Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 205

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 205
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
205
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE O L IJ F T A K .
wat kon hij of zijn gezin anders doen tegenover gewa-pende ( gewapende ) soldaten ? Alphonse nam de manschappen dien nacht met zich mede , maar er ging geen dag voorbij dat zij of eenige van hunne kameraden niet terugkwamen . Wij geven hun alles wat wij konden , want die mannen leden wezen-lijk ( wezenlijk ) gebrek ; moeder kookte een soep voor hen , en zond linnen en andere benoodigdheden voor hunne gewonden in het dorp . Zij waren dan ook beleefd en vriendelijk jegens ons , en deden nooit iets om ons vrees of schrik aan te jagen , en vertelden ons altijd van hunne gevechten en verliezen . Zij hadden dat gedeelte der grenzen te ver-dedigen ( verdedigen ) , en deden dit ook met hart en ziel , hoewelzij ' t zwaar hadden te verantwoorden . Zij pochten altijd dat zij de Duitschers over de grenzen zouden jagen , maar de Duitschers kwamen altijd weer terug . En toen Alphonse ons eens in stilte kwam opzoeken , zooals hij nu en dan deed , zag de jonge kapitein er verslagen en droefgeestig uit , in vergelijking met den tijd toen hij nog koerier was , en scheen over niets anders te denken dan over de aanleiding vanden oorlog waarin hij gewikkeld was , behalve eenmaal toen hij een treurigen blik wierp op Juliette en mij in een hoek toefluisterde : » wat is mijn nicht vreeselijk veranderd .//
Eenige dagen lang hadden wij hem in ' t geheel niet , en maar zeer enkele soldaten ge-zien ( gezien ) . Het knallen der musketten en het bul-deren ( bulderen ) der kanonnen was van den vroegen mor-gen ( morgen ) af gehoord , maar het hield op toen de Decemberavond viel . De overige huisgenoo-ten ( huisgenoo-ten ) hadden zich ter ruste begeven , daar zij uitgeput waren door ontzetting en vermoeie-nis ( vermoeienis ) . Jacob was naar buiten gegaan om te zien hoe de zaken ston-den ( stonden ) , en ik zat onder-wijl ( onderwijl ) bij het vuur te breien . Daar werd zachtjes aan de deur geklopt ; ik dacht dat het Jacob was en opende schielijk , maar daar stond een ser-geant ( sergeant ) van de Chas-seurs ( Chasseurs ) voor mij . // Ma-demoiselle ( Mademoiselle ) ," zeide hij , // kapitein Le Verger
heeft mij hier gestuurd om u te zeggen dat er een arme jongen op sterven ligt in de Luthersche kerk achter Briickenstein ; hij zegt dat hij een vriend van u is en u voor zijn dood verlangt te zien , en of u met mij meê wilt gaan , dan zal ik u veilig heen - en terugbrengen .//
De sergeant was meermalen bij ons in huis geweest , en hij zag er fatsoenlijk uit . Ik sloeg mijn mantel om , en volgde hem zonder vrees , want ik zeide bij mij zelve : // Het is mijn Louis !// Ik herinner mij nog hoe de weg was bezaaid met alle mogelijke krijgstuig , van ge-broken ( gebroken ) wapens tot kruidwagens toe , en de straat van het dorp , waar soldaten onder de wapenen stonden of bij hunne wachtvuren eaten . Eindelijk bereikten wij de oude kerk , die wij gewoon waren te bezoeken . Een groote plas bloed aan den ingang deed mij terugdeinzen , doch de sergeant vatte mij bij de hand , en zeide : // Dit is ons hospitaal .// De kerk was flauw verlicht , maar de gezichten die ik zag en de geluiden die ik hoorde , zal ik nooit vergeten . Ik moest tusschen en over gewonde soldaten heenstappen , die op bossen stroo lagen , totdat wij in een hoek kwamen , dezelfde plaats waar onze geheele familie te zamen had gebeden en gezongen : daar lag nu een soldaat , niet in Franschen uniform , en toen het licht op zijn bleek en ingevallen gelaat viel zag ik dat het mijn broeder Robert wa ?.
// Ik dacht wel dat ge komen zoudt , mijn zuster ,// zeide hij , toen ik naast hem neerknielde en zijn koude handen in de mijne nam ; // maar ware ' t niet dat ik op sterven lag , dan zou ik u niet in de oogen durven zien ?//
» Ach , Robert , Robert , waarom spreekt ge zoo ? Waarom hebt ge ons verlaten ? Gij zult bij ons in huis komen en weer beter worden ,» zeide ik , terwijl mijne tranen zijn gelaat besproeiden .
// Neen , Betsy , ik kan er niet van opkomen , de chirurgijn heeft het mij gezegd , en ik weet het zelf ook . Twee uren geleden , toen onze Beiersche troepen het dorp bijna hadden ingenomen , maar teruggeslagen werden , trof een kanonskogel mij in de borst ; de brave Le Verger vond mij in de Fransche liniën en bracht mij hierheen ; hij vergat zijn oude kennissen niet en liet u roepen opdat ik u vertellen zou wat mij al een maand lang als lood op ' t hart drukte . Zeg mijn vader dat ik de zonde en dwaasheid van den oorlog en de vijandschap tusschen twee volkeren heb leeren inzien , hetgeen hij mij zoo vaak , ach , en zoo vergeefs aan ' t jeugdige eigenwijze verstand zocht te brengen ; luister waartoe ik ben gekomen , want mijn tijd en adem zijn
— INSPRUCK . —
thans afgemeten , ' t Was in Hessen juist voor den slag van Hanau , mijn regement had ongeveer een uur na middernacht een Franschen voorpost aangevallen in een dorp , dat veel heeft van ' t onze ; wij hadden geen ander licht dan hun eigen wachtvuren en een flauwen mane-schijn ( maneschijn ) ; zij vochten wanhopig om het plaatsje te behouden , maar wij veroverden het ten laatste met de punt van de bajonet ; en bij een uitval vond ik mij man tegen man in gevecht met een der vijanden , in een dichten boom-gaard ( boomgaard ) . Ik deed een wanhopigen stoot naar hem en hij viel achterover , maar op datzelfde oogenblik kwam de maan van onder de wolken te voorschijn en ik zag zijn gelaat ; hij zag ook het mijne , deed eene laatste poging om zijn hand naar mij uit te strekken , en stierf aan mijne voeten . Ach , zuster , die man was Louis Dupont ! En ik weet dat hij mij vergiffenis schonk ; wilt gij ' t ook doen ?»
// Het was uw schuld niet , Robert , gij kondet het niet helpen ,// was alles wat ik kon uitbrengen ; een oogenblik lang drukte hij mij innig de hand , en liet die toen weer vallen . Ik hoorde een lange diepe zucht , en toen ik hem in ' t gelaat zag , wist ik dat ik geen broeder meer had .
Ik bad God dat ik nu ook maar mocht sterven , maar Hij had het anders besloten , en mijn krachten schenen
veeleer terug te keeren . Ik boog mij over het lijk van Robert , sloot zijne oogen en drukte hem een kus op ' t voorhoofd dat reeds koud en stram begon te worden , Daar vernam ik op eens een vreeselijke opschudding buiten de kerk , een verward geluid van trommels en trompetten , geweerschoten en losbrandingen . // Vlucht , Betsy ,// riep iemand achter mij , // wij worden door de Duitschers aangevallen , en wij zullen ditmaal niet in staat zijn hen terug te slaan .» Het was Le Verger ; hij vatte mij bij den arm , trok mij met zich voort buiten de kerk en door de dorpstraat — welk een tooneel van verwarring en akeligheid was daar — totdat ik den weg naar Blümenthal voor mij zag , want het was een koude heldere nacht . En met de woorden : // Vlucht , red uw leven !» keerde hij zich om en liet mij alleen . Ik snelde voort totdat mijn adem mij begaf , naar een heuveltop , van waar ik heel duidelijk Briickenstein kon zien liggen . De Duitsche batterijen hadden begonnen de plaats te bestoken en verscheidene houten huisjes in brand geschoten ; bij den helderen gloed kon ik aan den ingang van het dorp de Duitschers onderscheiden , die zich gereed maakten tot een aanval met de bajonet , en de Franschen , die voortdrongen om hun den ingang
te beletten . Eene af-deeling ( af-deeling ) was de anderen eenigszins vooruit , en zelfs op dien afstand wist ik dat de bevel-voerende ( bevelvoerende ) officier , die met het zwaard in de vuist haar voorging , Le Verger was . Ik zag zijn degen flikkeren , ik zag hoe hij zich tot
zijne manschappen wendde als om hun moed in te spreken , ik zag hoe hij , een uitval naar den jand deed en hoe hij^chterover stortte even als een riet dat door den orkaan geknakt wordt .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer