Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 197
De Olijftak
beacon
1  records
 
 
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 197
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
197
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
5
had ik u de hand tot afscheid gereikt , maar het kan niet , dus zeg ik u en mijn neef schriftelijk vaarwel . Geef mijnheer Ernst mijn hartelijke groeten en zeg hem dat ik hem in den loop der volgende week zal schrijven . // Uw toegenegen nicht Lucie B .»
Toen Ernst den brief had gelezen , bleef hij als aan den grond genageld staan ; niet bij machte een woord uit te brengen , vestigde hij op zijn vriend een blik , dien deze niet begreep en die hem deed ontstellen .
«/ Moeder ,// hernam de andere ,'/ heeft mij altijd voor haar gewaarschuwd —» hij verstomde , want bij eene kromming van den weg stonden zij eensklaps tegenover hun tegenpartij . Na een stijve buiging sprak de vreemde-ling ( vreemdeling ) : // Ik verzoek u om verschooning dat ik eenige minu-ten ( minuten ) te laat kom . Als ' t u hetzelfde is kunnen onze degens dadelijk kennis met elkander maken ./'
Hij onderzocht met aan-dacht ( aandacht ) de scherpte van ' t wapen op zijn nagel , terwijl Ernst werktuigelijk den brief in zijn zak stak . Een . onbeschrijfelijk gevoel be-klemde ( beklemde ) zijn borst . Hij had met al de liefde en toege-negenheid ( toegenegenheid ) van zijn edele in-borst ( inborst ) een steun gezocht en gehoopt te vinden in het schoone en rijkbegaafde wezen , — en nu zag hij zich ten tweede male ver-stooten ( ver-stooten ) , weggeworpen als een stuk speelgoed , dat haar wellicht reeds lang verveeld had , voordat hij er ' t minst e vermoeden van had . Een zeldzame ver-andering ( verandering ) greep in zijn binnenttc plaats . Hij zag de trouwclooze vriendin in een ander licht . Reeds sedert gisteren , toen zich de twijfel aan de oprecht-heid ( oprechtheid ) van haar gedrag aan hem opdrong , toen hij zich had afgevraagd of haar genegenheid voor hem wel waarlijk gemeend was , was reeds de hartstochtelijke belangstelling in haar per-soon ( persoon ) verminderd . De be-toovering ( be-toovering ) week geheel en al , toen hij zag dat zij een ander toebehoorde . Hij ontwaakte als uit een ver-warden ( verwarden ) , een fantastischen droom tot een ledige , koude werkelijkheid , ter-wijl ( terwijl ) de vreeselijke ernst van zijn oogenblikkelijken toestand hem tegelijkertijd deed ontstellen } Miskend
als zijne liefde , onklaar en wankelend als de nieuwe harts-tocht ( hartstocht ) , kwam hem zijn leven voorj De gedachte aan zijn moeder en aan zijn broer dook wel uit den chaos zijner denkbeelden op , maar zij schonk hem geen troost . Het laatste jaar had een klove tusschen hen teweeggebracht . » Er is nog een God , boven u , een God , tot wien de ver-lorene ( verlorene ) vluchten kan , als alles hem verlaat !» riep eene stem in zijn binnenste , en hij beproefde zijn gedachte hemel-waarts ( hemelwaarts ) te richten . Daar drong de stem van zijn vriend hem snijdend in de ooren : hij had tijd en plaats vergeten ; langzaam draaide hij zich om en zag de sekondanten reeds op hunne plaatsen staan . Zijn tegenpartij wachtte hem af met den degen in de vuist
» Er helpt niets aan , mijnheer ; of ge wilt of niet , gij zult met mij vechten !»
In plaats van te antwoorden trok Ernst zijn degen en het gevecht begon . Het scheen alsof beide tegen
eikander waren opgewassen , want zij vochten zoolang met evenveel geluk , totdat de sekondanten halt riepen . De vreemdeling had een lichten , nauwelijks noemens-waarden ( noemens-waarden ) schram aan den hals bekomen , waaruit eenige droppels bloed op zijn fijn , met gouden knopjes gesloten halsboord liepen .
// Laat het er nu bij blijven !/' riep de sekondant van Ernst .
// Ik verklaar mij volstrekt niet voor overwonnen , en ik moet waarlijk lachen over die kinderachtige manier van duelleeren ,// hernam de vreemdeling .
Die woorden deden Ernst opbruisen en het bloed steeg hem zoo gloeiend naar het hoofd , dat het voor zijn oogen begon te schemeren .
// Ja , nog een keer !// riep hij , /' en ik zal mijn best doen om u nog meer te doen lachen ./'
Met deze woorden stormde hij woedend op zijn vijand
— DE KAPEL VAN VERSAILLES . —
toe , die zijn stoot bedaard afweerde , om op zijne beurt op hem uittevallen , zoodat hij voor een oogenblik aan ' t wankelen werd gebracht . Hij voelde zijn arm verlammen , maar voor dat hij geheel krachteloos neerzonk , greep hij den degen met de andere hand en zij begonnen op nieuw .
Hij zag nog slechts het koude , spotachtige lachje van zijn tegenpartij , hij hoorde hem in zijn verbeelding aan de schoone Lucie eene beschrijving geven van het kinderachtige duel met den gek , die naar hare liefde , naar haar bezit had getracht , voor welke aanmatiging hij hem eens eene geduchte les had willen geven , waarvoor de uitgedaagde echter zoo bang was geweest , dat hij zijn vijand had voorgesteld het maar bij een paar speldenprikken te laten blijven . Die gedachte spoorde de hartstochtelijke opgewondenheid van den aan-gevallene ( aangevallene ) nog weer aan ; altijd feller drong hij op den
vijand in ; terwijl hij aan de toenemende pijn in zijne wonde voelde , dat hij binnen weiniere oogenblikken zijn degen zou moeten wegwerpen . Men hoorde nu nog slechts het , kletteren der degens en het suizen , waarmee zij de dikke , zware lucht kliefden ; de sekondanten hielden gespannen den adem in , en men had de harten der beide strijdenden kunnen hooren bonzen , wanneer zij stom en met gloeiende blikken op elkander instormden . Eensklaps uitte de vreem-deling ( vreemdeling ) een flauwen gil , een kreet van toorn en schrik , en op hetzelfde oogenblik , toen Ernst het bewust-zijn ( bewustzijn ) verloor en zijn vijand hem kermend beet pakte , wierp hij zijn degen op den grond .
"' t Is niet dan eene verdooving , en hoewel hij dicht bij ' t hart is getroffen , zal hij toch niet aan de wond sterven ," zeide de dokter , terwijl hij Ernst met behulp van de sekondanten in het rijtuig hielp . " Gelukkig
dat hij niets ziet of hoort , want aan den anderen kant ziet heter niet goed uit .» De drie mannen richtten tegelijkertijd het oog naar hetzelfde punt . Op den grond uitgestrekt lag de fiere , deftige gestalte van den vreemdeling ; naast hem knielde deanderedok-ter ( deanderedok-ter ) , die zijn best deed om hem in ' t leven terug te roe-pen.maar ( roe-pen.maar ) de strakke gezich-ten ( gezichten ) der sekondanten deden het ergste vreezen .
Na eenige oogenblikken kwam Ernst we?r tot be-wustzijn ( bewustzijn ) en kon , in de kussens van het rijtuig geleund , langzaam naar de stad worden vervoerd . Op zijn vraag naar den ande-ren ( anderen ) . vernam hij dat deze ook gewond was en tegelijk met hem van de kamp-plaats ( kampplaats ) was weggebracht ; toen hij dat hoorde speelde er — zoo ver was hij reeds afgedwaald — een lachje om zijne lippen . Het spre-ken ( spreken ) scheen hem moeielijk te vallen en daarom werd er verder geen woord meer met hem gewisseld . Te huis gekomen , voelde hij zich niet in staat den trap op te klimmen , en de vrien-den ( vrienden ) moesten hem er op dragen . De dokter ver-zekerde ( verzekerde ) echter dat hij bij goede oppassing binnen eenige weken zou hersteld zijn . Er werden genees-en ( genees-en ) versterkende middelen voorgeschreven , en de vroolijke deelgenoot in zijne wintervermaken veranderde nu in een zorgvuldig oppasser , die zijn nachtverblijf bij hem opsloeg en ook zijn best deed om hem te verstrooien en op te vroolijken . Hij verheugde zich in stilte dat de zieke zich " niet gekrenkt toonde over Lucie's handelwijze . Ja hij vergiste zich niet , de lippen van zijn armen collega bewogen zich weer tot een glimlach , toen hij een bekende passage uit eene italiaansche opera neuriede , terwijl hij hem zijn medicijn toereikte .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer