Archieven

 

Uw zoekacties: De Olijftak, 1871; p. 155

De Olijftak

beacon
1  records
 
 
DOT_1871 De Olijftak
Erfgoedstuk
Tijdschriftpagina
De Olijftak, 1871; p. 155
Naam tijdschrift:
De Olijftak
Pagina:
155
Datum:
1871
Jaargang:
1871
Is onderdeel van:
DE ü L IJ F T A K .
3
naderbij gekomen om de woorden te hooren . Het kwam hem voor alsof het meisje bleek was geworden , terwijl haar opmerkelijk gelaat ieder spoor van vroolijkheid miste . Misschien had de inspanning van het spel haar vermoeid . Langzaam wendde zij het hoofd om naar den kant waar hij stond ." Heeft de muziek u ook gehinderd ? i vroeg zij met zachte stem .
// Mij ? o volstrekt niet ! Ik wist alleen niet dat er zulke liederen bestonden . Die muziek zal ik nooit vergeten . //
« Zoo voert de kunst vreemde menschen in vreemde landen tot elkander ; zij is een wonderbare band ,// sprak de professor .
« Voor weinig uitverkorenen ; niet iedereen verstaat haar taal . Zijt gij vrienden ?//
// De wetenschap heeft ons tot elkander gebracht . Ik ontmoette mijn gewezen leerling , den rechtsgeleerde Ernst Manwel van avond hier in de bergen , en denk de reis tot M . , de plaats mijner bestemming , met hem te maken . //
Het meisje scheen iets te willen antwoorden , toen hare gezellin de zaal binnentrad en zich bij de kleine groep voegde . // Zijt ge daar dan toch , Lucie ! Ik hoorde de muziek beneden in den tuin Ge zijt toch hoop ik niet van plan den halven nacht door te spelen ? Ik ben vermoeid en zou gaarne willen dat we niet te laat opbleven .//
« En mij te storen , moet ge er bijvoegen . Dus zal ik wel moeten gaan . Goeden nacht!//sprak zij , terwijl zij den professor de hand reikte en Ernst aankeek .
// Tot weerziens , tot morgen ! en nogmaals bedankt !//
Zij groette beiden met een innemend knikje en ver-wijderde ( verwijderde ) zich .
" Dat is eene verschijning , zooals men ze niet dik-wijls ( dikwijls ) in ' t leven ontmoet ,// zeide de professor . /' Zij ver-spreidt ( verspreidt ) om zoo te zeggen een geheelen atmosfeer van poëzie rondom zich . Wie is zij ?//
" Ik weet ' t niet . Ze was onder de reizigers op de boot , die ons van Keulen hierheen bracht ,/' antwoordde Ernst . — Dezen avond — voor de eerste maal sedert de ontvangst van Emanuel's vreeselijken brief sliep hij in voor dat het middernacht sloeg .
Beneden in ' t , logement werd het den volgenden morgen vroeg levendig , en in den tuin vernam men zulk een vroolijk gejoel van verwelkomen , vragen en antwoorden , dat de vreemde dame , nog voor dat zij zich geheel en al in haar eenvoudig gewaad had gehuld , heimelijk door het venstergordijn naar beneden gluurde . Ze zag dat eene menigte studenten met bonte mutsen den pro-fessor ( professor ) en Ernst in hun midden genomen hadden en zooals zij licbtelifk uit hunne gebaren opmaakte , ze wilden overhalen om hen op een watertochtje te vergezellen . Na eenige tegenwerpingen snelden zij beiden liet huis in , keerden weinige oogenblikken daarna terug en gingen , omringd door de jubelende schaar , den steenen trap af die naar den Rijn voerde ; aan de onderste trede lag een bontgevlagd bootje , waarin zij zich allen inscheepten om onder vroolijk gezang den stroom op te varen , in den zonnigen morgenstond .
Het meisje zag dit en zette zich met eene uitdruk-king ( uitdrukking ) van diepe teleurstelling op den rand harcr leger-stede ( legerstede ) neder . " Hij reist naar M ." zeide zij eindelijk . " Het is de plaats zijner bestemming , en ik ken zijn naam . De andere noemde dien , en ik heb hem goed onthouden ."
TWAALFDE HOOFDSTUK .
DE SIRENE .
Op eenigen afstand van de schitterende hoofdstraten , maar toch in een deftige buurt van de groote stad M . stonden verscheiden statige huizen op een stil , bevallig plein . Een daarvan onderscheidde zich van de andere door zekere eentoonige stijfheid . Het was het regeerings-gebouw ( regeerings-gebouw ) , waarin Ernst het grootste gedeelte van zijn tijd onder dorre en vermoeiende werkzaamheden door -
bracht . Zijn kleine kamer benevens een slaapvertrek had hij in een huis in een korte , smalle straat , of liever een steeg , die op genoemd plein uitkwam en door rustige huurders , voor ' t meerendeel regeeringsbeambten , werd bewoond . Deze bescheiden woningen genoten het voor-recht ( voorrecht ) van stilte en gezonde lucht , daar hare achtergevels uitzagen op zindelijke binnenplaatsen of soms ook wel vriendelijke tuinen , en uit dien hoofde liet het zich verklaren , dat eene schilderes zich voor eenige weken hier gevestigd en haar atelier opgeslagen had . Zij be-woonde ( bewoonde ) de eerste verdieping van een huis , waarvan de achterzijde , op de wijze der Zwitsersche huizen , door eene galerij was omgeven , waarop verscheidene vensters en deuren uitkwamen . De buren keken uit hun tuintjes of vensters vaak nieuwsgierig naar boven , want de glazen deur , die op het door wilde wijnranken omslingerde balkon uitkwam , stond bij den zachten herfst-zonne-schijn ( herfst-zonne-schijn ) steeds wijd open , en daar binnen , in een vertrek , dat veeleer op een groote nis dan op een werkelijke kamer geleek , zat de kunstenares voor den schildersezel en schilderde van ' s morgens vroeg tot dat de scheme-• ( scheme- ) ring inviel aan eene groote schilderij , dat een bosch voorstelde , zooals velen meenden gezien te hebben — maar met zekerheid wist niemand het te zeggen , want noch de schilderes noch haar tante hadden met de buren kennis aangeknoopt , ' s Avonds echter , als ' t donker werd , en somtijds ook in den nacht , hoorde men door het openstaande venster een wegslepende muziek , nu eens vol en sterk als het bruisen van het orgel in de kerk , dan weer geheimzinnig fluisterend als de snaren der wind-harp ( wind-harp ) , die door den zefir worden bewogen .
Het balkon van een gebouw dat op de plaats uitkwam belette Ernst van uit zijn kamer het venster der schil-deres ( schilderes ) te zien , maar ook hij hoorde iederen avond de fan-tastische ( fantastische ) muziek weerklinken , wanneer hij na de vermoeie-nissen ( vermoeienissen ) van het dagelijksche werk zich met het hoofd in de handen aan ' t venster zette om zich te verdiepen in de wereld zijner smartelijke en schoone herinneringen . Hij stond alleen in de vreemde stad . Onder zijn ambtge-nooten ( ambtge-nooten ) was er niemand tot wien hij zich aangetrokken voelde , ook verlangde hij geen vriendschap aan te knoopen , ja zelfs vermeed hij , zooveel als zijn betrekking het mogelijk maakte , allen omgang met menschen . Soms kwam wel eens de wensch bij hem op om te hooren waar die muziek wel van daan kwam ; de manier van spelen , de melodiën alles herinnerde hem aan het meisje op den Rijn , maar het kwam hem onwaarschijnlijk voor , dat zij zulk een eenzame straat tot haar verblijf kon hebben gekozen , ingeval zij in deze stad ' t huis behoorde . Zijn belangstelling ging intusschen niet zoo ver dat hij zich in deze zaak zekerheid zocht te verschaffen .
Op zekeren avond , toen hij volgens gewoonte aan ' t geopende venster zat , om op ' t beginnen der muziek te wachten , werd er aan de deur geklopt en verschooning vragende voor de stoornis , trad eene oude , wel gekleede vrouw de kamer binnen , in wie Ernst tot zijn verbazing de gezellin van het meisje op de boot herkende .
//' t Is niet de eerste maal dat ik u zie , mijnheer , en misschien herinnert ge u ook mijner , want ik heb u in gezelschap van mijne nicht ontmoet opeen tochtje langs den Rijn . Wij zijn hier in de stad onbekend , en daar uw persoon mij het grootste vertrouwen inboezemt , heb ik het gewaagd uwen raad in te winnen in eene aange-legenheid ( aangelegenheid ) die voor mijn nichtje van veel , ja van ' t hoogste belang is ."
Ondanks de verbazing over het wederzien en het ver-langen ( verlangen ) der vreemde , beloofde Ernst haar bereidwillig zijn bijstand en vernam nu dat het een proces gold , dat de nicht wilde beginnen , indien Ernst haar volgens zijn juridische inzichten hoop kon geven dat zij het zou winnen . Zooals de vrouw zeide , was het te doen om eeu tamelijk groot vermogen , dat een bloedverwant van het meisje zich had toegeëigend , daar het ten gevolge van eene onduidelijkheid in het testament niet voldoende bleek wie het toekwam . Ernst overwoog het geval en vond het tamelijk hopeloos , doch beloofde door navor-schingen ( navor-schingen ) in rechtsgeleerde werken daarover een bepaald oordeel te vestigen en ook de meening van een ervaren ; rechtsgeleerde in te winnen . Hij was beleefd genoeg
Voorbeeld : Klik op de tekst voor meer
laatste wijziging 06-06-2023
1 gedigitaliseerd
 
 
 

Deze site plaatst cookies ten behoeve van het optimaliseren en verbeteren van onze digitale dienstverlening.
Dit gebeurt anoniem. Door gebruik te maken van deze website ga je daarmee akkoord. Lees er meer over in ons privacy statement

Ik snap het