Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 172

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 172
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
172
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE OLIJFTAK .
andere richting uit , dan die waarop hun ouders rekenen , op alle vriendelijke gebaren en zijne groote vooruitzich-ten ( vooruitzichten ) , zei Juliette tot Alphons eenvoudig : // Neen ," maar zij zeide dat zoo duidelijk als een Duitsch - meisje ' t maar zou kunnen doen : en waarom , denkt gij toch wel ? omdat zij veel meer hield van mijn eigen broeder Robert , den eerzamen boerenjongen .
De weduwe Dupont was een veel te goede moeder dan dat zij ' haar kind had willen dwingen , of beproeven haar van de keuze haars harten af te troonen , toen zij hoorde dat Robert wel zoo lang als de koerier een goed oog op haar had geworpen . Alphons gedroeg zich ook heel beleefd en welwillend toen hij met het Paaschfeest bij • de Duponts kwam en vernam hoe ' t met de zaken ge-steld ( gesteld ) was .
// Tegen Kerstmis kom ik weerom , Juliette , en dan lieb ik mijn epauletten ,// sprak hij ; // tegen dien tijd zal de Keizer al zijn vijanden wel verslagen hebben ; en ik zal trouw op mijn post zijn op uw bruiloft , hoort ge .»
Nooit liet hij wrevel noch spijt over het gebeurde tegen Robert blijken ; doch in stilte zei hij tot de weduwe , dat haar dochter een beter man gekozen had dan hij was ; toch was de koerier een teleurgesteld man , en ofschoon hij heenging al - -zingende ( -zingende ) :
./ Je trouverai une
autre belle ,»
zoo merkten wij allen heel
goed op dat hij op een
top van den heuvel even
stil hield en heel droevig
omzag .
Zoowat omstreeks den-zelfden ( denzelfden ) tijd toen Alphons
Ie Verger zich jegens
Juliette had begonnen te
verklaren , had Jacob Gauz -
ner , onze verre neef ,
een oog op mij laten vallen .
Mijne moeder nam de
gelegenheid waar Jacob te
prijzen , en op te merken ,
dat hij al een heel goede
man zou zijn . Ik geloof
dat zij en mijn vader al
sedert lang er hun zinnen
op gesteld hadden dat wij
zouden trouwen ; maar ik
had geene bijzondere nei-ging ( neiging ) voor hem , ' t moge
dan zijn dat ik in mijn
jonge jaren zijne wezen-lijke ( wezenlijke ) verdiensten [ niet beseffen kon , ofschoon hij er
altijd op uit was mij in den veldarbeid te helpen en zoo mogelijk mijn aandeel over te nemen . Om de waarheid te zeggen hield ik meer van Louis Dupont . Ik bezondig me niet en ik behoef er ook niet over te blozen wanneer ik dat nu zeg — de zoon der weduwe was een jonge borst , voor wien ieder meisje wel genegenheid had kunnen opvat-ten ( opvatten ) , en ik wist ook dat hij me waarlijk liefhad ; we zagen elkaêr maar in de haast en met blooheid . Jacobs ingetogen ernst , die zich ook niet de minste vrijheid veroorloofde , joeg me een soort van schrik aan . Ik was erg bevreesd wat hij tegen Louis zeggen of vol-voeren ( volvoeren ) zou , indien hij onze gevoelens te weten kwam , en ik besefte dat de opstuivende aard van den zoon der weduwe hem in een leeuw herscheppen zóu . Zoo gingen de zaken haren gang , tot op zekeren avond , toen onze neef zich naar Brüekenstein begeven had op een van zijne zorgelooze zwerftochten , en gedurende eenige dagen niet terugverwacht werd : Louis en ik stonden samen bij den stroom waar de maan recht helder in scheen ; wij hadden ' t zoo druk met van elkaêr afscheid te ne-men ( nemen ) , dat we niets rondom ons henen zagen noch hoor-den ( hoorden ) ; doch , juist toen hij mijne hand voor de laatste reis drukte en zich naar de brug over den Brücken verwijderde , hoorde ik iemand zuchten onder de wilgenboomen , die mijns vaders pachthoeve beschutten ,
en ik zag Jacob voor mij uit naar huis wandelen .
De edelmoedige jonge man deed nimmer door taal noch teeken verstaan , wat hij gezien had . Ik had be-merkt ( bemerkt ) dat hij zijn koffer had opgevat en was benieuwd waar hij nu zijn schreden richten zou . // Zeker niet naar de Duponts ," sprak ik tot mij-zelve ; maar Jacob bleef rustig in ons huis , betoonde ons dezelfde vriendelijkheid en oplettendheden als ooit te voren , en had van dien avond af niets tegen Louis in te brengen , ofschoon hij dat naar zijnen aard zoo gewoon was . Jk geloof dat hij mijn vader en moeder in goeden geest over de partij uit-gelaten ( uitgelaten ) had , want van lieverlede kwamen al onze harts-geheimen ( hartsgeheimen ) uit , de jonge lui verstoutten zich om de aanvragen te doen , en de oude lui kwamen in ' t prieel bijeen , ten einde de heele zaak eens te bespreken . Al verscheiden uren waren zij druk aan ' t praten — wij Duitschers komen nooit zoo op een slag tot eenige schikking klaar — maar ' t besluit viel toch ten langen laatste , dat Robert Juliette en Louis Betsy erlangen zou .
// Wij zijn voornemens te doen wat men in heel Rijnland doen moest , wanneer God den tijd en de hand geeft om het te doen,//sprak mijn vader , // in vrede en liefde de kinderen van twee volken te vereenigen , die met elkan -
— DE HAVEN TE NEW-YORK . ( Zie blz . 5 ).
der hebben getwist en gestreden sedert zij een voet in ' t land hebben gezet , zoodat de oude stroom zelf over hunne oorlogen wel bezwaard en vertoornd moet ge-worden ( geworden ) zijn . Nu rijpt het koren : het jonge volkje zal , wanneer alles wèl gaat , op ons aanstaande oogstfeest trouwen ; en op Kerstmis , wanneer vrede en vriendschap boven drijven , zullen wij een dubbel huwelijk van Fran-sehen ( Fransehen ) en Duitschers hebben , en op de gezondheid van de jonge lui drinken onder den hulstboom , zooals onze buren voor Grietje en wij drie-en-twintig jaren geleden hebben gedaan . //
Wij waren met die regeling wel in onzen schik . De zomer vlood voorbij , het graan kwam tot volle rijpheid , ' t was een heel goede en overvloedige oogst , doch ter-wijl ( terwijl ) het landvolk dien inzamelde , kwam er nieuws te Brückenstein , dat destijds Fransche grond was , dat het // groote leger // waarmee de Keizer naar Rusland opge-togen ( opgetogen ) was , door den vreeslijken winter , in de sneeuw-en ( sneeuwen ) ijsvelden van ' t Noorden vergaan was . Ofschoon de landlui in mijne jeugd weinig ter school gingen en dus niet veel kennis hadden , zoo wisten wij toch dat Rus-land ( Rusland ) heel ver weg , ginder van Duitschland gelegen was , en hoopten dat de oorlog met zijne verwoestingen nooit ons , // buiten de wereld gelegen » hoekje lands bereiken zou .
Doch andere reizigers verhaalden dat er gedurig hevige gevechten , met onnoemelijk veel bloetvergieten , geleverd
werden in landen dichter bij den Rijn gelegen . De spraak ging dat heel Duitschland zich tegen Frankrijk wapende en dat al zijne volken zich waarschijnlijk met hunne vorsten vereenigen zouden , want dat het een // bevrijdings-oorlog ( bevrijdingsoorlog ) // was . Wij begrepen niet wat men daarmee bedoelde . Mijn vader dacht daar een half-uur over na , en zei toen , dat hij altijd trouw schot en lot aan ' s Konings dienaren had opgebracht ; hij veronderstelde dat , wie won of verloor , hij ze wel in ' t vervolg ook zou hebben te betalen j voor ' t overige had hij geen bevrijding noodig , waaronder men scheen te verstaan dat de eene buur met den ander vechten moest : hij voor zich zou liever in rust en vrede blijven op zijne hoeve in Blümenthal .
Dat was ook ' t gevoelen van de meeste goedige lieden bij ons buiten , maar de oorlogsgeruchten naderden al meer en meer , en zoo werd er ook gedurig drukker over gesproken ; telkens wanneer een onzer zich naar Brücken-stein ( Brückenstein ) begaf , hoorden wij meer over dat treurige onderwerp-Intussehen ( onderwerp-Intussehen ) maakte dat nieuws ons weinig vervaard ; wij hielden ons met onze eigene zaken in onze afgelegene , rustig dalstreek bezig , onze oogst werd ingehaald en de toebereidselen tot ons oogstfeest werden gemaakt ; wij hadden het nog nooit op zoo'n grooten voet gevierd : al onze vrien-den ( vrienden ) en bekenden werden genoodigd , en ' t behoeft wel niet gezegd te worden dat al de Duponts op-de ( op-de ) verloving werden ge-vraagd ( gevraagd ) . Als bijen waren we al een heele week te voren werkzaam , we deden ons uiterste best het oude huis en de oude meubelen er op hun voordeeligst te doen uitzien , en wij maak-ten ( maakten ) alle lekkernijen ge-reed ( gereed ) die ons Rijnland maar opleveren kan . Ge kunt niet begrijpen hoe vroolijk en net onite arme l audli nT-zing ( nT-zing ) er uitzag toen de lange tafels met het mooie fijne linnen overspreid waren dat mijn moeder als een deel van haar huwelijks-goed ( huwelijks-goed ) had meegebracht en dat ook een deel van dat harer dochter zou zijn ; die tafels werden toen be-legd ( belegd ) met alle stukken oud zilver en porselein dat van verschillende geslachten her in onze familie geko-men ( gekomen ) was ; en toen werden zij al verder bezet met al de pastijen en saucijzen op wier vervaardiging mijn moeder zich verhoovaardigen mocht . Nog zie ik in mijne droomen de laatste gelukkige tooneelen mijner jeugd waarop ik terug kan zien ; — onze gasten zaten daar zoo talrijk als aan eene bruiloft en allen in hun Zondagschekleêren , met hun oude enjeugdige gezichten , gul en goed met elkander ; mijn vader en moeder , ac
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het