd , als zij was , dat dergelijke aanmerking zeer slecht door hem zoude ontvangen worden ; en dat hij , als men hem van niets sprak , later de eerste zoude zijn , om zoowel zijn nutteloos geld-verteer ( geldverteer ) als zijne dronkenschap te be-treuren ( betreuren ) .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het