Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 166

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 166
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
166
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
ö
DE OLIJFTAK .
Pruisen zijn aangericht . En terwijl ik op den donkeren December-avond na de lezing van dien brief zoo alleen bij den haard zit , zweeft voor mijn geest hoe geheel anders dat schoone land er uitzag op een zomerdag van het vorige jaar toen ik , na een aangenamen tocht van Keulen naar Constanze , van eene lange wandeling op / een brandend heeten namiddag mij wel gedwongen zag halt te houden , en mij eenige uren rust te gunnen in een kleinen boerenherberg aan de Fransche oeverzijde van de rivier de Lauter . Er was toen noch taal noch teeken van vijandelijk tegenover elkander staande legers in die geheele landstreek .
De ondergaande zon bescheen volgeladen wijngaarden , velden met rijpend graan bedekt en de lieve , kleine woningen van spaarzame en noeste landlieden . De mannen waren aan ' t werk in de korenvelden en wijngaarden , de " kinderen speelden aan de deuren der boerenwonin-gen ( boerenwoningen ) , vogeltjes zongen op de slanke populieren , en ik had plaats genomen op het voorplein van de // Drie Maaijers » in aangenamen kout met de herbergierster die rustig tegenover mij zat te breien . Daar was tijd voor alles in dat onbezochte huis , ik was de éénige gast en mijne gastvrouw had lust in een gezellig praatje .
Hoewel zij tot den boerenstand behoorde , en reeds bejaard scheen , was zijeene verstandige vrouw , met een vlug begrip en een goed geheugen begaafd , dat haar vooral niet in den steek liet wanneer het gebeurtenissen uit hare jeugd betrof , en de oorlogen uit den tijd van het eerste Fransche Keizerrijk , waarin haar Rijnland zoo'n groot aandeel had gehad . Wij kwamen in gesprek over dat onderwerp , weinig vermoedende dat een andere , niet minder vreeselijke en vernielende krijg zoo na op handen was . De goede oude vrouw scheen een weemoedig ver-maak ( vermaak ) te vinden in het ophalen van de voorvallen en beproevingen van die langverledene en treurige tijden , en de belangstelling die ik natuurlijk in hare herinne-ringen ( herinneringen ) stelde bracht ons spoedig op een vertrouwelijken voet en zoo kwam zij er waarschijnlijk toe , mij de vol-gende ( volgende ) geschiedenis te vertellen die ik , zooveel slechts j mogelijk , met hare eigene woorden , mededeel .
» l > vallei van Blümenthal ligt thans diep in Rijn-Btieren ( RijnBtieren ) , maar in mijne jeugd liep de Fransche grens-lijn ( grenslijn ) er door heen ; ons Rijnland heeft , zooals u , heer Engelschman , wel weet , vele veranderingen van mees-ters ( meesters ) ondergaan . Het is een warm en wèl beschut dal i tusschen twee boschrijke heuvelreeksen , de laatste lage j vertakkingen van do hooge Vogezen , en dat besproeit wordt door een riviertje dat de Briicken genoemd wordt , ' t welk indertijd de grensscheiding tusschen de Fran-sche ( Fransche ) en Duitsche landen uitmaakte .
Ik heb de plaats sedert meer dan vijftig jaren niet meer gezien , mijn hart brak als ik er aan dacht , dat geliefde verblijf weder eens te bezoeken , na al wat daar gebeurd is , maar ik herinner mij heel wèl hoe de eerste lente-dagen dit dal met veldbloemen tooiden en hoe de vogels daar zongen en hoe de hooge heuvelen aan weers-kanten ( weerskanten ) met een glooiing afdaalden en den zonneschijn binnenlieten , doch de stormen keerden ; hoe wij door de donkere groene bosschen , die de heuvelvlakten be-kleedden ( bekleedden ) , de kanteelen van een vervallen burcht kon-den ( konden ) zien ; hoe wij aan de andere zijde de torenspits van eene oude kerk opmerkten , en hoe wij op rustige dagen het aanhoudende doffe bruisen van den ontzaglijken Rijn konden hooren , die aan genen kant der wouden langs zijn eeuwigdurenden weg zijne golven voortstuwt .
Ook herinner ik mij heel goed nog de pachthoeven — daar waren er maar twee in de gansche vallei ! De men-schen ( menschen ) dachten toch dat het een oord was dat heelemaal uit de wereld gelegen was , omdat het dorp Brückenstein , onze naaste marktplaats , twee goede mijlen van ons af gelegen was , maar zij hadden daar zulke wijn-en boom-gaarden ( boomgaarden ) niet , daar groeide ook niet zulke tarwe of gerst als bij ons . Toch behoorden die hoeven tot tweeërlei volk . De pachthoeve aan den Duitschen kant van de Briic-ken ( Briicken ) behoorde aan Max Gauzner , mijn goeden vader , en de pachthoeve aan de Fransche zijde behoorde aan de weduwe Dupont . Er bevonden zich alreeds Fran-schen ( Franschen ) in onze landstreek lang voor dat de Franschen
die veroverd hadden en de Duponts hadden zich onder die eerste bewoners bevonden ; langs de geheele Briic-ken ( Briicken ) was het bekend dat zij en de Gauzners in Blü-menthal ( Blümenthal ) hadden gewoond , van den tijd van den eersten Keurvorst-Palatijn af en dat zij altijd goede vrienden waren geweest . Hunne voorvaders en de onzen hadden te samen de heuvelen beklommen om in de verte de bewegingen der Fransche en Duitsche legers te be-spieden ( bespieden ) die om het land vochten , en het verwoestten , maar nooit hadden zij voor die vijandelijke legers hun huis en haard ontvlucht , gelijk het overige landvolk , om-dat ( omdat ) de oorlog en zijne schrikkelijke jammeren nog nooit het eenzame dal waren genaderd . Hunne betrekkingen en ook de onzen woonden meest in Brückenstein , het dorp was toen half Fransen en half Duitsch : de be-volking ( bevolking ) leefde in vrede en vriendschap , maar niemand hartelijker dan de twee eenzame huisgezinnnen in het dal . Er waren niet veel personen in elk der beide hui-zen ( huizen ) om over hun landaard te twisten , zelfs al hadden zij daartoe geneigdheid gevoeld . Mijn vader en moeder , beschaafde Duitsche lieden , in den schoonen middelba-ren ( middelbaren ) leeftijd , hadden twee kinderen , mijn broeder Robert en mijne moeder Betsy . De weduwe Dupont zag er even gezond en frisch uit , als wij , en ze gaf voor dat ze veel jonger was dan ' t scheen , zooals haar landgenooten ge-woonlijk ( gewoonlijk ) doen . Mijne moeder placht altijd te zeggen dat dit even onafscheidelijk van de " Fransjes " was als hunne bruine gelaatskleur . De weduwe had ook twee kinderen , een jongen en een meisje , Louis en Juliette geheeten .
Wij vier jongelui groeiden te zamen op ' en met ons nog een knaap die eenige jaren ouder was , geen kind van een der beide familieën , maar om zoo te zeggen door beiden groot gebracht , hoewel hij alleen aan ons verwant was , — Jacob Gauzner , onze verre neef , die reeds vroeg-tijdig ( vroegtijdig ) zijn ouders verloren had en zonder andere erfenis was gebleven dan zijn vlug verstand , zijne gezondheid en zijn werkzame handen , dat toch ook wel watbeteekent .
Jacob had een open , goedtrouwig gezicht , dat zijn Duitsche afkomst verried , en was eenvoudig en eerlijk in al zijn doen en laten ; voorts had hij een dikken bundel rossig haar , dat hij zich nooit de moeite getroostte van te kappen of op te maken , en een hart en hand waar ieder vriend op rekenen kon als ' t gold hulp of troost te verleenen . Maar Jacob was heel licht geraakt . Dat was hij van kindsbeen af geweest ; werd hem maar een stroo in den weg gelegd , kon hij bij tijden opstuiven dat je er bang van werd en dan was ' t zijn gewoonte ons huis te verlaten met zijn eiken koffer over zijn schouder en zijn intrek te nemen bij de Duponts , totdat de ge-voeligheid ( gevoeligheid ) over was , of dat hij eene nieuwe korzelige bui kreeg in het huis der weduwe , en dan kwam Jacob met koffer en al trouw tot ons terug . In elk huis was hij even welkom : de jongen had op die manier eigen-lijk ( eigenlijk ) bij beiden zijn woning , en het maakte weinig ver-schil ( verschil ) waar hij zijn verblijf hield . De velden en de wijngaarden der Duponts zouden aan de onzen hebben gegrensd als de Briicken niet tusschen beiden had gelegen , doch onze voorouders of de hunne hadden een brug over den stroom gelegd , eenvoudig bestaande uit de stammen van twee groote boomen , waarover onophoudelijk heen en weer geloopen werd oin eikaêr in het boerenwerk te hel-pen ( helpen ) , om te deelen in elke feestvreugde , en om tochtjes meê te maken naar de markt van Brückenstein op werk-dagen ( werkdagen ) en naar de kerk van Brückenstein op Zondagen .
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het